(2011) 2 ΑΑΔ 13
[*13]25 Iανουαρίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 19/2010)
Ποινή ― Διαδοχικές ποινές ― Αρχή της συνολικότητας της ποινής ― Επεκτείνεται πέραν της περίπτωσης επιβολής διαδοχικών ποινών που επιβάλλονται από το ίδιο το Δικαστήριο ταυτόχρονα και καλύπτει επίσης περιπτώσεις όπου οι ποινές επιβάλλονται από διαφορετικά δικαστήρια σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετικές υποθέσεις ― Επίκεντρο της αρχής είναι η αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 15 μηνών σε 22 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής. Ο εφεσείων εξέτιε και εκτίει ποινή φυλάκισης για προηγούμενη του καταδίκη σε 26 κατηγορίες, επίσης για διάρρηξη και κλοπή, για τις οποίες του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών.
Ο εφεσείων παρέλειψε να ζητήσει όπως οι παρούσες υποθέσεις ληφθούν υπ’ όψιν στην προηγούμενη υπόθεση, αν και είχε τη δυνατότητα να το ζητήσει, κατά την επιβολή της ποινής στην προηγούμενη υπόθεση για την οποία εκτίει ποινή φυλάκισης.
Ο συνήγορος του εφεσείοντος υποστήριξε ότι, επειδή οι υποθέσεις που αποτελούν το υπόβαθρο της παρούσας υπόθεσης μπορούσαν να ληφθούν υπ’ όψιν, το πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να διατάξει όπως η ποινή που του επιβλήθηκε στην παρούσα υπόθεση συντρέχει με την ποινή που ήδη εκτίει.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν παραβιάσθηκε η αρχή της συνολικότητας της ποινής, όπως αυτή εκτίθεται στο περιλη[*14]πτικό σημείωμα που αναφέρεται ανωτέρω και απέρριψε την έφεση.
Η έφεση απορρίφθηκε. Εκδόθηκε διαταγή όπως η αμοιβή του δικηγόρου του εφεσείοντος καταβληθεί από το Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Χριστοφόρου v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 443.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Χαραλάμπους, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 8242/09), ημερομηνίας 9/12/09.
Θ. Γιούπας, για τον Εφεσείοντα.
Κρ. Κυθραιώτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
Ex-tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου απαγγέλλεται από το Δικαστή Φρ. Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε φυλάκιση συνολικά 15 μηνών σε 22 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής. Εξέτιε και εκτίει ποινή φυλάκισης για προηγούμενη καταδίκη του σε 26 κατηγορίες, επίσης για διάρρηξη και κλοπή, για τις οποίες του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2½ ετών.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα ουσιαστικά υποστήριξε ότι, επειδή οι υποθέσεις που αποτελούν το υπόβαθρο της παρούσας υπόθεσης μπορούσαν να ληφθούν υπ’ όψιν, το πρωτόδικο δικαστήριο έπρεπε να διατάξει όπως η ποινή που του επιβλήθηκε στην παρούσα υπόθεση συντρέχει με την ποινή που ήδη εκτίει.
Από την άλλη, η ευπαίδευτος συνήγορος για τους εφεσίβλητους υποστήριξε ότι είναι φανερό από την ποινή που επιβλήθηκε ότι η [*15]συνολικότητα της ποινής έχει ληφθεί υπ’ όψιν από το πρωτόδικο δικαστήριο και γι’ αυτό η ποινή είναι και τόσο επιεικής. Σημειώνεται επ’ αυτού ότι, ενώ στις αρχικές κατηγορίες ο εφεσείων αντιμετώπιζε ισάριθμες περίπου υποθέσεις και ενώ το συνολικό κλαπέν ποσό ανέρχεται σε περίπου €3.700, καταδικάστηκε σε 2½ χρόνια φυλάκιση, ενώ στην παρούσα υπόθεση με συνολικό προϊόν πέραν των €8.000, καταδικάστηκε σε 15 μόνο μηνών φυλάκιση.
Οι αρχές που διέπουν το θέμα έχουν επανειλημμένα εκτεθεί στη νομολογία μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 443, την οποία μάλιστα επικαλέστηκε και ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα. Η αρχή της συνολικότητας επεκτείνεται πέραν της περίπτωσης επιβολής διαδοχικών ποινών που επιβάλλονται από το ίδιο δικαστήριο ταυτόχρονα και καλύπτει επίσης περιπτώσεις όπου οι ποινές επιβάλλονται από διαφορετικά δικαστήρια σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετικές βέβαια υποθέσεις. Επίκεντρο της αρχής είναι η αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τις αρχές που θέτει η νομολογία.
Στην παρούσα υπόθεση σημειώνουμε ότι ο εφεσείων παρέλειψε, άνκαι είχε το δικαίωμα ούτως ή άλλως, να ζητήσει όπως οι παρούσες υποθέσεις ληφθούν υπ’ όψιν στην προηγούμενη υπόθεση. Παρατηρούμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο σαφώς αναφέρθηκε στη δυνατότητα του εφεσείοντα να ζητούσε να ληφθούν υπ΄ όψιν τα αδικήματα της παρούσας υπόθεσης κατά την επιβολή ποινής στην προηγούμενη υπόθεση για την οποία εκτίει ποινή φυλάκισης. Πέραν όμως τούτων είναι φανερό, από την επιεική υπό τις περιστάσεις ποινή που επιβλήθηκε στην παρούσα υπόθεση, ότι ελήφθη υπ’ όψιν και το γεγονός αυτό.
Θεωρούμε ότι, για τους λόγους που τόσο καθαρά εκτίθενται στην πρωτόδικη απόφαση, δεν έχουμε λόγο να επέμβουμε και γι’ αυτό θα πρέπει να απορρίψουμε την έφεση.
Η έφεση απορρίπτεται. Η αμοιβή του κ. Γιούπα να καταβληθεί από το Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας.
Η έφεση απορρίπτεται. Εκδίδεται διαταγή όπως η αμοιβή του δικηγόρου του εφεσείοντος καταβληθεί από το Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο