(2013) 2 ΑΑΔ 438
[*438]28 Μαΐου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
GRAHAM RICHARD WALTER,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 86/2013)
Ναρκωτικά ― Παραμερισμός καταδίκης σε κατηγορία κατοχής 32 γραμμαρίων ρητίνης κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα ― Παρά την παραδοχή που είχε γίνει, λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη το αδίκημα αυτό, δεδομένης της αναφοράς στην αγόρευση για μετριασμό ότι τα ναρκωτικά ήταν για ιδία χρήση ― Μείωση ποινής με επέμβαση Εφετείου και στις υπόλοιπες κατηγορίες, επί τω ότι υπήρξε επηρεασμός από την παραμερισθείσα καταδίκη.
Ναρκωτικά ― Ποινή ― Αναστολή ποινής ― Κατοχή και χρήση ― Επικύρωση πρωτόδικης κρίσης για μη αναστολή της ποινής σε κατηγορίες παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου (32 γραμμαρίων ρητίνης κάνναβης) παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου και παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β ― Οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου σε θέματα κατοχής, χρήσης και ακόμη περισσότερο εμπορίας ναρκωτικών, έχουν περιθωριακή αξία και δεν πρέπει να εξουδετερώνουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που τέτοιες ποινές έχουν.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε με την έφεση το ύψος της ποινής που του επιβλήθηκε σε τέσσερις κατηγορίες στις οποίες εκρίθη ένοχος μετά από δική του παραδοχή. Αφορούσαν στα αδικήματα της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου (πρώτη κατηγορία), της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου (δεύτερη κατηγορία), της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (τρίτη κατηγορία) και της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (τέταρτη κατηγορία), κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων [*439]Ουσιών Νόμου, Νόμος 29/1977.
Οι δύο ανευρεθείσες ποσότητες ανέρχονταν σε 32 γραμμάρια ρητίνης κάνναβης. Ο εφεσείων παραδέχθηκε την ενοχή του και ανέφερε στο Δικαστήριο ότι κάνει χρήση κάνναβης επειδή υποφέρει από χρόνιους φρικτούς πόνους, ένεκα του ότι τα δέκα τελευταία χρόνια πάσχει από την ανίατη ασθένεια, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα στην πρώτη κατηγορία ποινή φυλάκισης έξι μηνών, στη δεύτερη τεσσάρων μηνών, στην τρίτη, έξι μηνών και στην τέταρτη, ποινή φυλάκισης δύο μηνών και διέταξε όπως οι ποινές συντρέχουν.
Κατέληξε ακόμα στο συμπέρασμα ότι τα περιστατικά της υπόθεσης και οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου δεν δικαιολογούσαν την αναστολή της ποινής. Αναφορικά με τα προβλήματα υγείας του, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι ο κατηγορούμενος θα μπορούσε να τύχει της αναγκαίας ιατρικής φροντίδας και φαρμακευτικής αγωγής στη Φυλακή και προς τούτο, έδωσε σχετικές οδηγίες.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι:
α) Η επιβληθείσα ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική.
β) Εσφαλμένα επιβλήθηκε ποινή για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα και κακώς το δικαστήριο έλαβε υπόψη το αδίκημα αυτό, εις βάρος του.
γ) Ήταν εσφαλμένη η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την επιβληθείσα ποινή φυλάκισης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα δέχθηκε την παραδοχή του εφεσείοντα στην κατηγορία της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα.
2. Παρά το ότι ο εφεσείων παραδέχθηκε και αυτή την κατηγορία, εν τούτοις, η συνήγορός του ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ανέφερε σαφώς ότι η κατοχή του ελεγχόμενου φαρμάκου από τον εφεσείοντα ήταν για σκοπούς δικούς του, δηλαδή για δική του χρήση.
3. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη συνολική επιμέτρηση της ποινής, επηρεάστηκε από την κατηγορία αυτή και αυτό είχε δυσμενές απο[*440]τέλεσμα για τον εφεσείοντα.
4. Ως εκ τούτου, η ποινή στην τρίτη κατηγορία της φυλάκισης των έξι μηνών, ακυρώθηκε καθότι λανθασμένα επιβλήθηκε.
5. Η ποινή στην πρώτη κατηγορία μειώθηκε στους τέσσερις μήνες, η ποινή στη δεύτερη στους τρεις μήνες και η ποινή στην τέταρτη κατηγορία παρέμεινε ως είχε με τις ποινές να συνέτρεχαν.
6. Η απόφαση για μη αναστολή των ποινών ήταν ορθή υπό τις περιστάσεις.
Η έφεση επέτυχε.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον Καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Δρουσιώτη, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 4070/13), ημερομηνίας 9/4/13.
Μ. Κυπριανού με Κ. Σταύρη (κα), για τον Εφεσείοντα.
Μ. Πασιαρδή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος σε τέσσερις κατηγορίες μετά από δική του παραδοχή. Αφορούσαν στα αδικήματα της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου (πρώτη κατηγορία), της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου (δεύτερη κατηγορία), της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (τρίτη κατηγορία) και της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (τέταρτη κατηγορία), κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, Νόμος 29/1977.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες όπως εξετέθησαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από σχετική έρευνα, ανευρέθηκε μέσα [*441]στην τσάντα της συζύγου του εφεσείοντα μεταλλικό δοχείο σε σχήμα μήλου, μέσα στο οποίο υπήρχε λιωμένο κερί και από κάτω καφέ συμπαγής ουσία και, επίσης, όταν ερευνήθηκε η οικία του εφεσείοντα, στο τζάκι ανευρέθηκε δοχείο μέσα στο οποίο υπήρχε επίσης παρόμοια ουσία. Οι δύο ανευρεθείσες ποσότητες ανέρχονταν σε 32 γραμμάρια και η ουσία που περιείχετο ήταν ρητίνη κάνναβης. Ο εφεσείων παραδέχθηκε την ενοχή του και ανέφερε στο Δικαστήριο ότι κάνει χρήση κάνναβης επειδή υποφέρει από χρόνιους φρικτούς πόνους, ένεκα του ότι τα δέκα τελευταία χρόνια πάσχει από ανίατη ασθένεια, η οποία ονομάζεται αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του τόσο τις συνθήκες υπό τις οποίες διαπράχθηκαν τα προαναφερόμενα αδικήματα, όσο και τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του εφεσείοντα, και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα υγείας του εφεσείοντα. Καθοδηγήθηκε από σχετική Κυπριακή νομολογία επί του θέματος.
Εν κατακλείδι, το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε τις ακόλουθες ποινές στον εφεσείοντα: Στην πρώτη κατηγορία ποινή φυλάκισης έξι μηνών, στη δεύτερη κατηγορία ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών, στην τρίτη κατηγορία ποινή φυλάκισης έξι μηνών και στην τέταρτη κατηγορία ποινή φυλάκισης δύο μηνών και διέταξε όπως οι ποινές συντρέχουν. Στη συνέχεια, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε και το ενδεχόμενο αναστολής της ποινής φυλάκισης των έξι μηνών, σύμφωνα με το Άρθρο 3(2) του Νόμου 186(1)/2003. Σύμφωνα με την πρόνοια αυτή, το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης, αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορουμένου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα περιστατικά της υπόθεσης και οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου δεν δικαιολογούσαν την αναστολή της ποινής. Αναφορικά με τα προβλήματα υγείας του κατηγορουμένου-εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι ο κατηγορούμενος θα μπορεί να τύχει της αναγκαίας ιατρικής φροντίδας και φαρμακευτικής αγωγής στη Φυλακή και, ως εκ τούτου, έδωσε οδηγίες όπως οι Αρχές των Φυλακών παράσχουν στον εφεσείοντα κάθε αναγκαία ιατρική φροντίδα.
Η ορθότητα της πρωτόδικης ποινής προσβάλλεται με εννέα λόγους έφεσης. Οι λόγοι έφεσης 1, 3, 4, 6, 7 και 8 συνδέονται με την κατ’ ισχυρισμό έκδηλα υπερβολική ποινή που επιβλήθηκε [*442]στον εφεσείοντα, η οποία παραβιάζει τις θεμελιωμένες αρχές που διέπουν το ζήτημα της τιμωρίας. Οι λόγοι έφεσης 2 και 5 αφορούν στο αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα και τον επηρεασμό του Δικαστηρίου από αυτά τα στοιχεία. Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι κακώς επιβλήθηκε σ’ αυτόν ποινή για το προαναφερόμενο αδίκημα και κακώς το δικαστήριο έλαβε υπόψη το αδίκημα αυτό, εις βάρος του. Ο ένατος λόγος αφορά στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την ποινή φυλάκισης που επέβαλε στον εφεσείοντα.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα δέχθηκε την παραδοχή του εφεσείοντα στην κατηγορία της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Παρά το ότι ο εφεσείων παραδέχθηκε και αυτή την κατηγορία, εν τούτοις, η συνήγορός του ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ανέφερε σαφώς ότι η κατοχή του ελεγχόμενου φαρμάκου από τον εφεσείοντα ήταν για σκοπούς δικούς του, δηλαδή για δική του χρήση. Θεωρούμε επίσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη συνολική επιμέτρηση της ποινής, επηρεάστηκε από την κατηγορία αυτή και αυτό είχε δυσμενές αποτέλεσμα για τον εφεσείοντα. Ως εκ τούτου, κρίνουμε ότι οι ποινές που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα θα πρέπει να διαφοροποιηθούν ως εξής:
Η ποινή στην τρίτη κατηγορία της φυλάκισης των έξι μηνών θα πρέπει να ακυρωθεί, καθότι λανθασμένα επιβλήθηκε. Η ποινή στην πρώτη κατηγορία θα πρέπει να μειωθεί στους τέσσερις μήνες, η ποινή στη δεύτερη κατηγορία θα πρέπει να μειωθεί στους τρεις μήνες και η ποινή στην τέταρτη κατηγορία θα πρέπει να παραμείνει ως έχει. Συμφωνούμε με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου όπως οι ποινές συντρέχουν και, επομένως, δίνουμε την ίδια οδηγία.
Αναφορικά με το ζήτημα της αναστολής των ποινών που επιβλήθηκαν, θεωρούμε ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την ποινή ήταν ορθή υπό τις περιστάσεις. Σύμφωνα με τη νομολογία μας, οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου σε θέματα κατοχής, χρήσης και ακόμη περισσότερο εμπορίας ναρκωτικών, έχουν περιθωριακή αξία και δεν πρέπει να εξουδετερώνουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που τέτοιες ποινές έχουν.
[*443]Κατά συνέπεια, η πρωτόδικη ποινή διαφοροποιείται ως ανωτέρω, οι ποινές συντρέχουν και θα είναι ποινές άμεσης φυλάκισης.
Όσον αφορά το ζήτημα της υγείας του εφεσείοντα, το Δικαστήριο έχει ευαισθησία για το ζήτημα αυτό και, ως εκ τούτου, δίνει οδηγίες στις αρμόδιες Αρχές των Φυλακών να παράσχουν κάθε δυνατή βοήθεια στον εφεσείοντα, ώστε αυτός να έχει, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του στις Φυλακές, την απαραίτητη ιατρική φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή.
Η έφεση επιτυγχάνει.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο