Cylaw

Λοΐζου Ανδρέας ν. Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 751

(2012) 2 ΑΑΔ 751

[*751]19 Νοεμβρίου, 2012

[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΪΖΟΥ,

Εφεσείων,

ν.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

Εφεσίβλητης.

(Ποινική Έφεση Αρ. 85/2011)

Ποινή ― Ανθρωποκτονία, κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Μείωση ποινής φυλάκισης οκτώ χρόνων σε πέντε χρόνια ― Επέμβαση εφετείου επί τω ότι σημαντικοί παράγοντες, όπως η έλλειψη πρόθεσης επιφοράς θανάτου από τον εφεσείοντα ο οποίος προκλήθηκε ουσιαστικά από μια ατυχή συγκυρία, και προσωπικές περιστάσεις του δράστη δικαιολογούσαν τη μείωση στην αυστηρότητα της ποινής υπό τις περιστάσεις.

Ποινή ― Ανθρωποκτονία κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Νομολογιακή επισκόπηση υποθέσεων ανθρωποκτονιών με ιδιαίτερα περιστατικά.

Ο εφεσείων αμφισβήτησε με την έφεση το ύψος ποινής φυλάκισης οκτώ χρόνων που του επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας κατόπιν παραδοχής του σε κατηγορία ανθρωποκτονίας, κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.

Συγκεκριμένα, παραδέχθηκε ότι στις 31.7.2010 στο χωριό Δάλι, της επαρχίας Λευκωσίας, με παράνομη πράξη επέφερε το θάνατο ενός άνδρα από την Πολωνία.

Σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα, ο εφεσείων διατηρούσε μπυραρία στο χωριό Δάλι την οποία το θύμα επισκέφθηκε την ημερομηνία των επίδικων γεγονότων, συνοδευόμενος από το σκύλο του.

Ο εφεσείων είχε προβεί σε έντονες παρατηρήσεις προς το θύμα αναφορικά με το ζήτημα της παρουσίας του σκύλου του θύματος στη [*752]μπυραρία, ζητώντας του να τον βγάλει έξω.

Το θύμα αποδέχθηκε να βγάλει έξω το σκύλο επαναφέροντας τον μεταγενέστερα για ένα μικρό διάστημα που ο εφεσείων είχε αποχωρήσει, αποδεχόμενος, ωστόσο, λίγο αργότερα να τον βγάλει και πάλι έξω κατόπιν υποδείξεων.

Το θύμα αργότερα αναχώρησε από τη μπυραρία με φίλο του για να πάνε κάπου αλλού όπου τελικά ήταν κλειστά. Το θύμα επέστρεψε μόνος στη μπυραρία του εφεσείοντα και έπινε μπύρες μέχρι που έκλεισε η μπυραρία γύρω στις 4.30 περίπου το πρωί.

Ο εφεσείων έφυγε από την μπυραρία του γύρω στις 4.40 και εισήλθε στο αυτοκίνητο του για να πάει στο σπίτι του. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, στο Δάλι, και ενώ ο εφεσείων οδηγούσε, σταμάτησε γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει λόγω του ότι το θύμα σταμάτησε το αυτοκίνητο του στη μέση του δρόμου.

Τότε άρχισε μεταξύ εφεσείοντος και θύματος λογομαχία. Το μεν θύμα φώναζε και έκανε νεύματα στον εφεσείοντα να έλθει προς το μέρος του και ο εφεσείων του φώναζε να μετακινήσει το αυτοκίνητο από το δρόμο για να μπορέσει να μεταβεί σπίτι του.

Το θύμα εξωθούσε το σκύλο εναντίον του εφεσείοντα και ο τελευταίος κτύπησε το θύμα με σκεπάρνι (το οποίο πήρε από το αυτοκίνητο του) σε σημείο μεταξύ του λαιμού και του αυτιού, στην αριστερή πλευρά, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος του θύματος.

Το Κακουργιοδικείο, αφού έλαβε υπόψη του τη συμπεριφορά του εφεσείοντα σε συνάρτηση προς εκείνη του θύματος από την αρχή μέχρι το τέλος και, αφού έλαβε υπόψη του και τους άλλους παράγοντες οι οποίοι προσμετρούν κατά την επιτέλεση του καθήκοντος της επιμέτρησης της ποινής, ενέταξε την παρούσα υπόθεση στις εντελώς ιδιαίτερες, όπως τις χαρακτήρισε, υποθέσεις και επέβαλε ποινή φυλάκισης 8 ετών.

Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:

α) Το ύψος της ποινής ήταν έκδηλα υπερβολικό.

β) Το Δικαστήριο λεκτικά ανέφερε ότι έλαβε υπόψη του όλα τα γεγονότα, αλλά και όλους τους μετριαστικούς παράγοντες, εν τούτοις στην πράξη δεν τα συνυπολόγισε στο ορθό πλαίσιο.

[*753]γ) Ειδικότερα δεν έλαβε υπόψη μια σειρά αδιαμφισβήτητων γεγονότων πριν και μετά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος, μια σειρά προσωπικών μετριαστικών παραγόντων του εφεσείοντα και Κυπριακή σχετική νομολογία.

δ) Δεν ελήφθη υπόψη η έντονα προκλητική στάση του θύματος, η προηγηθείσα ανοχή του εφεσείοντα και προσπάθειά του για αποφυγή αντιπαράθεσης, η ενστικτώδης αντίδρασή του να πάρει το σκεπάρνι για να πείσει το θύμα να τον αφήσει ήσυχο και η δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο εφεσείων έναντι της επιθετικότητας του θύματος και των άγριων διαθέσεων του σκύλου του.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Πράγματι το Κακουργιοδικείο κατηύθυνε την προσοχή του προς όλους τους μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες στους οποίους εστίασε την προσοχή της η πλευρά του εφεσείοντα, τους οποίους και έλαβε υπόψη στην αποτίμηση του ύψους της επιβληθείσας ποινής.

2. Εξεταζόταν το πόσο δόθηκε στους παράγοντες αυτούς η αρμόζουσα σημασία και βαρύτητα η οποία και να αντικατοπτριζόταν στο ύψος της ποινής.

3. Στην υπό εξέταση περίπτωση σημαντικοί παράγοντες, όπως οι συνεχιζόμενες και διαδοχικές προκλήσεις από το θύμα, η έλλειψη πρόθεσης επιφοράς θανάτου από τον εφεσείοντα ο οποίος προκλήθηκε ουσιαστικά από μια ατυχή συγκυρία, λόγω των κινήσεων του σκύλου, σε συνδυασμό με το λευκό του ποινικό μητρώο και τον καλό του χαρακτήρα, όπως και άλλες προσωπικές του περιστάσεις, αν και λήφθηκαν υπόψη από το Κακουργιοδικείο και προσμέτρησαν στο ύψος της επιβληθείσας ποινής, δεν αντιπροσώπευαν ικανοποιητικά τη μείωση στην αυστηρότητα της ποινής η οποία εδικαιολογείτο υπό τις περιστάσεις.

4. Εξισορροπώντας κάθε σχετικό παράγοντα, ποινή φυλάκισης 5 ετών ήταν η κατάλληλη στην υπό εξέταση περίπτωση.

Η έφεση επιτράπηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,

[*754]Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551,

Al-Awar κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160,

Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 692,

Νικολάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 482.

Έφεση εναντίον Ποινής.

Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Κακκουργιοδικείου Λευκωσίας (Σολομωνίδης, Π.Ε.Δ., Σάντης, Α.Ε.Δ., Γιαπανάς, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 19112/10), ημερομηνίας 9/5/2011.

Η. Στεφάνου, για τον Εφεσείοντα.

Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ.

ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είχε παραδεχθεί ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας κατηγορία ανθρωποκτονίας, κατά παράβαση του Άρθρου 205 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Συγκεκριμένα, παραδέχθηκε ότι στις 31.7.2010 στο Δάλι, της επαρχίας Λευκωσίας, με παράνομη πράξη επέφερε το θάνατο του Damian Sebastian Daleba, από την Πολωνία.

Τα ουσιώδη γεγονότα που προηγήθηκαν του αδικήματος και εκείνα τα οποία διαδραματίστηκαν κατά την τέλεσή του, είχαν γίνει παραδεκτά, τόσο από την κατηγορούσα αρχή, όσο και από την υπεράσπιση, και κρίνουμε σκόπιμο όπως τα παραθέσουμε εδώ, όπως αυτά είχαν συνοψισθεί από το Κακουργιοδικείο καθότι, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση, δόθηκε σ’ αυτά ιδιαίτερη σημασία. Τα γεγονότα αυτά είχαν ως ακολούθως:

“Το θύμα της παρούσας υπόθεσης είναι ο Damian Sebastian Duleba τέως από την Πολωνία ο οποίος διέμενε τα τελευταία 4 χρόνια στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λευκωσίας και εργάζετο στη Βιομηχανική Περιοχή Ιδαλίου ως επιπλοποιός.

[*755]Στις 30.7.2010 και περί ώρα 18.30 το θύμα πήγε στο καφενείο με την ονομασία “Διεθνές” που ευρίσκεται στο Πέρα Χωριό Νήσου, έχοντας μαζί του εντός του αυτοκινήτου του τον σκύλο του ράτσας Χάσκη ως φαίνεται στη φωτογραφία, Τεκμήριο 3. Στο εν λόγω καφενείο είχε καταναλώσει δύο μεγάλα μπουκάλια μπύρας.

Ακολούθως, περί ώρα 22:00 το θύμα έφυγε από το “Διεθνές” και πήγε στην μπυραρία “Κασάντρα” που ευρίσκεται στην οδό Μπουμπουλίνας 18 στο Δάλι. Η μπυραρία αυτή ανήκει στον Γιώργο Ταλιαδώρο ο οποίος την παραχώρησε στο κατηγορούμενο για να την λειτουργεί.

Το θύμα έφθασε στην μπυραρία, κατά ώρα 22:00 περίπου και εισήλθε σ’ αυτήν με το σκύλο του. Κάθισε σε ένα τραπέζι και παράγγειλε στην σερβιτόρα Eva Pillingona ένα αναψυκτικό.

Εν τω μεταξύ ο Κατηγορούμενος, ο οποίος ευρίσκετο στην αυλή της μπυραρίας, αντιλήφθηκε την παρουσία του θύματος εντός της μπυραρίας με το σκύλο και έδωσε οδηγίες στην πιο πάνω σερβιτόρα να μην τον σερβίρει, αν προηγουμένως δεν έβγαζε το σκύλο έξω από την μπυραρία. Ακολούθως έφθασε στην μπυραρία και ο Γιώργος Ταλιαδώρος ο οποίος μαζί με τον κατηγορούμενο είπαν αρκετές φορές στο θύμα να βγάλει τον σκύλο του έξω από την μπυραρία.

Το θύμα συμμορφώθηκε και οδήγησε τον σκύλο του μέσα στο αυτοκίνητο του το οποίο ήταν σταθμευμένο έξω. Στη συνέχεα επέστρεψε στην μπυραρία και ο Γιώργος Ταλιαδώρος τον κέρασε 2 με 3 μπύρες. Ο Κατηγορούμενος στη συνέχεια έφυγε από την μπυραρία με σκοπό να επιστρέψει αργότερα.

Ενώ ο Κατηγορούμενος απουσίαζε από την μπυραρία γύρω στις 01:30 της 31.7.2010 το θύμα έφερε ξανά το σκύλο του μέσα στην μπυραρία.

Η πιο πάνω σερβιτόρα, μόλις είδε το θύμα με το σκύλο τον κάλεσε να τον βγάλει έξω και ειδοποίησε τηλεφωνικώς τον Κατηγορούμενο για το συμβάν. Ο Κατηγορούμενος επέστρεψε στην μπυραρία αλλά το θύμα είχε ήδη βγάλει έξω το σκύλο μετά από υπόδειξη του Χρυσόστομου Χρυσοστόμου, ο οποίος εγνώριζε το θύμα και βρισκόταν επίσης στην μπυραρία.

Όταν ο Κατηγορούμενος επέστρεψε στην μπυραρία άρχισε να [*756]φωνάζει στο θύμα ότι είναι δική του η ταβέρνα, δεν επιτρέπεται να φέρνει σκύλο, να πιει το ποτό και να φύγει από το μέρος.

Στη συνέχεια ο Χρυσόστομος Χρυσοστόμου μαζί με το θύμα, αφού κατανάλωσαν πρώτα κάποιες μπύρες, έφυγαν από την μπυραρία με σκοπό να μεταβούν σε άλλη μπυραρία της περιοχής. Πέρασαν από εκεί αλλά ήταν κλειστή και γι’ αυτό ο Χρυσόστομος Χρυσοστόμου εισηγήθηκε στο θύμα να πάνε για ύπνο. Πράγματι οι δύο πήραν τα οχήματα τους με σκοπό ο μεν Χρυσόστομος Χρυσοστόμου να πάει στην Αγία Βαρβάρα και το θύμα στο Ψευδά. Ο Χρυσόστομος Χρυσοστόμου περί ώρα 01:50 περίπου είδε το θύμα να τον ακολουθεί μέχρι την αερογέφυρα έξω από το Πέρα Χωριό Νήσου οπόταν ο κάθε ένας πήρε τη δική του πορεία.

Το θύμα τελικά αντί να πάει στο σπίτι του επέστρεψε στην μπυραρία του Κατηγορούμενου και έπινε μπύρες μέχρι που έκλεισε η μπυραρία γύρω στις 4.30 πρωινές ώρες, περίπου. Μετά το θύμα βγήκε έξω και περπατούσε στο πεζοδρόμιο μπροστά από την μπυραρία κρατώντας το σκύλο του.

Ο Κατηγορούμενος έφυγε από την μπυραρία του γύρω στις 4.40 και εισήλθε στο αυτοκίνητο του για να πάει στο σπίτι του. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, στην οδό Μπουμπουλίνας στο Δάλι, και ενώ ο Κατηγορούμενος οδηγούσε σταμάτησε γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει λόγω του ότι το θύμα σταμάτησε το αυτοκίνητο του στη μέση του δρόμου.

Τότε άρχισε μεταξύ Κατηγορούμενου και θύματος λογομαχία. Το μεν θύμα φώναζε και έκανε νεύματα στον Κατηγορούμενο να έλθει προς το μέρος του και ο Κατηγορούμενος του φώναζε να μετακινήσει το αυτοκίνητο από το δρόμο για να μπορέσει να μεταβεί σπίτι του.

Στη συνέχεια το θύμα φώναξε το σκύλο του που ήταν μέσα στο όχημα να έρθει κοντά του. Ο σκύλος κατέβηκε από την πόρτα του αυτοκινήτου που ήταν ανοικτή και πήγε προς το θύμα. Αμέσως μετά ο Κατηγορούμενος επέστρεψε στο όχημα του και πήρε ένα σκεπάρνι το οποίο ήταν μέσα στο όχημα του. Ακολούθως επέστρεψε στο σημείο που βρισκόταν το θύμα λέγοντας του να φύγει. Το θύμα εξωθούσε το σκύλο εναντίον του Κατηγορούμενου και ο τελευταίος κτύπησε το θύμα με το σκεπάρνι σε σημείο μεταξύ του λαιμού και του αυτιού, στην αριστερή πλευρά (ως φαίνεται στη φωτογραφία – Τεκμήριο 2), με αποτέ[*757]λεσμα να επέλθει ο θάνατος του θύματος.

Ο Κατηγορούμενος εγκατέλειψε το μέρος και τηλεφώνησε στο φίλο του Παναγιώτη Ιατρού στον οποίο ανάφερε ότι κτύπησε το θύμα και ότι θα πήγαινε στην Αστυνομία να το αναφέρει.

Στη συνέχεια και περί ώρα 05:15 ο Κατηγορούμενος πήγε στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου όπου ανάφερε στους επί καθήκοντι αστυνομικούς ότι κτύπησε κάποιο και τον άφησε αναίσθητο στο έδαφος. Στη συνέχεια εγκατέλειψε τον Σταθμό και στις 05:20 επέστρεψε στη σκηνή διάπραξης του αδικήματος. Εκεί ευρίσκονταν δύο αστυνομικοί, οι οποίοι ειδοποιήθηκαν σχετικά από τον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου. Ο Κατηγορούμενος πλησίασε τους αστυνομικούς και τους είπε “ή εγώ θα ήμουν τζιαμέ χαμέ ή αυτός”. Ο Α. Λοχ. 262, Οδυσσέας Οδυσσέως του επέστησε την προσοχή του στο Νόμο και αυτός απάντησε “Εν πεθαμένος;”.

Στη συνέχεια ο Κατηγορούμενος είπε στους αστυνομικούς ότι θα πήγαινε στο σπίτι του που βρισκόταν πολύ κοντά στη σκηνή και ότι αν τον ήθελαν θα ήταν εκεί.

Ο Κατηγορούμενος περί ώρα 8:00 το πρωί μεταφέρθηκε με δική του συγκατάθεση από αστυνομικούς στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου όπου έδωσε θεληματική κατάθεση. Ενώ έδιδε κατάθεση αυτός συνελήφθηκε βάσει δικαστικού εντάλματος σύλληψης και όταν του έγινε επίστηση στο Νόμο αυτός απάντησε “εγιώ εκτύπησα του δεν είχα καμιά πρόθεση να τον σκοτώσω”.

Στη συνέχεια ο Κατηγορούμενος προέβηκε σε υποδείξεις σκηνών. Σε μια από τις υποδείξεις υπέδειξε στους αστυνομικούς το σκεπάρνι με το οποίο κτύπησε το θύμα το οποίο είχε στο αυτοκίνητο του.

Την 1.8.2010 ο ιατροδικαστής Δρ. Νικόλας Χαραλάμπους προέβηκε σε νεκροψία στη σορό του θύματος. Στην έκθεση που ετοίμασε αποφάνθηκε ότι ο θάνατος του θύματος οφείλεται σε κάταγμα αυχενικού σπονδύλου Α1 ως είναι κατά πλήξη με θλόν όργανο και αιμορραγία παρεγκεφαλίδας. Επίσης από επιστημονικές εξετάσεις που έγιναν στο αίμα του θύματος από το Γενικό Χημείο του Κράτους διεφάνηκε ότι η αλκοόλη στο αίμα του ανέρχετο στα 263 mg/dL ενώ το επιτρεπόμενο, βάσει του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου, είναι 50mg/dL.

[*758]Ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώο. Τελεί υπό κράτηση από τις 31.7.10.”

Με την παρούσα έφεσή του, ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης ως προς την επιβληθείσα ποινή, θεωρώντας το ύψος της ως έκδηλα υπερβολικό. Παραπονείται ότι, παρά το γεγονός ότι το Δικαστήριο λεκτικά ανέφερε ότι έλαβε υπόψη του όλα τα γεγονότα, αλλά και όλους τους μετριαστικούς παράγοντες, εν τούτοις στην πράξη δεν τα συνυπολόγισε στο ορθό πλαίσιο και με βάση τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Πιο συγκεκριμένα, ο εφεσείων παραπονείται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αφ’ ενός δεν έλαβε δεόντως υπόψη:

(α) Μια σειρά αδιαμφισβήτητων γεγονότων πριν και κατά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος.

(β) Μια σειρά προσωπικών μετριαστικών παραγόντων του εφεσείοντα.

(γ) Κυπριακή νομολογία ως προς ποινές που επιβλήθηκαν σε κατηγορουμένους για το ίδιο αδίκημα που διαπράχθηκε υπό παρόμοιες συνθήκες.

Ως προς τα γεγονότα που αφορούσαν στη διάπραξη του αδικήματος, ο εφεσείων υποβάλλει ότι δεν λήφθηκαν δεόντως υπόψη κατά την επιβολή της ποινής στοιχεία όπως, η έντονη και συνεχόμενη προκλητική στάση του θύματος, η προηγηθείσα ανοχή του εφεσείοντα και προσπάθειά του για αποφυγή αντιπαράθεσης, η ενστικτώδης αντίδρασή του να πάρει το σκεπάρνι για να πείσει το θύμα να τον αφήσει ήσυχο και η δύσκολη κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο εφεσείων έναντι της επιθετικότητας του θύματος και των άγριων διαθέσεων του σκύλου του.

Ως προς τους προσωπικούς μετριαστικούς παράγοντες του εφεσείοντα τους οποίους, όπως ισχυρίζεται ο εφεσείων, το πρω[*759]τόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε δεόντως υπόψη, ο εφεσείων επικαλείται το λευκό του ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία του, (είναι 64 ετών), την απουσία οποιουδήποτε προσχεδιασμού, πρόθεσης και κινήτρου, την απουσία στοιχείων βαναυσότητας, εξαιρετικής βίας και πολλαπλών κτυπημάτων, την αναπόφευκτη απώλεια ψυχραιμίας και το φόβο που προκλήθηκε στον εφεσείοντα από το θύμα, την άμεση παραδοχή του στην Αστυνομία, την ειλικρινή μεταμέλειά του, τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και τον καλό του χαρακτήρα.

Ως προς τη διαθέσιμη νομολογία, είναι ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε δεόντως υπόψη του κατά την επιμέτρηση της ποινής, σειρά αποφάσεων σε σχέση με υποθέσεις ανθρωποκτονίας που προσομοίαζαν με υπέρβαση άμυνας ή λόγω πρόκλησης, στις οποίες κάτω από πιο σοβαρά περιστατικά είχαν επιβληθεί στους κατηγορούμενους μικρότερες ή ίσης διάρκειας ποινές φυλάκισης.

Από την άλλη πλευρά η εφεσίβλητη, αφού υποστήριξε την ορθότητα της επιβληθείσας ποινής, υπέβαλε ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση παρατέθηκαν και λήφθηκαν υπόψη όλοι οι παράγοντες και τα στοιχεία στα οποία αναφέρθηκε η υπεράσπιση, γι’ αυτό και επιβλήθηκε η ποινή των 8 ετών και όχι αυστηρότερη ποινή.

Εγκύπτοντας στο κείμενο της πρωτόδικης απόφασης ως προς την ποινή, παρατηρούμε ότι πράγματι το Κακουργιοδικείο κατηύθυνε την προσοχή του προς όλους τους μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες στους οποίους εστιάζει την προσοχή της η πλευρά του εφεσείοντα, τους οποίους και έλαβε υπόψη στην αποτίμηση του ύψους της επιβληθείσας ποινής. Το μόνο ζήτημα που εγείρεται αναφέρεται στο κατά πόσο στους παράγοντες αυτούς δόθηκε η αρμόζουσα σημασία και βαρύτητα η οποία και να αντικατοπτρίζεται στο ύψος της ποινής.

Οι συνήγοροι και των δύο πλευρών παρέπεμψαν σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία αναφέρεται σε αποφάσεις επιβολής ή επικύρωσης ποινών για ανθρωποκτονία. Όπως είχε λεχθεί από το Εφετείο και στην απόφαση του στην υπόθεση Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525, το Ανώτατο Δικαστήριο θα μπορούσε να παρέμβει διαγιγνώσκοντας ότι η ποινή είναι υπερβολική με αναφορά σε ένα από τους ακόλουθους παράγοντες ή και στους δύο:

“(1) Πασιφανή έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ της σοβαρότητας [*760]του εγκλήματος και της ποινής που επιβάλλεται, και

(2) Ουσιώδη απόκλιση της ποινής που επιβάλλεται από το πλαίσιο που οριοθετεί η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, νοουμένου ότι οι δικαστικές αποφάσεις παρέχουν σταθερές ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιου πλαισίου. Η ομοιομορφία στη μεταχείριση των παραβατών που συνάδει και με την αρχή της ισότητας που καθιερώνει το Άρθρο 28, αποτελεί βασική αρχή του δικαίου. Το πλαίσιο το οποίο διαγράφεται από τη νομολογία ως προς την τιμωρία συγκεκριμένων τύπων εγκλημάτων είναι απαρέγκλιτα ευρύ ανάλογο με την ανομοιογένεια των γεγονότων που μπορεί να συνθέσουν το ίδιο αδίκημα.”

Όπως τονίστηκε δε και σχετικά πρόσφατα από το Εφετείο στην απόφασή του στην υπόθεση Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551, οι αποφάσεις και οι ποινές που επιβάλλονται σε παρόμοιας φύσεως υποθέσεις, λαμβάνονται βέβαια υπόψη επειδή δεν είναι επιθυμητή η ανομοιομορφία στη μεταχείριση αδικοπραγούντων, χωρίς βέβαια με τις ποινές που επιβάλλονται, να καθορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο μια στατική διατίμηση. Οι προηγούμενες ποινές και η προσέγγιση των δικαστηρίων στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν είναι ενδεικτικές του τρόπου αντιμετώπισης των υποθέσεων, κατά το χρόνο διάπραξής τους. (Βλ. επίσης Al-Awar κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160).

Και οι δύο πλευρές στην παρούσα έφεση έκαναν αναφορά, μεταξύ άλλων, και στην απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 692. Στην υπόθεση εκείνη ο εφεσείων υπό το κράτος συναισθηματικής φόρτισης η οποία δημιουργήθηκε εντός της οικίας του, πήρε το κυνηγετικό του όπλο από τον τόπο φύλαξής του, σε ώρα έντονης αντιδικίας με το θύμα, το γέμισε με πλήρη φυσίγγια, το όπλισε και το απασφάλισε και το έστρεψε εναντίον του θύματος. Το θύμα πλησίασε, προκαλώντας και θέτοντας σε επαφή την κοιλιά του με τις κάννες του όπλου, έσπρωχνε μπροστά πίσω, οπότε και προκλήθηκε εκπυρσοκρότηση λόγω του ότι ο εφεσείων είχε το δάκτυλο στη σκανδάλη, χωρίς όμως να την τραβήξει εθελούσια. Το Εφετείο επικύρωσε την καταδίκη για ανθρωποκτονία, έκρινε όμως ότι η επιβληθείσα ποινή των 13 ετών ήταν έκδηλα υπερβολική. Αν και ο εφεσείων εβαρύνετο και με προηγούμενη καταδίκη για επίθεση που προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη, το Εφετείο έλαβε υπόψη του το ότι ήταν ένας εργατικός και φιλόστοργος για την οικογένειά του άνθρωπος, καθώς και την ειλικρινή του μεταμέλεια, και έκρινε ότι η συμπεριφορά [*761]του, σε συνάρτηση και προς τη συμπεριφορά του θύματος από την αρχή μέχρι το τέλος, ενέτασσε την περίπτωση στις εντελώς ιδιαίτερες, έτσι ώστε ποινή φυλάκισης 5 ετών να εξισορροπούσε όλους τους σχετικούς παράγοντες.

Στην υπόθεση Νικολάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 482 οι δύο εφεσείοντες εκ των οποίων ο ένας ήταν θηροφύλακας, επιδιώκοντας όπως συλλάβουν λαθροκυνηγό, μετά που αυτός τους ύβρισε, πυροβόλησαν, όπως είχαν οι ίδιοι αναφέρει, για να τον εκφοβίσουν, πλην όμως σφαιρίδιά τον έπληξαν θανάσιμα. Σύμφωνα με τα ευρήματα του Κακουργιοδικείου, οι εφεσείοντες δεν πυροβολούσαν στον αέρα, όπως ισχυρίζονταν, χρησιμοποίησαν απαγορευμένα σφαιρίδια μεγάλου μεγέθους και ειδικής κατασκευής, ώστε να πλήττουν μεγάλο θήραμα από μεγάλη απόσταση και ο θάνατος του θύματος ήταν πιθανή συνέπεια της ρίψης των πυροβολισμών από τους εφεσείοντες, έστω και αν δεν ήταν πρόθεσή τους να τον επιφέρουν. Το Κακουργιοδικείο τους επέβαλε ποινή φυλάκισης επτά ετών για ανθρωποκτονία και το Εφετείο επεκύρωσε την ποινή.

Στην υπό εξέταση περίπτωση σημαντικοί παράγοντες, όπως οι συνεχιζόμενες και διαδοχικές προκλήσεις από το θύμα, η έλλειψη πρόθεσης επιφοράς θανάτου, ο οποίος προκλήθηκε ουσιαστικά από μια ατυχή συγκυρία, λόγω των κινήσεων του σκύλου, σε συνδυασμό με το λευκό του ποινικό μητρώο και τον καλό του χαρακτήρα, όπως και άλλες προσωπικές του περιστάσεις, αν και λήφθηκαν υπόψη από το Κακουργιοδικείο και προσμέτρησαν στο ύψος της επιβληθείσας ποινής, πιστεύουμε ότι δεν αντιπροσωπεύουν ικανοποιητικά τη μείωση στην αυστηρότητα της ποινής η οποία εδικαιολογείτο υπό τις περιστάσεις.

Κρίνουμε ότι, εξισορροπώντας κάθε σχετικό παράγοντα, ποινή φυλάκισης 5 ετών είναι η κατάλληλη στην υπό εξέταση περίπτωση.

Η έφεση επιτυγχάνει. Η επιβληθείσα ποινή των 8 ετών αντικαθίσταται με ποινή φυλάκισης 5 ετών.

Η έφεση επιτυγχάνει.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο