(2013) 2 ΑΑΔ 227
[*227]4 Μαρτίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 17/2013)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Παραμερισμός ενδιάμεσης απόφασης Κακουργιοδικείου για κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του ― Ύπαρξη νεφελώδους και αβέβαιης κατάστασης αναφορικά με άλλες υποθέσεις που εκκρεμούσαν εναντίον του, λόγω ανησυχητικών χειρισμών από πλευράς αστυνομίας ― Εκρίθη ότι θα έπρεπε να επενεργήσει υπέρ του ― Έλλειψη ικανοποιητικού υπόβαθρου αναφορικά με το επίμαχο στοιχείο της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων εναντίον του.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Η ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων στον ενδιάμεσο χρόνο μέχρι τη δίκη, μπορεί να στοιχειοθετηθεί είτε από στοιχεία που αφορούν σε προηγούμενη καταδίκη ή καταδίκες, είτε ακόμα από την εκκρεμότητα υποθέσεων προς εκδίκαση ή προς καταχώρηση, σε σχέση με διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Το γεγονός της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων σε σχέση με διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων μπορεί, υπό τις κατάλληλες περιστάσεις, να θεωρηθεί ότι αναδεικνύει μια συμπεριφορά και τάση του υπόδικου η οποία κλίνει προς την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων αν αυτός αφεθεί ελεύθερος ― Η πλήρης απόδειξη πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν είναι ούτε και θεωρητικά δυνατή.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε ενδιάμεση απόφαση Κακουργιοδικείου με την οποία ενεκρίθη αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής και διατάχθηκε η κράτηση του μέχρι τη δίκη του, στη βάση κυρίως της ύπαρξης [*228]κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.
Ο εφεσείων με δύο άλλους συγκατηγορουμένους είχε παραπεμφθεί σε δίκη ενώπιον Κακουργιοδικείου αντιμετωπίζοντας δύο κατηγορίες για συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, δύο κατηγορίες για απόκτηση περιουσίας με απειλές προς το σκοπό κλοπής, άλλες κατηγορίες για εκβιασμό, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απαγωγή, κατοχή πυροβόλου όπλου, μεταφορά κλπ.
Όπως διαπιστώθηκε, εναντίον του εφεσείοντα εκκρεμούσαν τέσσερις άλλες υποθέσεις, στην εκκρεμότητα των οποίων βασίστηκε το Κακουργιοδικείο.
Συνεκτιμώντας δε όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του, και παρά το στοιχείο του λευκού ποινικού μητρώου του εφεσείοντα, το Κακουργιοδικείο κατέληξε στην έγκριση του αιτήματος της Κατηγορούσας Αρχής.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:
1. Εναντίον του εφεσείοντα καταχωρήθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατά το 2012, υποθέσεις οι οποίες αφορούσαν σε αδικήματα που είχαν διαπραχθεί χρόνια προηγουμένως, ενώ άλλες υποθέσεις, ενώ είχαν καταχωρηθεί προ καιρού, δεν επιδίδονταν στον εφεσείοντα επανειλημμένα και αναιτιολόγητα, με αποτέλεσμα αυτές να απορρίπτονται, να διακόπτονται και κάποτε να επανακαταχωρούνται.
2. Τα πιο πάνω αποτελούσαν στοιχεία που έριχναν σκιά στην όλη διαδικασία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Πράγματι υπήρχε μια δυσάρεστη και νεφελώδης εικόνα. Όπως είχε διαπιστώσει και το Κακουργιοδικείο, ο εφεσείων διέμενε στην ίδια διεύθυνση τα τελευταία 20-25 χρόνια, και ενώ είχε τον ίδιο αριθμό τηλεφώνου, δηλώνετο στο Δικαστήριο ότι αυτός δεν μπορούσε να εντοπιστεί, με αποτέλεσμα να καλούνται επανειλημμένα τα Δικαστήρια να αναβάλλουν τις υποθέσεις για επίδοση με τη δικαιολογία του μη εντοπισμού του εφεσείοντα.
2. Το γεγονός αυτό καθίστατο ακόμα πιο ανησυχητικό, λαμβανομένου υπόψη ότι ο εφεσείων ήταν και παρέμενε σε όλο τον ουσιώδη χρόνο, μέλος της Αστυνομικής Δύναμης, είτε τελών υπό διαθεσιμότητα, είτε όχι.
[*229]3. Σε χρονικό μάλιστα διάστημα κατά το οποίο ο εφεσείων τελούσε υπό αστυνομική κράτηση, η Αστυνομία συνέχιζε να επικαλείται αδυναμία εντοπισμού του.
4. Η πιθανότητα οι υποθέσεις που εκκρεμούσαν εναντίον του εφεσείοντα να είχαν τύχει τέτοιων χειρισμών, διαχείρισης και αξιοποίησης προς το σκοπό της επίτευξης αλλότριων στόχων και τελικά της διαμόρφωσης εικόνας η οποία να συνηγορεί υπέρ της κράτησης του εφεσείντα μέχρι τη δίκη του, δεν μπορούσε να αποκλειστεί.
5. Το φάσμα της αβέβαιης αυτής κατάστασης πραγμάτων η οποία είχε δημιουργηθεί από την πλευρά της εφεσίβλητης, θα έπρεπε να επενεργήσει υπέρ του εφεσείοντα και να είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη του αιτήματος για την κράτησή του, λόγω έλλειψης ικανοποιητικού υπόβαθρου αναφορικά με το επίμαχο στοιχείο της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων εναντίον του.
Η έφεση απορρίφθηκε. Ο εφεσείων αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Νικολάου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.ά. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373,
Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130,
Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 567.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον Καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας-Αμμοχώστου (Πογιατζής, Π.Ε.Δ., Καλογήρου, Α.Ε.Δ. Θωμά, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 19722/12), ημερομηνίας 25/1/13.
Σ. Αργυρού, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Δημητρίου, Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου [*230]θα δώσει ο Κληρίδης, Δ..
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων με δύο άλλους συγκατηγορουμένους του παραπέμφθηκαν σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου που θα συνεδρίαζε στη Λάρνακα στις 10.1.2013, αντιμετωπίζοντας δύο κατηγορίες για συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, δύο κατηγορίες για απόκτηση περιουσίας με απειλές προς το σκοπό κλοπής, άλλες κατηγορίες για εκβιασμό, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απαγωγή, κατοχή πυροβόλου όπλου, μεταφορά κλπ.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο επιλήφθηκε αιτήματος της κατηγορούσας αρχής όπως ο κατηγορούμενος 1 και ο εφεσείων (κατηγορούμενος 2) παραμείνουν υπό κράτηση μέχρι τη δίκη τους από το Κακουργιοδικείο, ενώ για τον 3ο κατηγορούμενο ζητήθηκε όπως αφεθεί ελεύθερος υπό όρους. Το Δικαστήριο, με αιτιολογημένη απόφασή του, απεφάσισε όπως ο κατηγορούμενος 3 αφεθεί ελεύθερος υπό όρους, το ίδιο και ο κατηγορούμενος 1, και όπως ο εφεσείων παραμείνει υπό κράτηση. Ειδοποιός διαφορά που έκλινε την πλάστιγγα εναντίον του να αφεθεί ελεύθερος υπό όρους και ο εφεσείων, παρουσιάζεται να ήταν το στοιχείο της πιθανότητας διάπραξης, στο μεταξύ, άλλων αδικημάτων από αυτόν, λόγω της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων τις οποίες αντιμετώπιζε σε Δικαστήρια άλλων επαρχιών, σε σχέση με τη διάπραξη αδικημάτων παρόμοιας φύσεως.
Η απόφαση για κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του ενώπιον του Κακουργιοδικείου εφεσιβλήθηκε. Το Εφετείο όμως απέρριψε την έφεση, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, κρίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι το στοιχείο που έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου η κατηγορούσα αρχή ως προς την εκκρεμότητα σωρείας άλλων σοβαρών υποθέσεων αναφορικά με τη διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων, ήταν ένα σοβαρό στοιχείο το οποίο μπορούσε και έπρεπε να συνσταθμιστεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο σχετικά με την πιθανολόγηση διάπραξης άλλων αδικημάτων, αν ο εφεσείων αφήνετο ελεύθερος. [Νικολάου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840].
Παρουσιασθέντες ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λάρνακας στις 23.1.2013 και οι τρεις κατηγορούμενοι αρνήθηκαν ενοχή στις εναντίον τους κατηγορίες, οπότε η υπόθεσή τους ορίστηκε για ακρόαση στις 8.4.2013. Ηγέρθηκε τότε και πάλι θέμα κράτησης του εφεσείοντα μέχρι την αποπεράτωση της δίκης του ενώπιον του Κακουργιοδικείου, ενώ ζητήθηκε όπως οι άλλοι δύο συγκατηγο[*231]ρούμενοί του αφεθούν ελεύθεροι υπό όρους. Τέθηκε ενώπιον και του Κακουργιοδικείου το γεγονός ότι ο εφεσείων, εν αντιθέσει με τους άλλους συγκατηγορούμενούς του, αντιμετωπίζει και σωρεία άλλων κατηγοριών σε έντεκα συνολικά υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούσαν σε Επαρχιακά Δικαστήρια αναφορικά με τη διάπραξη παρόμοιας φύσεως σοβαρών αδικημάτων.
Κατόπιν αμφισβήτησης του στοιχείου τούτου από πλευράς της υπεράσπισης του εφεσείοντα, διεξήχθη ενώπιον του Κακουργιοδικείου ακροαματική διαδικασία με τη λήψη και προφορικής μαρτυρίας για να διακριβωθεί με ακρίβεια η ύπαρξη άλλων υποθέσεων τις οποίες επικαλέστηκε η κατηγορούσα αρχή καθώς και το ιστορικό τους. Ήταν η βασική θέση της υπεράσπισης του εφεσείοντα ότι ο εφεσείων, ο οποίος είναι μέλος της Αστυνομικής Δύναμης, τελούσε υπό δίωξη και, παρά τη δικαίωσή του με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πάγια ήταν η προσπάθεια της ιεραρχίας στην Αστυνομία όπως συνεχίζει να διώκεται, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ενεργός επανένταξή του στη Δύναμη.
Με ενδιάμεση απόφασή του, το Κακουργιοδικείο διαπίστωσε κατ’ αρχάς ότι από τις έντεκα υποθέσεις τις οποίες επικαλέστηκε η κατηγορούσα αρχή, εκκρεμούσαν εναντίον του εφεσείοντα μόνον οι πέντε οι οποίες περιλαμβάνονταν στα έγγραφα Α έως Δ και ΣΤ που παρουσιάστηκαν ενώπιόν του. Από αυτές, οι τέσσερις (έγγραφα Α έως Δ) είχαν ήδη καταχωρηθεί, ενώ η μία (έγγραφο ΣΤ) βρισκόταν στο στάδιο της διερεύνησης. Με παραπομπή σε σχετική επί του θέματος νομολογία, το Κακουργιοδικείο, μετά που προέβηκε σε κάποιες παρατηρήσεις ως προς τον ανεπαρκή τρόπο χειρισμού και τη χρονοβόρα πορεία που ακολούθησαν οι προαναφερθείσες εκκρεμούσες υποθέσεις εναντίον του εφεσείοντα, συμπέρανε παρά ταύτα πως δεν προέκυπτε ζήτημα κακόβουλης δίωξης και/ή καταδίωξης του εφεσείοντα. Απέδωσε δε τη σημασία η οποία υποδεικνύεται στη νομολογία στο γεγονός ότι εκκρεμεί εναντίον του εφεσείοντα μεγάλος αριθμός υποθέσεων, γεγονός το οποίο καταδεικνύει μια συμπεριφορά και τάση που δικαιολογούσε την πιθανολόγηση διάπραξης νέων παρόμοιων αδικημάτων, τάση η οποία δεν μπορούσε παρά να προσμετρήσει σε βάρος του. Συνεκτιμώντας δε όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του, και παρά το στοιχείο του λευκού ποινικού μητρώου του εφεσείοντα, το Κακουργιοδικείο κατέληξε στην έγκριση του αιτήματος της κατηγορούσας αρχής και διέταξε την κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του στις 8.4.2013, λόγω ακριβώς του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.
[*232]Η απόφαση αυτή του Κακουργιοδικείου, ημερομηνίας 23.1.2013, εφεσιβάλλεται με την παρούσα έφεση. Τόσο ο συνήγορος του εφεσείοντα όσο και ο εκπρόσωπος της εφεσίβλητης αγόρευσαν ενώπιον του Εφετείου για να υποστηρίξουν τις διαφορετικές θέσεις τους, με παραπομπή σε σχετική επί του θέματος νομολογία.
Τελικά, όπως διαπιστώθηκε, και αυτό έγινε αποδεκτό από πλευράς του εκπροσώπου της εφεσίβλητης, τέσσερις είναι οι υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν εναντίον του εφεσείοντα, αφού η πέμπτη απορρίφθηκε ήδη από το αρμόδιο Δικαστήριο λόγω έλλειψης προώθησής της από πλευράς της κατηγορούσας αρχής. Πρόκειται για τις υποθέσεις υπό στοιχεία Α έως Δ, όπως αυτές είχαν τεθεί μέσω αντιγράφων των αντίστοιχων κατηγορητηρίων, τόσο ενώπιον του Κακουργιοδικείου, όσο και ενώπιον του παρόντος Εφετείου. Είναι δε στην εκκρεμότητα αυτών των υποθέσεων, στην οποία ουσιαστικά βασίστηκε το Κακουργιοδικείο και στην οποία συνεχίζει να βασίζεται η εφεσίβλητη για να υποστηρίξει την ορθότητα της διαταγής για κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του, ως στοιχείου το οποίο καταδεικνύει την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων από τον εφεσείοντα, αν αυτός αφεθεί ελεύθερος.
Είναι γεγονός ότι, όπως υποδεικνύεται στη νομολογία, η ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων στον ενδιάμεσο χρόνο μέχρι τη δίκη από τον εφεσείοντα, μπορεί να στοιχειοθετηθεί είτε από στοιχεία που αφορούν σε προηγούμενη καταδίκη ή προηγούμενες καταδίκες, είτε ακόμα και από το γεγονός ότι εναντίον του εφεσείοντα εκκρεμούν προς εκδίκαση ή προς καταχώρηση, άλλες υποθέσεις σε σχέση με διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων. [Βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.ά. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373, Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130]. Το γεγονός της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων σε σχέση με διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων μπορεί, υπό τις κατάλληλες περιστάσεις, να θεωρηθεί ότι αναδεικνύει μια συμπεριφορά και τάση του εφεσείοντα η οποία κλίνει προς την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων αν αυτός αφεθεί ελεύθερος. [Βλ. Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 567]. Η πλήρης απόδειξη πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν είναι ούτε και θεωρητικά δυνατή. Το Δικαστήριο μπορεί, τηρώντας πάντοτε ορισμένους κανόνες, να καταλήξει σε συμπεράσματα ως προς την πιθανότητα διάπραξης αδικημάτων αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αναμένεται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί με την αυστηρή έννοια του όρου. Η πιθανολόγηση αναφέρεται [*233]σε τάση για συγκεκριμένη συμπεριφορά στο μέλλον, βασιζόμενη, μεταξύ άλλων, στο ιστορικό του εφεσείοντα ή σε άλλες περιστάσεις [Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω)].
Επανερχόμενοι στα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, παρατηρούμε τα εξής:
Με εξαίρεση την υπόθεση Λευκωσίας με αριθμό 30422/2011, η οποία τέθηκε ενώπιόν μας υπό στοιχείο Α, οι άλλες τρεις υποθέσεις αναφέρονται σε αδικήματα τα οποία, κατ’ ισχυρισμό, έχει διαπράξει ο εφεσείων σε πολύ παλαιότερες ημερομηνίες. Συγκεκριμένα, η υπόθεση 31101/2012, Λευκωσίας, (στοιχείο Β) αναφέρεται σε αδίκημα το οποίο έχει διαπραχθεί κατά τον Ιούνιο του 2009. Η υπόθεση με αριθμό 23311/2012, Λευκωσίας, (στοιχείο Γ) αναφέρεται σε αδίκημα το οποίο έχει διαπραχθεί κατά τον Οκτώβριο του 2008. Η υπόθεση υπ’ αριθμό 23380/2012, Λευκωσίας, (στοιχείο Δ) αναφέρεται σε κατηγορία που διαπράχθηκε το Νοέμβριο του 2011. Παρενθετικά αναφέρουμε ότι και η υπόθεση 25464/2012 (στοιχείο Ε) η οποία, όπως μας λέχθηκε, ήδη απορρίφθηκε λόγω έλλειψης προώθησής της, αναφερόταν και σε αδίκημα το οποίο είχε διαπραχθεί κατά το Σεπτέμβριο του 2009 και, κατά παρόμοιο τρόπο, υποθέσεις σε σχέση με άλλα αδικήματα, οι οποίες τέθηκαν ενώπιον του Κακουργιοδικείου αλλά δεν λήφθηκαν υπόψη και αυτές αναφέρονταν σε αδικήματα που είχαν διαπραχθεί αρκετά χρόνια προηγουμένως και είχαν διακοπεί ή απορριφθεί.
Το στοιχείο τούτο φαίνεται να προβλημάτισε το Κακουργιοδικείο το οποίο, στην ενδιάμεση απόφασή του, ανέφερε και τα εξής:
“Εκείνο που προκαλεί όμως εντύπωση, είναι ότι οι ποινικές υποθέσεις εναντίον του Κατηγορουμένου 2, απορρίπτονταν ή διακόπτονταν, είτε λόγω του γεγονότος ότι δεν επιδιδόταν σε αυτόν το Κατηγορητήριο, είτε διότι δεν εκτελείτο το ένταλμα σύλληψης που είχε εκδοθεί εναντίον του. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι όπως ο ίδιος δήλωσε, διαμένει στην ίδια διεύθυνση τα τελευταία 25 χρόνια. Μάλιστα, ενώ τελεί υπό κράτηση για την παρούσα υπόθεση από τις 09/10/2012 μέχρι σήμερα, στο διάστημα που μεσολάβησε, η Αστυνομία εξακολουθούσε να δηλώνει αδυναμία να τον εντοπίσει, ενώ αυτός βρισκόταν υπόδικος στις Κεντρικές Φυλακές. Με αποκορύφωμα την υπόθεση 25464/12, Έγγραφο Ε, η οποία απορρίφθηκε στις 09/01/2013, λόγω του ότι δεν ανευρίσκετο για να εκτελεστεί το ήδη εκδοθέν ένταλμα συλλήψεως. Από τα πιο [*234]πάνω διαφαίνεται μια έκδηλη αδυναμία ή και ασυνεννοησία των διαφόρων τμημάτων της Αστυνομίας για την ορθή και αποτελεσματική προώθηση των υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον των Δικαστηρίων. Δεν συμμεριζόμαστε όμως την εισήγηση της Υπεράσπισης πως προκύπτει ζήτημα κακόβουλης δίωξης ή και καταδίωξης του Κατηγορουμένου 2.”
Τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία τα οποία αφορούν στο γεγονός ότι εναντίον του εφεσείοντα καταχωρήθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατά το 2012 υποθέσεις οι οποίες αφορούν σε αδικήματα που είχαν διαπραχθεί χρόνια προηγουμένως, όπως και το ότι άλλες υποθέσεις, ενώ είχαν καταχωρηθεί προ καιρού δεν επιδίδονταν στον εφεσείοντα επανειλημμένα και αναιτιολόγητα, με αποτέλεσμα αυτές να απορρίπτονται, να διακόπτονται και κάποτε να επανακαταχωρούνται, είναι αντικείμενο τριών λόγων έφεσης στην ειδοποίηση έφεσης, ως στοιχεία ρίχνοντα σκιά στην όλη διαδικασία.
Θα πρέπει εξ αρχής να αναφέρουμε ότι τα στοιχεία τούτα συνθέτουν πράγματι μια δυσάρεστη και νεφελώδη εικόνα της όλης κατάστασης πραγμάτων. Όπως είχε διαπιστώσει και το Κακουργιοδικείο και όπως τέθηκε και ενώπιόν μας, χωρίς να αντικρουστεί, ο εφεσείων διέμενε στην ίδια διεύθυνση τα τελευταία 20-25 χρόνια, και ενώ είχε τον ίδιο αριθμό τηλεφώνου, δηλώνετο στο Δικαστήριο ότι αυτός δεν μπορούσε να εντοπιστεί, με αποτέλεσμα να καλούνται επανειλημμένα τα Δικαστήρια να αναβάλλουν τις υποθέσεις για επίδοση με τη δικαιολογία του μη εντοπισμού του εφεσείοντα. Το γεγονός αυτό καθίσταται ακόμα πιο ανησυχητικό, λαμβανομένου υπόψη ότι ο εφεσείων ήταν και παρέμενε σε όλο τον ουσιώδη χρόνο, μέλος της Αστυνομικής Δύναμης, είτε τελών υπό διαθεσιμότητα, είτε όχι. Το κορυφαίο όμως στοιχείο, το οποίο προσδίδει ακόμα πιο ανησυχητικές διαστάσεις στον όλο χειρισμό των υποθέσεων οι οποίες παρουσιάζονται να εκκρεμούν εναντίον του εφεσείοντα από πλευράς της Αστυνομίας, είναι το ότι σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο εφεσείων τελούσε υπό αστυνομική κράτηση, η Αστυνομία συνέχιζε να επικαλείται αδυναμία εντοπισμού του, με αποτέλεσμα υποθέσεις να μην έχουν ακόμα επιδοθεί. Το Κακουργιοδικείο παρουσιάζεται να απέδωσε την δυσάρεστη αυτή κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί, σε αδυναμία και/ή ασυνεννοησία των διαφόρων τμημάτων της Αστυνομίας για την ορθή και αποτελεσματική προώθηση των εκκρεμουσών υποθέσεων. Αδυνατούμε να πράξουμε το ίδιο. Η πιθανότητα οι υποθέσεις που εκκρεμούν τώρα εναντίον του εφεσείοντα να έχουν τύχει τέτοιων χειρι[*235]σμών, διαχείρισης και αξιοποίησης προς το σκοπό της επίτευξης αλλότριων στόχων και τελικά της διαμόρφωσης εικόνας η οποία να συνηγορεί υπέρ της κράτησης του εφεσείντα μέχρι τη δίκη του, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Οι όλοι χειρισμοί στους οποίους φαίνεται να έχει προβεί η Αστυνομία, έχουν τελικά διαμορφώσει μια κάθε άλλο παρά καθαρή εικόνα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο βρίσκεται τώρα σε πραγματική αδυναμία να ενεργήσει εκ του ασφαλούς στη βάση των όσων στοιχείων έχουν τεθεί ενώπιόν του.
Καταλήγουμε ότι το φάσμα της αβέβαιης αυτής κατάστασης πραγμάτων η οποία έχει δημιουργηθεί από την πλευρά της εφεσίβλητης, θα πρέπει να επενεργήσει υπέρ του εφεσείοντα και να έχει ως αποτέλεσμα την απόρριψη του αιτήματος για την κράτησή του, λόγω έλλειψης ικανοποιητικού υπόβαθρου αναφορικά με το επίμαχο στοιχείο της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων εναντίον του.
Η έφεση επομένως γίνεται δεκτή και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Θα διατάξουμε όπως ο εφεσείων παραμείνει ελεύθερος υπό όρους, τους οποίους θα επιβάλουμε, αφού ακούσουμε τις απόψεις και των δύο πλευρών.
Η έφεση επιτυγχάνει. Ο εφεσείων παραμένει ελεύθερος υπό όρους.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο