(2008) 2 ΑΑΔ 800
[*800]8 Δεκεμβρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΓΙΑΝΝΟΣ Κ. ΠΕΤΡΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 137/2008)
Ποινή ― Επίθεση με σκοπό την πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης ― Πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης ― Παραδοχή ― Μία προηγούμενη καταδίκη για παρόμοιο αδίκημα ― Εφεσείων, νεαράς ηλικίας, είχε δύσκολα παιδικά χρόνια και τραυματικές εμπειρίες ― Επιβολή 18μηνης ποινής άμεσης φυλάκισης στην πρώτη κατηγορία ― Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Ο εφεσείων σε ηλικία 17 περίπου ετών, κτύπησε επανειλημμένα με μαχαίρι τον παραπονούμενο, οδηγό ταξί, ο οποίος τον μετέφερε ως πελάτη σε υπόγειο χώρο στάθμευσης πολυκατοικίας, όπως του ζήτησε ο εφεσείων. Του κατάφερε κτυπήματα στον αριστερό αντιβραχίονα, στον αριστερό ώμο, στον αριστερό βραχίονα, στο αριστερό ημιθωράκιο και στον τράχηλο.
Ο εφεσείων ζήτησε την παρέμβαση του Εφετείου για αναστολή της εκτέλεσης της ποινής των δεκαοκτώ μηνών φυλάκισης την οποία του επέβαλε το πρωτόδικο Δικαστήριο στην κατηγορία της επίθεσης με σκοπό την πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Στην κατηγορία της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, που επίσης αντιμετώπιζε, δεν του επιβλήθηκε ποινή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο συνυπολόγισε μαζί με όλα τα περιστατικά της υπόθεσης – το νεαρό της ηλικίας του εφεσείοντος, την παραδοχή του, τις ιδιαίτερες συνθήκες των παιδικών του χρόνων και τις τραυματικές εμπειρίες που είχε ως τότε ζήσει – την πρόσφατη κατα[*801]δίκη του στις 11.4.2007 για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Την κρίση του Δικαστηρίου για επιβολή ποινής άμεσης φυλάκισης, επηρέασε συναφώς και το γεγονός ότι το διάταγμα κηδεμονίας για τρία χρόνια που είχε εκδοθεί στην υπόθεση εκείνη αντί ποινής, αποδείχθηκε αναποτελεσματικό.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σταύρου, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 1298/08), ημερομηνίας 8/8/08.
Ν. Παπαμιλτιάδους, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με Κ. Ουστά, ασκούμενη δικηγόρο, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Δεν θα χρειαστεί να ακούσουμε την άλλη πλευρά. Όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος δεν στοιχειοθετούν οποιοδήποτε λόγο για παρέμβασή μας στην ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, ιδιαίτερα, όπως ήταν η εισήγησή του, για αναστολή της εκτέλεσής της. Ο παραπονούμενος είναι οδηγός ταξί. Μετέφερε ως πελάτη τον εφεσείοντα σε υπόγειο χώρο στάθμευσης πολυκατοικίας στη Λευκωσία, όπως του ζήτησε ο εφεσείων. Ήταν άγνωστοι, βέβαια, μεταξύ τους. Ο εφεσείων, χωρίς λόγο, ανέσυρε μαχαίρι και τον κτύπησε επανειλημμένα. Του κατέφερε κτυπήματα στο αριστερό αντιβραχίονα, στον αριστερό ώμο, στον αριστερό βραχίονα στην έξω επιφάνεια, στην έσω επιφάνεια του αριστερού βραχίονα, στον αριστερό ημιθωράκιο και στον τράχηλο. Η κατηγορία ήταν πως με σκοπό την πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης προκάλεσε στον παραπονούμενο βαριά σωματική βλάβη και πως πράγματι του προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη. Οι δύο κατηγορίες στηρίζονταν στα ίδια γεγονότα και το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε ποινή μόνο στην πρώτη κατηγορία. Η ποινή ήταν άμεση 18μηνη φυλάκιση.
[*802]Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στα περιστατικά της περίπτωσης, στο νεαρό της ηλικίας του εφεσείοντα, ο οποίος ήταν τότε 17 περίπου ετών, στην παραδοχή του, και στις ιδιαίτερες συνθήκες σε σχέση με τα παιδικά του χρόνια και τις τραυματικές εμπειρίες που είχε ως τότε ζήσει. Συνυπολόγισε όμως το γεγονός ότι ο εφεσείων πρόσφατα είχε καταδικαστεί επίσης για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Η καταδίκη εκείνη έγινε στις 11.4.2007 και πως προφανώς το διάταγμα κηδεμονίας για τρία χρόνια που είχε τότε εκδοθεί, αντί ποινής, αποδείχθηκε αναποτελεσματικό. Υπήρχαν και δεδομένα σε σχέση με την ψυχοσωματική κατάσταση του εφεσείοντα στα οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο ιδιαίτερα στάθηκε για να καταλήξει, όμως, πως η σοβαρότητα του αδικήματος, η ανάγκη για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου και προστασία του κοινού από τον επικίνδυνο εφεσείοντα, όπως ορθά τον χαρακτήρισε, δεν άφηνε περιθώρια για επιβολή ποινής άλλης από εκείνης της άμεσης φυλάκισης. Καθοδηγήθηκε συναφώς από σειρά σχετικών αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ενώπιόν μας, η αναφορά του ευπαίδευτου συνηγόρου του εφεσείοντα στα δεδομένα ήταν εντελώς αποσπασματική. Μας παρέπεμψε, βέβαια, στα παιδικά χρόνια του εφεσείοντα, αλλά τόνισε ως σημαντικό το γεγονός ότι, όπως υποστήριξε, υποκειμενικά ο εφεσείων θεώρησε ότι προκλήθηκε. Πράγμα που, όπως πρόσθεσε, προκύπτει και αντικειμενικά επειδή ο παραπονούμενος, όπως κατέθεσε, αντιλήφθηκε τον εφεσείοντα από το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου του να τον βλέπει παράξενα. Ορθά διαπίστωσε και το πρωτόδικο Δικαστήριο πως δεν υπήρχε υπόβαθρο για σκέψη καν πως υπήρχε οποιασδήποτε μορφής πρόκληση και ούτε όσα λέχθηκαν ενώπιόν μας είναι δυνατό να προωθήσουν τέτοιο θέμα. Ο παραπονούμενος, στη βάση των παραδεκτών γεγονότων, δέχθηκε αναίτια, απρόκλητη και βάναυση επίθεση, οι λεπτομέρειες της οποίας ήταν πράγματι ανατριχιαστικές. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε με προσοχή όλα τα δεδομένα και δεν διαπιστώνεται είτε σφάλμα αρχής είτε υπερβολή που να δικαιολογεί τη δική μας παρέμβαση.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο