(2005) 2 ΑΑΔ 240
[*240]12 Aπριλίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7907)
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Διάταγμα προσωποκράτησης υπόπτου προς διευκόλυνση ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενο κακούργημα διάρρηξης υπεραγοράς ― Προϋποθέσεις έκδοσής του, είναι το εύλογο της υπόνοιας για ανάμειξη του υπόπτου στο έγκλημα καθώς επίσης και η γνησιότητα του αιτήματος της αστυνομίας ― Στο στάδιο της προσωποκράτησης υπόπτου δεν αξιολογείται η μαρτυρία και η αποδεικτική αξία των στοιχείων στη διάθεση της αστυνομίας ή η δραστικότητα του μαρτυρικού αυτού υλικού ― Το Δικαστήριο έχει ευρύτατη ευχέρεια, και καθήκον, να περιορίζει την υπόθεση μέσα στα ορθά πλαίσια.
Ο εφεσείων προσβάλλει με την παρούσα έφεση το διάταγμα διήμερης κράτησής του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου το οποίο εκδόθηκε για να διευκολυνθούν οι έρευνες της αστυνομίας, αναφορικά με τη διάπραξη του κακουργήματος διάρρηξης υπεραγοράς. Ο δικηγόρος του εφεσείοντος έφερε ένσταση στο αίτημα κράτησης του εφεσείοντος και υπέβαλε σε μακρά αντεξέταση τον εξεταστή του εγκλήματος. Υπέβαλε ότι τα στοιχεία, βάσει των οποίων το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι εγειρόταν εύλογη υποψία για την πιθανή εμπλοκή του εφεσείοντος, δεν δικαιολογούσαν την έκδοση του διατάγματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης, οι οποίες αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις, απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Σε διαδικασία όπως η παρούσα το πρωτόδικο Δικαστήριο διατηρεί πλήρη αρμοδιότητα εξέτασης του αιτήματος. Η διαδικασία διεξάγεται [*241]με μοναδικό σκοπό το αντικείμενο της αίτησης, και το Δικαστήριο έχει ευρύτατη ευχέρεια, και καθήκον, να περιορίζει τη συζήτηση μέσα στα ορθά πλαίσια. Ρυθμιστικός παράγοντας είναι βεβαίως η εξισορρόπηση του ανθρώπινου δικαιώματος του πολίτη για ελευθερία και η πάταξη του εγκλήματος από την Πολιτεία. Αναμένεται όμως να επιδεικνύεται από όλους τους εμπλεκόμενους στη διαδικασία, ορθή αντιμετώπιση της πιο πάνω αρχής.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Κράτησης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, ημερ. 11/12/04 με την οποία θεώρησε βάσιμο το αίτημα της Αστυνομίας και διέταξε τη διήμερη κράτηση του εφεσείοντα, ο οποίος εθεωρήθη ύποπτος για συνωμοσία στη διάπραξη του κακουργήματος της διάρρηξης υπεραγοράς.
Αλ. Αλεξάνδρου με Α. Σαββίδου, για τον Εφεσείοντα.
Φ. Τιμοθέου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Αρτεμίδης, Π..
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου εξέτασε, στις 11 Δεκεμβρίου, 2004, διάταγμα για διήμερη κράτηση του εφεσείοντα για να διευκολυνθούν οι έρευνες της αστυνομίας, αναφορικά με τη διάπραξη του κακουργήματος διάρρηξης υπεραγοράς. Ο εφεσείων εθεωρείτο ύποπτος για συνωμοσία στη διάπραξη του εγκλήματος.
Πριν από την έκδοση του διατάγματος διεξήχθη η δικαστική διαδικασία για την αξιολόγηση του βάσιμου του αιτήματος της αστυνομίας. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα έφερε ένσταση στην αίτηση και υπέβαλε σε μακρά αντεξέταση τον εξεταστή του εγκλήματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραθέτει στην απόφασή του τα στοιχεία, βάσει των οποίων εγειρόταν εύλογη υποψία για την πιθανή εμπλοκή του εφεσείοντα στο έγκλημα. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγείται πως αυτά τα στοιχεία δεν δικαιολογούσαν την έκδοση του διατάγματος. Κατά τη διάρκεια της ενώπιον μας συζήτησης [*242]υπενθυμίσαμε στο συνήγορο το αντικείμενο της διαδικασίας, γιατί μας έδιδε την εντύπωση πως για την έκδοση του διατάγματος ήθελε το Δικαστήριο να αναζητήσει μαρτυρία ενοχής του εφεσείοντα, και όχι στοιχεία που να δικαιολογούν την εύλογη υποψία για την εμπλοκή του στο έγκλημα. Και βεβαίως να πεισθεί το Δικαστήριο και για τη γνησιότητα του σκοπού του αιτήματος για την κράτησή του. Τέτοια στοιχεία που να ικανοποιούν τους σκοπούς της διαδικασίας που εξετάζουμε, παρουσίασε η αστυνομία. Ο εφεσείων ανέμενε στο αυτοκίνητο, κατά τη διάρκεια της διάρρηξης, αυτόν που η αστυνομία υποψιαζόταν ως το διαρρήκτη, και ο οποίος είναι ετεροθαλής αδελφός του. Ο συνήγορος επέμεινε πως το γεγονός τούτο δεν σήμαινε πως ο εφεσείων γνώριζε το σκοπό που ο διαρρήκτης είχε, η δε απλή παρουσία του στο αυτοκίνητο δεν τον συνέδεε με συνδρομή στη διάρρηξη. Το δικό μας σχόλιο σ’ αυτή την παρατήρηση είναι πως αν, σε εκείνο το στάδιο, υπήρχε τέτοια μαρτυρία, τότε η διαδικασία της αίτησης, για την έκδοση του επίμαχου διατάγματος, θα μεταβαλλόταν σε εκδίκαση της υπόθεσης, με αποτέλεσμα μάλιστα την καταδίκη του εφεσείοντα, αν θεωρητικά γινόταν δεκτή τέτοια μαρτυρία.
Σε διαδικασία, όπως αυτή που μας απασχόλησε, το πρωτόδικο Δικαστήριο διατηρεί πλήρη αρμοδιότητα εξέτασης του αιτήματος. Η διαδικασία διεξάγεται με μοναδικό σκοπό το αντικείμενο της αίτησης, και το δικαστήριο έχει ευρύτατη ευχέρεια, και καθήκον, να περιορίζει τη συζήτηση μέσα στα ορθά πλαίσια. Το ζύγιασμα του δικαιώματος του πολίτη, ως βασικού ανθρώπινου δικαιώματος στην ελευθερία, και της Πολιτείας να πατάξει το έγκλημα είναι βεβαίως ρυθμιστικός παράγοντας. Αναμένεται όμως να επιδεικνύεται, από όλους τους εμπλεκόμενους στη διαδικασία, ορθή αντιμετώπιση της πιο πάνω αρχής.
Το Εφετείο δεν επεμβαίνει στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, παρά μόνο όπου διαπιστώνεται νομικό σφάλμα ή έκδηλη εκτροπή από την ορθή διαδικασία, κάτι που δεν έγινε στην υπόθεση που εξετάζουμε.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η�έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο