(2009) 2 ΑΑΔ 662
[*662]17 Δεκεμβρίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 102/2008)
ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 104/2008)
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 105/2008)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΚΟΥΡΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 102/2008, 104/2008, 105/2008)
[*663]Ποινική Δικονομία ― Ναρκωτικά ― Κατοχή και εμπορία ― Κοινό κατηγορητήριο ― Ενέργειες των κατηγορουμένων εκτιμήθηκαν πρωτοδίκως ως ενέργειες οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, συνιστούσαν την αντικειμενική υπόσταση των αδικημάτων για τη διάπραξη των οποίων αντιστοίχως κρίθηκαν ένοχοι.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Πρέπει να επιβάλλεται σε υποθέσεις κατοχής και εμπορίας ναρκωτικών.
Απόδειξη ― Δακτυλικά αποτυπώματα ― Απουσία δακτυλικών αποτυπωμάτων ― Δεν καταλήγει σε αρνητική διαπίστωση σε σχέση με το άγγιγμα ή την επαφή κατηγορουμένου με τα τεκμήρια.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση εναντίον των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε μετά από ανάλυση και αξιολόγηση της μαρτυρίας σε υπόθεση κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την εμπορία τους ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Απόδειξη ― Αντιφατική μαρτυρία ― Όταν οι αντιφάσεις στη μαρτυρία δεν είναι ουσιώδεις σε βαθμό που θα μπορούσαν να κλονίσουν την αξιοπιστία μάρτυρα, το Εφετείο δεν επεμβαίνει.
Απόδειξη ― Περιστατική μαρτυρία ― Ναρκωτικά ― Συγκατηγορούμενοι ― Γνώση και κοινή κατοχή των ναρκωτικών ― Αποδείχθηκαν με περιστατική μαρτυρία.
Ποινή ― Παράνομη κατοχή κοκαΐνης (17,3655 γρ.) με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα ― Παράνομη κατοχή φυτού κάνναβης (326,14 γρ.) με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 5 χρόνων στις κατηγορίες κατοχής με σκοπό την προμήθεια ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Οι εφεσείοντες αντιμετώπιζαν κατηγορίες, δυνάμει κοινού κατηγορητηρίου, παράνομης κατοχής κοκαΐνης και παράνομης κατοχής φυτού κάνναβης με σκοπό την προμήθειά τους σε τρίτα πρόσωπα, κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου. Βρέθηκαν ένοχοι σε όλες τις κατηγορίες και καταδικάστηκαν σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 χρόνων σε κάθε κατηγορία που αφορούσε στην κατοχή των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα ενώ δεν επιβλήθηκαν ποινές στις κατηγορίες της κατοχής επειδή τα συστατικά των εν λόγω κατηγοριών ήταν ταυτόχρονα και συστατικά των άλλων κατηγοριών.
[*664]Η καταδίκη των εφεσειόντων θεμελιώθηκε στη μαρτυρία δύο αστυφυλάκων οι οποίοι, κατόπιν πληροφοριών ότι ο εφεσείων Λάμπρου θεάθηκε να αποκρύπτει σε θάμνους στο κοιμητήριο Μουτταγιάκας μια μπλε πλαστική σακκούλα, έθεσαν υπό επιτήρηση το μέρος σε απόσταση 25 -30 μέτρων από τη τσάντα και είδαν ένα αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο εφεσείων Σκούρος με συνοδηγό τον εφεσείοντα Πιτσιλλίδη να σταματά σε μικρή απόσταση από το σημείο που βρισκόταν η πλαστική μπλε τσάντα και τον Πιτσιλλίδη να παίρνει τη τσάντα, να την ανοίγει και να περιεργάζεται με τον Σκούρο το περιεχόμενό της. Όταν έγιναν αντιληπτοί από τους αστυφύλακες πέταξαν με δύναμη τη τσάντα. Ο Σκούρος έπεσε στο έδαφος ενώ ο Πιτσιλλίδης, προσπάθησε να διαφύγει τρέχοντας μέσα στους θάμνους. Ενώ έτρεχε έπεσε στο έδαφος. Οι αστυφύλακες τους συνέλαβαν για διάπραξη του αυτόφωρου αδικήματος της παράνομης κατοχής κάνναβης. Και οι δύο είπαν στους αστυνομικούς ότι τα ναρκωτικά δεν ήταν δικά τους. Ο Σκούρος, αποκάλυψε ότι τα ναρκωτικά ήταν του Λάμπρου και ζήτησε να δώσει κατάθεση. Ο ένας εκ των αστυφυλάκων (ΜΚ1) πήρε επί τόπου κατάθεση από τον Σκούρο. Στην πλαστική τσάντα και στο άσπρο πλαστικό σακκούλι με τα ναρκωτικά βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του Λάμπρου. Δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι τα ναρκωτικά που βρέθηκαν στην πλαστική τσάντα ήταν ξηρή κάνναβη βάρους 326,14 γρ. από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη, και κοκαΐνη βάρους 17,3655 γρ. Όλα τα τεκμήρια από τη λήψη/ παραλαβή τους μέχρι την κατάθεσή τους στο Δικαστήριο διακινήθηκαν νομότυπα και χωρίς οποιαδήποτε αλλοίωση. Παραδεκτό ήταν επίσης και το γεγονός ότι η απόσταση από το καφενείο που διατηρούσε ο Λάμπρου μέχρι το σημείο που βρέθηκαν τα ναρκωτικά είναι 900 μέτρα.
Οι εφεσείοντες προσβάλλουν την απόφαση του Κακουργιοδικείου να τους βρει ένοχους στις κατηγορίες. Προσβάλλουν επίσης τις συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των 5 χρόνων που τους επιβλήθηκαν.
Οι εφέσεις ακούστηκαν μαζί στηρίζονταν δε αυτές στην κοινή εισήγηση ότι το Κακουργιοδικείο απέτυχε να αξιολογήσει σωστά τη μαρτυρία με αποτέλεσμα να καταλήξει σε λανθασμένα συμπεράσματα και διαπιστώσεις, για λόγους όχι απαραιτήτως ταυτόσημους σε κάθε περίπτωση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν υπήρχαν οποιεσδήποτε ουσιώδεις διαφορές και/ή αντιφάσεις στη μαρτυρία των εν λόγω αστυνομικών μαρτύρων οι οποίες να επηρεάζουν το βασικό κορμό των συμπερασμάτων και διαπιστώ[*665]σεων του Κακουργιοδικείου τόσο επί του θέματος της αξιοπιστίας των μαρτύρων όσο και επί των γεγονότων της υπόθεσης.
2. Η απουσία των δακτυλικών αποτυπωμάτων του Πιτσιλλίδη από τα πλαστικά με τα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά δεν εξουδετερώνει τη διαπίστωση ότι πήρε στα χέρια του τη μπλε τσάντα. Ορθά το Κακουργιοδικείο σημειώνει ότι η απουσία δακτυλικών αποτυπωμάτων κατηγορουμένου δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν άγγιξε ή δεν είχε οποιαδήποτε επαφή με τα τεκμήρια. Σε αντίθεση με την ύπαρξη δακτυλικών αποτυπωμάτων, που συνήθως οδηγεί σε θετική διαπίστωση επαφής κλπ. με το αντικείμενο, η απουσία τέτοιων αποτυπωμάτων δεν καταλήγει σε αρνητική διαπίστωση.
3. Ο ισχυρισμός του συνηγόρου του Πιτσιλλίδη ότι τα τραύματα που προκλήθηκαν στο πρόσωπο του Πιτσιλλίδη ήταν το αποτέλεσμα ξυλοδαρμού που είχε υποστεί ο πελάτης του από τους αστυνομικούς στο χώρο του κοιμητηρίου και όχι από πτώση στο έδαφος, δεν έχει τεκμηριωθεί από επιστημονική μαρτυρία. Το θέμα καλύφθηκε από τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη στη βάση της οποίας το Κακουργιοδικείο κατέληξε στα δικά του ευρήματα. Η προσαγωγή επιστημονικής μαρτυρίας με προοπτική απόδειξης ότι τα τραύματα δεν μπορούσε να είχαν προκληθεί από πτώση στο έδαφος αλλά μόνο από ξυλοδαρμό είναι ζήτημα που έπρεπε να είχε απασχολήσει την υπεράσπιση και όχι την Κατηγορούσα Αρχή, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος του Πιτσιλλίδη.
4. Το Κακουργιοδικείο αιτιολόγησε επαρκώς την θέση του να μην πιστέψει τον εφεσείοντα Σκούρο ότι δέχθηκε κτύπημα από τον αστυνομικό που στεκόταν απέναντί του στο χώρο του νεκροταφείου, με αποτέλεσμα αυτός να υποστεί μικρή εξοίδηση στη δεξιά βρεγματική χώρα, θλαστική εκχύμωση στην αριστερή γλουτιαία χώρα και να παραπονείται για πόνο στο δεξιό ημιθωράκιο.
5. Η απουσία των δακτυλικών αποτυπωμάτων του εφεσείοντα Σκούρου από τα πλαστικά με τα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά δεν οδηγεί απαραιτήτως στο συμπέρασμα ότι δεν άγγιξε τα τεκμήρια ή ότι δεν είχε οποιαδήποτε επαφή με αυτά. Το Κακουργιοδικείο ορθά παραπέμπει στην Χατζηπέτρου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 123 η οποία αφορούσε παρόμοιο ζήτημα.
6. Ο ταυτόχρονος ισχυρισμός του εφεσείοντα Λάμπρου ότι τα δακτυλικά του αποτυπώματα λήφθηκαν με τρόπο αντισυνταγματικό και κατά παράβαση των κατοχυρωμένων από την Ευρωπαϊκή [*666]Σύμβαση δικαιωμάτων του, με τον ισχυρισμό του με τον οποίο αρνείται ότι τα αποτυπώματα επί των ναρκωτικών ανήκουν στον ίδιο, οδηγεί στην αυτοαναίρεσή τους.
7. Η διαπίστωση του Κακουργιοδικείου, ότι χρησιμοποιήθηκε ήπια βία σε βάρος του Λάμπρου, γεγονός το οποίο παραδέχθηκαν οι ΜΚ2 και ΜΚ4 προκειμένου να κάμψουν την ενεργό αντίστασή του και να επιτύχουν την εκτέλεση του δικαστικού διατάγματος δυνάμει του οποίου διατασσόταν η λήψη των παρειακών του επιχρισμάτων, είναι ορθή.
8. Το συμπέρασμα ενοχής του εφεσείοντα Λάμπρου ήταν το μόνο λογικό συμπέρασμα, υπό τις περιστάσεις, ενόψει της απουσίας λογικής εξήγησης για το πώς βρέθηκαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα στη τσάντα και τα πλαστικά σε συνάρτηση προς όλη την υπόλοιπη αξιόπιστη μαρτυρία που η Κατηγορούσα Αρχή έθεσε ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
9. Στην προκείμενη περίπτωση αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι οι εφεσείοντες όχι μόνο γνώριζαν για τα ναρκωτικά αλλά και ότι είχαν κοινή κατοχή τούτων εφόσον ο καθένας διατηρούσε τη δυνατότητα παραλαβής τους κατά βούληση.
10. Η επιβληθείσα ποινή είναι η αρμόζουσα. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές ώστε όσοι αποφασίζουν να εμπλακούν σε κάθε είδος παρανομίας που έχει σχέση με τα ναρκωτικά να υπολογίζουν όλες τις επιπτώσεις της σύλληψης και της καταδίκης τους.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χατζηπέτρου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 123,
Βρακάς ν. Δημοκρατίας (1973) 2 Α.Α.Δ. 139,
Σίφουνας κ.ά. ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 91.
Εφέσεις εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Πασχαλίδης, Π.Ε.Δ., Σωκράτους, Α.Ε.Δ., Μάρκου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 16200/07), ημερομη[*667]νίας 6/6/08.
Κ. Σαβεριάδης, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 102/2008.
Μ. Καραΐσκος, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 104/2008.
Χρ. Χατζηλοΐζου, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 105/2008.
Α. Κανναουρίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες βρέθηκαν ένοχοι σε όλες τις κατηγορίες που είχαν προσαφθεί εναντίον τους δυνάμει κοινού κατηγορητηρίου. Οι κατηγορίες αφορούσαν παραβάσεις του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου ήτοι,
(α) παράνομη κατοχή 17,3655 γρ. κοκαΐνης,
(β) παράνομη κατοχή της ίδιας ποσότητας κοκαΐνης με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα,
(γ) παράνομη κατοχή 326,14 γρ φυτού κάνναβης,
(δ) παράνομη κατοχή της ίδιας ποσότητας φυτού κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα.
Οι εφεσείοντες καταδικάστηκαν σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 χρόνων σε κάθε κατηγορία που αφορούσε στην κατοχή των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα ενώ δεν επιβλήθηκαν ποινές στις κατηγορίες της κατοχής επειδή τα συστατικά των εν λόγω κατηγοριών ήταν ταυτόχρονα και συστατικά των άλλων κατηγοριών.
Οι εφέσεις ακούστηκαν μαζί. Η εισήγηση ότι το Κακουργιοδικείο απέτυχε να αξιολογήσει σωστά τη μαρτυρία με αποτέλεσμα να καταλήξει σε λανθασμένα συμπεράσματα και διαπιστώσεις, αποτελεί την κοινή συνισταμένη και των τριών εφέσεων, για λόγους όχι απαραιτήτως ταυτόσημους σε κάθε περίπτωση. Στο κατάλληλο στάδιο θα ασχοληθούμε με τη γενική αυτή τοποθέτηση και όπου χρειάζεται θα εξετάσουμε χωριστά εκείνους τους λόγους της έφε[*668]σης που άπτονται του θέματος και χρήζουν τέτοιας εξέτασης.
Η εκδοχή της Κατηγορούσας Αρχής είναι ότι περιήλθε σε γνώση της Αστυνομίας πληροφορία ότι ο εφεσείων Βασίλης Λάμπρου «ο Λάμπρου» θεάθηκε σε κάποιο σημείο του κοιμητηρίου Μουτταγιάκκας να αποκρύπτει μέσα σε θάμνους μια μπλε πλαστική τσάντα. Το βράδυ της ίδιας ημέρας (28.8.2007) έφθασαν σ’ εκείνο το σημείο δύο αστυφύλακες οι οποίοι, κατόπιν έρευνας, εντόπισαν την εν λόγω μπλε τσάντα μέσα στην οποία υπήρχε διαφανές νάυλον σακούλι το οποίο περιείχε την κάνναβη, αντικείμενο του κατηγορητηρίου. Στην ίδια τσάντα βρέθηκε μικρότερο πλαστικό σακούλι το οποίο, όπως διαπιστώθηκε αργότερα, περιείχε την κοκαΐνη επίσης αντικείμενο του κατηγορητηρίου. Οι δύο αστυφύλακες άφησαν τη τσάντα με το περιεχόμενό της στο σημείο όπου την εντόπισαν και παρέμειναν κρυμμένοι στους θάμνους επιτηρώντας το μέρος σε απόσταση 25-30 μέτρων από τη τσάντα. Γύρω στις 22.30 είδαν ένα αυτοκίνητο κινούμενο στο χωματόδρομο να πλησιάζει με πολύ χαμηλή ταχύτητα. Το εν λόγω αυτοκίνητο αφού κάλυψε κάποια απόσταση και μετά από δύο επαναστροφές, σταμάτησε σε μικρή απόσταση από το σημείο που βρισκόταν η μπλε πλαστική τσάντα. Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο ο εφεσείων Νίκος Πιτσιλλίδης «ο Πιτσιλλίδης», ο οποίος καθόταν στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου δίπλα από τον οδηγό, εφεσείοντα Ανδρέα Σκούρο, «ο Σκούρος». Προχώρησαν προς το σημείο όπου βρισκόταν η τσάντα την οποία πήρε ο Πιτσιλλίδης και αφού την άνοιξαν, περιεργάστηκαν το περιεχόμενό της. Εκείνη την ώρα επενέβησαν οι δύο αστυφύλακες οι οποίοι, αφού αποκάλυψαν την ταυτότητά τους, κάλεσαν τους δύο εφεσείοντες να παραμείνουν στη θέση τους. Αυτοί αντιδρώντας, πέταξαν με δύναμη τη τσάντα. Ο Σκούρος έπεσε στο έδαφος ο δε Πιτσιλλίδης προσπάθησε να διαφύγει τρέχοντας μέσα στους θάμνους. Ενώ έτρεχε, έπεσε στο έδαφος. Οι αστυφύλακες τους συνέλαβαν για διάπραξη του αυτόφωρου αδικήματος της παράνομης κατοχής κάνναβης. Και οι δύο είπαν στους αστυνομικούς ότι τα ναρκωτικά δεν ήταν δικά τους. Ο Σκούρος, αποκάλυψε ότι τα ναρκωτικά ήταν του Λάμπρου και ζήτησε να δώσει κατάθεση. Ο ένας εκ των αστυφυλάκων (ΜΚ1) πήρε επί τόπου κατάθεση από τον Σκούρο. Στο μεταξύ ήρθε στο μέρος φωτογράφος της αστυνομίας ο οποίος, στην παρουσία των Σκούρου και Πιτσιλλίδη, έβγαλε φωτογραφίες της σκηνής και των τεκμηρίων. Τα τεκμήρια συσκευάστηκαν καταλλήλως και τέθηκαν υπό τη φύλαξη της αστυνομίας. Ο αστυφύλακας ο οποίος ανέλαβε την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης, πήρε με τη συγκατάθεση των εν λόγω εφεσειόντων τα παρειακά τους επιχρίσματα τα οποία προώθησε προς το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής για σχετικές εξετάσεις.
[*669]Μετά τη σύλληψη όλων των εφεσειόντων με δικαστικά εντάλματα λήφθηκαν ανακριτικές καταθέσεις από τους Πιτσιλλίδη και Σκούρο. Παρειακά επιχρίσματα και δακτυλικά αποτυπώματα λήφθηκαν και από τον εφεσείοντα Λάμπρου. Ο τελευταίος ισχυρίστηκε ότι η λήψη των εν λόγω τεκμηρίων έγινε χωρίς τη θέλησή του, μετά από άσκηση βίας. Τα δακτυλικά αποτυπώματα του Λάμπρου εντοπίστηκαν στην πλαστική μπλε τσάντα και στο άσπρο πλαστικό σακούλι με τα ναρκωτικά. Δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι τα ναρκωτικά που βρέθηκαν στην πλαστική τσάντα ήταν ξηρή κάνναβη βάρους 326,14 γρ. από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη, και κοκαΐνη βάρους 17,3655 γρ. Όλα τα τεκμήρια από τη λήψη/παραλαβή τους μέχρι την κατάθεσή τους στο δικαστήριο διακινήθηκαν νομότυπα και χωρίς οποιαδήποτε αλλοίωση. Παραδεκτό ήταν επίσης και το γεγονός ότι η απόσταση από το καφενείο του Λάμπρου μέχρι το σημείο που βρέθηκαν τα ναρκωτικά είναι 900 μέτρα.
Η εκδοχή των εφεσειόντων Πιτσιλλίδη και Σκούρου είναι ότι δεν είχαν καμιά ανάμιξη με τα ναρκωτικά. Ισχυρίστηκαν ότι πήγαν στο χώρο του νεκροταφείου για να κυνηγήσουν λαγούς και ότι τυχαία σταμάτησαν στο μέρος που βρέθηκαν τα ναρκωτικά για να ουρήσει ο Σκούρος. Ο Πιτσιλλίδης ισχυρίστηκε ότι μόλις βγήκαν από το αυτοκίνητο δέχθηκε επίθεση από τον αστυφύλακα Χριστοδούλου ο οποίος τον κτύπησε με γροθιά στο μάτι και τον έριξε στο έδαφος όπου συνέχισε να τον κλωτσά και να τον κτυπά με γροθιές. Όταν την επομένη παρουσιάστηκε στο δικαστήριο για προσωποκράτηση, ο δικηγόρος του υπέβαλε παράπονο για κακοποίηση του πελάτη του από την αστυνομία και το δικαστήριο διέταξε τη μεταφορά του στο νοσοκομείο για εξέταση. Διαπιστώθηκε ότι δεν έφερε κακώσεις στην κεφαλή η δε φυσική και νευρολογική του κατάσταση ήταν φυσιολογική. Παρουσίαζε ερυθρότητα στα μάτια ενώ στο αριστερό του μάτι εντοπίστηκε μικρή αιμορραγία. Παραπονέθηκε για πονοκέφαλο και πόνο στον ώμο από την περιοχή του θώρακα και στο αριστερό μάτι. Απολύθηκε από το νοσοκομείο την ίδια μέρα, αμέσως μετά τη συμπλήρωση των ιατρικών εξετάσεων.
Ο Σκούρος ισχυρίστηκε ότι υπέστη και αυτός κακοποίηση από τον αστυνομικό (ΜΚ3) ο οποίος, ενώ τον σημάδευε με το όπλο του, τον ρώτησε αν τους έστειλε ο Λάμπρου να παραλάβουν τα ναρκωτικά. Ο εν λόγω αστυνομικός αφού έγραψε μόνος του μια κατάθεση, τον απείλησε πως αν δεν την υπέγραφε θα πάθαινε χειρότερα και από φόβο την υπέγραψε. Ο Σκούρος εξετάστηκε από ιατροδικαστή και σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα αυτός έφερε μικρή εξοίδηση στη δεξιά βρεγματική χώρα, θλαστική εκχύμω[*670]ση στην αριστερή γλουτιαία χώρα και παραπονέθηκε για πόνο στο δεξιό ημιθωράκιο.
Ο Λάμπρου, στην ανακριτική του κατάθεση ανέφερε ότι είναι συνιδιοκτήτης με το δίδυμο αδελφό του ενός καφενείου στην Μουτταγιάκκα. Στις άλλες ερωτήσεις που του είχαν υποβληθεί σχετικά με την υπόθεση ο Λάμπρου απαντούσε στερεότυπα «ό,τι έχω να πω θα το πω στο δικαστήριο».
Η σύνδεση του Λάμπρου με τη διάπραξη των αδικημάτων στηρίχθηκε στον εντοπισμό των δακτυλικών του αποτυπωμάτων πάνω στην μπλε πλαστική τσάντα και πάνω στο άσπρο νάυλον σακούλι μέσα στα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες λήφθηκαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα αποτέλεσαν ένα από τα κύρια επίδικα θέματα. Η θέση του Λάμπρου ήταν ότι τα δείγματα των δακτυλικών του αποτυπωμάτων λήφθηκαν παράνομα και συνεπώς δεν έπρεπε να γίνουν δεκτά ως μαρτυρία. Όταν η Κατηγορούσα Αρχή επιχείρησε να παρουσιάσει έκθεση περιέχουσα τα πορίσματα του εμπειρογνώμονα με απεικόνιση των δακτυλικών αποτυπωμάτων του Λάμπρου με βάση τα οποία έγιναν οι σχετικές συγκρίσεις, η υπεράσπιση έφερε ένσταση.
Ποινική Έφεση Αρ. 102/2008 – Εφεσείων Νίκος Γ. Πιτσιλλίδης.
Ο Πιτσιλλίδης αμφισβητεί την ορθότητα της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των αστυνομικών που έδρασαν στο νεκροταφείο καθώς και την αξιολόγηση της δικής του αξιοπιστίας από το Κακουργιοδικείο και συνακόλουθα υποβάλλει ότι λανθασμένα το δικαστήριο έκρινε ως αξιόπιστους τους προαναφερόμενους αστυνομικούς και αναξιόπιστο τον ίδιο. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του επικαλέστηκε απόσπασμα από την εκκαλούμενη απόφαση όπου καταγράφονται κάποιες διαφορές στη μαρτυρία των εν λόγω αστυνομικών μαρτύρων. Πρόκειται για διαφορές οι οποίες εντοπίστηκαν από το Κακουργιοδικείο κατόπιν αντιπαραβολής των γραπτών καταθέσεων τους με την διά ζώσης μαρτυρία τους στο δικαστήριο. Ο κ. Σαβεριάδης υποστήριξε ότι επρόκειτο για σοβαρές αντιφάσεις οι οποίες καθιστούσαν τη μαρτυρία των αστυνομικών αναξιόπιστη και επισφαλείς τις διαπιστώσεις επί των γεγονότων που είχαν ως έρεισμα τη μαρτυρία τους. Εξετάσαμε την εισήγηση, πλην όμως, δεν βρίσκουμε ότι είναι πειστική. Σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο θεωρούμε ότι πρόκειται για επουσιώδεις διαφορές οι οποίες καθόλου δεν επηρεάζουν το βασικό κορμό των συμπερασμάτων και διαπιστώσεων του Κακουργιοδικείου τόσο [*671]επί του θέματος της αξιοπιστίας των μαρτύρων όσο και επί των γεγονότων της υπόθεσης.
Υποβλήθηκε εισήγηση ότι το σημείο στο οποίο φαίνεται η μπλε πλαστική τσάντα με τα ναρκωτικά στη φωτογραφία αρ. 7 του τεκμηρίου 2 δεν συνάδει με την εξέλιξη των γεγονότων όπως την είχαν περιγράψει οι προαναφερόμενοι μάρτυρες. Ήταν φυσικώς αδύνατο, καθώς υπέβαλε ο κ. Σαβεριάδης, να είχε διέλθει η τσάντα με τον τρόπο που ρίφθηκε, μέσα από τα αγκάθια και να καταλήξει διπλωμένη στο έδαφος. Λογικά, η τσάντα έπρεπε να είχε εντοπιστεί πάνω στις κορυφές των θάμνων αν τα γεγονότα πράγματι διαδραματίστηκαν σύμφωνα με την περιγραφή των μαρτύρων. Η εισήγηση είναι αβάσιμη καθότι συνιστά απλή εικασία χωρίς θετική υποστήριξη. Η τσάντα, όπως φαίνεται στη φωτογραφία, βρίσκεται σε σημείο το οποίο δεν καλύπτεται πλήρως από θάμνους και ανάλογα με τη φορά που πήρε μπορούσε ενδεχομένως να ήταν δυνατή η διέλευση της μέσα από το κενό των θάμνων ώστε να πέσει τελικά στο σημείο όπου αυτή φαίνεται στη φωτογραφία. Αν το σημείο αυτό καλυπτόταν πλήρως από θάμνους, θα φαίνονταν στη φωτογραφία μόνο οι κορυφές τους. Στην προκείμενη περίπτωση η μπλε πλαστική τσάντα φαίνεται ευκρινώς στη φωτογραφία χωρίς να εμποδίζεται από θάμνους ή άλλα αντικείμενα.
Ο κ. Σαβεριάδης επανέλαβε και ενώπιόν μας ότι η παρουσία του πελάτη του στο μέρος όπου η αστυνομία εντόπισε τα ναρκωτικά ήταν τυχαία και ότι η σύλληψη του για τα ναρκωτικά ήταν μέρος σχεδίου της αστυνομίας που είχε ως στόχο την ενοχοποίηση του Λάμπρου. Χωρίς την εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου η σύλληψη του Λάμπρου δεν θα ήταν δυνατή εφόσον, κατά την εισήγηση, δεν θα υπήρχε οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να συνδέσει τον Λάμπρου με τα ναρκωτικά. Η εισήγηση θα είχε ενδεχομένως έρεισμα αν ο Πιτσιλλίδης ή ο Σκούρος δικαιολογούσαν ευθύς αμέσως την παρουσία τους στο συγκεκριμένο σημείο. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ισχυρίστηκαν κατά τη σύλληψη τους στο νεκροταφείο ότι εκεί πήγαν για να κυνηγήσουν λαγούς και ότι βγήκαν από το αυτοκίνητο για να ουρήσει ο Σκούρος. Αυτές οι δικαιολογίες προβλήθηκαν από τον Πιτσιλλίδη αργότερα στα γραφεία της ΥΚΑΝ και όπως ορθά σημειώνεται στην εκκαλούμενη απόφαση σαφώς επρόκειτο για δεύτερες σκέψεις. Ο Πιτσιλλίδης και ο Σκούρος συνελήφθησαν αφού κινήθηκαν προς το σημείο που βρίσκονταν τα ναρκωτικά τα οποία πήραν στα χέρια τους και άρχισαν να τα περιεργάζονται.
Η απουσία των δακτυλικών αποτυπωμάτων του Πιτσιλλίδη [*672]από τα πλαστικά με τα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά δεν εξουδετερώνει τη διαπίστωση ότι πήρε στα χέρια του τη μπλε τσάντα. Ορθά το Κακουργιοδικείο σημειώνει ότι η απουσία δακτυλικών αποτυπωμάτων κατηγορουμένου δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν άγγιξε ή δεν είχε οποιαδήποτε επαφή με τα τεκμήρια. Σε αντίθεση με την ύπαρξη δακτυλικών αποτυπωμάτων, που συνήθως οδηγεί σε θετική διαπίστωση επαφής κλπ με το αντικείμενο, η απουσία τέτοιων αποτυπωμάτων δεν καταλήγει σε αρνητική διαπίστωση. Βλ. Χατζηπέτρου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 123. Καθόσον αφορά το θέμα της προέλευσης των τραυμάτων στο πρόσωπο του Πιτσιλλίδη ο κ. Σαβεριάδης εισηγήθηκε ότι αυτά προκλήθηκαν από ξυλοδαρμό που είχε υποστεί ο πελάτης του από τους αστυνομικούς στο χώρο του νεκροταφείου και όχι από πτώση στο έδαφος όπως ισχυρίστηκαν οι αστυνομικοί. Ο κ. Σαβεριάδης ανέφερε πρωτοδίκως αλλά και κατά την ακρόαση της έφεσης ότι αν έπεφτε ο Πιτσιλλίδης στο έδαφος θα κτυπούσε σε άλλο σημείο του σώματός του το δε πρόσωπό του θα υφίστατο σοβαρότερες κακώσεις από αυτές που είχαν διαπιστωθεί. Σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, επαναλαμβάνουμε ότι δεν αποτελεί θέμα κοινής λογικής ο προσδιορισμός του είδους των τραυμάτων που αναμένεται κάποιος να υποστεί όταν πέφτει στο έδαφος ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να καταλήγει σε δικά του συμπεράσματα όταν δεν υπάρχει επί του προκειμένου επιστημονική μαρτυρία. Το θέμα καλύφθηκε από τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη στη βάση της οποίας το Κακουργιοδικείο κατέληξε στα δικά του ευρήματα. Η προσαγωγή επιστημονικής μαρτυρίας με προοπτική απόδειξης ότι τα τραύματα δεν μπορούσε να είχαν προκληθεί από πτώση στο έδαφος αλλά μόνο από ξυλοδαρμό είναι ζήτημα που έπρεπε να είχε απασχολήσει την υπεράσπιση και όχι την Κατηγορούσα Αρχή, όπως εισηγήθηκε ο κ. Σαβεριάδης.
Ποινική Έφεση Αρ. 105/2008 – Εφεσείων Ανδρέας Σκούρου.
Ο εφεσείων παραπονείται ότι το Κακουργιοδικείο λανθασμένα απέρριψε την εκδοχή του περί κακοποίησης από την αστυνομία κατά τη σύλληψή του στο χώρο του νεκροταφείου. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του, υπέβαλε ότι υπήρχε ενώπιον του Κακουργιοδικείου ιατρική μαρτυρία και παραδεκτά γεγονότα συνάδοντα με την εκδοχή του πελάτη του για κακοποίηση. Ο κ. Χατζηλοΐζου ανέφερε ότι έγινε παραδεκτό γεγονός ότι τα τραύματα του πελάτη του προκλήθηκαν μέσα στο τελευταίο εικοσιτετράωρο από τη σύλληψή του και ότι σύμφωνα με την αναντίλεκτη ιατρική μαρτυρία αυτός έφερε μικρή εξοίδηση στη δεξιά βρεγματική χώρα, θλαστική εκχύμωση διαστάσεων 1,5 Χ 1,5 εκ. στην αριστερή γλουτιαία χώρα και [*673]παραπονέθηκε για πόνο στο δεξιό ημιθωράκιο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, παρά την ύπαρξη της πιο πάνω μαρτυρίας δεν αποφάνθηκε περί του τρόπου πρόκλησης των τραυμάτων και ταυτόχρονα παραγνώρισε και το γεγονός ότι δεν υποβλήθηκε εισήγηση από την Κατηγορούσα Αρχή προς τον πελάτη του ότι τα τραύματα προϋπήρχαν της σύλληψης ή ότι υπήρξε αυτοτραυματισμός. Σχετικά με το ίδιο θέμα του τραυματισμού υποβλήθηκε και εισήγηση ότι το εύρημα του Δικαστηρίου ότι τα τραύματα του εφεσείοντα είχαν προκληθεί με τον τρόπο που εξήγησε η ΜΚ1 και ΜΚ3 είναι λανθασμένο καθότι οι εν λόγω μάρτυρες δεν έδωσαν καμιά εξήγηση για το πώς τραυματίστηκε ο εφεσείων.
Τα γεγονότα στο χώρο του νεκροταφείου διαδραματίστηκαν μέσα στο τελευταίο εικοσιτετράωρο πριν από την ιατρική εξέταση του εφεσείοντα η οποία έγινε στις 29.7.07 γύρω στις 4.30 μ.μ. Η εν λόγω διαπίστωση συνιστά ταυτόχρονα παραδεκτό γεγονός το οποίο συνάδει εκ πρώτης όψεως με την εκδοχή του εφεσείοντα ότι τραυματίστηκε από τον ξυλοδαρμό που ισχυρίστηκε ότι υπέστη στο χώρο του νεκροταφείου από τους αστυνομικούς. Ωστόσο το Κακουργιοδικείο, εξηγεί επαρκώς γιατί δεν πίστεψε τον εφεσείοντα ότι δέχθηκε κτύπημα από τον αστυνομικό που στεκόταν απέναντί του. Ο εν λόγω αστυνομικός στεκόταν απέναντι από τον εφεσείοντα και σύμφωνα με τη μαρτυρία του τελευταίου, ο αστυνομικός τον κτύπησε με το δεξί του χέρι στη δεξιά πλευρά της κεφαλής του. Η εξήγηση του γιατρού Σταυριανού ότι αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτω από ορισμένες συνθήκες, όπως για παράδειγμα αν το κτύπημα γινόταν από μέσα προς τα έξω με την ανάποδη της γροθιάς, το πρωτόδικο δικαστήριο εξηγεί πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελούσε απλώς γνώμη του μάρτυρα χωρίς να υπάρχει το αναγκαίο πραγματικό υπόβαθρο αφού ο εφεσείων δεν ανέφερε οτιδήποτε σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα έτσι ώστε να έχει πραγματικό έρεισμα η γνώμη του ιατρού.
Υποβλήθηκε εισήγηση ότι δεν υπήρχε ενώπιον του δικαστηρίου επιστημονική μαρτυρία η οποία να συνδέει τον Σκούρο με τα ναρκωτικά εφόσον δεν εντοπίστηκαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα ή γενετικό υλικό ώστε αυτό να συνδέεται με τα ναρκωτικά. Η εν λόγω εισήγηση συνδέεται με τη θέση του εφεσείοντα ότι το Κακουργιοδικείο λανθασμένα αποδέχθηκε τη μαρτυρία των αστυνομικών μαρτύρων ΜΚ1 και ΜΚ3 ότι αυτός και ο Πιτσιλλίδης πήραν στα χέρια τους την μπλε πλαστική τσάντα με τα ναρκωτικά. Σύμφωνα με την εισήγηση, το λάθος του Κακουργιοδικείου εντοπίζεται στο ότι η τσάντα με τα ναρκωτικά δεν θα κατέληγε στο σημείο που φαίνεται στη φωτογραφία αρ. 7 του τεκμ.2 αν πράγματι [*674]ο εφεσείων πέταξε τα ναρκωτικά μόλις έκανε την εμφάνισή της η αστυνομία.
Η απουσία των δακτυλικών αποτυπωμάτων του εφεσείοντα από τα πλαστικά με τα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά δεν οδηγεί απαραιτήτως στο συμπέρασμα ότι δεν άγγιξε τα τεκμήρια ή ότι δεν είχε οποιαδήποτε επαφή με αυτά. Το Κακουργιοδικείο ορθά παραπέμπει στην Χατζηπέτρου (ανωτέρω) η οποία αφορούσε παρόμοιο ζήτημα και λέχθηκε ότι «……από το ότι θα είχε σημασία η ύπαρξη δικών του δακτυλικών αποτυπωμάτων, δεν ακολουθεί ότι σημασία είχε και η ανυπαρξία τους.».
Ποινική Έφεση Αρ. 104/2008 – Εφεσείων Βασίλης Λάμπρου
Ο εφεσείων υποβάλλει ότι το Κακουργιοδικείο λανθασμένα έλαβε υπόψη μαρτυρία η οποία αφορούσε στα δακτυλικά του αποτυπώματα και το γενετικό του υλικό. Η εισήγηση είναι ότι δεν τηρήθηκαν οι προϋποθέσεις του νόμου και η προβλεπόμενη διαδικασία για τη λήψη του συγκεκριμένου μαρτυρικού υλικού, κατά παράβαση του Άρθρου 25(1)(α)(β)(2)(3) του περί Αστυνομίας Νόμου αρ. 73(Ι)/2004. Ο εφεσείων λέγει επίσης ότι κατά τη λήψη του γενετικού υλικού ασκήθηκε βία κατά τρόπο ο οποίος συνιστά παραβίαση των κατοχυρωμένων από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση και το Σύνταγμα δικαιωμάτων του.
Στην εκκαλούμενη απόφαση επισημαίνεται αντινομία μεταξύ των θέσεων που προώθησε ο εφεσείων σχετικά με αυτό το ζήτημα. Αναφέρεται συναφώς ότι ο εφεσείων ισχυρίστηκε ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα του λήφθηκαν με τρόπο αντισυνταγματικό κλπ. ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκε ότι τα αποτυπώματα επί των ναρκωτικών ανήκουν στον ίδιο. Το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά σημειώνει ότι η παράλληλη προώθηση των πιο πάνω θέσεων οδηγεί στην αυτοαναίρεσή τους εφόσον η μια αφαιρεί τη νομική υπόσταση και το λόγο προβολής της άλλης. Το Κακουργιοδικείο, επεκτείνοντας τη σκέψη του επί του προκειμένου αναφέρει, «δηλαδή η θέση ότι η λήψη των αποτυπωμάτων του κατηγορουμένου 3 με άσκηση βίας και συνεπώς η σχετική με το θέμα μαρτυρία, σύνδεσής του με το αδίκημα, υπονοεί πως τα δακτυλικά αποτυπώματα επί των τεκμηρίων είναι του κατηγορουμένου 3. Εάν η θέση της υπεράσπισης είναι πως τα δακτυλικά αποτυπώματα δεν είναι του κατηγορουμένου 3 τότε προς τί η ένσταση περί αντισυνταγματικά εξασφαλισθείσης μαρτυρίας;»
Παρά τα πιο πάνω το Κακουργιοδικείο εξέτασε τις προαναφε[*675]ρόμενες θέσεις της υπεράσπισης του εφεσείοντα και διαπίστωσε εμφανή προσπάθεια να παρουσιάσει εικόνα κακοποιηθέντος προσώπου από την αστυνομία. Σύμφωνα με σχετικό εύρημα του Κακουργιοδικείου, αυτό που είχε συμβεί ήταν η χρήση ήπιας βίας σε βάρος του Λάμπρου γεγονός το οποίο παραδέχθηκαν οι ΜΚ2 και ΜΚ4, προκειμένου να κάμψουν την ενεργό αντίσταση του και να επιτύχουν την εκτέλεση του δικαστικού διατάγματος δυνάμει του οποίου διατασσόταν η λήψη των παρειακών του επιχρισμάτων. Κατά τη διαδικασία λήψης των παρειακών επιχρισμάτων ο εφεσείων έφερε χειροπέδες και χειρονομούσε. Η ερυθρότητα στα χέρια του προκλήθηκε ενδεχομένως από τις κινήσεις των χεριών του στην προσπάθειά του να αποτρέψει τη λήψη των επιχρισμάτων η οποία τελικά έγινε αφού προηγουμένως ο ΜΚ4 έκλεισε με τα δάκτυλά του τη μύτη του Λάμπρου για μερικά δευτερόλεπτα οπότε ο τελευταίος άνοιξε το στόμα του και έτσι κατέστη δυνατή η λήψη των επιχρισμάτων. Στη συνέχεια, λήφθηκαν χωρίς καμιά αντίδραση τα δακτυλικά και παλαμικά αποτυπώματα του Λάμπρου.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις του Κακουργιοδικείου προέκυψαν κατόπιν αξιολόγησης της μαρτυρίας η οποία ορθά κρίθηκε αξιόπιστη και θεωρούμε πως δεν συντρέχει βάσιμος λόγος επέμβασης προς ανατροπή των σχετικών συμπερασμάτων και διαπιστώσεων. Καθόσον αφορά τον ισχυρισμό ότι το Κακουργιοδικείο δεν αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με το θέμα της ταυτοσημίας των δακτυλικών αποτυπωμάτων διδύμων αδελφών, σημειώνουμε ότι για το συγκεκριμένο θέμα δεν υπήρξε σοβαρή αμφισβήτηση με οποιαδήποτε επιστημονική ή άλλη μαρτυρία και συνεπώς δεν προέκυψε ανάγκη ιδιαίτερης εξέτασης του θέματος από το Κακουργιοδικείο. Τα δακτυλικά αποτυπώματα βρέθηκαν τόσο στο εξωτερικό της μπλε πλαστικής τσάντας όσο και στα άλλα πλαστικά περιτυλίγματα με τα οποία ήταν συσκευασμένα τα ναρκωτικά. Η απουσία λογικής εξήγησης για το πώς βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του Λάμπρου στη τσάντα και τα πλαστικά σε συνάρτηση προς όλη την υπόλοιπη αξιόπιστη μαρτυρία που η Κατηγορούσα Αρχή έθεσε ενώπιον του Κακουργιοδικείου, το συμπέρασμα ενοχής του εφεσείοντα στο οποίο κατέληξε το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν υπό τις περιστάσεις το μόνο λογικό.
Οι ενέργειες των εφεσειόντων, συγκατηγορουμένων δυνάμει κοινού κατηγορητηρίου ορθά έχουν εκτιμηθεί πρωτοδίκως ως ενέργειες οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, συνιστούσαν την αντικειμενική υπόσταση των αδικημάτων για τη διάπραξη των οποίων αντιστοίχως κρίθηκαν ένοχοι. Βλ. Βρακάς ν. Δημοκρατίας (1973) 2 Α.Α.Δ. 139. Στην προκείμενη περίπτωση αποδείχθηκε πέραν πά[*676]σης λογικής αμφιβολίας ότι οι εφεσείοντες όχι μόνο γνώριζαν για τα ναρκωτικά αλλά και ότι είχαν κοινή κατοχή τούτων εφόσον ο καθένας διατηρούσε τη δυνατότητα παραλαβής τους κατά βούληση. Βλ. Σίφουνας κ.ά. ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 91.
Καθόσον αφορά το ύψος της ποινής που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στους εφεσείοντες έχουμε τη γνώμη πως τίποτε δεν δικαιολογεί επέμβαση του Εφετείου για τη μείωσή της. Οι ποινές σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι αποτρεπτικές έτσι ώστε αυτοί που αποφασίζουν να εμπλακούν σε κάθε είδος παρανομίας που έχει σχέση με τα ναρκωτικά να υπολογίζουν όλες τις επιπτώσεις της σύλληψης και καταδίκης τους.
Οι εφέσεις τόσο κατά της καταδίκης, όσο και κατά της ποινής απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο