(2013) 2 ΑΑΔ 824
[*824]23 Δεκεμβρίου, 2013
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 18/2013)
LUCIAN GHEORGHE,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 19/2013)
CIPRIAN ALEXANDROU CORNEA,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 20/2013)
COSMIN ALIN CONSIU,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 18/20013, 19/2013, 20/2013)
Ποινή ― Διάρρηξη κατοικίας κατά τη διάρκεια νύκτας, απλή διάρρηξη κατοικίας, διάρρηξη καταστήματος με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και κλοπή ― Σωρεία κατηγοριών ― Εφεσείοντες με ανεξέλε[*825]γκτη ποινική δράση ― Αξία κλαπέντων που ανερχόταν σχεδόν στις €150.000, από τα οποία πολύ ελάχιστα εντοπίστηκαν ― Επιβολή ποινών φυλάκισης τεσσερισήμισι, τεσσάρων, τρεισήμισι και δύο ετών ― Επικυρώθηκαν κατ’ έφεση ― Άρνηση Εφετείου να επέμβει.
Οι εφεσείοντες αντιμετώπισαν ενώπιον Κακουργιοδικαίου σωρεία κατηγοριών αναφορικά με διάρρηξη κατοικίας κατά τη διάρκεια νύκτας, απλή διάρρηξη κατοικίας, διάρρηξη καταστήματος με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και κλοπή. Από τις 201 κατηγορίες που περιλάμβανε το κατηγορητήριο, οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν στην πορεία 44 από αυτές, με αποτέλεσμα να καταχωρηθεί αναστολή ποινικής δίωξης στις υπόλοιπες.
Οι εφεσείοντες δεν βαρύνονταν με τον ίδιο αριθμό κατηγοριών. Αριθμός κατηγοριών βάρυναν τους δύο εκ των τριών ή και τους τρεις εφεσείοντες μαζί.
Μετά τη σύλληψη τους όλοι οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν τη διάπραξη των αδικημάτων, υποδεικνύοντας και τα συγκεκριμένα κτίρια τα οποία διέρρηξαν. Στο χώρο διαμονής των εφεσειόντων εντοπίστηκε μικρός μόνο αριθμός από τα κλαπέντα, αξίας €2.000 περίπου, τα οποία και παραλήφθηκαν ενώ η συνολική αξία των κλαπέντων ανερχόταν σχεδόν στις €150.000.
Στους εφεσείοντες επιβλήθηκαν διάφορες ποινές η ανώτερη των οποίων ήταν 4½ έτη φυλάκισης για τους εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις αρ. 18/2013 και 19/2013, στις κατηγορίες που αφορούσαν τη διάρρηξη κατοικίας εν καιρώ νυκτός, ενώ στον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013 επιβλήθη ποινή φυλάκισης 4 ετών στη μοναδική κατηγορία που αντιμετώπιζε σε σχέση με διάρρηξη κατοικίας εν καιρώ νυκτός. Μικρότερες ποινές που κυμαίνονταν μεταξύ 2 ετών μέχρι 3½ ετών, επιβλήθηκαν στις υπόλοιπες κατηγορίες.
Επρόκειτο, ως διαπίστωσε μεταξύ άλλων το Κακουργιοδικείο, για μια οργανωμένη, συστηματική και ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση, η οποία αναχαιτίστηκε μόνο λόγω της σύλληψης τους από την αστυνομία, δράση που έπληξε το αίσθημα ασφάλειας ανυποψίαστων πολιτών, οι οποίοι απώλεσαν σημαντικής αξίας περιουσία χωρίς ουσιαστική προοπτική αποκατάστασης της ζημιάς τους.
Δεν παρέλειψε όμως να λάβει υπόψη του και τα ελαφρυντικά όπως τα εξέθεσαν οι συνήγοροι των εφεσειόντων και συγκεκριμένα το λευκό ποινικό μητρώο όλων των εφεσειόντων, την παραδοχή τους την οποία θεώρησε ως άμεση με αποτέλεσμα να περισωθεί πολύτιμος δικαστικός [*826]χρόνος, τη συνεργασία τους με την αστυνομία, τις προσωπικές τους συνθήκες και, τέλος, τις δυσμενείς επιπτώσεις που η ποινή της φυλάκισης θα είχε είτε επί των ιδίων, είτε επί των οικογενειών τους.
Οι εφεσείοντες προσβάλλοντας ως αυστηρές τις επιβληθείσες ποινές φυλάκισης, περιόρισαν τις εφέσεις μόνο στις ποινές που το Κακουργιοδικείο επέβαλε σε σχέση με τις κατηγορίες της διάρρηξης εν καιρώ νυκτός.
Οι εφέσεις στηρίχθηκαν στους κάτωθι λόγους:
α) Ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση 18/2013 αντιμετώπισε και παραδέχθηκε 24 κατηγορίες, απεκόμισε από την εγκληματική του δράση το μικρότερο ποσό χρημάτων, ενώ ο εφεσείων, στην 19/2013επανέλαβε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, το λευκό του μητρώο και τη συνεργασία του με την αστυνομία.
β) Ότι το Κακουργιοδικείο θα μπορούσε να έδειχνε μεγαλύτερη επιείκεια στους εφεσείοντες.
γ) Ο εφεσείων στην έφεση 20/2013 από αυτή την πράξη απεκόμισε μόνο €230, έτσι ώστε η ποινή των τεσσάρων ετών να είναι δυσανάλογη προς το αντικείμενο της.
δ) Δεν τηρήθηκε η αναλογικότητα σε ό,τι αφορούσε στον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στις πλέον πρόσφατες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με υποθέσεις διάρρηξης και κλοπής, επανατονίσθηκε, η χωρίς σημεία κάμψης συνεχόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, γεγονός που κλονίζει την ασφάλεια που πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους.
2. Με βάση την προηγούμενη νομολογία το Κακουργιοδικείο επέβαλε ορθή ποινή σε ένα έκαστο των εφεσειόντων έχοντας σφαιρικά εξετάσει το σύνολο των ελαφρυντικών παραγόντων και των προσωπικών περιστάσεων ενός εκάστου.
3. Δεν υπήρχε οποιοδήποτε δεδομένο που να αποτελούσε έδαφος για αναθεώρηση των επιβληθεισών ποινών στους δύο αυτούς εφεσείοντες.
[*827]4. Η επίδειξη ενδεχομένως μεγαλύτερης επιείκειας από το Κακουργιοδικείο, δεν ήταν λόγος για επέμβαση στις ποινές που το ίδιο θεώρησε ορθό να επιβάλει.
5. Η παραπομπή σε προηγούμενες αποφάσεις και τις ποινές που εκεί επεβλήθησαν, δεν μπορούσε παρά να αποτελεί ένδειξη του ποινικού μέτρου.
6. Η αναλογικότητα στην ποινή συναρτάται όχι μόνο σε σχέση με άλλες παρόμοιες υποθέσεις, αλλά και με τη σοβαρότητα των επί μέρους κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο δράστης.
7. Η δράση των τριών εφεσειόντων, περιλαμβανομένου και του εφεσείοντος στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013, ήταν εκτεταμένη τόσο σε χρονική διάρκεια, όσο και στο ύψος των κλαπέντων αντικειμένων από τα οποία ελάχιστο μέρος μόνο έχει ανευρεθεί.
8. Τα Δικαστήρια πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα ελαφρυντικά ενός κατηγορούμενου, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να υπολογίζουν κατά την επιμέτρηση της ποινής και την επίπτωση της εγκληματικής συμπεριφοράς επί του θύματος ή των θυμάτων αυτής.
9. Ανυποψίαστοι πολίτες της Δημοκρατίας απώλεσαν στην προκειμένη, αντικείμενα συνολικής αξίας €150.000 και εκτός εκείνων που ανευρέθηκαν ύψους μόνο €2.000, δεν υπήρχε ουσιαστικά περίπτωση αποζημίωσης τους είτε με την ανεύρεση των αντικειμένων, είτε άλλως πως.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Mixaylov κ.ά. ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 175,
Τσιλικίδης ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 272,
Bezanidis v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 785,
Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342,
Κλεοβούλου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 485,
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245,
[*828]Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,
Κέρκης ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 433,
Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 583,
Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 158,
Βέλιου ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 76.
Εφέσεις εναντίον Ποινής.
Εφέσεις από τους Καταδικασθέντες εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας (Πογιατζής, Π.Ε.Δ., Καλογήρου, Α.Ε.Δ., Θωμά, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 5829/12), ημερομηνίας 24/1/13.
Μ. Μικελλίδου (κα), για τους Εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις Aρ. 18/2013 και 19/2013.
Δ. Καλλένος, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Aρ. 20/2013.
Ν. Δημητρίου, Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείοντες παρόντες.
(Η κα Έλενα Ματθαίου είναι παρούσα για σκοπούς μετάφρασης από τα Ελληνικά στα Ρουμανικά και αντίστροφα.)
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι εφεσείοντες αντιμετώπισαν στο Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας-Αμμοχώστου σωρεία κατηγοριών αναφορικά με διάρρηξη κατοικίας κατά τη διάρκεια νύκτας, απλή διάρρηξη κατοικίας, διάρρηξη καταστήματος με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και κλοπή. Από τις 201 κατηγορίες που περιλάμβανε το κατηγορητήριο, οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν στην πορεία 44 από αυτές, με αποτέλεσμα να καταχωρηθεί αναστολή ποινικής δίωξης στις υπόλοιπες.
[*829]Οι εφεσείοντες δεν βαρύνονταν με τον ίδιο αριθμό κατηγοριών δεδομένου ότι ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση αρ. 18/2013, αντιμετώπιζε 24 κατηγορίες, ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση αρ. 19/2013, 22 κατηγορίες και ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013, 16 κατηγορίες. Αριθμός κατηγοριών βαρύνουν τους δύο εκ των τριών ή και τους τρεις εφεσείοντες μαζί.
Το Κακουργιοδικείο συνόψισε τα γεγονότα ως εξής: Όλοι οι εφεσείοντες κατάγονται από τη Ρουμανία. Στις 5.3.2012 οι δύο πρώτοι εντοπίσθηκαν από αστυνομικό στην περιοχή της Πύλας να κινούνται ύποπτα έχοντας, ο ένας εξ αυτών, στην κατοχή του μια τσάντα ώμου. Αμέσως τέθηκαν υπό παρακολούθηση, οπότε διαπιστώθηκε ότι επιβιβάσθηκαν σε όχημα το οποίο ήταν υπό τον έλεγχο του εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013. Το όχημα εντοπίσθηκε αργότερα σταματημένο κοντά σε ξενοδοχείο στο δρόμο Λάρνακας-Δεκέλειας, οι αστυνομικοί δε που το εντόπισαν διαπίστωσαν ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός του βρίσκονταν σε παρακείμενο χώρο, ενώ το τρίτο πρόσωπο που επέβαινε του οχήματος, στη θέα των αστυνομικών τράπηκε σε φυγή. Έρευνα στο όχημα αποκάλυψε εργαλεία τα οποία ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν σε διαρρήξεις και κλοπές. Μετά τη σύλληψη τους όλοι οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν τη διάπραξη των αδικημάτων, υποδεικνύοντας και τα συγκεκριμένα κτίρια τα οποία διέρρηξαν. Στο χώρο διαμονής των εφεσειόντων εντοπίστηκε μικρός μόνο αριθμός από τα κλαπέντα, αξίας €2.000 περίπου, τα οποία και παραλήφθηκαν ενώ η συνολική αξία των κλαπέντων ανερχόταν σχεδόν στις €150.000.
Στους εφεσείοντες επιβλήθηκαν μετά τις αγορεύσεις των συνηγόρων τους προς μετριασμό της ποινής, διάφορες ποινές η ανώτερη των οποίων ήταν 4½ έτη φυλάκισης για τους εφεσείοντες στις Ποινικές Εφέσεις αρ. 18/2013 και 19/2013, στις κατηγορίες που αφορούσαν τη διάρρηξη κατοικίας εν καιρώ νυκτός, ενώ στον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013 επιβλήθη ποινή φυλάκισης 4 ετών στη μοναδική κατηγορία που αντιμετώπιζε σε σχέση με διάρρηξη κατοικίας εν καιρώ νυκτός. Μικρότερες ποινές που κυμαίνονταν μεταξύ 2 ετών μέχρι 3½ ετών, επιβλήθηκαν στις υπόλοιπες κατηγορίες.
Το Κακουργιοδικείο τόνισε το γεγονός ότι η δράση των εφεσειόντων δεν περιορίστηκε τοπικά στη Λάρνακα, αλλά επεκτάθηκε και στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, ενώ ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση αρ. 19/2013, έδρασε και στη Λεμεσό. Η δράση τους κάλυψε ένα χρονικό διάστημα περίπου 12 μηνών, κατά [*830]το οποίο δρούσαν είτε από κοινού, είτε μόνοι τους, διαρρηγνύοντας αδιάκριτα καταστήματα, κατοικίες και δωμάτια ξενοδοχείων. Πρόκειτο, ως διαπίστωσε το Κακουργιοδικείο, για μια οργανωμένη, συστηματική και ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση, η οποία αναχαιτίστηκε μόνο λόγω της σύλληψης τους από την αστυνομία, δράση που έπληξε το αίσθημα ασφάλειας ανυποψίαστων πολιτών, οι οποίοι απώλεσαν σημαντικής αξίας περιουσία χωρίς ουσιαστική προοπτική αποκατάστασης της ζημιάς τους.
Το Κακουργιοδικείο παρέπεμψε σε αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε παρόμοιας φύσης αδικήματα διάρρηξης και κλοπής. Δεν παρέλειψε όμως να λάβει υπόψη του και τα ελαφρυντικά όπως τα εξέθεσαν οι συνήγοροι των εφεσειόντων και συγκεκριμένα το λευκό ποινικό μητρώο όλων των εφεσειόντων, την παραδοχή τους την οποία θεώρησε ως άμεση με αποτέλεσμα να περισωθεί πολύτιμος δικαστικός χρόνος, τη συνεργασία τους με την αστυνομία ώστε να εξιχνιαστούν πλήρως όλα τα αδικήματα τα οποία παραδέχθησαν, τις προσωπικές τους συνθήκες όπως αυτές περιγράφηκαν στις εκθέσεις του Γραφείου Ευημερίας, καθώς και οτιδήποτε πρόσθετο λέχθηκε από τους συνηγόρους και, τέλος, τις δυσμενείς επιπτώσεις που η ποινή της φυλάκισης θα είχε είτε επί των ιδίων, είτε επί των οικογενειών τους.
Οι εφεσείοντες προσβάλλοντας ως αυστηρές τις επιβληθείσες ποινές φυλάκισης, περιόρισαν τις εφέσεις μόνο στις ποινές που το Κακουργιοδικείο επέβαλε σε σχέση με τις κατηγορίες της διάρρηξης εν καιρώ νυκτός. Η κα Μικελλίδου επανέλαβε στην ουσία όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία που τέθηκαν και ενώπιον του Κακουργιοδικείου, το λευκό ποινικό μητρώο τους, τη συνεργασία τους με την αστυνομία, αλλά και περαιτέρω τη συνεργασία των εφεσειόντων στις Ποινικές Εφέσεις αρ. 18/2013 και 19/2013, από την πρώτη ημέρα της φυλάκισης τους. Αναφέρθηκε στο νεαρό της ηλικίας του εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 18/2013, και στα σοβαρά προβλήματα υγείας που έχουν η μητέρα και ο αδελφός του, οι οποίοι διαμένουν στη Ρουμανία και τους οποίους μέχρι τη φυλάκιση του στήριζε ο εφεσείων με την εν Κύπρω εργασία του. Περαιτέρω αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ενώ ο εφεσείων αυτός αντιμετώπισε και παραδέχθηκε 24 κατηγορίες, απεκόμισε από την εγκληματική του δράση το μικρότερο ποσό χρημάτων. Αναφορικά με τον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 19/2013, επανέλαβε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, το λευκό του μητρώο και τη συνεργασία του με την αστυνομία. Η συνήγορος προώθησε εν τέλει τη θέ[*831]ση ότι το Κακουργιοδικείο θα μπορούσε να έδειχνε μεγαλύτερη επιείκεια στους εφεσείοντες.
Ο κ. Καλλένος περιορίζοντας επίσης την έφεση μόνο επί της επιβληθείσας ποινής στην κατηγορία διάρρηξης εν καιρώ νυκτός, τόνισε το γεγονός ότι από αυτή την πράξη του, αντικείμενο της κατηγορίας, απεκόμισε μόνο €230, έτσι ώστε η ποινή των τεσσάρων ετών να είναι δυσανάλογη προς το αντικείμενο της. Ο συνήγορος ανεφέρθη σε αριθμό αποφάσεων για να εισηγηθεί ότι δεν τηρήθηκε η αναλογικότητα σε ό,τι αφορά τον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013.
Είναι δεδομένο ότι οι εφεσείοντες μέσω των συνηγόρων τους αποδέχονται τη σοβαρότητα των κατηγορίων της διάρρηξης εν καιρώ νυκτός κατά παράβαση των Άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, κατηγορία η οποία επιφέρει ως μέγιστη ποινή δέκα έτη φυλάκισης. Αποτελεί πάγια νομολογία ότι οι διαρρήξεις και κλοπές και ιδιαιτέρως εκείνες που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της νύκτας, βρίσκονται σε έξαρση και γι’ αυτό επιβάλλεται η επιβολή ποινών που έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα. Μπορούν να επαναληφθούν εδώ χάριν ευκολίας τα όσα ειπώθηκαν από το Εφετείο στην Mixaylov κ.ά. ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 175:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα διάρρηξης και κλοπής όχι μόνο είναι σοβαρά, αλλά βρίσκονται και σε έξαρση, όπως έχει πλειστάκις αναγνωριστεί από τη νομολογία. Όπως ορθά σημειώθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά την επιβολή της ποινής, τα αδικήματα που αντιμετώπισαν οι εφεσείοντες τιμωρούνται ανάλογα, εφόσον για το αδίκημα της κλοπής προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι τρία έτη, για το αδίκημα της διάρρηξης καταστήματος ποινή φυλάκισης μέχρι επτά έτη, ενώ για το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας εν καιρώ νυκτός, κατά παράβαση των Άρθρων 255, 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, που είναι και η σοβαρότερη κατηγορία, ποινή φυλάκισης μέχρι και δέκα έτη.
Στις πλέον πρόσφατες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με υποθέσεις διάρρηξης και κλοπής, επανατονίσθηκε, η χωρίς σημεία κάμψης συνεχόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, γεγονός που κλονίζει την ασφάλεια που πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους, (Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 146). Παρόμοια επισήμανση ως προς το γεγονός ότι αδική[*832]ματα της φύσεως αυτής απασχολούν σχεδόν καθημερινά τα Δικαστήρια, με αποτέλεσμα οι ποινές που επιβάλλονται να πρέπει να είναι αποτρεπτικές, έγινε και στις υποθέσεις Bukowski και άλλος v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 92. Στην δε Φράγκου ν. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 13, το Εφετείο αρνήθηκε να παρέμβει στην καταδίκη από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας του εφεσείοντα σε συνολική ποινή φυλάκισης 15 μηνών σε 22 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής, ενώ εξέτιε και ποινή φυλάκισης 2½ ετών, η οποία επιβλήθηκε σε 26 κατηγορίες διάρρηξης και κλοπής. Το συνολικό ποσό που απεσπάσθη από την καταδίκη του στις 22 κατηγορίες ήταν €8.000. Κρίθηκε ότι η αρχή της συνολικότητας του ποινικού μέτρου δεν είχε παραβιαστεί στην υπόθεση εκείνη, η δε ποινή των 15 μηνών φυλάκισης που επιβλήθηκε για τις 22 κατηγορίες, χαρακτηρίστηκε και επιεικής.»
Αναφορά μπορεί να γίνει και στην Τσιλικίδης ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 272 στην οποία το Εφετείο απέρριψε την έφεση κατά της ποινής των τριών ετών που επιβλήθηκε σε άτομο ηλικίας 23 ετών με λευκό ποινικό μητρώο για έξι διαρρήξεις και κλοπές που απέφεραν στον εφεσείοντα τιμαφλή και μετρητά ύψους €64.000 περίπου, από τα οποία τίποτε δεν επιστράφηκε στους δικαιούχους. Το Εφετείο τόνισε εκ νέου ότι κλοπές, διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα παραμένουν στην πρώτη γραμμή εγκληματικότητας, χωρίς σημεία κάμψης. Τα Δικαστήρια αντιμετωπίζουν τέτοια εγκλήματα με αυστηρότητα εφόσον δημιουργούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαταράσσουν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
Περαιτέρω, στην ακόμη πιο πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην Bezanidis v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 785, όχι μόνο επιβεβαιώθηκαν τα πιο πάνω, αλλά έγινε αναφορά και στις υποθέσεις Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342 και Κλεοβούλου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 485, στις οποίες τονίστηκε η ανάγκη για αποτροπή τόσο των ιδίων των παραβατών, όσο και της αναχαίτησης τρίτων από τη διάπραξη ομοίων ή παρομοίων εγκλημάτων. Η κατανόηση που το Δικαστήριο οφείλει να επιδεικνύει στις προσωπικές περιστάσεις του δράστη δεν υπερφαλαγγίζει την ανάγκη της αποτροπής υπό το φως των περιστατικών και της φύσης των ιδίων των αδικημάτων.
Με τα πιο πάνω υπόψη, κρίνεται ότι το Κακουργιοδικείο επέβαλε ορθή ποινή σε ένα έκαστο των εφεσειόντων έχοντας σφαιρικά εξετάσει το σύνολο των ελαφρυντικών παραγόντων [*833]και των προσωπικών περιστάσεων ενός εκάστου. Συνεπώς ό,τι λέχθηκε από την κα Μικελλίδου ως προς τις προσωπικές περιστάσεις των εφεσειόντων στις Ποινικές Εφέσεις αρ. 18/2013 και 19/2013, λήφθηκαν υπόψη και μάλιστα κατά ακριβοδίκαιο τρόπο από το Κακουργιοδικείο, το οποίο κατέγραψε με αρκετή λεπτομέρεια τις προσωπικές συνθήκες ενός εκάστου, οι οποίες δεν χρειάζεται να επαναληφθούν. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε δεδομένο που να αποτελεί έδαφος για αναθεώρηση των επιβληθεισών ποινών στους δύο αυτούς εφεσείοντες. Η επίδειξη ενδεχομένως μεγαλύτερης επιείκειας από το Κακουργιοδικείο, δεν είναι λόγος για επέμβαση στις ποινές που το ίδιο θεώρησε ορθό να επιβάλει εφόσον όπως έχει κατ’ επανάληψη τονισθεί αποτελεί καθήκον του πρωτόδικου Δικαστηρίου η επιβολή ποινής και ο καθορισμός του μέτρου αυτής, με το Εφετείο να επεμβαίνει μόνο όπου διαφαίνεται ότι η ποινή είναι αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, είναι έκδηλα υπερβολική ή έκδηλα ανεπαρκής, (Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245, Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και Κέρκης ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 433).
Όσον αφορά τον εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση υπ’ αρ. 20/1013, πρέπει να σημειωθεί ότι οι αποφάσεις στις οποίες παρέπεμψε ο συνήγορος του Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 583, Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 158, Βέλιου ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 76 και άλλες, ήσαν όλες υποθέσεις που είχαν καταχωρηθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο και όχι στο Κακουργιοδικείο, στο οποίο κατά κανόνα καταχωρούνται οι υποθέσεις που εκ της φύσεως τους θεωρούνται οι σοβαρότερες του είδους. Περαιτέρω, όπως έχει λεχθεί και στη Bezanidis κ.ά. v. Δημοκρατίας – πιο πάνω – η παραπομπή σε προηγούμενες αποφάσεις και τις ποινές που εκεί επιβλήθησαν δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένδειξη του ποινικού μέτρου, διότι δεν υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων δύο υποθέσεων ή των προσωπικών συνθηκών των ιδίων των δραστών.
Η αναλογικότητα στην ποινή συναρτάται όχι μόνο σε σχέση με άλλες παρόμοιες υποθέσεις, αλλά και με τη σοβαρότητα των επί μέρους κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο δράστης. Όπως υπέδειξε το Κακουργιοδικείο στο σκεπτικό του, η δράση των τριών εφεσειόντων, περιλαμβανομένου και του εφεσείοντος στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013, ήταν εκτεταμένη τόσο σε χρονική διάρκεια, όσο και στο ύψος των κλαπέντων αντικειμένων από τα οποία ελάχιστο μέρος μόνο έχει ανευρεθεί. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να απομονωθεί η κατηγορία υπ’ αρ. 185 που [*834]αντιμετώπισε ο εφεσείων στην Ποινική Έφεση αρ. 20/2013, αλλά πρέπει να ενταχθεί και αυτή στο σύνολο των κατηγοριών, της όλης εγκληματικής συμπεριφοράς και των τριών εφεσειόντων και τις συνέπειες που επέφερε η όλη εγκληματική δράση.
Τα Δικαστήρια πρέπει να λαμβάνουν βεβαίως υπόψη τα ελαφρυντικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να υπολογίζουν κατά την επιμέτρηση της ποινής και την επίπτωση της εγκληματικής συμπεριφοράς επί του θύματος ή των θυμάτων αυτής. Εδώ, ανυποψίαστοι πολίτες της Δημοκρατίας έχουν απωλέσει αντικείμενα συνολικής αξίας €150.000 και εκτός εκείνων που ανευρέθησαν ύψους μόνο €2.000, δεν υπάρχει ουσιαστικά περίπτωση αποζημίωσης τους είτε με την ανεύρεση των αντικειμένων, είτε άλλως πως.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο