(2002) 2 ΑΑΔ 375
[*375]24 Ιουλίου, 2002
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΟΡΦΙΤΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 7207, 7208)
Πρακτικά δίκης ― Τα πρακτικά της δίκης αποτελούν τη μόνη αυθεντική εικόνα της δικαστικής διαδικασίας ― Ο αμφισβητών τα πρακτικά διατηρεί τη δυνατότητα να αποταθεί στο Δικαστήριο για τη διόρθωσή τους ― Το Δικαστήριο, αφού εξετάσει το θέμα, έχει εξουσία να ενεργήσει ανάλογα.
Ο εφεσείων, ο οποίος αντιμετώπιζε δύο ποινικές υποθέσεις βάσει του περί Δήμων Νόμου και των Δημοτικών Κανονισμών, υποστήριξε κατ’ έφεση ότι καταστρατηγήθηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και του Συντάγματος, επειδή ενώ είχε εμφανιστεί στο Δικαστήριο κατά την καθορισθείσα ημερομηνία και ώρα πληροφορήθηκε πως οι υποθέσεις διεκπεραιώθηκαν πριν από τις 9.00 π.μ.
Οι συνήγοροι είχαν διαφορετική άποψη ως προς την ώρα εμφάνισης του εφεσείοντος στο Δικαστήριο. Στα σχετικά πρακτικά εσημειώνετο η απουσία του εφεσείοντος, η κατάθεση ένορκης δήλωσης επίδοσης, η απόδειξη της κατηγορίας με μαρτυρία, η κρίση περί της ενοχής του εφεσείοντος και το αποτέλεσμα που ήταν, για την κάθε περίπτωση, η επιβολή ποινής προστίμου £60, η έκδοση διαταγής για την πληρωμή του οφειλόμενου ποσού ύψους £371,07 και £27 έξοδα.
Αποφασίστηκε ότι:
Η μόνη αυθεντική εικόνα δικαστικής διαδικασίας παρέχεται στα πρακτικά του Δικαστηρίου. Στην παρούσα περίπτωση δεν σημειώνεται στα πρακτικά η ώρα που το Δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσης, όμως το θέμα αυτό αντικρύζεται στη βάση του τεκμηρίου της κανονικότητας. Εκείνος που αμφισβητεί την ώρα διατηρεί τη [*376]δυνατότητα να αποταθεί στο Δικαστήριο για διόρθωση των πρακτικών.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν με έξοδα.
Εφέσεις εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Εφέσεις από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 26514/2000) με την οποία, στις 26/10/2001, κρίθηκε ένοχος σε δύο πανομοιότυπες κατηγορίες, βάσει του περί Δήμων Νόμου και των Δημοτικών Κανονισμών, μια στην ποινική υπόθεση 26513/2001 και άλλη στην 26514/2001 για παράλειψη πληρωμής του καθορισθέντος δικαιώματος εξασφάλισης της άδειας λειτουργίας κινηματογράφου στη Λεμεσό, σε σχέση με τα έτη 1999 και 2000 αντιστοίχως και του επιβλήθηκε ποινή προστίμου £60,- εκδόθηκε δε διαταγή για την πληρωμή του οφειλόμενου ποσού ύψους £371,07 συν £27 έξοδα.
Φ. Αποστολίδης, για τον Εφεσείοντα.
Β. Μαστιχίδου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο Δήμος Λεμεσού προσήψε εναντίον του εφεσείοντος δύο πανομοιότυπες κατηγορίες, βάσει του περί Δήμων Νόμου και των Δημοτικών Κανονισμών, μια στην ποινική υπόθεση 26513/01 και άλλη στην 26514/01 για παράλειψη πληρωμής του καθορισθέντος δικαιώματος εξασφάλισης της άδειας λειτουργίας κινηματογράφου στη Λεμεσό, σε σχέση με τα έτη 1999 και 2000 αντιστοίχως. Η ακρόαση των υποθέσεων ορίστηκε για την Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2001, η ώρα 9.00 π.μ. Ο εφεσείων κλητεύθηκε με έντυπο αρ. 10 με το οποίο δεν απαιτείται η παρουσία του, και του έγινε έγκαιρα επίδοση.
Στα πρακτικά της 26 Οκτωβρίου 2001 για τις εν λόγω υποθέσεις σημειώνεται από το Επαρχιακό Δικαστήριο η απουσία του εφεσείοντος, η κατάθεση της ένορκης δήλωσης επίδοσης, η απόδειξη της κατηγορίας με μαρτυρία, η κρίση περί της ενοχής του εφεσείοντος και το αποτέλεσμα που ήταν, για την κάθε περίπτωση, η επιβολή ποινής προστίμου £60,-, η έκδοση διαταγής για την πληρωμή του οφειλόμενου ποσού ύψους £371.07, και £27 έξοδα.
[*377]Ο εφεσείων παραπονείται ότι ενώ εμφανίστηκε κατά την καθορισθείσα ημερομηνία και ώρα, πληροφορήθηκε τότε πως οι υποθέσεις είχαν ήδη, εκείνη την ημέρα, διεκπεραιωθεί πριν από τις 9.00 π.μ. Προβάλλεται και για τις δύο, με πανομοιότυπο λόγο έφεσης:
«Καταστρατήγηση της φυσικής δικαιοσύνης και του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας (άρθρον 12§5) (Συγκεκριμένως το κατηγορητήριο καλούσε τον Κατηγορούμενο να εμφανισθεί και καθώριζε ως ώρα πρώτης εμφάνισης την 9 π.μ. της 26/10/2001, για να απαντήσει στην κατηγορία που αντιμετώπιζε. Εμφανισθείς ο Κατηγορούμενος την καθορισθείσα ώρα και ημέρα πληροφορήθηκε ότι η υπόθεση του έχει εκδικασθεί – αποδειχθεί η ενοχή του – και καταδικάσθει).»
Ο συνήγορος του εφεσείοντος προέβη, με το κατατεθέν διάγραμμα και τα όσα προφορικά ανέπτυξε κατά την ακρόαση της έφεσης, σε δηλώσεις αναφορικά με την εκδοχή του εφεσείοντος ως προς την ώρα εμφάνισής του στο Δικαστήριο. Ενώ η συνήγορος της άλλης πλευράς, επικαλούμενη τη δική της προσωπική γνώση αφού ήταν η συνήγορος του Δήμου Λεμεσού που παρουσίασε τις υποθέσεις πρωτόδικα, προέβη σε δηλώσεις προς αντίκρουση.
Είναι στοιχειώδες αλλά και αυτονόητο, νομίζουμε, πως διαφορές επί πραγματικών θεμάτων δεν είναι δυνατό να επιλυθούν στη βάση αντίθετων δηλώσεων των συνηγόρων. Επισημαίνουμε πέραν τούτου πως τη μόνη αυθεντική εικόνα δικαστικής διαδικασίας παρέχουν τα πρακτικά του Δικαστηρίου. Στην παρούσα περίπτωση δεν σημειώνεται στα πρακτικά η ώρα που το Δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσης αλλά αυτό το θέμα δεν μπορεί να αντικρυστεί παρά μόνο βάσει του τεκμηρίου της κανονικότητας. Εκείνος που αμφισβητεί την ώρα δεν παραμένει όμως χωρίς θεραπεία. Διατηρεί τη δυνατότητα να αποταθεί για διόρθωση στο Δικαστήριο το οποίο έχει την ευθύνη του πρακτικού και το Δικαστήριο, αφού εξετάσει, έχει εξουσία να ενεργήσει ανάλογα.
Εν προκειμένω οι εφέσεις στερούνται ερείσματος. Και απορρίπτονται με έξοδα.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο