(2008) 2 ΑΑΔ 330
[*330]6 Μαΐου, 2008
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΙΚΑ ΜΑΗΑΡΙΝΙ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 81/2008)
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Κριτήριο για έκδοση του διατάγματος είναι το εύλογο της υπόνοιας για ανάμειξη του υπόπτου στο έγκλημα ― Κατά πόσο το γεγονός πως υπήρξε εκ μέρους της ύποπτης κάποια παραδοχή, είναι στοιχείο που μπορούσε να αποστερήσει από την Αστυνομία τη δυνατότητα να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της έρευνας αναφορικά με το αδίκημα για το οποίο υπήρχαν εύλογες υποψίες εναντίον της.
Η εφεσείουσα προσβάλλει το διάταγμα οκταήμερης κράτησής της από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας για διερεύνηση αδικήματος συνέργειας, μετά τη διάπραξη αδικήματος κατά παράβαση των Άρθρων 23 και 24 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154.
Ο συνήγορός της υποστήριξε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως η κράτησή της δεν εδικαιολογείτο εφόσον η εφεσείουσα παραδέχθηκε ουσιαστικά στην αστυνομία το αδίκημα της συνέργειας και επομένως η κράτησή της δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό, ο οποίος ήταν η διερεύνηση του αδικήματος, για το οποίο υπήρχε εύλογη υποψία πως αυτή ενεχόταν.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την θέση του συνηγόρου της εφεσείουσας αναφέροντας πως, η αναφορά της ύποπτης αποτελούσε μόνο παραδοχή μέρους του αδικήματος και συγκεκριμένα του στοιχείου που άπτεται της παροχής βοήθειας από την ίδια, δηλαδή της συνέργειας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το γεγονός πως υπήρξε κάποια παραδοχή εκ μέρους της εφεσεί[*331]ουσας δεν είναι στοιχείο που μπορεί να αποστερήσει από την Αστυνομία την δυνατότητα να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της έρευνάς της, αναφορικά όμως και μόνο για το αδίκημα για το οποίο υπήρχαν εύλογες υποψίες εναντίον της εφεσείουσας. Ενόψει δε του γεγονότος πως η ίδια είχε ήδη καταθέσει για τα γεγονότα στην αστυνομία, ευλόγως αναμενόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα να ληφθεί από την ίδια κατάθεση, και να γίνει οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν προς την ίδια κατεύθυνση. Ως εκ τούτου, και στη βάση των πιο πάνω δεδομένων, κρίνεται πως δεν εδικαιολογείτο η κράτησή της για το χρονικό διάστημα που διέταξε το δικαστήριο, δηλαδή των 8 ημερών. Γι’ αυτό και η εφεσείουσα πρέπει να αφεθεί πάραυτα ελεύθερη.
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Kράτησης.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σταύρου, E.Δ.), (Aίτ. Προφ. Aρ. 274/08), ημερομηνίας 29/4/08.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσείουσα.
Ε. Παπαγαπίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα συνελήφθη στις 28.4.2008 από την Αστυνομία η οποία την προσήγαγε ενώπιον Επαρχιακού Δικαστή, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, από τον οποίο και ζήτησε την 8ήμερη κράτησή της για διερεύνηση αδικήματος συνέργειας, μετά τη διάπραξη αδικήματος κατά παράβαση των Άρθρων 23 και 24 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως κατατέθηκαν από τον αξιωματικό της Αστυνομίας ενώπιον του Δικαστηρίου, ήταν πως στις 27.4.2008 και ώρα 11.30 το βράδυ, ομάδα από περίπου 12 αλλοδαπούς επιτέθηκε και κτύπησε με ξύλα, ρόπαλα και μεταλλικές σωλήνες κάποιο άλλο αλλοδαπό από το Πακιστάν. Το θύμα τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο. Η αστυνομία άρχισε έρευνες για το συμβάν, οδηγήθηκε δε στο μέρος όπου η εφεσείουσα διέμενε με κάποια φίλη της. Στον έλεγχο που ακολούθησε βρέθηκε στην κατοχή της φίλης της ένα βουλγάρικο διαβατήριο με τα στοιχεία και τη φωτογραφία ενός από τα καταζη[*332]τούμενα πρόσωπα που μετείχαν στην ομάδα που επιτέθηκε εναντίον του πακιστανού. Η φίλη της εφεσείουσας ανακρινόμενη κατονόμασε την εφεσείουσα ως το πρόσωπο που της έδωσε το διαβατήριο. Στη συνέχεια, η ίδια η εφεσείουσα δέχθηκε πως ο συγκεκριμένος καταζητούμενος, που ήταν φίλος της, της τηλεφώνησε και της ανέφερε πως είχε εμπλακεί σε καυγά, και της ζήτησε να μεταφέρει το εν λόγω διαβατήριο σε συγκεκριμένη οικία στην Αγροκηπιά, για να του το παραδώσουν.
Ο δικαστής, εξετάζοντας το αίτημα της αστυνομίας, αναφέρθηκε στα πιο πάνω γεγονότα και στις νομικές αρχές στη βάση των οποίων εκδίδεται διάταγμα για προσωποκράτηση, ώστε να διευκολυνθεί η διερεύνηση από την αστυνομία αδικήματος που διεπράχθη. Ο δικαστής απαριθμεί ορθά αυτές τις αρχές, που είναι οι εξής:
(α) Θα πρέπει να υπάρχει μαρτυρία που να αποκαλύπτει τη διάπραξη κάποιου αδικήματος.
(β) Η μαρτυρία αυτή θα πρέπει να δημιουργεί εύλογη υπόνοια ή υποψία πως ο ύποπτος εμπλέκεται στο αδίκημα.
(γ) Οι αστυνομικές ανακρίσεις θα πρέπει να βρίσκονται σε εξέλιξη, και
(δ) Η κράτηση του υπόπτου θα πρέπει να είναι αναγκαία για διευκόλυνση των αστυνομικών εξετάσεων.
Ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου ο συνήγορος της εφεσείουσας ήγειρε ένσταση για την κράτησή της. Εισηγήθηκε πως η κράτησή της δεν εδικαιολογείτο εφόσον η ίδια παραδέχθηκε ουσιαστικά στην αστυνομία το αδίκημα της συνέργειας. Η οποιαδήποτε κράτησή της επομένως, δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό, ο οποίος ήταν η διερεύνηση του αδικήματος, για το οποίο υπήρχε εύλογη υποψία πως αυτή ενεχόταν.
Ο δικαστής απέρριψε την εισήγηση, του δικηγόρου της εφεσείουσας αναφέροντας πως, κατά την άποψή του, δεν υπήρχε πλήρης ομολογία ενοχής και ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων η αναφορά της ύποπτης αποτελούσε μόνο παραδοχή μέρους του αδικήματος και συγκεκριμένα του στοιχείου που άπτεται της παροχής από την ίδια βοήθειας, δηλαδή της συνέργειας. Προχώρησε δε να πει τα εξής: «Απομένει ένα άλλο ουσιαστικότατο μέρος που άπτεται του στοιχείου της διάπραξης από τον βοηθούμενο (τον άλλο) [*333]ποινικού αδικήματος. Συνεπώς η Αστυνομία οφείλει να επικεντρώσει και να εντείνει τις έρευνες και τις εξετάσεις της για τη συλλογή μαρτυρίας για τη διάπραξη αυτού του (γενεσιουργού) αδικήματος.»
Με την πιο πάνω νομική θέση, όπως τη διατύπωσε ο πρωτόδικος δικαστής, διαφωνούμε. Το αίτημα της Αστυνομίας για την κράτηση της εφεσείουσας έγινε ειδικά γιατί υπήρχαν εύλογες υποψίες πως η ίδια ήταν συνεργός μετά τη διάπραξη αδικήματος. Αυτό είναι το αδίκημα για το οποίο ζητήθηκε η κράτησή της. Οι έρευνες και εξετάσεις της Αστυνομίας αναφορικά με τη διάπραξη του αδικήματος στο οποίο ενεχόταν ομάδα αλλοδαπών, και διαπράχθηκε εναντίον του θύματος, δεν έχει άμεση σχέση με τη διερεύνηση του αδικήματος για το οποίο υπάρχουν εύλογες υποψίες πως ενέχεται η εφεσείουσα, αυτό δηλαδή της συνέργειας. Βέβαια το αίτημα της Αστυνομίας για την κράτηση της εφεσείουσας ήταν δικαιολογημένο. Το γεγονός δε πως υπήρξε εκ μέρους της κάποια παραδοχή δεν είναι στοιχείο που μπορεί να αποστερήσει από την Αστυνομία τη δυνατότητα να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της έρευνάς της, αναφορικά όμως και μόνο για το αδίκημα για το οποίο υπήρχαν εύλογες υποψίες εναντίον της εφεσείουσας. Ενόψει δε του γεγονότος πως η ίδια είχε ήδη καταθέσει για τα γεγονότα στην αστυνομία, ευλόγως αναμενόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα να ληφθεί από την ίδια κατάθεση, και να γίνει οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν προς την ίδια κατεύθυνση. Κρίνουμε, ως εκ τούτου, και στη βάση των πιο πάνω δεδομένων, πως δεν εδικαιολογείτο η κράτησή της για το χρονικό διάστημα που διέταξε το δικαστήριο, δηλαδή των 8 ημερών. Επειδή το διάταγμα λήγει αύριο δεν υπάρχει λόγος να εκφράσουμε εμείς άποψη ως προς το χρονικό διάστημα που θα ’πρεπε να κρίνει ως εύλογο. Εντούτοις, όπως είπαμε πιο πάνω, το διάστημα των 8 ημερών, εν πάση περιπτώσει, κρίνεται υπερβολικό. Γι’ αυτό και η εφεσείουσα θα αφεθεί πάραυτα ελεύθερη. Πληροφορούμαστε επίσης από την Εισαγγελία πως έχει ήδη ληφθεί κατάθεση από την εφεσείουσα.
H έφεση επιτρέπεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο