(2001) 2 ΑΑΔ 485
[*485]13 Ιουλίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΓΙΑΝΝΟΣ ΧΡ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6735)
Απόδειξη ― Αξιοπιστία μαρτύρων ― Αξιολόγηση αξιοπιστίας μαρτύρων ― Ευρήματα Δικαστηρίου ― Δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος για επέμβαση του Εφετείου προς ανατροπή των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας.
Δικαιώματα κατηγορουμένου ― Δίκαιη δίκη ― Έφεση για ισχυριζόμενη διεξαγωγή μη δίκαιης δίκης ― Απορρίφθηκε ― Δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος για επέμβαση στην κρίση του Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων, υπολοχαγός του Κυπριακού Στρατού καταδικάστηκε από το Στρατιωτικό Δικαστήριο για απειλή βιαιοπραγίας κατά του Ταγματάρχη Πελεγκάρη Σταύρου και για βιαιοπραγία κατά ανωτέρου, του λοχαγού Παπαγιαννούλη Μιλτιάδη.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της καταδίκης. Ο εφεσείων υποστήριξε ότι οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου που οδήγησαν σε συμπέρασμα ενοχής του, εβασίζοντο σε αντιφατική μαρτυρία και επίσης ότι η υπόθεση ήταν στημένη από τους μάρτυρες κατηγορίας με κίνητρο την εκδίκηση. Ο εφεσείων παραπονείται επίσης ότι η δίκη ενώπιον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου δεν ήταν χρηστή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν διαπιστώνεται λόγος για ανατροπή των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων.
[*486]2. Αίτηση του εφεσείοντος για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition με τα οποία να αμφισβητείται η σύνθεση του Στρατιωτικού Δικαστηρίου απερρίφθη. Έπεται ότι ο ισχυρισμός του ότι δεν ήταν χρηστή η δίκη δεν ευσταθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Στρατιωτικού Δικαστηρίου, Υπόθεση Αρ. 608/96, ημερομηνίας 27/5/99, με την οποία βρέθηκε ένοχος σε δύο κατηγορίες της απειλής βιαιοπραγίας εναντίον του Ταγματάρχη Πελεγκάρη Σταύρου, κατά παράβαση του άρθρου 91(γ) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 και του άρθρου 5 του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου, Ν.40/64, όπως τροποποιήθηκε και σε μια κατηγορία για βιαιοπραγία κατά ανωτέρου, κατά παράβαση του άρθρου 53(1) του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου.
Ο εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Π. Ιουλιανός, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, υπολοχαγός του Κυπριακού Στρατού, αντιμετώπισε ενώπιον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου 5 κατηγορίες. Βρέθηκε ένοχος στις τρεις, αριθμ. 1, 2 και 5. Οι δυο πρώτες αφορούν κατηγορία απειλής βιαιοπραγίας εναντίον του Ταγματάρχη Πελεγκάρη Σταύρου, κατά παράβαση του άρθρου 91(γ) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 και του άρθρου 5 του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου, Ν.40/64, όπως τροποποιήθηκε. Στην 5η κατηγορία ο εφεσείων κατηγορήθηκε για βιαιοπραγία κατά ανωτέρου, του λοχαγού Παπαγιαννούλη Μιλτιάδη, κατά παράβαση του άρθρου 53(1) του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου
Ο εφεσείων δεν παραδέκτηκε τις κατηγορίες και ο δικηγόρος του υπέβαλε τους μάρτυρες κατηγορίας σε μακρά αντεξέταση για να κλονίσει την αξιοπιστία τους, προβάλλοντας τον ισχυρισμό πως η υπόθεση εναντίον του ήταν φτιαχτή, με κίνητρο την εκδίκηση λόγω διαφορών που υπήρχαν μεταξύ του και των μαρτύρων κατηγορίας. Το καταδικαστικό αποτέλεσμα στηρίχτηκε στις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας οι οποίοι κρίθηκαν αξιόπιστοι, ενώ ο εφεσείων, που έδωσε και ο ίδιος μαρτυρία, χαρακτηρίστηκε αναξιόπιστος [*487]και η εκδοχή του ψευδής. Είναι γι’ αυτό το λόγο που ο εφεσείων κατέβαλε προσπάθεια να μας πείσει πως λαθεμένα το δικαστήριο έκρινε αξιόπιστους τους μάρτυρες κατηγορίες, ενώ τον ίδιο αναξιόπιστο.
Να συνοψίσουμε τα γεγονότα της υπόθεσης. Στις 16.11.95 ο εφεσείων παρέλειψε να αναφέρει στους ανωτέρους του γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του την προτεραία. Ο ίδιος δεν ανευρισκόταν για να δώσει εξηγήσεις. Όταν ο εφεσείων εντοπίστηκε κλήθηκε και παρουσιάστηκε στον ταγματάρχη του Πελεγκάρη Σταύρο. Παρών στη συνάντηση ήταν και ο Παπαγιαννούλης Μιλτιάδης. Διευθετήθηκε όπως ο εφεσείων παρουσιαστεί την επομένη για αναφορά στο στρατηγό Πανταζή. Στο τέλος της συνάντησης ο Παπαγιαννούλης προσφέρθηκε να μεταφέρει με το αυτοκίνητό του τον εφεσείοντα, ο οποίος και αποδέχθηκε. Βγαίνοντας από το στρατόπεδο ο εφεσείων απείλησε τον Παπαγιαννούλη να μην καταθέσει ο,τιδήποτε εις βάρος του όταν θα γινόταν η συνάντηση με τον στρατηγό. Όταν μπήκαν στο αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο Παπαγιαννούλης με συνεπιβάτη τον εφεσείοντα, ο τελευταίος του έδωσε μια γροθιά, ακολούθησε δεύτερη και τρίτη. Μετά την τελευταία γροθιά ο εφεσείων είπε στον Παπαγιαννούλη: «αυτή είναι προειδοποίηση σε σένα και σε όποιον άλλο καταθέσει». Ο Παπαγιαννούλης ανέφερε το συμβάν, στην παρουσία του εφεσείοντα, στον ταγματάρχη Πελεγκάρη Σταύρο. Όταν επέστρεψε στη μονάδα του εξετάστηκε από την υπίατρο Χριστοφή Χριστίνα, η οποία του έδωσε τετραήμερη αναρρωτική άδεια γιατί ένιωθε ζαλάδες και ίλιγγο. Τα κτυπήματα άφησαν εμφανείς μώλωπες στο μάτι του. Το πιο πάνω επεισόδιο αποτέλεσε τη βάση της 5ης κατηγορίας. Τα γεγονότα που αφορούν τις δυο πρώτες κατηγορίες είχαν προηγηθεί στο γραφείο του ταγματάρχη Πελεγκάρη, όπου είχε διευθετηθεί η συνάντηση του εφεσείοντα με το στρατηγό Πανταζή. Ο εφεσείων σε κάποια στιγμή της συνάντησης ζήτησε από τον Παπαγιαννούλη, που όπως είπαμε ήταν παρών, να τον αφήσει μόνο με τον ταγματάρχη Πελεγκάρη, στον οποίο ήθελε δήθεν να πει κάτι ιδιαιτέρως. Όταν βρέθηκαν μόνοι τον απείλησε με τη φράση: «άμα είσαι έτσι θα σε παίξω, από τώρα είσαι νεκρός, ορκίζομαι ότι είσαι νεκρός, θα σε σκοτώσω»., που επανέλαβε 2, 3 φορές. Και αυτά γιατί ο Παπαγιαννούλης αρνείτο να τον στείλει για ιατρική εξέταση, που ο ίδιος επέμενε, και ταυτόχρονα για να μην τον καταγγείλει στο στρατηγό Πανταζή.
Ο εφεσείων παρουσίασε ο ίδιος την υπόθεσή του, μετά που του δόθηκε η ευκαιρία να διορίσει δικηγόρο. Η επιλογή ήταν δική του. Χρησιμοποίησε σχεδόν ολόκληρη τη δικάσιμο για να μας πείσει για την ορθότητα των δικών του εισηγήσεων. Τον ακούσαμε με προσο[*488]χή και υπομονή να αναφέρεται από τις σημειώσεις του σε πληθώρα αποσπασμάτων της μαρτυρίας για να δείξει αυτά, που κατά την άποψή του, συνιστούσαν αντιφάσεις. Μας είπε επίσης με λεπτομέρεια τις ιστορίες που αφορούσαν τις διαφορές του με τους μάρτυρες κατηγορίες για να στηρίξει την εισήγησή του για στημένη υπόθεση, με κίνητρο την εκδίκηση.
Μελετήσαμε και οι ίδιοι τα πρακτικά της δίκης από τα οποία και διαπιστώσαμε πως όλες οι αιτιάσεις του εφεσείοντα εναντίον των διαπιστώσεων του Δικαστηρίου είναι καθ΄ολοκληρίαν αβάσιμες. Δεν θα επαναλάβουμε βέβαια το χιλιοειπωμένο, πως η κρίση για την αξιοπιστία των μαρτύρων ανάγεται κατ’ αποκλειστικότητα στο δικάζον Δικαστήριο. Το εφετείο σπάνια παρεμβαίνει σ΄αυτή την κρίση, και τότε μόνο όταν διαπιστώσει πως η αξιολόγηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων από το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν αυθαίρετη ή ολωσδιόλου λαθεμένη, ενόψει σταθερών στοιχείων που οδηγούν τη συνετή σκέψη σε αντίθετη κρίση. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στην υπόθεση που μας απασχόλησε. Θα αναφερθούμε σε ένα μόνο περιστατικό της μαρτυρίας για να υποδείξουμε την ορθότητα της κρίσης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ο εφεσείων παραδέκτηκε πως ο λοχαγός Παπαγιαννούλη ήταν κτυπημένος όταν έφθασαν στο στρατόπεδο, και ότι παραπονέθηκε πως τον είχε κτυπήσει ο ίδιος. Ο εφεσείων, δίδοντας εξήγηση για τα τραύματα του Παπαγιαννούλη, είπε πως κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους το αυτοκίνητό τους σχεδόν να εμπλακεί σε δυστύχημα, και ο οδηγός του άγνωστου οχήματος γρονθοκόπησε τον Παπαγιαννούλη. Δεν χρειάζεται βέβαια να πούμε πως συμφωνούμε με τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε το Στρατιωτικό Δικαστήριο για να απορρίψει αυτή την τερατώδη εκδοχή.
Να σχολιάσουμε όμως, το παράπονο του εφεσείοντα, που έκανε στην αρχή της αγόρευσης του. Εισηγήθηκε πως η δίκη ενώπιον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου δεν ήταν χρηστή, με ειδική αναφορά στο άρθρο 30.2 του Συντάγματος. Είπε συγκεκριμένα, πως ο στρατηγός Πανταζής, μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση, ενώ θα συνεχιζόταν η δίκη στις 21.5.97 με την αντεξέταση του μπήκε και παρέμεινε για κάποιο χρόνο στο γραφείο του Προέδρου του Δικαστηρίου, όπου βρισκόντουσαν και οι στρατοδίκες. Είχε μάλιστα βγάλει το σακάκι του, το οποίο άφησε στο κρεμαστάρι του γραφείου της γραμματέως του Προέδρου. Η συμπεριφορά του έδειχνε, κατά τον εφεσείοντα, πλήρη οικειότητα με τους ανθρώπους και το περιβάλλον, κάτι που μόλυνε την εμφάνιση της δικαιοσύνης ως χρηστής και αδέκαστου. Το πιο πάνω παράπονο του εφεσείοντα εξετάστηκε από δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε αίτηση που υπέβαλε για να [*489]του δοθεί άδεια να προχωρήσει με το ένδικο διάβημα για την έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition, με τα οποία να αμφισβητείται η σύνθεση του Στρατιωτικού Δικαστηρίου. (Δες: Γιάννος Νικολαΐδης (1997) 1 Α.Α.Δ. 890). Το αίτημα του απορρίφθηκε στις 18.7.97, χωρίς να προωθηθεί παραπέρα. Η εισήγησή του, που επαναλήφθηκε ενώπιόν μας, εξετάστηκε και το θέμα έληξε με την πιο πάνω απόφαση του Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η�έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο