(2004) 2 ΑΑΔ 656
[*656]3 Δεκεμβρίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΜΑΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7611)
Αμελής οδήγηση ― Αμελής οδήγηση κατά παράβαση των Άρθρων 8 και 19(1)(4) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν. 86/72 όπως έχει τροποποιηθεί) και του Ν. 80(1)/2000 ― Σύγκρουση αυτοκινήτου με προπορευόμενο μοτοποδήλατο όταν το αυτοκίνητο επεχείρησε να εισέλθει σε άλλη λωρίδα κυκλοφορίας ― Ενοχή οδηγού αυτοκινήτου για αμελή οδήγηση, στηρίχθηκε σε περιστατική μαρτυρία ― Επικύρωση της καταδίκης κατ’ έφεση.
Στις 3.4.03 η εφεσείουσα οδηγούσε το αυτοκίνητό της στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας της λεωφόρου Γρίβα Διγενή στη Λάρνακα. Στην ίδια οδό και με την ίδια κατεύθυνση οδηγούσε το μοτοποδήλατό του και ο Μ.Κ. 2. Σε κάποιο στάδιο η εφεσείουσα, προσπαθώντας να εισέλθει στη δεξιά λωρίδα για να στρίψει δεξιά, πέρασε πολύ κοντά από τον Μ.Κ. 2 και τον κτύπησε με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματός της με αποτέλεσμα αυτός να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί.
Η εφεσείουσα κρίθηκε ένοχη σε κατηγορία για αμελή οδήγηση κατά παράβαση των Άρθρων 8 και 19(1)(4) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν. 86/72 όπως έχει τροποποιηθεί) και του Ν. 80(1)/2000.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την καταδίκη της υποστηρίζοντας ότι:
1. Η μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου δεν επέτρεπε τα ευρήματα ότι η εφεσείουσα και ο παραπονούμενος οδηγούσαν στην ίδια λωρίδα κυκλοφορίας και ότι η εφεσείουσα έκαμε στροφή δεξιά οπότε συγκρούστηκε με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματός της με το μοτοποδήλατο του παραπονουμένου.
[*657]2. Το Δικαστήριο εφάρμοσε λανθασμένα το βάρος της απόδειξης.
Αποφασίστηκε ότι:
Το συμπέρασμα για τον τρόπο που έγινε το δυστύχημα προκύπτει από την περιστατική μαρτυρία που προσάχθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, ως το μόνο λογικό συμπέρασμα, αποκλειομένης οποιασδήποτε άλλης λογικής εξήγησης. Επομένως ορθά κατέληξε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η ενοχή της εφεσείουσας αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Nicolaides v. Economides (1963) 2 C.L.R. 78,
Constantinou v. Katsouris (1975) 1 C.L.R. 178,
Αθηνής ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 41.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 6466/2003), ημερ. 22/12/2003, με την οποία βρέθηκε ότι, όταν στις 3/4/2003, η εφεσείουσα και ο παραπονούμενος οδηγούσαν στην ίδια λωρίδα, και η εφεσείουσα έκανε προσπάθεια να κινηθεί προς τα δεξιά οπότε συγκρούστηκε με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματός της με το μοτοποδήλατο του παραπονούμενου με αποτέλεσμα αυτός να τραυματιστεί ήταν ένοχη αμελούς οδήγησης κατά παράβαση των Άρθρων 8 και 19(1)(4) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν. 86/72 ως έχει τροποποιηθεί) και του Ν. 80(Ι)/2000 και καταδικάστηκε σε πρόστιμο £120 πλέον £20 έξοδα πλέον δύο βαθμούς ποινής.
Γ. Λουκαΐδης για Α. Ποιητή, για την Εφεσείουσα.
Λ. Παντελή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Μ. Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της απόφασης [*658]του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία η εφεσείουσα κρίθηκε ένοχη αμελούς οδήγησης κατά παράβαση των άρθρων 8 και 19 (1)(4) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν. 86/72 ως έχει τροποποιηθεί) και του Ν. 80(Ι)/2000.
Τα γεγονότα όπως τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν ότι στις 3/4/03 η εφεσείουσα οδηγούσε το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής CAA 500 στη λεωφόρο Γρίβα Διγενή στη Λάρνακα. Ο δρόμος είναι δύο λωρίδες για οχήματα που κατευθύνονταν στην ίδια κατεύθυνση με την εφεσείουσα, η οποία οδηγούσε το όχημα της στην αριστερή λωρίδα. Στην ιδία οδό κατά τον ίδιο χρόνο και στην ίδια κατεύθυνση, οδηγούσε και ο Μ.Κ.2 Ανδρέας Χάτρας το μοτοποδήλατο του με αρ. εγγραφής ΗΚΧ 404. Σε κάποιο στάδιο η εφεσείουσα θα έπαιρνε τη δεξιά λωρίδα σε σχέση με την πορεία της για να στρίψει δεξιά για να εισέλθει στην οδό Λεωνίδα Κιούππη οπότε πέρασε πολύ κοντά από τον Μ.Κ.2 και κτύπησε τούτο με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματος της με αποτέλεσμα ο οδηγός του μοτοποδηλάτου να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί.
Στην υπόθεση κατάθεσαν δυο μόνο μάρτυρες για την κατηγορούσα αρχή, ο αστυνομικός εξεταστής της υπόθεσης ως Μ.Κ.1 και ο παραπονούμενος ως Μ.Κ.2. Η εφεσείουσα επέλεξε να μην πει οτιδήποτε.
Την κατάληξη του ότι η εφεσείουσα ήταν αμελής, το πρωτόδικο δικαστήριο τη διατύπωσε με τα ακόλουθα αποσπάσματα:
«Η κατηγορουμένη οδηγούσε το όχημα υπ’ αρ. εγγραφής CAA 500 στη Λεωφόρο Γρίβα Διγενή επί της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας όταν, στην προσπάθεια της να κινηθεί με αυτό στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας της λεωφόρου προκειμένου να διαπραγματευτεί ως η πρόθεσή της, στροφή δεξιά σε σχέση με την πορεία της για να εισέλθει στην οδό Λ. Κιούπη, συγκρούστηκε με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματος της με το μοτοποδήλατο υπ’ αρ. εγγραφής ΗΚΧ 404 το οποίο προπορευόταν του οχήματος της και οδηγείτο από το ΜΚ2 στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας επί της Λεωφόρου Γρ.Διγενή στο σημείο σύγκρουσης Χ στο Τεκμ. αρ. 1. Από το κτύπημα ο ΜΚ2 κινήθηκε πέφτοντας προς τα δεξιά σε σχέση με την πορεία του. Στο όχημα της Κατηγορουμένης υπήρχε ένα ελαφρύ γδάρσιμο στο αριστερό καθρεφτάκι. Το μοτοποδήλατο είχε τρίψιμο στο πίσω δεξιό μέρος του, στο μπροστινό δεξιό πλαστικό και στη δεξιά χειρολαβή.»
[*659]
Και λίγο πιο κάτω:
«Υπό τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης βρίσκω ότι η Κατηγορουμένη παρέλειψε να εντοπίσει το ΜΚ2, ο οποίος προπορευόταν του οχήματος της Κατηγορουμένης και ευρίσκετο εντός του δρόμου επί της αριστερής λωρίδος κυκλοφορίας σε σχέση με την πορεία της κατηγορουμένης και παρέλειψε να εκπληρώσει το καθήκον μέριμνας και φροντίδας που όφειλε για την ασφάλεια του αφού στην προσπάθεια της να κινηθεί με το όχημα της στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας δεν κράτησε την απαιτούμενη απόσταση από το ΜΚ2 με αποτέλεσμα να το κτυπήσει με το αριστερό καθρέφτη του οχήματος της.»
Το δικαστήριο, βασιζόμενο και σε σχετική νομολογία (Nicolaides v. Economides (1963) 2 C.L.R. 78 και Constantinou v. Katsouris (1975) 1 C.L.R. 178) ότι η παράλειψη ενός οδηγού να ασκεί τη δέουσα παρατηρητικότητα και να βλέπει αυτό που είναι εμφανώς ορατό, αποτελεί αμέλεια, κατέληξε ότι η εφεσείουσα ήταν αμελής και καταδίκασε αυτή σε πρόσιμο £120 πλέον £20 έξοδα και με 2 βαθμούς ποινής.
Με την έφεση προσβάλλεται μόνο η καταδίκη. Επικαλείται η εφεσείουσα τέσσερεις λόγους έφεσης, οι οποίοι όμως μπορούν να συνοψιστούν σε δυο ως εξής:
1. Ότι η ενώπιον του δικαστηρίου μαρτυρία δεν επέτρεπε τα ευρήματα (α) ότι η εφεσείουσα και ο παραπονούμενος οδηγούσαν στην ίδια λωρίδα, και (β) ότι η εφεσείουσα έκανε προσπάθεια να κινηθεί προς τα δεξιά οπότε συγκρούστηκε με το αριστερό καθρεφτάκι του οχήματος της με το μοτοποδήλατο του παραπονουμένου. Απλώς το δικαστήριο βασίστηκε σε εικασίες και πιθανολογήσεις.
2. Το δικαστήριο εφάρμοσε λανθασμένα το βάρος απόδειξης.
Εξετάσαμε όλα όσα ο συνήγορος της εφεσείουσας ανάπτυξε ενώπιον μας, τόσο με το διάγραμμα αγόρευσης του όσο και προφορικά. Τίποτε από τα όσα επικαλέστηκε μπορούν να ανατρέψουν τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου. Καταρχήν δεν εγείρεται θέμα ότι κακώς έγινε αποδεκτή η μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας. Η ουσία του ισχυρισμού της εφεσείουσας είναι ότι η ενώπιον του δικαστηρίου μαρτυρία δεν δικαιολογούσε το εύρημα ότι είναι αυτή που κτύπησε το μοτοποδήλατο του παραπονούμενου.
[*660]
Ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν κοινό έδαφος ότι την ίδια μέρα και ώρα τα δύο οχήματα κινούνταν στην εν λόγω οδό προς την ίδια κατεύθυνση. Ο Μ.Κ.2 μίλησε για τη δική του πορεία και η εφεσείουσα για τη δική της. Στην κατάθεση της που έδωσε στην αστυνομία διηγείται τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο που δείχνει με σαφήνεια ότι αρχικά η πορεία της ήταν στην αριστερή λωρίδα και κινήθηκε προς τα δεξιά για να εισέλθει στη δεξιά λωρίδα λίγο πριν τα φώτα τροχαίας, κάτι που συνάδει και με τις πορείες των οχημάτων όπως ο Μ.Κ.1 εξεταστής της υπόθεσης τις έθεσε στο σχετικό σχεδιάγραμμα που κατατέθηκε ως τεκμήριο. Επίσης, ενώ δέχεται η εφεσείουσα ότι μόλις οδήγησε το όχημα της προς τα δεξιά, άκουσε ένα θόρυβο και αφού κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητο είδε το μοτοποδήλατο να είναι πεσμένο στο έδαφος, στα αριστερά της, συμπλήρωσε ότι δε θυμάται να είχε δει καθόλου το μοτοποδήλατο σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου πριν το δει πεσμένο στο έδαφος.
Τα πιο πάνω, συνδυαζόμενα και με το γεγονός ότι στο καθρεφτάκι του οχήματος της υπήρχε γδάρσιμο για το οποίο δεν υπήρξε ισχυρισμός ότι ήταν παλιό, υποστηρίζουν πλήρως τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο Μ.Κ.2 πρέπει να κτυπήθηκε, έστω και ελαφρά, από το αυτοκίνητο της εφεσείουσας, η οποία παρέλειψε να αντιληφθεί τον Μ.Κ.2 που οδηγούσε στην ίδια λωρίδα που και η ίδια αρχικά οδηγούσε. Είναι γεγονός ότι άμεση μαρτυρία ότι η εφεσείουσα κτύπησε με το αυτοκίνητο της το μοτοποδήλατο του Μ.Κ.2 δεν υπάρχει. Όμως από την περιστατική μαρτυρία που ήταν ενώπιον του δικαστηρίου, προκύπτει ότι αυτό ήταν το μόνο λογικό συμπέρασμα αποκλειομένης οποιασδήποτε άλλης λογικής εξήγησης, για τον τρόπο που έγινε το δυστύχημα (βλέπε Αθηνής ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 41, 54, 55). Επομένως ορθά κατέληξε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η ενοχή της κατηγορουμένης-εφεσείουσας αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Ενόψει των πιο πάνω η παρούσα έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο