(2005) 2 ΑΑΔ 236
[*236]11 Απριλίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΑΙΜΙΛΙΑ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7902)
Απόδειξη ― Βάρος αποδείξεως σε ποινική υπόθεση ― Η Κατηγορούσα Αρχή φέρει το βάρος αποδείξεως της κατηγορίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ― Καταδικαστική απόφαση για οδήγηση οχήματος χωρίς πρόσδεση της οδηγού με ζώνη ασφαλείας, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 12, 15(1), 17(2) και 18 του περί Οδικής Ασφαλείας Νόμου 174/86, όπως τροποποιήθηκε ― Ακυρώθηκε κατ’ έφεση λόγω ανεπαρκούς μαρτυρίας που να αποδεικνύει την ενοχή της οδηγού πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Μετά από ακροαματική διαδικασία, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ένοχη την εφεσείουσα σε κατηγορία ότι δεν ήταν προσδεδεμένη με ζώνη ασφαλείας όταν το αυτοκίνητό της συγκρούστηκε με άλλο όχημα. Το Δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω κρίση βασιζόμενο στη μαρτυρία εμπειρογνώμονα σύμφωνα με την οποία εφόσον η ζώνη ασφαλείας λειτουργεί κανονικά και ο οδηγός είναι προσδεδεμένος σ’ αυτή, η ζώνη τον προστατεύει από του να κτυπήσει στον μπροστινό ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου, όταν αυτό συγκρουστεί με άλλο όχημα ή αντικείμενο. Ο εμπειρογνώμονας είπε πως αυτό ισχύει όταν η σύγκρουση είναι με το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Όταν η σύγκρουση είναι στο πλευρό του οχήματος, τότε το σώμα του οδηγού δεν ωθείται μπροστά, αλλά πλαγίως.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την καταδίκη της.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η σχετική μαρτυρία του εμπειρογνώμονα ήταν ελλειπής και ανε[*237]παρκής ως προς το επιστημονικό της περιεχόμενο, για να κριθεί στη βάση αυτής της μαρτυρίας πως η υπόθεση εναντίον της εφεσείουσας αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
2. Η θεωρία του εμπειρογνώμονα, όπως είπε ο ίδιος, ισχύει όταν η σύγκρουση είναι με το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Όταν η σύγκρουση είναι μεταξύ των μπροστινών πλευρών των οχημάτων, όπως ήταν στην υπό εξέταση υποθεση, τότε δημιουργείται ζήτημα βαθμού, αναφορικά με την εφαρμογή της επιστημονικής θεωρίας, μη αποκλειομένης της πιθανότητας να εμπίπτει στο μέρος της αρχής, που κατά τον εμπειρογνώμονα, η πλευρική σύγκρουση οδηγεί το σώμα σε απότομη πλάγια κίνηση και όχι εμπρόσθια.
Ενόψει των ανωτέρω, η καταδίκη της εφεσείουσας είναι εσφαλμένη.
Η έφεση επιτράπηκε. Η εφεσείουσα αθωώθηκε της κατηγορίας που αντιμετώπιζε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 10344/03) ημερ. 29/11/04, με την οποία βρέθηκε ένοχη στην κατηγορία ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο τροχαίου ατυχήματος στο οποίο ενεπλάκη δεν ήταν προσδεδεμένη με ζώνη ασφαλείας, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 12, 15(1), 17(2), και 18 του περί Οδικής Ασφαλείας Νόμου 174/86, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.166/87, και των Διαταγμάτων Κ.Δ.Π. 106/87 και 210/87.
Π. Μ. Πετράκης, για την Εφεσείουσα.
Δ. Θεοδώρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Αρτεμίδης, Π..
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Στις 5 Αυγούστου 2002, το αυτοκίνητο ΗΗP964 που οδηγούσε η εφεσείουσα και το αυτοκίνητο ΕΡΑ513, με οδηγό κάποιο Αντώνη Νικολάου, συγκρούστηκαν στην οδό Κορυτσάς στο Στρόβολο. Η αστυνομία επελήφθη ερευνών. Προσήχθη κατηγορία για αμελή οδήγηση εναντίον του Αντώνη Νικολάου. Στις [*238]26 Οκτωβρίου 2002, η εφεσείουσα κατηγορήθηκε πως, κατά τον ουσιώδη χρόνο του δυστυχήματος δεν ήταν προσδεδεμένη με ζώνη ασφαλείας, κατά παράβαση των άρθρων 2, 12, 15(1), 17(2), και 18 του περί Οδικής Ασφαλείας Νόμου 174/86, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.166/87, και των Διαταγμάτων Κ.Δ.Π. 106/87 και 210/87. Η εφεσείουσα στην κατάθεσή της, που έδωσε στην αστυνομία στις 7 Αυγούστου 2002, δύο ημέρες δηλαδή μετά το δυστύχημα, ανέφερε πως ήταν κανονικά προσδεδεμένη στη ζώνη ασφαλείας.
Η εφεσείουσα κρίθηκε ένοχη μετά από ακροαματική διαδικασία. Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω κρίση βασιζόμενο μόνο στην μαρτυρία εμπειρογνώμονα, ο οποίος ανέφερε σε συντομία τα εξής. Εφόσον η ζώνη ασφαλείας λειτουργεί κανονικά και ο οδηγός του αυτοκινήτου είναι προσδεδεμένος σε αυτή, η ζώνη τον προστατεύει από του να κτυπήσει στον μπροστινό ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου, όταν το αυτοκίνητο συγκρουστεί με άλλο όχημα ή αντικείμενο. Η φορά της κίνησης προς τα εμπρός του σώματος, κίνηση που συνεχίζεται βάσει γνωστής αρχής της φυσικής όταν το αυτοκίνητο σταματήσει, ανακόπτεται από την προστατευτική ζώνη. Στον μπροστινό ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου της εφεσείουσας υπήρχε εμφανής ρωγμή, που κατά την κατηγορούσα αρχή, αποδείκνυε πως το κεφάλι της εφεσείουσας κτύπησε σε αυτό το σημείο.
Μετά το δυστύχημα είχε διαπιστωθεί πως η ζώνη ασφαλείας της εφεσείουσας λειτουργούσε κανονικά. Στη βάση αυτής της μαρτυρίας το δικαστήριο έκρινε πως η εφεσείουσα δεν ήταν προσδεδεμένη στη ζώνη ασφαλείας. Αν ήταν προσδεδεμένη δεν θα κτυπούσε το κεφάλι της στον μπροστινό ανεμοθώρακα.
Δεν συμφωνούμε με την πρωτόδικη απόφαση. Η μαρτυρία που δόθηκε, και συνοψίσαμε πιο πάνω, δεν οδηγεί στο μοναδικό συμπέρασμα πως η εφεσείουσα δεν είχε προσδεδεμένη τη ζώνη της. Η σχετική μαρτυρία του εμπειρογνώμονα ήταν ελλειπής και ανεπαρκής ως προς το επιστημονικό της περιεχόμενο, για να κριθεί στη βάση αυτής της μαρτυρίας πως η υπόθεση εναντίον της εφεσείουσας αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η μαρτυρία αυτή απολήγει ουσιαστικά στην πιο κάτω γενική θεωρία ότι δηλαδή σε κάθε σύγκρουση οχήματος, όπου ο οδηγός είναι προσδεδεμένος στη ζώνη ασφαλείας, αυτός αποκλείεται να κτυπήσει με την κεφαλή στον μπροστινό ανεμοθώρακα του οχήματος. Για να υποστηριχθεί όμως τέτοια θεωρία στο ποινικό δικαστήριο χρειάζεται λεπτομερειακή επιστημονική μαρτυρία που να οδηγεί σε τέτοιο αναπόδραστο συμπέρασμα.
[*239]Και κάτι άλλο όμως, εξίσου σοβαρό, που επισημαίνει και ο δικηγόρος της εφεσείουσας. Ο εμπειρογνώμονας είπε πως η θεωρία που ανέπτυξε στο δικαστήριο ισχύει όταν η σύγκρουση είναι με το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Όταν η σύγκρουση είναι στο πλευρό του οχήματος, τότε το σώμα του οδηγού δεν ωθείται μπροστά, αλλά πλαγίως. Η σύγκρουση, που αφορά στην υπόθεσή μας, έγινε μεταξύ των μπροστινών πλευρών των δύο αυτοκινήτων, όπως καθαρά φαίνεται στις φωτογραφίες, αλλά και ο ίδιος ο εμπειρογνώμονας ανέφερε. Δεν ήταν βεβαίως στο κέντρο των πλευρών των οχημάτων. Το γεγονός όμως ότι η σύγκρουση έγινε μεταξύ των μπροστινών πλευρών των οχημάτων, δημιουργεί ζήτημα βαθμού, αναφορικά με την εφαρμογή της επιστημονικής θεωρίας, μη αποκλειομένης της πιθανότητας να εμπίπτει στο μέρος της αρχής που, κατά τον εμπειρογνώμονα, η πλευρική σύγκρουση οδηγεί το σώμα σε απότομη πλάγια κίνηση και όχι εμπρόσθια.
Κρίνουμε επομένως πως η καταδίκη της εφεσείουσας είναι εσφαλμένη. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται η εφεσείουσα αθωώνεται της κατηγορίας που αντιμετώπισε.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η εφεσείουσα αθωώνεται της κατηγορίας που αντιμετώπιζε.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο