(2006) 2 ΑΑΔ 138
[*138]10 Μαρτίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΣΟΛΩΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΣΟΛΩΜΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 148/2005)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Έφεση κατά των ευρημάτων αξιοπιστίας και των διαπιστώσεων επί των γεγονότων του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε υπόθεση επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ποινή ― Επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης ― Εφεσείων, άτομο κάποιας ηλικίας, με λευκό ποινικό μητρώο, απολύθηκε από την εργασία του την επομένη της διάπραξης του αδικήματος ― Επιβολή ποινής προστίμου £1.200 ― Κρίθηκε έκδηλα υπερβολική και μειώθηκε κατ’ έφεση σε ποινή προστίμου £600.
Μαρτυρία ― Αντιφατική μαρτυρία ― Επουσιώδεις αντιφάσεις στη μαρτυρία, δεν κλονίζουν την αξιοπιστία μάρτυρα.
Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης στον Κ. Βαρδανίκα, στις 30/6/2004, σε εργοτάξιο στο Βασιλικό, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο £1.200. Άσκησε την παρούσα έφεση, τόσο εναντίον της καταδίκης, όσο και εναντίον της ποινής.
Η έφεση εναντίον της καταδίκης στρέφεται ουσιαστικά εναντίον των διαπιστώσεων επί των γεγονότων του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την επισήμανση κατ’ ισχυρισμόν αντιφάσεων, στη μαρτυρία του παραπονούμενου και του Μ.Κ.2. Επισημαίνονται επίσης αντιφάσεις στη μαρτυρία της Μ.Κ.3 της ιατρού που εξέτασε τον παραπονούμενο και διαπίστωσε οίδημα επιπεφυκότος βλεφάρου δεξιού οφθαλμού. Παραπο[*139]νείται επίσης ο εφεσείων ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε δεόντως υπ’ όψιν την κατ’ ισχυρισμόν πρόκληση του παραπονούμενου από τον εφεσείοντα.
Η ποινή εφεσιβάλλεται ως έκδηλα υπερβολική.
Αποφασίστηκε ότι:
Α. Έφεση εναντίον της καταδίκης.
1. Δεν έχει καταδειχθεί οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Οι τυχόν αντιφάσεις που υπήρχαν είναι ασήμαντες και ουδόλως επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν δέκτηκε την εκδοχή του εφεσείοντος και συνεπώς δεν μπορεί να ευσταθήσει ισχυρισμός είτε για πρόκληση, είτε για αυθόρμητη αντίδραση για αυτοπροστασία. Αλλά, ακόμα κι’ αν το πρωτόδικο δικαστήριο δεχόταν την εκδοχή του εφεσείοντος, η τυχόν πρόκληση δεν θα αποτελούσε, εν πάση περιπτώσει, υπεράσπιση, άνκαι δυνατόν, να είχε επίπτωση στο ύψος της επιβληθείσας ποινής.
Β. Έφεση εναντίον της ποινής.
Το επιβληθέν πρόστιμο είναι, κάτω από τις περιστάσεις της υπόθεσης, υπερβολικό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να λάβει σοβαρότερα υπ’ όψιν την ηλικία του εφεσείοντος, το λευκό ποινικό του μητρώο και κυρίως την απόλυση από την δουλειά του την επομένη του επεισοδίου. Η αρμόζουσα ποινή προστίμου, είναι , κάτω από τις περιστάσεις, το πρόστιμο των £600.
Η έφεση επιτράπηκε μερικώς. Η επιβληθείσα ποινή προστίμου μετατράπηκε σε ποινή προστίμου £600.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 11290/04), ημερομηνίας 29/3/05 και 18/5/05.
Σ. Καραολής για Γ. Γιάγκου, για τον Εφεσείοντα.
[*140]Φ. Τιμοθέου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε σε πρόστιμο £1.200 όταν βρέθηκε ένοχος για επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης στον Κωνσταντίνο Βαρδανίκα, στις 30.6.2004, σε εργοτάξιο, στο Βασιλικό. Άσκησε την παρούσα έφεση, τόσο εναντίον της καταδίκης, όσο και εναντίον της ποινής.
Το πρωτόδικο δικαστήριο δέκτηκε την εκδοχή του παραπονούμενου που υποστήριξε και ο Μ.Κ.2, σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στο χώρο εργασίας του και του ζήτησε πληρωμή για μια σωλήνα που είχε τοποθετήσει η εταιρεία του. Όταν ο παραπονούμενος του απάντησε ότι θα τον πλήρωνε μόλις ήλεγχε το μήκος της σωλήνας, ο εφεσείων άρχισε να φωνάζει και στη συνέχεια του επιτέθηκε δίδοντας του γροθιά στο δεξιό μάτι.
Η έφεση εναντίον της καταδίκης στρέφεται ουσιαστικά εναντίον των διαπιστώσεων επί των γεγονότων του πρωτόδικου δικαστηρίου με την επισήμανση κατ’ ισχυρισμόν αντιφάσεων, μεταξύ της μαρτυρίας του παραπονούμενου και του Μ.Κ.2. Επίσης επισημαίνονται αντιφάσεις στη μαρτυρία της Μ.Κ.3 Αθανασίας Κυριακίδου, της ιατρού που εξέτασε τον παραπονούμενο και διαπίστωσε οίδημα επιπεφυκότος βλεφάρου δεξιού οφθαλμού.
Ο εφεσείων παραπονείται, ακόμα, ότι το δικαστήριο δεν έλαβε υπ΄όψιν και/ή αξιολόγησε λανθασμένα τη μαρτυρία της ιατρού Αντωνίου, μάρτυρος υπεράσπισης, η οποία τον εξέτασε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και η οποία κατέληξε ότι έφερε οίδημα και επιφανειακή εκδορά στο πάνω μέρος της μύτης.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Έχει επανειλημμένα λεχθεί ότι το Εφετείο σπάνια επεμβαίνει στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Και η παρούσα υπόθεση δεν είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Δεν βρίσκουμε οτιδήποτε που να δικαιολογεί επέμβασή μας. Οι τυχόν αντιφάσεις που υπάρχουν είναι ασήμαντες και ουδόλως επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρούμε ότι κανένας πρακτικός σκοπός δεν θα εξυπηρετηθεί αν ασχοληθούμε με λεπτομέρεια και προβούμε σε αναφορές στη μαρτυρία. Για παράδειγμα, όμως, δεν βρίσκουμε πως επηρεάζεται η [*141]αξιοπιστία της ιατρού Κυριακίδου, απλώς και μόνο γιατί δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει την ακριβή ώρα επίσκεψης του παραπονούμενου στο νοσοκομείο.
Εξ ίσου άνευ οποιουδήποτε ερείσματος είναι και το παράπονο του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο δικαστήριο παραγνώρισε το γεγονός της κατ’ ισχυρισμόν πρόκλησης του παραπονούμενου προς τον εφεσείοντα και την αυθόρμητη, όπως την ονομάζει, αντίδραση του ιδίου να προστατευθεί. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να λεχθεί ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν δέκτηκε την εκδοχή του και συνεπώς δεν μπορεί να ευσταθήσει ισχυρισμός είτε για πρόκληση, είτε για αυθόρμητη αντίδραση για αυτοπροστασία. Περαιτέρω, ακόμα κι’ αν το πρωτόδικο δικαστήριο δεχόταν την εκδοχή του εφεσείοντα, η τυχόν πρόκληση δεν θα αποτελούσε, εν πάση περιπτώσει, υπεράσπιση, άνκαι δυνατόν, να είχε επίπτωση στο ύψος της επιβληθείσας ποινής.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, η έφεση εναντίον της καταδίκης θα πρέπει να απορριφθεί. Η έφεση όμως εναντίον του ύψους της ποινής βρίσκουμε ότι ευσταθεί. Το πρόστιμο των £1.200 που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα είναι, κάτω από τις περιστάσεις, υπερβολικό σε σημείο που δικαιολογείται η επέμβασή μας. Το πρωτόδικο δικαστήριο έπρεπε να λάβει σοβαρότερα υπ’ όψιν το γεγονός ότι ο εφεσείων είναι κάποιας ηλικίας, ότι δεν βαρυνόταν με προηγούμενες καταδίκες και κυρίως ότι λόγω του επεισοδίου απολύθηκε την επομένη από τη δουλειά του. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σοβαρότητα της κατηγορίας εναντίον του και τα λοιπά επιβαρυντικά στοιχεία, όπως την ουσιαστικά απρόκλητη επίθεση εναντίον του παραπονούμενου, θεωρούμε ότι, κάτω από τις περιστάσεις, ένα πρόστιμο της τάξης των £600 θα ήταν πιο κοντά στις ατομικές του συνθήκες.
Η έφεση επιτυγχάνει μερικώς και η επιβληθείσα ποινή μετατρέπεται σε ποινή προστίμου £600.
Η έφεση επιτρέπεται μερικώς. Η�επιβληθείσα ποινή προστίμου μετατρέπεται σε ποινή προστίμου £600.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο