(2004) 2 ΑΑΔ 569
[*569]5 Νοεμβρίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Aρ. 7677)
AMINUL HAQUE,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 7678)
KAZI ASADUJJAMAN,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 7679)
RAFIK SHAHED ALI,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 7677, 7678, 7679)
Αλλοδαποί ― Παράνομη είσοδος και παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία αλλοδαπών κατά παράβαση του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (όπως τροποποιήθηκε) ― Υιοθέτηση του σκεπτικού της απόφασης του Εφετείου στην υπόθεση N.M.G.A. Wilesinge (2004) 2 Α.Α.Δ. 560, ως προς το κατά πόσο οι κατηγορούμενοι καλύπτονται από την προσφερόμενη προστασία του Άρθρου 7(1) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν. 6(1)/2000 όπως τροποποιήθηκε).
Ποινή ― Παράνομη είσοδος και παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία [*570]αλλοδαπών ― Επιβολή ποινών φυλάκισης δύο μηνών σε κάθε ένα από αυτούς ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Το Εφετείο υιοθέτησε ως προς το γενικότερο ζήτημα το σκεπτικό του στην υπόθεση N.M.G.A. Wilesinge (2004) 2 Α.Α.Δ. 560, όπου εξετάστηκε το ίδιο ζήτημα. Ως προς τα επί μέρους, δηλαδή στην κάθε περίπτωση, το Εφετείο αποφάνθηκε ότι δεν διέκρινε έδαφος παρέμβασης στην κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενη υπόθεση:
N.M.G.A. Wilesinge (2004) 2 Α.Α.Δ. 560.
Εφέσεις εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες από τη Μπαγκλαντές, εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 1766/04), ημερομηνίας 8/3/2004, με την οποία ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση 7677 βρέθηκε ένοχος για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία χωρίς διαβατήριο και χωρίς την άδεια τη αρμόδιας Αρχής οι δε εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Αρ. 7678 και 7679 για παράνομη παραμονή στην Κύπρο κατά παράβαση του Άρθρου 19(1)(λ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (όπως τροποποιήθηκε), απέρριψε το επιχείρημά τους ότι με το αίτημά τους για πολιτικό άσυλο το οποίο υπέβαλαν με βάση τον περί Προσφύγων Νόμο του 2000 (Ν. 6(Ι)/2000 όπως τροποποιήθηκε), οι σχετικές απαγορευτικές και ποινικές διατάξεις του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (όπως τροποποιήθηκε) κατέστησαν ανενεργείς και τους επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο μηνών, ως ποινής έκδηλα υπερβολικής.
Μ. Γεωργίου, για τους Εφεσείοντες.
Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από τον Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Και οι τρεις εφεσείοντες προέρχονται από τη Μπαγκλαντές. Ο Aminul Haque εισήλθε στην Κύπρο παράνομα. Στις 27 Ιανουαρίου 2004 αποβιβάστηκε στα κατεχόμενα και στις [*571]2 Φεβρουαρίου 2004 μετέβη στη Λάρνακα. Στις 17 Φεβρουαρίου 2004 παρουσιάστηκε, με δύο άλλους ομοεθνείς του, στα γραφεία της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως στη Λάρνακα όπου και οι τρεις υπέβαλαν αίτημα για πολιτικό άσυλο. Ανακρινόμενος ο κ. Haque ανάφερε ότι ο σκοπός για τον οποίο ήρθε στην Κύπρο ήταν να βρει δουλειά γιατί δουλειές στη χώρα του δεν υπήρχαν. Παραθέτουμε τα δικά του λόγια:
«The purpose I come in Cyprus is because in Bangladesh there is no available job and that is why I came here to find job.»
Κατηγορήθηκε τότε ότι εισήλθε στη Δημοκρατία χωρίς διαβατήριο και χωρίς την άδεια της αρμόδιας Αρχής. Όταν η υπόθεση ήχθη στο Επαρχιακό Δικαστήριο, δεν παραδέχθηκε ενοχή. Προέβαλε, μέσω του συνηγόρου του, ότι από τη στιγμή που υπέβαλε αίτημα για άσυλο με βάση τον περί Προσφύγων Νόμο του 2000 (Ν. 6(Ι)/2000 όπως τροποποιήθηκε), οι σχετικές απαγορευτικές και ποινικές διατάξεις του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (όπως τροποποιήθηκε) κατέστησαν ανενεργείς. Πρότεινε εξάλλου πως το αίτημα του για άσυλο το υπέβαλε εντός ευλόγου χρόνου. Το Δικαστήριο βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα. Έκρινε πως υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, η καθυστέρηση των 15 ημερών κατέτασσε την περίπτωση έξω από την κάλυψη που παρείχε το άρθρο 7(1) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Του επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο μηνών.
Ο Kazi Asadujjaman αφίχθη στην Κύπρο στις 14 Νοεμβρίου 2002 για να φοιτήσει σε κολλέγιο. Η φοίτηση του διακόπηκε και από τις 15 Σεπτεμβρίου 2003 παρέμεινε στην Κύπρο παράνομα. Παρομοίως και ο Rafik Shahed Ali ο οποίος στις 21 Μαρτίου 2003 ήρθε στην Κύπρο για να φοιτήσει σε κολλέγιο αλλά δεν πραγμάτωσε τον σκοπό του. Η άδεια του έληξε λίγο μετά την άφιξη του, ήτοι στις 4 Απριλίου 2003, αλλά παρέμεινε στην Κύπρο παράνομα. Στην περίπτωση και των δύο αυτών εφεσειόντων πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι που, στις 3 Μαρτίου 2004, παρουσιάστηκαν στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως στη Λάρνακα και υπέβαλαν αίτημα για πολιτικό άσυλο. Συνελήφθησαν για παράνομη παραμονή στην Κύπρο κατά παράβαση του άρθρου 19(1)(λ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (όπως τροποποιήθηκε) και προσήχθησαν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου όπου παραδέχθηκαν ενοχή. Εξήγησαν στο Δικαστήριο πως αναγκάστηκαν να σταματήσουν τις σπουδές τους διότι δεν είχαν χρήματα. Τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο μηνών.
Με τις εφέσεις τους και οι τρεις εφεσείοντες προβάλλουν ότι:
[*572]
«Ενόψει της ύπαρξης του άρθρου 7 του Ν. 6(Ι)/2000 λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι συνεχίζουν να υπάρχουν και/ή να ισχύουν για τον εφεσείοντα τα αδικήματα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο.»
Εξετάσαμε το ίδιο ζήτημα στην υπόθεση N.M.G.A. Wilesinge (2004) 2 Α.Α.Δ. 560, στην οποία εκδώσαμε απόφαση ενωρίτερα σήμερα. Κρίναμε πως δεν υπήρξε πρωτοδίκως σφάλμα είτε ερμηνείας είτε εφαρμογής. Υιοθετούμε και εδώ, ως προς το γενικότερο ζήτημα, το ίδιο σκεπτικό. Ως προς τα επί μέρους, δηλαδή την εφαρμογή στην κάθε περίπτωση, δεν διακρίναμε έδαφος για παρέμβαση. Τα στοιχεία που τις συνέθεταν δεν θα μπορούσαν λογικά να οδηγούσαν σε διαφορετική κατάληξη.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο