(2002) 2 ΑΑΔ 18
[*18]15 Φεβρουαρίου, 2002
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7137)
Ποινή ― Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης ‘Α’ (0.703 γραμμάρια ηρωίνης) και κατοχή για προμήθεια του ναρκωτικού σε άλλο πρόσωπο, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε ― Δυσμενείς οικογενειακές και προσωπικές περιστάσεις ― Εφεσείων νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών, προέβη σε πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες για απεξάρτηση ― Παραδοχή, συνεργασία με την Αστυνομία και έμπρακτη μεταμέλεια ― Τρεις άλλες παρόμοιες υποθέσεις λήφθηκαν υπόψη ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 2 και 3½ ετών αντίστοιχα ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Αύξηση ύψους ποινής ― Συνοπτική εκδίκαση υποθέσεων ― Περιορισμός ποινής φυλάκισης σε πέντε κατ’ ανώτατο όριο χρόνια ― Δεν αποτελεί το σημείο αναφοράς για κατάταξη της περίπτωσης από άποψης σοβαρότητας.
Ο εφεσείων καταδικάσθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο σε κατηγορίες για κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια 0.703 γραμμαρίων ηρωίνης. Το ναρκωτικό το προμήθευσε σε άλλο πρόσωπο το βράδυ της 21ης Μαΐου 2001, το οποίο συνάντησε σε κάποιο χώρο στην Αγλαντζιά. Η προμήθευση έγινε έναντι χρηματικού ποσού. Το σύνολο της ποσότητας των ναρκωτικών (ηρωίνης) που ο εφεσείων προμήθευσε από τις αρχές του 1999 μέχρι τη σύλληψη του στις 21 Μαΐου 2001 ανερχόταν σε 9.863 γραμμάρια.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε τις επιβληθείσες ποινές φυλάκισης 2 και 3½ ετών που του επιβλήθηκαν αντίστοιχα για τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, υποστηρίζοντας ότι ήταν έκδηλα υπερβολικές ενόψη των προσωπικών του περιστάσεων, της συνεργασίας του με τις διωκτικές αρχές και του γεγονότος ότι αυτός δεν ήταν μεγαλέμπορος [*19]ναρκωτικών αλλά βαποράκι.
Αποφασίστηκε ότι:
Με τον τροποποιητικό Ν. 20(Ι)/92 οι ποινές για αδικήματα που αφορούν ναρκωτικά έχουν αυξηθεί για μεν το αδίκημα κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης ‘Α’ ποινή φυλάκισης 12 χρόνων ή/και πρόστιμο, για δε την προμήθευση του σε άλλο πρόσωπο, ποινή φυλάκισης διά βίου ή/και πρόστιμο. Βέβαια, σε συνοπτική εκδίκαση η ποινή φυλάκισης περιορίζεται σε πέντε κατ’ ανώτατο όριο χρόνια αλλά αυτό δεν αποτελεί το σημείο αναφοράς για κατάταξη της περίπτωσης από άποψης σοβαρότητας. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στην παρούσα υπόθεση δεν αφίστανται του μέτρου.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ghafari v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 442.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 2585/2001) ημερομηνίας 25/6/2001, με την οποία βρέθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε κατηγορία για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης ‘Α’ ήτοι, ηρωΐνης (διαμορφίνης) όπως και σε κατηγορία για προμήθευση του ναρκωτικού σε έτερο πρόσωπο, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε με τους Ν. 67/83 και Ν. 20(Ι)/92 και καταδικάστηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 ετών και 3 1/2 ετών αντιστοίχως, ως ποινών έκδηλα υπερβολικών.
Δ. Παυλίδης με Χρ. Χριστοδούλου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Ζαχαριάδου-Γεωργιάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Κατόπιν παραδοχής του εφεσείοντος σε κατηγορία για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης ΄Α΄ ήτοι, ηρωίνης [*20](διαμορφίνης) βάρους 0.703 γρ., όπως και σε κατηγορία για προμήθευση του ναρκωτικού σε έτερο πρόσωπο, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε με τους Ν. 67/83 και Ν. 20(Ι)/92, το Επαρχιακό Δικαστήριο τον καταδίκασε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 ετών και 3½ ετών αντιστοίχως αφού έλαβε υπόψη και τρεις άλλες παρόμοιες περιπτώσεις κατοχής και προμήθευσης ηρωίνης. Ο εφεσείων προβάλλει ότι οι ποινές είναι υπερβολικές. Τον εκλαμβάνουμε να εννοεί έκδηλα υπερβολικές ώστε να δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου.
Η υπόθεση στην οποία επιβλήθηκαν οι ποινές ήταν η τελευταία στη σειρά των τεσσάρων. Υπήρξε παρακολούθηση. Το βράδυ της 21 Μαΐου 2001 ο εφεσείων οδήγησε το αυτοκίνητό του σε χώρο στην Αγλαντζιά όπου συνάντησε το πρόσωπο στο οποίο προμήθευσε το ναρκωτικό. Επενέβη αμέσως μέλος της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών το οποίο βρισκόταν κοντά και είδε τι συνέβη. Η προμήθευση έγινε έναντι χρηματικού ποσού. Η πρώτη στη σειρά περίπτωση αφορούσε αδικήματα που διαπράχθηκαν στις αρχές του 1999 και έγινε γνωστή στην Αστυνομία τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου κατόπιν ομολογίας του προσώπου που προμηθεύτηκε την ηρωίνη, βάρους 0.1 γρ. Η δεύτερη περίπτωση αφορούσε ηρωίνη βάρους 7.76 γρ. που βρέθηκε στις 10 Μαΐου 2000 κατόπιν έρευνας στο υπνοδωμάτιο του. Στην τρίτη περίπτωση, ο εφεσείων προμήθευσε 1.3 γραμμάρια ηρωίνης σε δύο πρόσωπα ένα από τα οποία αργότερα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση, οπότε κατά τη διερεύνηση κατανομάστηκε ο εφεσείων. Το σύνολο της ποσότητας ηρωίνης που ο εφεσείων προμήθευσε ανερχόταν σε 9.863 γραμμάρια.
Ο τότε συνήγορος που εμφανίστηκε για τον εφεσείοντα στο Επαρχιακό Δικαστήριο ανέφερε όλα όσα θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη προς όφελος του εφεσείοντος. Περιέγραψε με λεπτομέρεια τις δυσχέρειες, οικογενειακές και προσωπικές, τις οποίες από ενωρίς στη ζωή ο εφεσείων είχε να αντιμετωπίσει, την επαγγελματική του ανέλιξη και τη θέση του ως υπαλλήλου εταιρείας ποτών, τη διατήρηση της θέσης του, λόγω της εκτίμησης που έχαιρε, ακόμα και ύστερα από σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα, όπως και τα προβλήματα που προέκυψαν όταν μετά "μπλέκτηκε στον κύκλο των ναρκωτικών". Εξήγησε πως ο εφεσείων, που είναι νυμφευμένος και έχει δύο παιδιά, έκαμε πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες για απεξάρτηση σε διάφορες ψυχιατρικές κλινικές. Επέμενε και τελικά απέβη ευεργετική η μετάβασή του, δύο μήνες πριν, στο Ισραήλ όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία από την οποία προέκυψαν θετικά αποτελέσματα. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι τα τελευταία αδικήματα [*21]διαπράχθηκαν μετά την επιστροφή του. Ο συνήγορος υπογράμμισε την σε κάθε περίπτωση παραδοχή του εφεσείοντος, την πλήρη συνεργασία του με την αστυνομία και την ως εκ τούτου έμπρακτη μεταμέλειά του, όπως και το ότι ο εφεσείων δεν βαρυνόταν με προηγούμενες καταδίκες. Το Δικαστήριο είχε εξάλλου ως βοήθημα και έκθεση κοινωνικής έρευνας.
Ενώπιόν μας, ο νυν συνήγορος του εφεσείοντος εισηγήθηκε, αφού παρέπεμψε σε νομολογία με την οποία επιβεβαιώνεται ότι το κριτήριο για τη διαπίστωση υπερβολής είναι αντικειμενικό, πως στην προκείμενη περίπτωση δεν λήφθηκε υπόψη ή δεν δόθηκε αρκετή βαρύτητα στην σε όλες τις περιπτώσεις άμεση και πλήρη συνεργασία του εφεσείοντος με τις διωκτικές αρχές, ούτε αποδόθηκε σημασία στο ότι, καθώς φαινόταν από τις μικρές ποσότητες ηρωίνης, ο εφεσείων δεν ήταν μεγαλέμπορος ναρκωτικών αλλά "βαποράκι".
Στην απόφασή του το Δικαστήριο αναφέρθηκε σε όλα τα στοιχεία που συνέθεταν την εγκληματική δραστηριότητα του εφεσείοντος, στις οικογενειακές και προσωπικές του περιστάσεις, στα ελαφρυντικά και τους μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες. Τα συζήτησε εκτενώς, τα συσχέτισε και τα στάθμισε με προσοχή. Υπέδειξε, με αναφορά στη νομολογία, πως για τέτοια αδικήματα η δυνατότητα εξατομίκευσης περιοριζόταν σημαντικά από την ανάγκη προστασίας της κοινωνίας οπότε η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίστατο αναπόφευκτη. Καθόρισε δε ανάλογα τις ποινές που επέβαλε στον εφεσείοντα.
Δεν διαπιστώσαμε στην απόφαση του Δικαστηρίου οποιοδήποτε σφάλμα. Είναι, κατά την άποψή μας, προφανές ότι το Δικαστήριο εξέτασε την υπόθεση στη σωστή της διάσταση και έδωσε στο καθετί τη σημασία που άρμοζε. Ας σημειωθεί ότι με τον τροποποιητικό Ν. 20(Ι)/92, με τον οποίο αυξήθηκαν οι ποινές για αδικήματα που αφορούν ναρκωτικά, προβλέπεται κατ’ ανώτατο όριο, για μεν το αδίκημα κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης ‘A’ ποινή φυλάκισης 12 χρόνων ή/και πρόστιμο, για δε την προμήθευση του σε άλλο πρόσωπο, ποινή φυλάκισης διά βίου ή/και πρόστιμο. Βέβαια, σε συνοπτική εκδίκαση η ποινή φυλάκισης περιορίζεται σε πέντε κατ’ ανώτατο όριο χρόνια αλλά αυτό δεν αποτελεί το σημείο αναφοράς για κατάταξη της περίπτωσης από άποψης σοβαρότητας: βλ. Raymond Elia Ghafari v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 442. Κατά τη γνώμη μας οι επιβληθείσες ποινές δεν αφίστανται του μέτρου.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο