(2006) 2 ΑΑΔ 255
[*255]14 Ιουνίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 109/2006)
Ποινική Δικονομία ― Διαταγή για κράτηση κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του από το Κακουργιοδικείο στο οποίο είχε παραπεμφθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο, επειδή υπήρχε κίνδυνος μη εμφάνισής του στη δίκη και πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων ― Έφεση εναντίον σχετικής διαταγής ― Εφετείο δεν διαπίστωσε βάσιμο λόγο επέμβασης στη διακριτική ευχέρεια του παρεπέμψαντος Δικαστηρίου.
Ποινική Δικονομία ― Διαταγή για κράτηση κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του από το Κακουργιοδικείο στο οποίο είχε παραπεμφθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο ― Εκκρεμείς υποθέσεις ― Η εκκρεμότητα υποθέσεων εναντίον κατηγορουμένου, αποτελεί παράγοντα που, όπως οι προηγούμενες καταδίκες του, μπορεί να συνσταθμιστεί.
Στις 8/5/2006, ο εφεσείων παραπέμφθηκε σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου σε σχέση με τη διάπραξη δώδεκα αδικημάτων, για συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, πλαστογραφία επιταγών, κυκλοφορία πλαστού εγγράφου και εξασφάλιση αγαθών με ψευδείς παραστάσεις. Το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε την κράτησή του μέχρι την 1/6/2006, ημέρα κατά την οποία ορίστηκε να εμφανιστεί ενώπιον του Κακουργιοδικείου, επειδή: (α) υπήρχε κίνδυνος να μη εμφανιστεί στη δίκη και (β) υπήρχε πιθανότητα να διαπράξει άλλα αδικήματα.
Τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο εφεσείων φέρονται να διαπράχθηκαν μεταξύ 27/3/2006 και 7/4/2006. Στις 3/3/2006, το Εφετείο αποδέχθηκε έφεσή του εναντίον προηγούμενης διαταγής για κράτησή του, μέχρι την εκδίκαση υπόθεσης που αντιμετώπιζε για τη διάπραξη, με άλλα άτομα, παρόμοιων αδικημάτων, λόγω διαφοροποίησης, από το παραπέμψαν Δικαστήριο, της περίπτωσής του από την περίπτωση συγκατηγορούμενού του.
[*256]Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση. Σε σχέση με το θέμα (α) ανωτέρω, παρέπεμψε στο γεγονός ότι κατ’ επανάληψη αφέθη ελεύθερος και ήδη τελούσε ελεύθερος σε σχέση με υποθέσεις που αφορούσαν παρόμοια αδικήματα, υπό όρους τους οποίους πάντοτε τηρούσε, εμφανιζόμενος, εν τέλει, ενώπιον του Δικαστηρίου. Σε σχέση με το θέμα (β) ανωτέρω, επικαλέσθηκε το τεκμήριο της αθωότητας. Με την εισήγηση πως, εφόσον μόνο σε μια περίπτωση, το 2004, είχε καταδικαστεί για παρόμοια αδικήματα, δεν εδικαιολογείτο να θεωρηθεί ότι υπήρχε κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων απλώς επειδή εκκρεμούσαν άλλες παρόμοιες υποθέσεις εναντίον του. Θα έπρεπε, όπως εισηγήθηκε, να προϋπήρχαν και άλλες καταδίκες του, πέραν της μίας που αναφέρθηκε, ενώ, αντιθέτως, σε κάποιες άλλες υποθέσεις είχε αθωωθεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε σε νομολογία σε σχέση με την προσέγγιση του ζητήματος της πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων ως λόγου για την κράτηση υποδίκου. Δεν αποτελεί προϋπόθεση η ύπαρξη προηγούμενων καταδικών αλλά μπορεί να συνσταθμιστεί και η εκκρεμότητα άλλων ποινικών υποθέσεων.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο προσήγγισε το ζήτημα με τον ορθό τρόπο και δεν έχει καταδειχθεί οποιοσδήποτε λόγος για παρέμβαση του Εφετείου. Πέραν από την εκκρεμότητα των παρόμοιων αδικημάτων που προαναφέρονται, τα αδικήματα που αντιμετωπίζει στην παρούσα υπόθεση ο εφεσείων διαπράχθηκαν λίγο μετά την προαναφερθείσα ακύρωση προηγούμενης διαταγής για κράτησή του.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130,
Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.ά. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373,
Matznetter v. Austria, A. 10, P. 33, [1969].
Έφεση εναντίον Διατάγματος Κράτησης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 4093/06), ημερομηνίας [*257]8.5.06 με την οποία διατάχθηκε η κράτησή του μέχρι την παραπομπή του σε δίκη στις 1/6/2006 ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
Η. Στεφάνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων παραπέμφθηκε σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου σε σχέση με τη διάπραξη σειράς αδικημάτων, δώδεκα τον αριθμό, για συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, πλαστογραφία επιταγών, κυκλοφορία πλαστού εγγράφου και εξασφάλιση αγαθών με ψευδείς παραστάσεις. Η απόφαση για την παραπομπή εκδόθηκε στις 8.5.2006 και ορίστηκε να εμφανιστεί ο εφεσείων ενώπιον του Κακουργιοδικείου την 1.6.2006. Η κατηγορούσα αρχή ενέστη στην απόλυση του εφεσείοντα και το Δικαστήριο διέταξε την κράτησή του μέχρι την πιο πάνω ημερομηνία. Ο εφεσείων στρέφεται κατά της απόφασης για την κράτησή του.
Δύο ήταν οι λόγοι για τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως θα έπρεπε να κρατηθεί ο εφεσείων. Ο πρώτος αφορούσε στον κίνδυνο να μην εμφανιστεί κατά τη δίκη του και θα λέγαμε ότι ευλόγως σήμερα ο κ. Στεφάνου δεν υποστήριξε ιδιαίτερα αυτή την πτυχή της πρωτόδικης απόφασης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθηκε στη σοβαρότητα αδικημάτων και στην πιθανότητα καταδίκης του εφεσείοντα χωρίς, όμως, όπως προκύπτει, να αιτιολογήσει την εκτίμησή του με περαιτέρω αναφορά σε άλλα συναφή στοιχεία. Επισημαίνουμε, επί του προκειμένου, πως ενώπιόν μας ο εφεσείων παρέπεμψε στο γεγονός ότι, κατ’ επανάληψη, αφέθη ελεύθερος και ήδη τελούσε ελεύθερος σε σχέση με υποθέσεις που αφορούσαν παρόμοια αδικήματα, υπό όρους τους οποίους πάντοτε τηρούσε, εμφανιζόμενος, εν τέλει, ενώπιον του Δικαστηρίου. Διακρίνουμε, επομένως, βάση στα επιχειρήματα του εφεσείοντα αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως στοιχειοθετήθηκε, ως αυτοτελής λόγος για την κράτησή του, ο κίνδυνος μη προσέλευσής του.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε την κράτηση του εφεσείοντα, τον οποίο και ο κ. Στεφάνου χα[*258]ρακτήρισε ενώπιόν μας ως τον βασικό, αφορούσε στην πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Ο εφεσείων τόνισε το τεκμήριο της αθωότητας στο οποίο δικαιούται. Με την εισήγηση πως, εφόσον μόνο σε μια περίπτωση, το 2004, είχε καταδικαστεί για παρόμοια αδικήματα, δεν εδικαιολογείτο να θεωρηθεί ότι υπήρχε κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων απλώς επειδή εκκρεμούσαν άλλες παρόμοιες υποθέσεις εναντίον του. Θα έπρεπε, όπως εισηγήθηκε, να προϋπήρχαν και άλλες καταδίκες του, πέραν της μίας που αναφέρθηκε, ενώ, αντιθέτως, σε κάποιες άλλες υποθέσεις είχε αθωωθεί. Ο κ. Στεφάνου υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, τονίζοντας ιδιαίτερα το γεγονός ότι, πέραν των τεσσάρων άλλων ποινικών υποθέσεων για παρόμοιας φύσης αδικήματα που παραδέχεται και ο εφεσείων ότι εκκρεμούν εναντίον του, φέρεται να διέπραξε τα αδικήματα για τα οποία τώρα παραπέμφθηκε σχεδόν αμέσως μετά την επιτυχία του στην έφεση 23/2006. Είχε και εκεί το πρωτόδικο Δικαστήριο διατάξει κράτηση του εφεσείοντα για όμοιο λόγο αλλά, με την απόφασή μας ημερομηνίας 3.3.2006, κρίναμε πως προέκυπτε ζήτημα όχι σε σχέση με την ουσία του θέματος αλλά σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο συγκατηγορούμενος του εφεσείοντα δεν κρατήθηκε αλλά αφέθηκε ελεύθερος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε σε νομολογία (βλ. Χαράλαμπος Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130, Κώστας Ευστρατίου Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρένου Κυριάκου κ.ά, (2001) 2 Α.Α.Δ. 373) σε σχέση με την προσέγγιση του ζητήματος της πιθανότητας της διάπραξης άλλων αδικημάτων ως λόγου για την κράτηση υποδίκου. Δεν αποτελεί προϋπόθεση η ύπαρξη προηγούμενων καταδικών αλλά μπορεί να συνσταθμιστεί και η εκκρεμότητα άλλων ποινικών υποθέσεων. Επίσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε στη Matznetter v. Austria, A. 10, P. 33, [1969].
Δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι συντρέχει λόγος για παρέμβασή μας σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε το ζήτημα το πρωτόδικο Δικαστήριο. Σημειώνουμε και εμείς το γεγονός ότι, πέραν από την εκκρεμότητα τεσσάρων άλλων υποθέσεων παρόμοιας φύσης, τα αδικήματα που στην παρούσα υπόθεση αντιμετωπίζει ο εφεσείων φέρονται να διαπράχθηκαν μεταξύ της 27.3.2006 και 7.4.2006, δηλαδή λίγο μετά την ακύρωση προηγούμενης διαταγής για κράτησή του, όπως έχουμε ήδη αναφέρει.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο