(2013) 2 ΑΑΔ 812
16 Δεκεμβρίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ., ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
1. ΑΝΤΡΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ και άλλοι 7,
Εφεσείοντες,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Πoινική Έφεση αρ. 35/2013
Σχ.με 39/2013-45/2013)
Τυχερά παιχνίδια ― Έλεγχος Μηχανής Τυχερού Παιγνιδιού και Χειρισμού Μηχανής Τυχερού Παιγνιδιού δυνάμει του Άρθρου 4(1) του Νόμου 32(1)/96 περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμου του 1996 ― Ο περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμος του 1996 (Ν.32(I)/1996) ― Παράνομη λειτουργία του χώρου όπου είχαν εντοπισθεί οι μηχανές ― Εφεσείοντες που αντιμετώπισαν κατηγορίες χειρισμού ως πελάτες ― Κατά πόσον ήταν εύλογο το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι υπήρχε έλεγχος και χειρισμός μηχανής τυχερού παιγνιδιού, με την ονομασία «φρουτάκια» ― Κατά πόσο οι μηχανές στις οποίες αφορούσαν τα αδικήματα αποτελούσαν μηχανές τυχερού παιχνιδιού εντός της εννοίας του νόμου.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Θωμά ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 465,
Θωμά ν. Δημοκρατίας, προσφυγή 939/96, ημερ. 10.12.1998,
Πολυκάρπου κ.ά. ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 209.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τους Καταδικασθέντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 8540/10), ημερομηνίας 23/1/13.
Μιχ. Κιτρομηλίδης, για τους τους Εφεσείοντες.
Κρ. Κυθραιώτου (κα), για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από τον Δ. Χατζηχαμπή, Π..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Στην υπόθεση αυτή υπήρξαν κατηγορίες Ελέγχου Μηχανής Τυχερού Παιγνιδιού και Χειρισμού Μηχανής Τυχερού Παιγνιδιού δυνάμει του Άρθρου 4(1) του Νόμου 32(1)/96 περί Μηχανών Παιγνιδιού και Μηχανών Ψυχαγωγίας Νόμου του 1996. Τρεις από τους εφεσείοντες αντιμετώπισαν τις πρώτες κατηγορίες, συνδεόμενες με τη λειτουργία του χώρου όπου είχαν εντοπισθεί αυτές οι μηχανές, και οι υπόλοιποι εφεσείοντες αντιμετώπισαν κατηγορίες χειρισμού ως πελάτες.
Καταδικάσθησαν όλοι στη βάση ότι υπήρχε μαρτυρία ότι στο πρόγραμμα των ηλεκτρονικών υπολογιστών που εντοπίσθησαν κατά την έφοδο της Αστυνομίας υπήρχε πρόγραμμα το οποίο ονομάζεται «φρουτάκια». Επιπλέον δε, υπήρχε μαρτυρία εμπειρογνώμονα, η οποία ήταν παραδεκτό γεγονός όπως αναφέρεται στην απόφαση, ότι η πρόσβαση στην εν λόγω ιστοσελίδα μπορούσε να γίνει μόνο από κάποιο που είχε λογαριασμό στην ιστοσελίδα για τη διεξαγωγή ηλεκτρονικής κυβείας και θα μπορούσε επομένως να συναχθεί, όπως παρατήρησε το Δικαστήριο, ότι η πρόσβαση έγινε μέσω κωδικού πρόσβασης του χρήστη. Όσον αφορά τη μαρτυρία που εδόθη από πλευράς εφεσειόντων, το Δικαστήριο δεν θεώρησε αξιόπιστη τη μαρτυρία τους και κατέληξε ότι δεν τους απέμπλεκε από τη χρήση στην οποία υπήρχε μαρτυρία ότι προέβησαν.
Η ενώπιον μας έφεση έχει δύο πτυχές. Η μια αφορά την αποτελεσματικότητα της μαρτυρίας και τα συμπεράσματα τα οποία τα Δικαστήριο θα μπορούσε ευλόγως να καταλήξει, όπως φαίνεται από τους κύριους λόγους έφεσης 1, 3 και 4. Πολύ λίγο χρειάζεται να αναφερθούμε επ’ αυτού για να πούμε ότι, παρά τις όποιες ελλείψεις που υπάρχουν στην πρωτόδικη απόφαση, εντούτοις φαίνεται ότι η κατάληξη ως προς τα ευρήματα δεν παρέχει έρεισμα για ανατροπή. Με δεδομένη πρωτίστως τη μαρτυρία του εμπειρογνώμονα αλλά και τη μαρτυρία η οποία ενδυναμώνετο και από τεκμηρίωση που έγινε, φαίνεται ότι ήταν εύλογο το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι υπήρχε έλεγχος και χειρισμός μηχανής τυχερού παιγνιδιού, με την ονομασία «φρουτάκια».
Η άλλη πτυχή που επεδιώχθη να προωθηθεί κατά την έφεση ήταν εκείνη που αφορά τη νομική πλευρά του θέματος και συγκεκριμένα κατά πόσο οι μηχανές, και δη το πρόγραμμα στο οποίο αναφερόμεθα, ήταν μηχανή τυχερού παιγνιδιού. Έγινε μια προσπάθεια εισαγωγής αυτής της πτυχής με το δεύτερο λόγο έφεσης, στοχεύοντας ιδιαίτερα στο κατά πόσο επρόκειτο για μηχανή τυχερού παιγνιδιού, με βάση δυο αποφάσεις, την Θωμά ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 465 και την Θωμά ν. Δημοκρατίας, προσφυγή 939/96, ημερ. 10.12.1998.
Παρατηρήσαμε κατά τη συζήτηση της έφεσης ότι και οι δυο αυτές αποφάσεις δεν επηρεάζουν το θέμα το οποίο έχουμε ενώπιον μας. Η απόφαση του εφετείου στην πρώτη φαίνεται να περιορίσθηκε στο θέμα της τροποποίησης του κατηγορητηρίου και δεν έχει εμβέλεια πέραν αυτής. Η δε άλλη απόφαση, που ήταν στα πλαίσια προσφυγής, αφορούσε το θέμα της συνταγματικότητας ως προς τη εμβέλεια της απαγόρευσης του νόμου και η κρίση επομένως η οποία υπήρξε συναρτάτο προς εκείνα τα δεδομένα.
Απόλυτα σχετική προς την ενώπιον μας υπόθεση είναι η Πολυκάρπου κ.ά. ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 209, όπου το θέμα ετέθη ακριβώς όπως τίθεται και εδώ, με αναφορά στις πρόνοιες του σχετικού άρθρου και ειδικά στο κατά πόσο η μηχανή τυχερού παιγνιδιού πρέπει να αποδεικνύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, με αναφορά στο κατά πόσο υπήρχε κέρδος, ή κατά πόσο το γεγονός ότι το Άρθρο 4(2) κατονομάζει ειδικώς τις μηχανές που είναι γνωστές ως μηχανές «φρουτάκια» ως μηχανές τυχερού παιγνιδιού κλείνει το θέμα. Εκρίθη στην Πολυκάρπου ότι ο νόμος ο ίδιος προέβλεπε, και ο νομοθέτης ταξινόμησε τις μηχανές που ταξινομούνται ως μηχανές «φρουτάκια», ως μηχανές τυχερού παιγνιδιού, εις τρόπον ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για ειδική απόδειξη κέρδους. Δεν έχουμε ενώπιον μας βεβαίως ούτε, όπως υποδείξαμε, λόγο έφεσης που να ζητείται απόκλιση από απόφαση του εφετείου ούτε και επιχειρηματολογία συγκεκριμένη προς την κατεύθυνση αυτή με βάση την Πολυκάρπου. Όχι μόνο δεν βλέπουμε λόγο να αποκλίνουμε από την Πολυκάρπου αλλά και θεωρούμε την απόφαση ως ορθή και την ακολουθούμε.
Με αυτά τα δεδομένα και η οποιαδήποτε νομική πτυχή της υπόθεσης δεν φαίνεται να έχει υπόσταση και οι εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο