(2003) 2 ΑΑΔ 467
[*467]27 Οκτωβρίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
YOUSSEF NEHMED ALLAH SIKAF,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7364)
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Εισαγωγή, κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 587,3412 γραμμαρίων κοκαϊνης ― Εφεσείων χρήστης ναρκωτικών μετέφερε στο σώμα του την κοκαίνη από το Λίβανο για να την παραδώσει σε τρίτο πρόσωπο έναντι αμοιβής σε κοκαίνη αξίας $5.000 την οποία θα χρησιμοποιούσε ο ίδιος ― Επίβολή ποινής φυλάκισης επτά ετών ― Χαρακτηρίστηκε επιεικής ― Με μεγάλο δισταγμό δεν αυξήθηκε κατ’ έφεση.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Ναρκωτικά ― Το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής ― Η επιβολή ιδιαίτερα σοβαρών ποινών ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου η κατοχή συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας των ναρκωτικών ― Χρήση και διάδοση των ναρκωτικών ― Η έξαρση στη διάπραξη των αδικημάτων αυτής της κατηγορίας καθιστά το στοιχείο της αποτροπής στον καθορισμό της τιμωρίας των παραβατών πιο έντονο.
Στις 10.6.2002, ο εφεσείων ηλικίας 46 ετών, Λιβανικής καταγωγής, ήλθε στην Κύπρο από το Κουρασάο μέσω Άμστερνταμ. Μετά από γραπτή συγκατάθεσή του υπεβλήθηκε σε ακτινολογικό έλεγχο οπόταν διαπιστώθηκε ότι στο σώμα του υπήρχαν ξένα σώματα τα οποία αφόδευσε σταδιακά τις επόμενες μέρες. Επρόκειτο για συνολικά 58 κυλινδρικά σκευάσματα τα οποία περιείχαν κοκαίνη συνολικού βάρους 587,3412 γραμμαρίων. Ο εφεσείων έδωσε θεληματική κατάθεση στην Αστυνομία στην οποία παραδέχθηκε ότι συμφώνησε να μεταφέρει την κοκαίνη στο Λίβανο για να την παραδώσει σε τρίτο πρόσωπο έναντι αμοιβής σε κοκαίνη αξίας $5.000 την οποία θα [*468]χρησιμοποιούσε ο ίδιος. Κατονόμασε δε τους συνεργάτεες του τόσο στο Κουρασάο όσο και στο Λίβανο.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα, μετά από παραδοχή του, ποινή φυλάκισης επτά ετών σε κατηγορίες εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 587,3412 γραμμαρίων κοκαΐνης.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την επιβληθείσα ποινή ως έκδηλα υπερβολική.
Το Εφετείο αφού αναφέρθηκε στους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής σε αδικήματα που αφορούν ναρκωτικά και στην ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών, απέρριψε την έφεση τονίζοντας ότι είναι με μεγάλο δισταγμό που δεν αποφάσισε να διατάξει όπως η ποινή αρχίσει να μετρά από την έκδοση της απόφασης στην έφεση.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Berne v. Δημοκρατίας (2003) 2 A.A.Δ. 437.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λάρνακας (Yπόθ. Aρ. 7952/02), ημερ. 4/11/2002, με την οποία του επέβαλε, μετά από παραδοχή του, ποινή φυλάκισης επτά ετών σε κατηγορίες εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως A, δηλαδή 587,3412 γραμμαρίων κακαΐνης, ως ποινή έκδηλα υπερβολικής.
Α. Ιωάννου, για τον Εφεσείοντα.
Η. Στεφάνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 10.6.2002 ο εφεσείων, ηλικίας 46 ετών, Λιβανικής καταγωγής, αφίχθηκε στο αεροδρόμιο Λάρνακας με την πτήση KLCY499 προερχόμενος από το Κουρασάο μέσω Άμστερνταμ. Του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής στη Δημοκρατία για μία βδομάδα. Επειδή θεωρήθηκε ύποπτος για κατοχή και μεταφορά ναρκωτικών στο σώμα του, μετά από γραπτή του συγκατάθεση, οδηγή[*469]θηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας για εξετάσεις. Εκεί, και προτού αρχίσουν οι εξετάσεις, δήλωσε ότι μετέφερε στο σώμα του περί τα 60 σκευάσματα κοκαΐνης. Ο λοχίας που τον συνόδευε του επέστησε την προσοχή στο νόμο και αυτός απάντησε “Αφού θα τα εντόπιζες στην ακτινογραφία.” Από τον ακτινολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε ότι στο σώμα του εφεσείοντος υπήρχαν ξένα σώματα τα οποία αφόδευσε σταδιακά τις επόμενες μέρες. Επρόκειτο για συνολικά 58 κυλινδρικά σκευάσματα τα οποία περιείχαν κοκαΐνη συνολικού βάρους 587,3412 γραμμαρίων.
Στις 16.6.2002 ο εφεσείων έδωσε θεληματική κατάθεση στην Αστυνομία στην οποία παραδέχθηκε ότι συμφώνησε να μεταφέρει την κοκαΐνη στο Λίβανο για να την παραδώσει σε τρίτο πρόσωπο έναντι αμοιβής σε κοκαΐνη αξίας $5.000 την οποία θα χρησιμοποιούσε ο ίδιος. Κατονόμασε δε τους συνεργάτες του τόσο στο Κουρασάο όσο και στο Λίβανο.
Στις 4.11.2002 το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα, μετά από παραδοχή του, ποινή φυλάκισης επτά ετών σε κατηγορίες εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 587,3412 γραμμάριων κοκαΐνης.
Με την έφεση προσβάλλεται η επιβληθείσα ποινή ως έκδηλα υπερβολική.
Κατά την ενώπιόν μας αγόρευσή της, η δικηγόρος του εφεσείοντος επικεντρώθηκε στην εισήγηση ότι αιτία των ενεργειών του εφεσείοντος ήταν το ότι αυτός ο ίδιος ήταν χρήστης ναρκωτικών, εξού και η αμοιβή του για την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα δεν συνίστατο σε χρήματα, αλλά σε κοκαΐνη για ιδία χρήση. Το σημείο αυτό δεν αξιολογήθηκε δεόντως από το Κακουργιοδικείο. Ο εφεσείων, υποστήριξε, έπρεπε να τύχει μεταχείρισης χρήστη και όχι ως προμηθευτή ναρκωτικών.
Η εισήγηση της δικηγόρου του εφεσείοντος δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Το γεγονός ότι ένας χρήστης ναρκωτικών, όπως ο εφεσείων, ανέλαβε να προμηθεύσει ναρκωτικά σε άλλα πρόσωπα για να εξασφαλίσει, αντί χρημάτων, ναρκωτικά για δική του χρήση, δεν μειώνει τη σοβαρότητα του αδικήματος η οποία συνίσταται στην ηθελημένη διοχέτευση του αργού θανάτου σε τρίτα πρόσωπα, ανεξάρτητα απώτερου σκοπού.
Όπως υπέδειξε πρόσφατα ο Ηλιάδης Δ., στην Μάρκος Brayan Berne ν. Δημοκρατίας (2003) 2 A.A.Δ. 437:
[*470]“Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη επιβολής αυστηρών ποινών σε υποθέσεις αδικημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά, σε μια προσπάθεια περιορισμού ή εξάλειψης παρόμοιων αδικημάτων και προστασίας του κοινού. Μάλιστα έχει τονισθεί ότι είναι καιρός όπως οι επιβαλλόμενες ποινές καταστούν αυστηρότερες για να δείχνουν τόσο την αποδοκιμασία όσο και την ενεργό συμμετοχή της Δικαιοσύνης στον αγώνα που διεξάγεται σε παγκόσμια κλίμακα για την καταπολέμηση της χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών. (Βλ. Kablawi & Others v. Δημοκρατίας (1990) 2 ΑΑΔ 494). Το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι, όπως φαίνεται από τη σχετική νομολογία, μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής. Η επιβολή ιδιαίτερα σοβαρών ποινών ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου η κατοχή συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας των ναρκωτικών. (Βλ. μεταξύ άλλων Hassan v. Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. 210, Abdullah v. Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. 323, Esper v. Δημοκρατίας (1972) 2 C.L.R. 73 και Moussa v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 320). Η χρήση και διάδοση των ναρκωτικών έχει επανειλημμένα χαρακτηρισθεί ως κοινωνική μάστιγα που υπονομεύει το θεμέλιο της κοινωνίας. Η έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων αυτής της κατηγορίας δεν μπορεί παρά να καταστήσει το στοιχείο της αποτροπής στον καθορισμό της τιμωρίας των παραβατών πιο έντονο.”
Θεωρούμε ότι η ποινή που επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο, όχι μόνο δεν είναι έκδηλα υπερβολική, αλλά, αντίθετα, είναι επιεικής. Είναι με μεγάλο δισταγμό που δεν αποφασίσαμε να διατάξουμε όπως η ποινή του εφεσείοντος αρχίσει να μετρά από σήμερα.
H έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο