(2002) 2 ΑΑΔ 77
[*77]26 Μαρτίου, 2002
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΝΤΖΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7200)
Ποινή ― Διάρρηξη και κλοπή ― Εφεσείων δεκαεννέα ετών εβαρύνετο με εννέα προηγούμενες καταδίκες από τις οποίες οι οκτώ αφορούσαν παρόμοια αδικήματα ― Λήφθηκαν υπόψη δεκαεννιά εκκρεμείς υποθέσεις για παρόμοια αδικήματα ― Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας ανέφερε ότι ο εφεσείων είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, έχασε τη μητέρα του από ανίατη νόσο μετά από μακροχρόνιο αγώνα και δεν έτυχε της συνεχούς υποστήριξης του πατέρα του ― Επιβολή ποινής φυλάκισης τριών ετών ― Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Ποινή ― Η δυστυχία του ανθρώπου κατά την παιδική του ηλικία δεν αποτελεί μόνιμη ασπίδα κατά της συνέχισης της παρανομίας με ατιμωρησία.
Ο εφεσείων αντιμετώπιζε εννέα κατηγορίες, οι επτά από τις οποίες ήταν διαρρήξεις και κλοπές από κατοικίες και οι δύο από αυτοκίνητο. Ζήτησε μείωση της ποινής των τριών ετών φυλάκισης που του είχε επιβληθεί, επικαλούμενος τις προσωπικές του συνθήκες. Ο συνήγορος του υποστήριξε ότι ο εφεσείων χρειάζεται μακροχρόνια και σταθερή ψυχιατρική περίθαλψη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την έφεση, τόνισε πως η αυστηρότητα των ποινών είναι ένας τρόπος πάταξης του είδους της εγκληματικότητας που διέπραξε ο εφεσείων γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας. Αναφορικά με το θέμα της περίθαλψης, ο εφεσείων μπορεί να τύχει της φροντίδας των αρχών των φυλακών προς τις οποίες το Εφετείο θα δώσει τις σχετικές οδηγίες. Ο παράγων της [*78]περίθαλψης δεν αποτελεί λόγο για να μην επιβληθεί η σωστή ποινή.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 12455/2000) ημερομηνίας 26/9/2001, με την οποία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων σε κατηγορίες για διαρρήξεις και κλοπές από κατοικίες και σε δύο περιπτώσεις από αυτοκίνητο, ως ποινής έκδηλα υπερβολικής.
Δ. Κακουλλής, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Παντελή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
Εx-tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι μόλις δεκαεννιά ετών, αλλά δυστυχώς έχει πλούσια εγκληματική δράση. θα τη συνοψίσουμε. Εν πρώτοις, το κατηγορητήριο που αντιμετώπισε περιέχει εννιά κατηγορίες. Οι επτά είναι για διαρρήξεις και κλοπές από κατοικίες και σε δύο περιπτώσεις, αντιλαμβανόμαστε, από αυτοκίνητο. Με την ίδια ευκαιρία ζήτησε και λήφθηκαν υπόψη, με τη συναίνεση της κατηγορούσας αρχής, δεκαεννιά άλλες εκκρεμούσες υποθέσεις για, ουσιαστικά, ομοειδή αδικήματα.
Θα σταθούμε σε δύο υποθέσεις τις οποίες μας έχει επισημάνει ο κ. Παντελή, που δείχνουν ανάγλυφα το χαρακτήρα του εφεσείοντα. Στη μια περίπτωση προσπάθησε να κλέψει μια παραπληγική, η οποία μάλιστα, πάλεψε με τον εφεσείοντα για να αποτρέψει το αποτέλεσμα. Μπορεί ένας να φανταστεί τα αισθήματα της ανήμπορης εκείνης κυρίας. Στην άλλη, αφού σεργιάνισε με τη μοτοσυκλέτα που έκλεψε, την πέταξε στη θάλασσα. Περαιτέρω, έχει ποινικό μητρώο. Πρόκειται για εννέα προηγούμενες καταδίκες από τις οποίες οι 8 αφορούν παρόμοια αδικήματα. Τι να πει ένας, παρά ότι είναι μια πολύ ζοφερή εικόνα.
Έχει λεχθεί - και προκύπτει από την έκθεση του Γραφείου Ευη[*79]μερίας - ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έχασε τη μητέρα του ύστερα από μακρόχρονο αγώνα με ανίατη νόσο. Είναι ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου. Επίσης ότι δεν έτυχε της συνεχούς υποστήριξης του πατέρα του. Όμως, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι είχε την ευκαιρία να αλλάξει όταν τέθηκε με δικαστικό διάταγμα υπό επιτήρηση. Ακολούθως του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης αλλά με την αποφυλάκιση του, επιδόθηκε αμέσως σε νέο κύκλο παράνομων ενεργειών.
Η δυστυχία που πλήττει ένα άνθρωπο στην παιδική του ηλικία δεν αποτελεί, όπως τονίσαμε και σε άλλες περιπτώσεις, μόνιμη ασπίδα κατά της συνέχισης της παρανομίας με ατιμωρησία. Τα ελαφρυντικά που έθεσε ενώπιόν μας ο κ. Κακουλλής δεν παραγνωρίστηκαν από τον πρωτόδικο δικαστή. Ήταν ενώπιόν του και τα έλαβε υπόψη, αφού τα μνημονεύει ρητά. Ομολογουμένως όμως είχε να αντιμετωπίσει μια σοβαρή υπόθεση υποτροπής, που έχει σχέση με αδικήματα τα οποία διαπράττονται με καταθλιπτική συχνότητα.
Είναι επιτακτική ανάγκη αυτού του είδους η εγκληματικότητα να ανακοπεί γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας. Η αυστηρότητα των ποινών είναι ένας τρόπος πάταξης του φαινομένου.
Έχει λεχθεί ότι ο εφεσείων χρειάζεται μακροχρόνια και σταθερή ψυχιατρική περίθαλψη. Μπορεί όμως να τύχει της φροντίδας των αρχών των φυλακών και οι οδηγίες μας ακριβώς είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Ούτε και αποτελεί λόγο για να μην επιβληθεί η σωστή ποινή. Δε βλέπουμε επίσης να έχει παραβιαστεί οποιαδήποτε αρχή η οποία διέπει την επιβολή των ποινών, ιδιαίτερα ότι η ποινή είναι υπερβολική, που είναι και ο μόνος λόγος έφεσης. Αντίθετα η καταγνωσθείσα ποινή των 3 χρόνων εξισορροπεί την ανάγκη για εξατομίκευση και το καθήκον για την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο