(2001) 2 ΑΑΔ 753
[*753]30 Νοεμβρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7204)
Ποινή ― Πρόκληση βαρειάς σωματικής βλάβης, κατά παράβαση του Άρθρου 228(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Κακόβουλη ζημιά σε περιουσία, κατά παράβαση του Άρθρου 324(1) του ίδιου Κώδικα ― Απουσία προσχεδιασμού ― Συναισθηματική φόρτιση από γεγονότα που προηγήθηκαν ― Μη σοβαρός τραυματισμός του παραπονουμένου ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Παραδοχή ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 3 και 2 μηνών αντίστοιχα ― Κρίθηκαν έκδηλα ανεπαρκείς ― Αύξηση της ποινής στην 1η κατηγορία σε εξάμηνη ποινή φυλάκισης ― Επικύρωση της ποινής φυλάκισης στη 2η κατηγορία.
Ποινή ― Καθορισμός της ποινής ― Κάθε περίπτωση κρίνεται επί των ιδίων αυτής γεγονότων ― Ποινές που επιβάλλονται σε άλλες υποθέσεις εν τούτοις, αποτελούν μέσο και μέτρο καθοδήγησης.
Ποινή ― Μετριαστικοί παράγοντες ― Πρόκληση βαρειάς σωματικής βλάβης και κακόβουλη ζημιά σε περιουσία ― Απόδοση υπέρμετρης βαρύτητας στους μετριαστικούς παράγοντες ― Οδήγησε σε επιβολή ανεπαρκούς ποινής.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο επιτρέποντας την έφεση λόγω ανεπάρκειας ποινής, προκύπτουν ικανοποιητικά από τις πιο πάνω περιληπτικές σημειώσεις.
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του [*754]Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, Υπόθεση Αρ. 27791/01, ημερομηνίας 16/10/01 με την οποία καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε φυλάκιση 3 μηνών στην κατηγορία της πρόκλησης βαρειάς σωματικής βλάβης στην οποία βρέθηκε ένοχος, κατά παράβαση του Άρθρου 228(α) και 2 μηνών στην κατηγορία για κακόβουλη ζημιά σε περιουσία κατά παράβαση του άρθρου 324(1) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, ποινές συντρέχουσες.
Ρ. Βραχίμης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Καλλής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:�Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Μετά την παραδοχή του ο εφεσίβλητος, αφού δόθηκε η συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα για συνοπτική εκδίκαση, καταδικάστηκε από Δικαστή Επαρχιακού Δικαστηρίου για πρόκληση βαρειάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση του άρθρου 228(α) και για κακόβουλη ζημιά σε περιουσία, κατά παράβαση του άρθρου 324(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού άκουσε και σχολίασε τόσο τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν του από την Κατηγορούσα Αρχή, όσο και τα ελαφρυντικά που πρόβαλε ο κατηγορούμενος, τον καταδίκασε σε φυλάκιση 3 μηνών στην 1η κατηγορία και 2 μηνών στη 2η, ποινές που συντρέχουν.
Με την παρούσα έφεση ο Γενικός Εισαγγελέας προσβάλλει την ορθότητα της ποινής, υποβάλλοντας ότι αυτή είναι έκδηλα ανεπαρκής, γιατί δεν δόθηκε η αναγκαία βαρύτητα στη σοβαρότητα του αδικήματος και στον παράγοντα αποτροπής άλλων παρόμοιων αδικημάτων και γιατί δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στους ελαφρυντικούς παράγοντες που αφορούσαν τον εφεσίβλητο.
Προκύπτει από τα γεγονότα που είχε ενώπιόν του το πρωτόδικο Δικαστήριο, πως παραπονούμενος και κατηγορούμενος είχαν σοβαρές διαφορές, που οδήγησαν επανειλημμένα σε διαπληκτισμούς και επεισόδια μεταξύ τους, με αποκορύφωμα γεγονότα που προηγήθηκαν της διάπραξης των αδικημάτων που συνίσταντο σε απειλές και ύβρεις και που τελικά οδήγησαν τον κατηγορούμενο, χρησιμοποιώντας αρθρωτό όχημα και οδηγώντας το κατά του παραπονούμενου [*755]που βρισκόταν σταθμευμένος πάνω σε μοτοσυκλέτα, να τον τραυματίσει και επίσης να προκαλέσει ζημιά ύψους £650 στο μοτοποδήλατό του.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, όπως το δέχθηκαν και οι δύο πλευρές και το Δικαστήριο, ότι η ταχύτητα του κατηγορουμένου όταν οδηγούσε το αρθρωτό όχημα δεν ήταν μεγάλη, η δε σύγκρουση ήταν ελαφριά και ο παραπονούμενος δεν εκτινάχθηκε από τη σύγκρουση αλλά απλά έπεσε από το μοτοποδήλατο. Επίσης το Δικαστήριο βρήκε ότι ο τραυματισμός του ήταν ήσσονος σημασίας, αφού συνίστατο σε τραυματισμό στα γόνατα και εκδορά στη ράχη του δεξιού ποδιού και στο δεξιό αντιβραχίονα, όπου τοποθετήθηκε γύψινος νάρθηκας. Επίσης ο παραπονούμενος υπέφερε από πόνο στο τρίτο δάκτυλο του αριστερού χεριού, την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, την αυχενική μοίρα, καθώς και από ζαλάδες και κεφαλαλγία.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στη σοβαρότητα του αδικήματος δέχθηκε ως ελαφρυντικά προς εξατομίκευση της ποινής το γεγονός ότι δεν υπήρχε προσχεδιασμός και έλαβε υπόψη τη συναισθηματική φόρτιση του κατηγορούμενου από τα γεγονότα που προηγήθηκαν, καθώς και τις σχέσεις παραπονούμενου και κατηγορούμενου, τις προσωπικές συνθήκες, τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και το καθαρό του ποινικό μητρώο, όπως και τον κατά την κρίση του μη σοβαρό τραυματισμό. Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη και την παραδοχή του, θεωρώντας την ως δείγμα έμπρακτης μεταμέλειας.
Υπεβλήθη σήμερα ενώπιόν μας από το συνήγορο του εφεσείοντα ότι η κατάληξη του Δικαστηρίου καταδεικνύει ότι δεν δόθηκε η αναγκαία βαρύτητα στη σοβαρότητα του αδικήματος και αναφέρθηκε σε νομολογία αναφορικά με ποινές που επιβλήθηκαν στο παρελθόν. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως κάθε περίπτωση κρίνεται επί των ιδίων αυτής γεγονότων. Ποινές που επιβάλλονται σε άλλες υποθέσεις εντούτοις, αποτελούν μέσο και μέτρο καθοδήγησης. Επίσης εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος ότι η ποινή θα έπρεπε να έχει και αποτρεπτικό χαρακτήρα. Πάνω στο τελευταίο αυτό θέμα θεωρούμε ότι ο παράγοντας της αποτρεπτικότητας στην προκείμενη περίπτωση δεν είναι πρωταρχικής σημασίας, αφού δεν προκύπτει ότι το αδίκημα είναι συχνό.
Αντίθετα, ο συνήγορος του εφεσίβλητου, βασιζόμενος στα ελαφρυντικά που προέταξε ο πελάτης του, καθώς και στο γεγονός της παραδοχής του, που βασίστηκε μόνο σε πρόθεση πρόκλησης βαρειάς [*756]σωματικής βλάβης και όχι στα άλλα συστατικά του αδικήματος, όπως ακρωτηριασμός κ.λ.π., υπέβαλε ότι κάτω από τις συνθήκες ήταν ορθή η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και δεν υπήρχε βάση για επέμβαση του Εφετείου.
Αφού εξετάσαμε με προσοχή τις εκατέρωθεν θέσεις σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά του αδικήματος και τις συνθήκες του εφεσίβλητου, κρίνουμε ότι η ποινή είναι έκδηλα ανεπαρκής. Το αδίκημα είναι σοβαρότατο, όπως προκύπτει και από την ανώτατη ποινή που προνοεί ο Νόμος, δηλαδή την ισόβια φυλάκιση. Γίνεται δε σοβαρότερο από το μέσο που χρησιμοποίησε ο εφεσίβλητος για να προκαλέσει τη βλάβη, μέσο που ενδεχόμενα μπορούσε να προκαλέσει πολύ σοβαρότερο τραυματισμό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά προέβη σε προσπάθεια εξατομίκευσης της ποινής αναφερόμενο στις προσωπικές συνθήκες του κατηγορούμενου, αλλά είμαστε της άποψης ότι έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στις προσωπικές συνθήκες, μη δίδοντας την ανάλογη βαρύτητα στις συνθήκες και περιστατικά στα οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω. Κρίνουμε ότι είναι περίπτωση στην οποία πρέπει να επέμβουμε.
Κάτω από το φως των πιο πάνω στην 1η κατηγορία, αυξάνοντας την ποινή, καταδικάζουμε τον κατηγορούμενο σε εξάμηνη φυλάκιση. Η ποινή των 2 μηνών φυλάκισης στη 2η κατηγορία επικυρώνεται. Οι ποινές θα συντρέχουν.
Η έφεση επιτρέπεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο