(2008) 2 ΑΑΔ 441
[*441]27 Ιουνίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
AHMAD AZIZI INLΟO,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 225/2007)
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Κατοχή ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Α (27, 0764 γρ. όπιο), χρήση ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Α (όπιο) και κατοχή με σκοπό την προμήθεια του ιδίου φαρμάκου σε τρίτο ― Εφεσείων, Ιρανός ηλικίας 43 ετών ο οποίος ήλθε στην Κύπρο για να εργαστεί, συνελήφθη επ’ αυτοφώρω ― Παραδοχή ― Συνεργασία με την Αστυνομία ― Απουσία προηγούμενων καταδικών ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης τριών, δύο και τεσσάρων ετών αντίστοιχα ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Ναρκωτικά ― Κατοχή και εμπορία ― Ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών λόγω της συχνότητας διάπραξης των αδικημάτων κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την εμπορία και των τραγικών συνεπειών τους στο κοινωνικό σύνολο.
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Μετριαστικοί παράγοντες ― Παραδοχή και μεταμέλεια ― Πότε αποκτούν σημασία και επιδρούν στη μείωση της ποινής.
Ποινή ― Καθορισμός του ύψους της ποινής ― Βαρύνει το πρωτόδικο Δικαστήριο ― Το Εφετείο επεμβαίνει μόνο, όταν καταφαίνεται ότι η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, ή έκδηλα υπερβολική, ή ανεπαρκής και δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου.
Ο εφεσείων Ιρανός ηλικίας 43 ετών, τέθηκε υπό παρακολούθηση από άντρες της ΥΚΑΝ στις 21.8.2007 στην οδό Βασίλη Βρυωνίδη στη Λεμεσό. Το μεγαλύτερο μέρος των ναρκωτικών βρισκόταν σε μαύρο σακκούλι, το οποίο κατά την ανακοπή του, έριξε στο έδαφος. Σε σω[*442]ματική έρευνα που του έγινε βρέθηκαν στην τσέπη του παντελονιού του τέσσερις χωριστές συσκευασίες το περιεχόμενο των οποίων ήταν επίσης όπιο.
Ο συνήγορος του εφεσείοντος ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφέρθηκε λεπτομερώς στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του εφεσείοντος, μεταξύ των οποίων και το γεγονός ότι είναι και ο ίδιος ο εφεσείων χρήστης οπίου, το οποίο στη χώρα του είναι πολύ διαδεδομένο, ότι ο εφεσείων είναι πατέρας πέντε παιδιών, ότι συνεργάστηκε με την Αστυνομία, ότι η κατηγορία της χρήσης οπίου εξιχνιάστηκε μετά από δική του παραδοχή και ότι η ποσότητα των ναρκωτικών ήταν μικρή.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού επέβαλε στον εφεσείοντα ποινές φυλάκισης τριών, δύο και τεσσάρων ετών αντίστοιχα στις κατηγορίες κατοχής, χρήσης και κατοχής των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθειά τους σε τρίτα πρόσωπα.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα του ύψους των ποινών που του επιβλήθηκαν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η σημασία της παραδοχής και της μεταμέλειας δεν επιδρά κατά τρόπο απόλυτο. Εξαρτάται πάντοτε από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης. Όταν η μαρτυρία για απόδειξη του αδικήματος είναι συντριπτική, η παραδοχή είναι μικρής σημασίας μέχρι και ανύπαρκτη, οπόταν η ποινή που επιβάλλεται αντανακλά πλήρως τη σοβαρότητα του αδικήματος. Στην παρούσα περίπτωση η μαρτυρία για την ενοχή του εφεσείοντος ήταν συντριπτική.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν καθοδηγήθηκε λανθασμένα σε σχέση με τις καθορισμό του ύψους των ποινών τις οποίες επέβαλε στον εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Jokarbozorgi v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 726,
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245,
Γεωργίου v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,
[*443]Πισκόπου v. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Λιμνατίτου, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 15821/07), ημερομηνίας 22/8/07.
Τούλα Άνιφτου, για τον Εφεσείοντα.
Έλλη Παπαγαπίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπιζε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού τρεις κατηγορίες, κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977, (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε από τους Ν. 67/83, 20(Ι)/92, 91(Ι)/03, (ο «Νόμος»)· συγκεκριμένα, κατηγορία για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α - (27,0764 γρ. όπιο), κατηγορία για χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α - (όπιο) και, τέλος, κατηγορία για κατοχή με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο του ιδίου φαρμάκου - (27,0764 γρ. όπιο). Παραδέχθηκε τις κατηγορίες, πλην εκείνης της κατοχής με σκοπό την προμήθεια, η οποία και ακούστηκε. Του επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης τριών, δύο και τεσσάρων ετών, αντίστοιχα.
Με την έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα του ύψους των ποινών που του επιβλήθηκαν.
Κατά την ακρόαση της υπόθεσης, μεγάλο μέρος των γεγονότων έγιναν παραδεκτά. Σύμφωνα με αυτά, αλλά και με τα όσα διαπιστώθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο, μέλη της Υπηρεσίας Καταπολέμησης Ναρκωτικών, («Υ.ΚΑ.Ν.»), ενεργώντας στη βάση πληροφορίας για διακίνηση ναρκωτικών, έθεσαν, στις 21/8/2007, την οδό Βασίλη Βρυωνίδη, στη Λεμεσό, υπό παρακολούθηση. Γύρω στις 20:50 αντιλήφθηκαν μοτοποδήλατο, του οποίου οδηγός, όπως διαπιστώθηκε, ήταν ο εφεσείων, να αφήνεται στο χώρο της πολυκατοικίας με το όνομα "Othon Court". Ο εφεσείων μπήκε στο ισόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας, για [*444]να βγει όμως από αυτό σε σύντομο χρόνο. Από το διαμέρισμα βγήκαν, επίσης, ακόμη δύο πρόσωπα, τα οποία περιφέρονταν μπροστά από την πολυκατοικία. Τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν τους ανέκοψαν αμέσως. Ο εφεσείων, κατά την ανακοπή του, έριξε στο έδαφος νάιλον μαύρο σακούλι, το οποίο περιείχε όπιο βάρους 20,0962 γρ. και μια ηλεκτρονική ζυγαριά ακριβείας. Σε σωματική έρευνα που του έγινε, βρέθηκαν στην τσέπη του παντελονιού του τέσσερις χωριστές συσκευασίες, βάρους 1,9285 γρ., 0,9784 γρ., 2,0233 γρ. και 2,05 γρ., αντίστοιχα, το περιεχόμενο των οποίων ήταν επίσης όπιο. Βρέθηκαν, ακόμα, £Κ225,00 και 900,00 δολάρια Αμερικής.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα, ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αναφέρθηκε με λεπτομέρεια στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του. Είναι ηλικίας 43 χρόνων, χρήστης οπίου, το οποίο στη χώρα του είναι πολύ διαδεδομένο, πατέρας πέντε παιδιών, τα τρία από τα οποία είναι άγαμα και διαμένουν με τη σύζυγό του στο Ιράν. Στη χώρα μας ήρθε για να εργαστεί. Τόνισε, επίσης, το γεγονός της συνεργασίας του από την πρώτη στιγμή με την Αστυνομία και ότι η κατηγορία της χρήσης του οπίου εξιχνιάστηκε από δική του παραδοχή. Εισηγήθηκε τέλος ότι, ενόψει και της μικρής ποσότητας των ναρκωτικών, ο εφεσείων θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με επιείκεια.
Στην απόφασή του το Δικαστήριο, με αναφορά στη νομολογία, σύμφωνα με την οποία για αδικήματα αυτής της φύσης η ποινή δεν μπορεί να είναι παρά φυλάκιση, ενόψει των ανησυχητικών διαστάσεων από τη χρήση και κατοχή ναρκωτικών, κατέληξε στις ποινές που προσβάλλονται με την παρούσα. Αναφέρθηκε σε όλα τα στοιχεία που περιβάλλουν την εγκληματική δραστηριότητα του εφεσείοντα και τις οικογενειακές και προσωπικές του περιστάσεις. Η μικρής σημασίας παραδοχή του στις δύο κατηγορίες - συνελήφθη επ’ αυτοφώρω - συνεκτιμήθηκε, όπως και το ότι δε βαρυνόταν με προηγούμενες καταδίκες και δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα στο παρελθόν.
Ενώπιόν μας, η συνήγορος του εφεσείοντα, χωρίς να αμφισβητεί τη σοβαρότητα των αδικημάτων, ούτε ότι η αρμόζουσα ποινή για αυτού του είδους τα αδικήματα είναι η ποινή της φυλάκισης, εισηγήθηκε ότι η επιβληθείσα ποινή για την κατηγορία της κατοχής με σκοπό την προμήθεια και, συνακόλουθα, οι ποινές στα άλλα αδικήματα είναι αποτέλεσμα λανθασμένης καθοδήγησης. Το Δικαστήριο, υπέβαλε, άντλησε καθοδήγηση από την υπόθεση Jokarbozorgi ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 726, η [*445]οποία αφορούσε σε προμήθεια ηρωίνης και όχι οπίου. Δικαιολογείται, εισηγήθηκε, όταν η ναρκωτική ουσία είναι όπιο, επιβολή χαμηλότερης ποινής. Προς υποστήριξη τούτου, αναφέρθηκε στον τρόπο αντιμετώπισης των αδικημάτων σε σχέση με τις ναρκωτικές ουσίες ηρωίνη και όπιο στην Αυστραλία. Για να εκδικαστεί αδίκημα από επαρχιακό δικαστήριο, με δυνατότητα επιβολής μεγαλύτερης ποινής, απαιτείται πολύ μικρότερη ποσότητα ηρωίνης από εκείνη του οπίου. Εάν τα αδικήματα αυτά διαπράττονταν στην Αυστραλία, κατέληξε, θα εκδικάζονταν από χαμηλόβαθμο δικαστήριο.
Έχει, κατ’ επανάληψη, τονιστεί ότι η επιβολή ποινής είναι καθήκον που βαρύνει το πρωτόδικο δικαστήριο και ότι το εφετείο επεμβαίνει μόνο, όταν καταφαίνεται ότι η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, ή έκδηλα υπερβολική, ή ανεπαρκής και δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου - (Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245· Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342).
Έχουμε εξετάσει όλα όσα η συνήγορος του εφεσείοντα συζήτησε ενώπιόν μας. Δε διαπιστώνουμε το πρωτόδικο Δικαστήριο να έχει καθοδηγηθεί εσφαλμένα. Η αναφορά του στη συγκεκριμένη απόφαση έγινε σε συνάρτηση όχι με το ύψος των ποινών αλλά με την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής, ενόψει των τραγικών συνεπειών που έχουν τα ναρκωτικά και της τρομακτικής έξαρσής τους, αφού το κέρδος από την εμπορία τους είναι μεγάλο και εύκολο.
Εξετάσαμε ιδιαίτερα την ποινή της τετραετούς φυλάκισης για το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια, δε βρίσκουμε, όμως, ότι αυτή είναι έξω από τα πλαίσια που καθορίζει η νομολογία. Η σημασία της παραδοχής και της μεταμέλειας, η οποία είναι νομολογιακά αναγνωρισμένο ότι αποτελεί ελαφρυντικό παράγοντα, δεν επιδρά κατά τρόπο απόλυτο. Εξαρτάται πάντοτε από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης. Όταν η μαρτυρία για απόδειξη του αδικήματος είναι συντριπτική, η παραδοχή είναι μικρής σημασίας μέχρι και ανύπαρκτη, οπόταν η ποινή που επιβάλλεται αντανακλά πλήρως τη σοβαρότητα του αδικήματος. Στην παρούσα περίπτωση, τα ναρκωτικά βρέθηκαν συσκευασμένα στην κατοχή του εφεσείοντα, όπως και η ζυγαριά ακριβείας. Ήταν, δηλαδή, η μαρτυρία για την ενοχή του συντριπτική.
Σ’ ό,τι αφορά τη διαφορετικότητα του ναρκωτικού φαρμά[*446]κου της ηρωίνης από αυτή του οπίου, παρατηρούμε ότι και τα δύο ο νομοθέτης τα έχει εντάξει στην κατηγορία Α΄ και δε βλέπουμε πώς μπορούμε να τα διαφοροποιήσουμε από άποψης ποινής. Και τα δύο ανήκουν στην κατηγορία των σκληρών ναρκωτικών, με καταστροφικές για τον άνθρωπο συνέπειες.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του το καθετί που θα μπορούσε να επιδράσει στην επιμέτρηση της ποινής και το βαθμό που αυτό την επηρεάζει.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο