(2007) 2 ΑΑΔ 151
[*151]21 Μαρτίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 123/2006)
ΦΡΥΝΗ ΣΠΥΡΟΥ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
1. ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ Γ. Α. ΒΑΡΙΑΝΟΣ ΛΤΔ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΤΕΜΙΟΥ,
3. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΑΡΙΑΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 133/2006)
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ,
Εφεσείων,
v.
1. ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ Γ. Α. ΒΑΡΙΑΝΟΣ ΛΤΔ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΤΕΜΙΟΥ,
3. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΑΡΙΑΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ.123/2006, 133/2006)
Παρακοή διατάγματος Δικαστηρίου ? Ανάγκη εξειδίκευσης στο διάταγμα, της υποχρέωσης των διαδίκων προς τους οποίους αυτό απευθύνεται προς οποιαδήποτε πράξη ή τερματισμό παράνομης συγκεκριμένης πράξης.
Εφετείο ? Παρατηρήσεις Εφετείου σε σχέση με την άσκηση του δικαιώματος καταχώρησης ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης και επίσης σε σχέ[*152]ση με την καταχώρηση έφεσης από αθωωτική απόφαση Δικαστηρίου σε ιδιωτική ποινική υπόθεση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας απάλλαξε και αθώωσε τους εφεσίβλητους χωρίς να τους καλέσει σε απολογία, σε κατηγορία για παρακοή διατάγματος το οποίο είχε εκδοθεί στην ποινική υπόθεση αρ. 4733/2000 ημερ. 2/5/01 την οποία καταχώρησαν οι εφεσείοντες εναντίον τους. Κρίθηκε πως το διάταγμα, αντικείμενο του κατηγορητηρίου, δεν ήταν σαφές, γιατί δεν διευκρινιζόταν σ’ αυτό τι εντέλλονταν να πράξουν ή να μην πράξουν οι εφεσίβλητοι με το διατακτικό του μέρος που διατυπωνόταν στη φάση: “όπως τερματίσουν τη μη εγγεγραμμένη χρήση της επίδικης οικοδομής”.
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων υπέβαλε κατ’ έφεση πως η μαρτυρία που προσκομίστηκε ήταν ικανοποιητική για να κληθούν οι εφεσίβλητοι σε απολογία. Είπε, συγκεκριμένα, πως οι εφεσίβλητοι μετέτρεψαν ένα διαμέρισμα, που ήταν εγκεκριμένο ως χώρος κατοικίας, σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο το οποίο προκαλούσε οχληρία στους εφεσείοντες.
Αποφασίστηκε ότι:
Το διάταγμα, αντικείμενο των κατηγοριών, εξετάζεται από αυτό τούτο το περιεχόμενο του. Δεν εντοπίζεται δε σ’ αυτό τίποτε που να αναφέρεται σε άρση της οχληρίας που δημιουργείται από τους κομπρεσόρους του εργαστηρίου ή τερματισμού της χρήσης του διαμερίσματος ως εργαστήριο, εφόσον η εγκεκριμένη χρήση του ήταν ως χώρος διαμονής.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Παρατηρήσεις Εφετείου:
Δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση από ιδιώτη του δικαιώματός του να προχωρεί με ποινική υπόθεση εναντίον άλλου, ιδιαίτερα όταν μέσω της ποινικής δίωξης επιδιώκεται η προώθηση αστικού δικαιώματος το οποίο, λόγω ακριβώς της φύσης του, δεν είναι ορθό να γίνεται αντικείμενο ποινικής δίωξης. Επίσης το νομικό τμήμα θα πρέπει να εξετάζει με προσοχή αιτήματα για καταχώρηση έφεσης από αθωωτική απόφαση δικαστηρίου σε ιδιωτική ποινική υπόθεση.
Εφέσεις εναντίον της αθωωτικής απόφασης.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του [*153]Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθ. Αρ. 12148/05), ημερομηνίας 2/6/06.
Αν. Κουμής, για τους Εφεσείοντες.
Ν. Δαμιανού, για τους Εφεσίβλητους 1 και 3.
Ο Εφεσίβλητος 2 είναι απών, μολονότι επιδόθηκε σ’ αυτόν η έφεση και γνώριζε για τη σημερινή ημερομηνία ακρόασης.
Ex tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες καταχώρισαν ποινική υπόθεση, διαδικασία για την οποία επικράτησε ο όρος «ιδιωτική ποινική», εναντίον της εταιρείας, που προφανώς χρησιμοποιεί ένα διαμέρισμα ως οδοντοτεχνικό εργαστήριο, εφεσίβλητης 1, και των δύο φυσικών προσώπων εφεσιβλήτων 2 και 3 αντίστοιχα. Οι δύο πρώτοι κατηγορήθηκαν για ανυπακοή διατάγματος δικαστηρίου, ενώ ο τρίτος για συνδρομή στην ανυπακοή. Στις λεπτομέρειες του κατηγορητηρίου αναφέρεται πως η ανυπακοή αφορούσε στο διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, που εκδόθηκε στην ποινική υπόθεση αρ.4733/2000 ημερ. 2.5.01. Με ενδιάμεση απόφαση το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων για πολλαπλότητα του κατηγορητηρίου, διευκρινίζοντας πως αυτό στηριζόταν μόνο στο άρθρο 20(5) του Κεφ.96, όπως έχει τροποποιηθεί, μολονότι σ’ αυτό αναφέρονται και άλλες άσχετες πρόνοιες νόμου. Ακολούθησε η ακροαματική διαδικασία κατά την οποία το Δικαστήριο απήλλαξε και αθώωσε όλους τους εφεσίβλητους χωρίς να τους καλέσει σε απολογία. Κρίθηκε πως το διάταγμα, αντικείμενο του κατηγορητηρίου, δεν ήταν σαφές, γιατί δεν διευκρινιζόταν σ’ αυτό τι εντέλλονταν να πράξουν ή να μη πράξουν οι εφεσίβλητοι με το διατακτικό του μέρος που διατυπωνόταν στη φράση: «όπως τερματίσουν την μη εγγεγραμμένη χρήση της επίδικης οικοδομής».
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων εισηγείται πως λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απήλλαξε τους εφεσίβλητους. Με αναφορά στη μαρτυρία που προσκομίστηκε επιχείρησε να δείξει πως αυτή ήταν ικανοποιητική για να κληθούν οι εφεσίβλητοι σε απολογία. Είπε, συγκεκριμένα, πως οι εφεσίβλητοι μετέτρεψαν ένα διαμέρισμα, που ήταν εγκεκριμένο ως χώρος κατοικίας, σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο το οποίο προκαλούσε στους εφεσείοντες οχληρία.
Υποδείξαμε στο δικηγόρο των εφεσειόντων πως το διάταγμα, [*154]αντικείμενο των κατηγοριών, εξετάζεται από αυτό τούτο το περιεχόμενο του. Δεν εντοπίζεται δε σ’ αυτό τίποτε που να αναφέρεται σε άρση της οχληρίας που δημιουργείται από τους κομπρεσόρους του εργαστηρίου, ή τερματισμού της χρήσης του διαμερίσματος ως εργαστήριο, εφόσον η εγκεκριμένη χρήση του ήταν ως χώρος διαμονής. Στην ουσία το διάταγμα που απευθυνόταν στους εφεσίβλητους δεν περιείχε καμιά άλλη εντολή παρά να τερματίσουν την μη εγκεκριμένη χρήση της οικοδομής, χωρίς οτιδήποτε άλλο που να εξειδικεύει την υποχρέωση των εφεσιβλήτων προς οποιαδήποτε πράξη ή τερματισμό παράνομης συγκεκριμένης πράξης. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι, επομένως, ορθή και η έφεση απορρίπτεται.
Προτού τελειώσουμε να μας επιτραπεί το πιο κάτω σχόλιο. Η νομολογία μας αναγνώρισε το δικαίωμα σε ιδιώτη να προχωρεί με ποινική υπόθεση εναντίον άλλου, όταν οι ίδιες οι διωκτικές αρχές της Δημοκρατίας δεν επιθυμούν να αναλάβουν τέτοια διαδικασία. Δεν εγκρίνουμε όμως την κατάχρηση αυτού του δικαιώματος ιδιαίτερα όταν μέσω της ποινικής δίωξης επιδιώκεται η προώθηση αστικού δικαιώματος το οποίο, λόγω ακριβώς της φύσης του, δεν είναι ορθό να γίνεται αντικείμενο ποινικής δίωξης. Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης είναι καλό παράδειγμα της πιο πάνω επισήμανσής μας. Το παράπονο των εφεσειόντων είναι η οχληρία που δημιουργείται, κατά τον ισχυρισμό τους, από τους κομπρεσόρους του εργαστηρίου. Το εκδοθέν διάταγμα, αντικείμενο των κατηγοριών, αποτελεί ασφαλώς σοβαρό στοιχείο σε ενδεχόμενη αγωγή με την οποία οι εφεσείοντες θα αξιώνουν άρση της οχληρίας. Θα εισηγούμαστε επίσης, με κάθε εκτίμηση στον όγκο εργασίας του νομικού τμήματος, να εξετάζονται με κάθε προσοχή αιτήματα για καταχώριση έφεσης από αθωωτική απόφαση δικαστηρίου σε ιδιωτική ποινική υπόθεση. Επιδικάζονται £300 έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
∏ €ÊÂÛË ·ÔÚÚ›πτεται Ì €ÍÔ‰· ˘€Ú ÙˆÓ ÂÊÂÛÈ‚Ï‹ÙˆÓ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο