(2009) 2 ΑΑΔ 298
[*298]11 Μαΐου, 2009
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 3/2008)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗ ΚΑΛΑΝΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 4/2008)
ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΙΒΙΤΣΩΦ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6/2008)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΛΑΝΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7/2008)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
[*299]ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΒΙΤΣΩΦ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 3/2008, 4/2008, 6/2008, 7/2008)
Ποινή ― Ληστεία ― Εφεσείοντες ενεργώντας στη βάση καλά οργανωμένου σχεδίου πέτυχαν την είσοδό τους σε διαμέρισμα όπου διέμεναν δύο ανυποψίαστες κοπέλες παίρνοντας χρηματικό ποσό £440,00 και διάφορα άλλα αντικείμενα όλα συνολικής αξίας £990,00 ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Παραδοχή ― Συνεργασία με τις Αστυνομικές Αρχές ― Επιβολή ποινών φυλακίσεως δεκαπέντε και δώδεκα χρόνων, αντίστοιχα ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Ποινή ― Ανθρωποκτονία ― Εφεσείοντες πέτυχαν την είσοδό τους σε διαμέρισμα δύο κοπέλων με σκοπό να διαπράξουν ληστεία και ενώ αυτές κοιμόντουσαν ανυποψίαστα, τις μεταχειρίστηκαν με τρόπο βάναυσο ώστε να τις ακινητοποιήσουν και να τις εξουδετερώσουν, οδηγώντας τη μια από αυτές στον θάνατο και τραυματίζοντας την άλλη ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Παραδοχή ― Συνεργασία με τις Αστυνομικές Αρχές ― Επιβολή ποινών φυλακίσεως δέκα και οκτώ χρόνων, αντίστοιχα ― Κρίθηκαν έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε ποινές φυλάκισης δεκαπέντε ετών στον κάθε εφεσείοντα.
Ποινικός Κώδικας ― Ανθρωποκτονία ― Το αδίκημα διαπράττεται ως αποτέλεσμα ηθελημένης παράνομης πράξης.
Οι εφεσείοντες 1 και 2 αμφισβητούν την ορθότητα του ύψους της ποινής την οποία τους επέβαλε το Κακουργιοδικείο για το αδίκημα της ληστείας, ήτοι, τη δεκαπενταετή και τη δωδεκαετή ποινή φυλάκισης που, αντίστοιχα, επιβλήθηκε σε αυτούς.
Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας αμφισβητεί την ορθότητα της δεκαετούς και οκταετούς ποινής φυλάκισης οι οποίες επιβλήθηκαν, αντίστοιχα, στους εφεσείοντες 1 και 2 για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.
Τα γεγονότα τα οποία έγιναν δεκτά από το Κακουργιοδικείο είναι, εν συντομία, τα ακόλουθα:
Οι εφεσείοντες 1 και 2, ρωσικής καταγωγής, κάτοχοι ελληνικής υπηκοότητας εργάζονταν στη Λεμεσό. Ο εφεσείων 1 γνώριζε ότι σε συγκεκριμένο διαμέρισμα στη Λευκωσία, το οποίο λειτουργούσε ως [*300]ινστιτούτο μασάζ, εργάζονταν οι Kristina και Olga από τη Ρωσία, και ότι αυτές είχαν χρήματα. Γύρω στις 1.30 το πρωΐ της 16.4.2007, πέτυχαν την είσοδό τους στο διαμέρισμα των κοπέλων στη βάση καλά μελετημένου σχεδίου, λαμβάνοντας τις αναγκαίες προφυλάξεις ώστε αυτοί να μην αναγνωριστούν. Ακινητοποίησαν τις δύο κοπέλες οι οποίες κοιμόντουσαν. Ο εφεσείων 1 έδεσε με κολλητική ταινία την Kristina καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα της. Την ίδια στιγμή, ο εφεσείων 2 γύρισε την Olga, η οποία αντιδρούσε, μπρούμυτα στο κρεβάτι και άρχισε να την πνίγει με τα χέρια του, ενώ ο εφεσείων 1 της έδεσε με κολλητική ταινία τα χέρια στην πλάτη της, τύλιξε με κολλητική ταινία το κεφάλι της σ’ όλη την έκταση του προσώπου της και, ακολούθως της έδεσε και τα πόδια. Η Olga, η οποία αντιστεκόταν σθεναρά, κατόρθωσε να μετακινήσει την κολλητική ταινία από τη μύτη της και να αναπνεύσει, οπόταν ο εφεσείων 1 την κλότσησε στο πρόσωπο και κτύπησε κατ’ επανάληψη το κεφάλι της στο πάτωμα. Η Olga μετά από αρκετή ώρα κατάφερε να απελευθερωθεί σε αντίθεση με την Kristina η οποία υπέκυψε στο μοιραίο. Από το διαμέρισμα οι εφεσείοντες 1 και 2 πήραν χρηματικό ποσό £440,00 και διάφορα άλλα αντικείμενα όλα συνολικής αξίας £990,00.
Το Κακουργιοδικείο διαφοροποίησε το ύψος της ποινής του εφεσείοντος 2, αφού έλαβε υπόψη ότι αυτός δεν ήταν ο εμπνευστής του όλου σχεδίου. Το Κακουργιοδικείο έλαβε επίσης υπόψη την παραδοχή των εφεσειόντων, την συνεργασία τους με την Αστυνομία, το λευκό ποινικό τους μητρώο και τις προσωπικές τους περιστάσεις.
Το Ανώτατο Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν δικαιολογείτο να επέμβει στο θέμα της ποινής που επιβλήθηκε στους εφεσείοντες σε σχέση με το αδίκημα της ληστείας αφού, καθώς ανέφερε, δεν σημειώθηκε οποιοδήποτε σφάλμα αρχής ή η ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική. Σε σχέση με το αδίκημα της ανθρωποκτονίας το Ανώτατο Δικαστήριο, εξέφρασε ότι αδυνατεί να δεχθεί ότι το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, υπό τις περιστάσεις που αυτό διεπράχθη, είναι ολιγότερο σοβαρό από το αδίκημα της ληστείας, ώστε να δικαιολογείται επιβολή ποινής μικρότερης διάρκειας, έκρινε ότι η πρέπουσα ποινή για τον κάθε ένα από τους εφεσείοντες 1 και 2 είναι η ποινή της δεκαπενταετούς φυλάκισης την οποία και επέβαλε.
Οι εφέσεις 3 και 4 απορρίφθηκαν. Οι εφέσεις 6 και 7 επιτράπηκαν.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245.
[*301]Eφέσεις εναντίον Ποινής.
Eφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λευκωσίας (Γιασεμής, Π.E.Δ., Δημητριάδου, A.E.Δ., Eφραίμ, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 915/07), ημερομηνίας 4/5/07.
Γ. Μυλωνάς, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Aρ. 3/2008 και για τον Eφεσίβλητο στην Ποινική Έφεση Aρ. 6/2008.
Ε. Παπαγαπίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη στις Ποινικές Eφέσεις Aρ. 3/2008 και 4/2008 και για τον Eφεσείοντα στις Ποινικές Eφέσεις Aρ. 6/2008 και 7/2008.
Γ. Πασιαρδής, για τον Εφεσείοντα, στην Ποινική Έφεση Aρ. 4/2008 και για τον Eφεσίβλητο στην Ποινική Έφεση Aρ. 7/2008.
O Eφεσείων στις Ποινικές Eφέσεις Aρ. 3/2008 και 4/2008 είναι παρών .
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Aρ. 3/08 και 4/08 - (εφεσείοντες 1 και 2, αντίστοιχα) - με δική τους παραδοχή ενώπιον του Κακουργοδικείου που συνεδριάζει στη Λευκωσία, βρέθηκαν ένοχοι σε πέντε κατηγορίες, κατά παράβαση του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Πρόκειται για τις κατηγορίες της: πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης - (Άρθρα 228(α) και 20), συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος - (Άρθρο 371), διάρρηξης εν καιρώ νυκτός - (Άρθρα 291, 292(α) και 20), ληστείας - (Άρθρα 282, 283 και 20) και ανθρωποκτονίας - (Άρθρο 205).
Στις πιο πάνω κατηγορίες επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης: στον εφεσείοντα 1 πέντε, τεσσάρων, πέντε, δεκαπέντε και δέκα χρόνων, αντίστοιχα, και στον εφεσείοντα 2 τριών, τεσσάρων, πέντε, δώδεκα και οκτώ χρόνων, αντίστοιχα.
Οι εφεσείοντες 1 και 2 αμφισβητούν την ορθότητα του ύψους της ποινής σε σχέση με το αδίκημα της ληστείας και ο Γενικός Εισαγγελέας, με τις Ποινικές Εφέσεις Αρ. 6/08 και 7/08, αμφισβητεί την ορθότητα της ποινής που τους επιβλήθηκε για το αδίκημα της [*302]ανθρωποκτονίας.
Προτού αναφερθούμε στα όσα οι συνήγοροι ενώπιόν μας συζήτησαν, παραθέτουμε τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά τέθηκαν ενώπιον του Κακουργοδικείου και έγιναν δεκτά από αυτό:-
Οι εφεσείοντες 1 και 2, ρωσικής καταγωγής, κάτοχοι ελληνικής υπηκοότητας, εργάζονταν στη Λεμεσό. Ο εφεσείων 1 γνώριζε ότι σε διαμέρισμα στον πρώτο όροφο της Λεωφόρου Κέννετυ 45, στη Λευκωσία, το οποίο λειτουργούσε ως ινστιτούτο μασάζ, εργάζονταν και διέμεναν οι Kristina και η Olga από τη Ρωσία και ότι αυτές είχαν χρήματα. Αφού ενημέρωσε σχετικά τον εφεσείοντα 2, συμφώνησαν να τις ληστέψουν. Για το σκοπό αυτό ήλθαν στη Λευκωσία και προσπάθησαν να εντοπίσουν το διαμέρισμά τους. Δεν τα κατάφεραν και κατέληξαν να διαρρήξουν άλλο διαμέρισμα. Επανήλθαν, όμως, γύρω στη 1.30 το πρωί της 16/4/2007, έχοντας μαζί τους μάλλινες κουκούλες, πλαστικά γάντια και πλαστική κολλητική ταινία. Αφού ανέβηκαν στη βεράντα του διαμερίσματος από μεταλλική δοκό, πέτυχαν είσοδο σ’ αυτό, σπρώχνοντας συρτή αλουμινένια πόρτα. Με την είσοδό τους στο υπνοδωμάτιο όπου κοιμόντουσαν οι δύο κοπέλες, η Olga ξύπνησε. Αμέσως ο εφεσείων 2 κάθισε πάνω της και την ακινητοποίησε, ενώ ο εφεσείων 1, με τον ίδιο τρόπο, ακινητοποίησε την Kristina, που, στο μεταξύ, είχε και αυτή ξυπνήσει. Ο εφεσείων 1 έδεσε με κολλητική ταινία την Kristina και, παρά την αντίσταση και τις φωνές της, πέτυχε και κάλυψε τη μύτη και το στόμα της. Ενώ ο εφεσείων 1 έδενε την Kristina, ο εφεσείων 2 έκλεισε με τα χέρια του το στόμα και τα μάτια της Olga, η οποία, στην προσπάθειά της να αντιδράσει, τον δάγκωσε στο δάκτυλο του χεριού. Επειδή η Olga αντιδρούσε, την γύρισε μπρούμυτα στο κρεβάτι και άρχισε να την πνίγει με τα χέρια του, ενώ ο εφεσείων 1 της έδεσε με κολλητική ταινία τα χέρια στην πλάτη της, τύλιξε με κολλητική ταινία το κεφάλι της σ’ όλη την έκταση του προσώπου της και, ακολούθως, της έδεσε και τα πόδια. Η Olga, η οποία αντιστεκόταν σθεναρά, κατόρθωσε να μετακινήσει την κολλητική ταινία από τη μύτη της και να αναπνεύσει, οπόταν ο εφεσείων 1 την κλότσησε στο πρόσωπο και κτύπησε κατ’ επανάληψη το κεφάλι της στο πάτωμα. Οι εφεσείοντες 1 και 2, αφού έψαξαν για αρκετή ώρα το διαμέρισμα, αναζητώντας χρήματα και άλλα αντικείμενα, έφυγαν. Προτού φύγουν, ο εφεσείων 1, για να βεβαιωθεί ότι οι κοπέλες δεν έκρυβαν χρήματα, έβαλε τα δάκτυλά του στον κόλπο τους και ο εφεσείων 2 έκοψε λίγο με μαχαίρι την κολλητική ταινία, με την οποία είχαν τυλίξει το κεφάλι τόσο της Olga όσο και της Kristina. Η Olga, μετά από αρκετή ώρα, κατάφερε να ελευθερωθεί, όχι όμως και η Kristina, η οποία, καθώς διαπί[*303]στωσε η Olga, όταν προσπάθησε να ξεκολλήσει την κολλητική ταινία από το πρόσωπό της, ήταν νεκρή. Η Olga έφερε διάφορους μώλωπες και εκδορές σε όλο της το σώμα και στην περιοχή του προσώπου θλαστικό εκτεταμένο τραύμα στη δεξιά μετωπική χώρα.
Από το διαμέρισμα οι εφεσείοντες 1 και 2 πήραν το χρηματικό ποσό των £440,00, δύο κινητά τηλέφωνα, μία βιντεοκάμερα, μία φωτογραφική, ένα Audio Player και μια μαύρη βαλίτσα που περιείχε γυναικεία ρούχα, όλα συνολικής αξίας £990,00. Από τα κλοπιμαία ανευρέθηκε μόνο η βαλίτσα και αυτή άδεια.
Οι εφεσείοντες 1 και 2, λίγες μέρες μετά τη διάπραξη των αδικημάτων, συνελήφθησαν από την Αστυνομία - ο εφεσείων 2 στις 25/4/2007, παρά το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στις κατεχόμενες περιοχές και ο εφεσείων 1, τον οποίο ο εφεσείων 2 κατονόμασε ως συνεργό του, στις 4/5/2007, μετά που τα Ηνωμένα Έθνη τον μετέφεραν στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας από τις κατεχόμενες περιοχές, όπου είχε διαφύγει στις 24/4/2007. Και οι δύο συνεργάστηκαν με την Αστυνομία, ομολόγησαν τα αδικήματά τους και υπέδειξαν διάφορες σκηνές αναφορικά με αυτά.
Το Κακουργοδικείο, κατά την επιμέτρηση των ποινών, αφού αναφέρθηκε σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου που πραγματεύονται αδικήματα της φύσης που διέπραξαν οι εφεσείοντες 1 και 2, ασχολήθηκε και σχολίασε τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες αυτά διαπράχθηκαν. Έδωσε σημασία στον τρόπο με τον οποίο αυτοί έδρασαν και ο οποίος καθιστά τα αδικήματα ιδιαίτερα σοβαρά. Διαπίστωσε ότι αυτά διαπράχθηκαν στη βάση καλά μελετημένου σχεδίου, με όσες προφυλάξεις ήταν αναγκαίες ώστε οι εφεσείοντες 1 και 2 να μην αναγνωριστούν, ότι αυτοί μετέφεραν μαζί τους κολλητική ταινία για να ακινητοποιήσουν τα θύματά τους, όπως και ότι χρησιμοποίησαν βία για να κάμψουν την αντίσταση, που τα ανυποψίαστα θύματα, στον αιφνιδιασμό τους, κατόρθωσαν να προβάλουν. Χαρακτήρισε τις ενέργειές τους τέτοιας φύσης, που προκαλούν αισθήματα αποστροφής και φρίκης, με αποκορύφωμα την αποτρόπαιη συμπεριφορά του εφεσείοντα 1 να αναζητήσει χρήματα στον κόλπο των δύο θυμάτων. Δεν παρέβλεψε τους ελαφρυντικούς παράγοντες που οι συνήγοροι έθεσαν και τις προσωπικές περιστάσεις τους, τόνισε, όμως, ότι τα όσα ελαφρυντικά υπήρχαν - παραδοχή, συνεργασία με την Αστυνομία, λευκό ποινικό μητρώο - δε θα μπορούσαν να επενεργήσουν σε βαθμό που να εξουδετερώσουν τη σοβαρότητα των αδικημάτων και τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της ποινής. Αποδεχόμενο εισήγη[*304]ση του συνηγόρου του εφεσείοντα 2, διαφοροποίησε την έκταση της ποινής του, για το λόγο ότι αυτός δεν ήταν ο εμπνευστής του όλου σχεδίου.
Οι εφεσείοντες 1 και 2 παραπονούνται ότι η ποινή που τους έχει επιβληθεί για το αδίκημα της ληστείας - (φυλάκιση δεκαπέντε χρόνων στον εφεσείοντα 1 και δώδεκα χρόνων στον εφεσείοντα 2) - είναι έκδηλα υπερβολική, σε αντίθεση με το Γενικό Εισαγγελέα, ο οποίος εισηγείται ότι η ποινή γι’ αυτούς, σε σχέση με το αδίκημα της ανθρωποκτονίας - (φυλάκιση δέκα χρόνων στον εφεσείοντα 1 και οκτώ χρόνων στον εφεσείοντα 2) - είναι έκδηλα ανεπαρκής.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των εφεσειόντων 1 και 2, αγορεύοντας ενώπιόν μας, δεν αμφισβήτησαν ότι το αδίκημα της ληστείας είναι ιδιαίτερα σοβαρό και την ανάγκη που επισημάνθηκε από το Κακουργοδικείο για επιβολή αποτρεπτικής ποινής, λόγω της φύσης του. Εισηγήθηκαν, όμως, ο συνήγορος του εφεσείοντα 1 ότι η ποινή της δεκαπενταετούς φυλάκισης που του επιβλήθηκε δεν εδικαιολογείτο, ο δε συνήγορος του εφεσείοντα 2 ότι η ποινή φυλάκισης των δώδεκα χρόνων που του επιβλήθηκε, δεδομένου του μη ηγετικού ρόλου του και της ενέργειάς του προτού φύγουν από το διαμέρισμα να κόψει λίγο την κολλητική ταινία στο πίσω μέρος του κεφαλιού των δύο θυμάτων, είναι υπερβολική. Υπέβαλαν, επίσης, ότι αυτοί δεν επεδίωκαν να επιφέρουν το θάνατο στην Kristina, όπως επιβεβαιώνεται από τις ενέργειές τους προτού φύγουν.
Η κ. Παπαγαπίου, για το Γενικό Εισαγγελέα, υποστήριξε ότι η επιβληθείσα ποινή για το αδίκημα της ληστείας είναι απόλυτα ορθή, σε αντίθεση με την ποινή για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, η οποία δεν ανταποκρίνεται στα όσα το Κακουργοδικείο ορθά διαπίστωσε ότι επιδρούν και την επηρεάζουν. Ο τρόπος, υπέδειξε, που οι εφεσείοντες 1 και 2 μεταχειρίστηκαν τα θύματά τους, εκτός του ότι ήταν βάναυσος, αποδεικνύει την πλήρη αδιαφορία τους για ό,τι, ενδεχόμενα, θα ακολουθούσε, το αποτέλεσμα του οποίου, ατυχώς για την Kristina, ήταν τραγικό, αφού επήλθε ο θάνατός της.
Εξετάσαμε την επιχειρηματολογία των συνηγόρων των εφεσειόντων 1 και 2, δε διαπιστώνουμε, όμως, η ποινή που τους επιβλήθηκε σε σχέση με το αδίκημα της ληστείας να είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής ή έκδηλα υπερβολική. Όλα όσα αυτοί ενώπιόν μας συζήτησαν ως ελαφρυντικά απασχόλησαν το Κα[*305]κουργοδικείο και λήφθηκαν υπόψη, στο βαθμό που δεν εξουδετέρωναν τη σοβαρότητα του πιο πάνω αδικήματος, για το οποίο, υπό τις περιστάσεις που διαπράχθηκε - οι δράστες ήταν δύο, χρησιμοποίησαν βία, τραυμάτισαν την Olga και επέφεραν το θάνατο της Kristina - προνοείται ποινή φυλάκισης διά βίου. Η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν μπορεί να οδηγήσει σε εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι - και εδώ συντρέχουν - η ποινή να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, τόσο για τους εφεσείοντες 1 και 2 όσο και για άλλους επίδοξους ληστές. Τόσο το ύψος της ποινής που τους επιβλήθηκε όσο και η διαφοροποίησή της, λαμβάνοντας υπόψη το ρόλο του εφεσείοντα 1, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής του σχεδίου για τη ληστεία, δε δικαιολογούν επέμβασή μας.
Για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, είναι καλά γνωστό ότι, όταν αυτό διαπράττεται ως αποτέλεσμα ηθελημένης παράνομης πράξης, όπως η περίπτωση, που οι εφεσείοντες 1 και 2 με κολλητική ταινία έκλεισαν τις αναπνευστικές οδούς των θυμάτων τους, δικαιολογείται η επιβολή πολύχρονης ποινής φυλάκισης - (βλ. Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245). Οι εφεσείοντες 1 και 2, για να επιτύχουν το σκοπό τους, δε δίστασαν να μεταχειριστούν τα θύματά τους, τα οποία κοιμόντουσαν ανυποψίαστα στο σπίτι τους, κατά τρόπο βάναυσο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των ενεργειών τους. Και οι δύο έδρασαν, με όσες ικανότητες ο καθένας διέθετε, για να τα ακινητοποιήσουν και να τα εξουδετερώσουν. Το ότι η Olga επέζησε δε φαίνεται να οφείλεται σ’ αυτούς αλλά στις δικές της προσπάθειες και αντοχές. Ο θάνατος της Kristina, όσο και αν κάποιες ενέργειές τους, μετά από αρκετή ώρα που αποφάσισαν να φύγουν, αποτελούν ελαφρυντικά στοιχεία, δε δικαιολογεί το ύψος της ποινής. Αδυνατούμε να δεχθούμε ότι το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, υπό τις περιστάσεις που αυτό διεπράχθη, είναι ολιγότερο σοβαρό από το αδίκημα της ληστείας, ώστε να δικαιολογείται επιβολή ποινής μικρότερης διάρκειας. Συνεκτιμώντας εδώ κάθε σχετικό παράγοντα, κρίνουμε ότι η πρέπουσα ποινή για τον κάθε ένα από τους εφεσείοντες 1 και 2 είναι η ποινή της δεκαπενταετούς φυλάκισης και αυτήν επιβάλλουμε.
Οι εφέσεις 3 και 4 απορρίπτονται.
Οι εφέσεις 6 και 7 επιτυγχάνουν.
Η ποινή για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, για τους εφεσεί[*306]οντες 1 και 2, αυξάνεται από δέκα και οκτώ χρόνια, αντίστοιχα, σε δεκαπέντε χρόνια έκαστος.
Οι εφέσεις 3 και 4 απορρίπτονται. Οι εφέσεις 6 και 7 επιτρέπονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο