(2001) 2 ΑΑΔ 95
[*95]27 Φεβρουαρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΚΚΑΛΛΟΥ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6981)
Ποινή ― Επίθεση και πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης ― Θύμα επίθεσης Άγγλος τουρίστας ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Αποζημίωση θύματος ― Επιβολή ποινής προστίμου £400 ― Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αντικαταστάθηκε κατ’ έφεση με ποινή φυλάκισης δύο μηνών.
Ποινή ― Εξατομίκευση ― Δεν πρέπει να εξουδετερώνει την αποτρεπτικότητα της ποινής.
Συνταγματικό Δίκαιο ― Σύνταγμα, Άρθρο 7.1 ― Κατοχυρώνει το θεμελιώδες δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου.
Γενεσιουργό αιτία της επίθεσης αποτέλεσε η φιλία συγκεκριμένης κοπέλας, βοηθού μπυραρίας στον Πρωταρά, με τον παραπονούμενο. Με την εν λόγω κοπέλα ο εφεσίβλητος διατηρούσε μακρύ δεσμό ο οποίος είχε διακοπεί πριν από το συμβάν. Ο παραπονούμενος, Άγγλος επισκέπτης στην Κύπρο υπέστη σοβαρές κακώσεις στο πρόσωπο για τις οποίες χρειάστηκαν δεκαεννέα συρραφές.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσίβλητο πρόστιμο £400. Ο Γενικός Εισαγγελέας εφεσίβαλε την επιβληθείσα ποινή ως έκδηλα ανεπαρκή.
Αποφασίστηκε ότι:
Ορθά συνυπολογίσθηκαν οι μετριαστικοί παράγοντες στον καθορισμό της ποινής. Όμως δεν μετέβαλλαν τις παραμέτρους της τιμω[*96]ρίας του εφεσίβλητου που επέβαλλε η σοβαρότητα του αδικήματος. Η μόνη αρμόζουσα ποινή τιμωρίας ήταν η ποινή φυλάκισης. Οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου δικαιολογούν τον περιορισμό της σε βραχύ διάστημα - δύο μήνες.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303,
Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 107,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Αντωνίου (1996) 2 Α.Α.Δ. 1,
Δημακόπουλος ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 170,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17,
Μιχαήλ κ.ά. ν. Αστυνομίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 362,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Περατικός (1997) 2 Α.Α.Δ. 373,
Λούπης ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 27,
Ομήρου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 98,
Ιωάννου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 327,
Yeates κ.ά. v. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 320.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της ποινής προστίμου £400,- η οποία επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο από το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, Υπόθεση Αρ. 3348/2000, ημερομηνίας 1/9/2000, ο οποίος καταδικάστηκε ότι επιτέθηκε κατά του παραπονουμένου και του προκάλεσε σωματική βλάβη αδίκημα τιμωρητέο με τριετή φυλάκιση.
Μαίρη-Ανν Σταυρινίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με κα Ν. Σταύρου, ασκούμενη δικηγόρο, για τον Εφεσείοντα.
[*97]Στ. Ρήγας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Βάσει της δικής του παραδοχής ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε ότι επιτέθηκε εναντίον του παραπονουμένου και του προκάλεσε σωματική βλάβη, αδίκημα τιμωρητέο με τριετή φυλάκιση. Επρόκειτο για απρόκλητη και βίαιη επίθεση η οποία προκάλεσε το σοβαρό τραυματισμό του θύματος, Άγγλου επισκέπτη στην Κύπρο. Προς αντιμετώπιση των κακώσεων που υπέστη ο παραπονούμενος στο πρόσωπο χρειάστηκαν δεκαεννέα ραφές· έξι για τη συρραφή τραυμάτων στο φρύδι και δεκατρείς στο μέτωπο.
Τα γεγονότα που στοιχειοθετούν και περιβάλλουν τη διάπραξη του αδικήματος είναι συνοπτικά τα εξής: Γενεσιουργό αιτία της επίθεσης αποτέλεσε η φιλία της συγκεκριμένης κοπέλλας, βοηθού σε μπυραρία στον Πρωταρά, με τον παραπονούμενο. Με την κοπέλλα ο εφεσίβλητος είχε μακρύ δεσμό ο οποίος διακόπηκε σε κάποιο χρονικό στάδιο πριν το συμβάν· χωρίς όμως ως φαίνεται ο εφεσίβλητος να την είχε ξεχάσει.
Τη νύκτα του επεισοδίου ο παραπονούμενος και η κοπέλλα έφυγαν μαζί από την μπυραρία όπου εργαζόταν η τελευταία, όταν αυτή έκλεισε περί τις δύο η ώρα μετά τα μεσάνυκτα. Οι δυο τους έμειναν εκεί σε παγκάκι έξω από το κέντρο και συνομιλούσαν με φιλικό τους ζευγάρι. Εκεί έμειναν μέχρι τις 2:40 π.μ. που διαλύθηκε η σύναξη. Ο παραπονούμενος και η φίλη του κατευθύνθηκαν προς το αυτοκίνητο της δεύτερης για να αποχωρήσουν. Ο εφεσίβλητος, ο οποίος ενέδρευε σε γειτονικό χωράφι ξεπήδησε μπροστά στο ζεύγος όταν αυτό βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητο. Τους χαρακτήρισε «love birds», και άνευ ετέρου επιτέθηκε στον παραπονούμενο. Του κατέφερε γροθιά στο πρόσωπο και τον έριξε στο έδαφος όπου ο εφεσίβλητος συνέχισε να τον κτυπά μέχρις ότου ο τελευταίος κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να τρέξει να απομακρυνθεί. Βρήκε καταφύγιο σε παρακείμενο χώρο όπου κρύφτηκε. Όταν ο παραπονούμενος απέφυγε τον κίνδυνο μετάβηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Παραλιμνίου όπου αναζήτησε ιατρική βοήθεια.
Ο εφεσίβλητος είναι Κύπριος στην καταγωγή από την Αγγλία. Ήλθε στην Κύπρο πριν τέσσερα χρόνια και εργάζεται ως τραπεζοκόμος σε μπυραρία στην Αγία Νάπα. Διαμένει με τη μητέρα του στο Παραλίμνι. Βοηθά στη συντήρηση της μητέρας του η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και καταβάλλει διατροφή για εξώγαμο τέκνο του. Δεν έχει προηγούμενες καταδίκες. Εξαρχής προθυμοποιήθηκε να αποζημιώσει το θύμα, το οποίο και έπραξε μετά την καταδίκη του ύστερα από την επίτευξη συμφωνίας επί του θέματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσίβλητο πρόστιμο £400. Με έφεση του Γενικού Εισαγγελέα επιδιώκεται ο παραμερισμός της ποινής ως έκδηλα ανεπαρκούς γεγονός που καταφαίνεται από τη φύση της τιμωρίας. Σύμφωνα με την εισήγηση που έγινε η μόνη αρμόζουσα μορφή τιμωρίας ήταν η φυλάκιση. Στην αγόρευσή της, η δικηγόρος της Δημοκρατίας που εκπροσώπησε το Γενικό Εισαγγελέα, αναφέρθηκε στις αρχές που διέπουν το χαρακτηρισμό ποινής ως έκδηλα ανεπαρκούς παραπέμποντας προς τούτο στη Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303, 309. Το κριτήριο για την αποκάλυψη του στοιχείου της ανεπάρκειας είναι αντικειμενικό. Αναφορά έγινε και σε σειρά άλλων αποφάσεων που τείνουν να αποκαλύψουν τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα δικαστήρια εγκλήματα βίας.*
Ο δικηγόρος του εφεσίβλητου υπέμνησε στην αγόρευσή του τους παράγοντες που προσμετρούν στο μετριασμό της ποινής που στην προκείμενη υπόθεση περιστρέφονται γύρω από το άτομο του εφεσίβλητου και στην εκδηλωθείσα μεταμέλειά του. Είναι η εισήγησή του ότι η επιβληθείσα ποινή δεν αφίσταται του μέτρου σε βαθμό που να δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός της ως καταφανώς ανεπαρκούς.
Η χρήση βίας κατά του συνανθρώπου συνιστά αδίκημα ιδιάζουσας σοβαρότητας· πλήττει το θεμελιώδες δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου το οποίο κατοχυρώνει το Άρθρο 7.1 του Συντάγματος και καταρρακώνει την αξιοπρέπειά του. Η ωμή χρήση βίας είτε ως μέσο επικράτησης, είτε ως μέσο εκδίκησης, [*99]είτε ως μέσο τιμωρίας, δεν έχει θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η εκδήλωσή της πρέπει να τιμωρείται με την αυστηρότητα που επιβάλλει η σοβαρότητα του εγκλήματος και η ανάγκη για τη γενική καταστολή τέτοιας συμπεριφοράς.
Εξατομικεύεται η ποινή ώστε να αρμόζει εκτός από το έγκλημα και στο άτομο του παραβάτη. Στην προκείμενη περίπτωση ορθά συνυπολογίστηκαν στον καθορισμό της ποινής οι μετριαστικοί παράγοντες που έλαβε υπόψη του το δικαστήριο· πλην δεν μετέβαλλαν τις παραμέτρους της τιμωρίας του εφεσίβλητου που επέβαλλε η σοβαρότητα του αδικήματος. Η μόνη αρμόζουσα μορφή τιμωρίας ήταν η αυστηρότερη που πρόβλεπε ο νόμος - η φυλάκιση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ωμή χρήση βίας, προσχεδιασμένη ως ήταν στην παρούσα υπόθεση, δεν μπορεί να προσελκύσει τιμωρία άλλη από τη φυλάκιση. Στην προκείμενη περίπτωση η φυλάκιση δεν είναι ανάγκη να είναι μακρά. Προσμετρούν οι μετριαστικοί παράγοντες που έχουν εξειδικευθεί.
H μόνη αρμόζουσα τιμωρία είναι η ποινή φυλάκισης. Οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου δικαιολογούν τον περιορισμό της σε βραχύ διάστημα - δύο μήνες.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Το καταβληθέν ποσό του προστίμου θα επιστραφεί στον εφεσίβλητο.
Επιβάλλεται ποινή φυλάκισης δύο μηνών η οποία αρχίζει από σήμερα.
Η�έφεση επιτρέπεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο