ECLI:CY:AD:2015:B380
(2015) 2 ΑΑΔ 397
[*397]27 Μαΐου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
AΝDREI MARIUS,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης,
(Ποινική Έφεση Αρ. 155/2014)
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, εισαγωγή, κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ναρκωτικού φαρμάκου τάξεως Α ήτοι 883,4463 γραμμαρίων κοκαϊνης, το οποίο ο εφεσείοντας εισήγαγε στην Κύπρο αεροπορικώς από τις Βρυξέλες ― Επικύρωση ποινών φυλάκισης 4 και 11 χρόνων.
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Πότε επεμβαίνει το Εφετείο ― Εφαρμοστέες αρχές.
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Επιμέτρηση ― Νεαροί αδικοπραγούντες ― Η στάση της νομολογίας αναφορικά με το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το νεαρό της ηλικίας σε υποθέσεις ναρκωτικών ― Δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που θα εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου.
Ύστερα από παραδοχή, Μόνιμο Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 11 χρόνων για αδικήματα που προβλέπονται στον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμο του 1977 (Ν.29/77, όπως τροποποιήθηκε). Αφορούσαν συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, εισαγωγή, κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ναρκωτικού φαρμάκου τάξεως Α (883,4463 γρ. κοκαϊνη), το οποίο ο εφεσείοντας εισήγαγε στην Κύπρο αεροπορικώς από τις Βρυξέλες στις 30.4.14.
Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που εκτέθηκαν πρωτοδίκως, κατόπιν πληροφορίας που δόθηκε στην ΥΚΑΝ στις 30.4.14 ότι ο εφεσείοντας θα εισήγαγε ναρκωτικά στην Κύπρο μέσω Βρυξελών, [*398]μέλη της Υπηρεσίας μετέβησαν στο αεροδρόμιο Πάφου με σκοπό να τον εντοπίσουν και να τον ελέγξουν.
Μετά την ανακοπή του εφεσείοντα κατά την άφιξη του, υποβλήθηκε στη συνέχεια σε ακτινολογικό έλεγχο στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου ο οποίος αποκάλυψε ότι υπήρχε υποψία ξένων σωμάτων στο έντερο του. Παραδέχτηκε ότι μετέφερε στο σώμα του αριθμό συσκευασιών με κοκαΐνη. Τελικώς παρελήφθησαν, 75 κυλινδρικές συσκευασίες οι οποίες περιείχαν συνολικά 883,4463 γρ. κοκαΐνης.
Οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 11 χρόνων επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα, αφού λήφθηκαν υπόψη, αφενός, η σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε και, αφετέρου, το λευκό ποινικό του μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του (23 ετών), ο ρόλος του στη διάπραξη των αδικημάτων, η συνεργασία του με την αστυνομία και η παραδοχή τόσο ενώπιον της αστυνομίας όσο και ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Με την έφεση προβλήθηκε ότι οι τις ποινές που του επιβλήθηκαν ήταν έκδηλα υπερβολικές και ότι το Κακουργιοδικείο δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στους ελαφρυντικούς παράγοντες που συνέτρεχαν στην περίπτωση του και στις προσωπικές του περιστάσεις.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Κατά πάγια νομολογία η επιμέτρηση της ποινής αποτελεί κατ’ εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το Εφετείο επεμβαίνει όχι όταν η ποινή θα μπορούσε να ήταν ενδεχομένως κατά την κρίση του επιεικέστερη, αλλά όταν υπάρχει σαφής τεκμηρίωση ότι ο καθορισμός της ποινής ήταν αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, εμφιλοχώρησης εξωγενών στοιχείων ή όταν αυτή είναι έκδηλα υπερβολική.
2. Στην παρούσα περίπτωση προωθήθηκε ως λόγος έφεσης η τρίτη προϋπόθεση - του κατ’ ισχυρισμό έκδηλα υπερβολικού ύψους της ποινής - στη βάση κυρίως του νεαρού της ηλικίας του εφεσείοντα σε συνδυασμό με τις προσωπικές του συνθήκες.
3. Το ότι η έκνομη δραστηριότητα του εφεσείοντα αποτιμήθηκε από το Κακουργιοδικείο στο σωστό, από απόψεως σοβαρότητας πλαίσιο, ήταν δεδομένο.
4. Η σοβαρότητα τους, όπως σημειώνεται από το Κακουργιοδικείο, αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο της ποινής, που όσον αφορά την εισαγωγή και την κατοχή ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια, είναι η δια βίου φυλάκιση.
5. Σοβαρότητα που έχει τονιστεί κατ’ επανάληψη σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κοινή συνισταμένη των οποίων [*399]είναι ότι σε υποθέσεις ναρκωτικών πρέπει να επιβάλλονται αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της μάστιγας των ναρκωτικών, τα οποία ενσπείρουν τον πόνο, τη δυστυχία και την εξαθλίωση σε ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας. Κυρίως νέων, όπως νέος είναι και ο εφεσείοντας που για οικονομικό όφελος ενέπλεξε τον εαυτό του ως διακινητή ναρκωτικών και μάλιστα τάξεως Α (κοκαϊνης).
6. Δεν ήταν ορθή η εισήγηση ότι το Κακουργιοδικείο δεν έδωσε τη βαρύτητα που θα έπρεπε να δώσει στο νεαρό της ηλικίας του εφεσείοντα.
7. Ναι μεν το νεαρό της ηλικίας ενός παραβάτη δεν πρέπει να παραγνωρίζεται στο στάδιο επιμέτρησης της ποινής, αλλά ειδικά σ΄ ότι αφορά τον τομέα των ναρκωτικών θα πρέπει να αναπτύξουν ιδιαίτερες αντιστάσεις, σκεπτόμενοι ότι αυτά προορίζονται κυρίως για συνομήλικους τους, στην εξαθλίωση των οποίων συμβάλλουν με την εμπλοκή στη διακίνηση τους. Ούτε περαιτέρω οι προσωπικές τους συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων και των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, μπορούν να αφεθούν να εξουδετερώσουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της ποινής που σε υποθέσεις ναρκωτικών είναι δεδομένη.
8. Ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο προσέγγισε το όλο ζήτημα, όπως ορθώς συνεκτίμησε και τους υπόλοιπους μετριαστικούς παράγοντες που συνέτρεχαν στην περίπτωση του εφεσείοντα - συμπεριλαμβανομένης και της συνεργασίας του με την αστυνομία και με αναφορά σε νομολογία κατέληξε στην επιβολή της 11χρονης ποινής φυλάκισης.
9. Προέκυπτε από τη νομολογία, ότι δεν παρεχόταν περιθώριο επέμβασης του Εφετείου στο ύψος της ποινής που καθόρισε το Κακουργιοδικείο, καθότι σε αντίθετη περίπτωση θα υποκαθίστατο η κρίση του Κακουργιοδικείου με την κρίση του Εφετείου χωρίς αντικειμενικό έρεισμα.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 553,
Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 19,
Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 866, ECLI:CY:AD:2014:B939,
Χασσάν κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 742, ECLI:CY:AD:2014:B768,
[*400]Μbakoup v. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 119, ECLI:CY:AD:2015:B225,
Κουλουμής ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 248, ECLI:CY:AD:2015:B266,
Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 577,
Saliba ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 388,
Sikal v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 467,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Dos Santos (2005) 2 Α.Α.Δ. 297.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον Καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Πάφου (Σωκράτους, Π.Ε.Δ., Μάρκου Α.Ε.Δ., Δρουσιώτης, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 3417/2014), ημερομηνίας 20/6/2014.
Π. Αριστοτέλους, για τον Εφεσείοντα.
A. Χατζηκύρου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Μ. Χριστοδούλου.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Μετά από παραδοχή, το Μόνιμο Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στην Πάφο επέβαλε στον εφεσείοντα συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 11 χρόνων για αδικήματα που προβλέπονται στον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμο του 1977 (Ν.29/77, όπως τροποποιήθηκε). Αφορούσαν συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, εισαγωγή, κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια ναρκωτικού φαρμάκου τάξεως Α (883,4463 γρ. κοκαϊνη), το οποίο ο εφεσείοντας εισήγαγε στην Κύπρο αεροπορικώς από τις Βρυξέλες στις 30.4.14.
Ο εφεσείοντας θεωρεί τις ποινές που του επιβλήθηκαν έκδηλα υπερβολικές, προβάλλοντας ότι το Κακουργιοδικείο δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στους ελαφρυντικούς παράγοντες που συνέτρεχαν στην περίπτωση του και στις προσωπικές του περιστάσεις. Πρώτα όμως σύνοψη των αδιαμφισβήτητων γεγονότων [*401]που συνθέτουν την υπόθεση.
Μετά από πληροφορία που δόθηκε στην ΥΚΑΝ στις 30.4.14 ότι ο εφεσείοντας θα εισήγαγε ναρκωτικά στην Κύπρο μέσω Βρυξελών, μέλη της Υπηρεσίας μετέβησαν στο αεροδρόμιο Πάφου με σκοπό να τον εντοπίσουν και να τον ελέγξουν.
Η ώρα 11:30 της ιδίας ημέρας αφίχθηκε στο αεροδρόμιο Πάφου η πτήση JAF3863 από Βρυξέλες, επιβάτης της οποίας ήταν και ο εφεσείοντας ο οποίος τέθηκε υπό διακριτική παρακολούθηση. Όταν δε παρέλαβε την ταξιδιωτική του αποσκευή ανακόπηκε και η αποσκευή του ελέγχθηκε, χωρίς όμως να εντοπισθεί οτιδήποτε το επιλήψιμο. Ακολούθησε σωματικός έλεγχος ο οποίος επίσης δεν αποκάλυψε οτιδήποτε και σε ερώτηση που του απηύθυναν τα μέλη της ΥΚΑΝ μέσω διερμηνέων, αν αποκρύπτει οτιδήποτε το παράνομο στο σώμα του, απάντησε αρνητικά. Όμως, στη συνέχεια, υποβλήθηκε σε ακτινολογικό έλεγχο στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου ο οποίος αποκάλυψε ότι υπήρχε υποψία ξένων σωμάτων στο έντερο του. Ανακρινόμενος επί τούτου προφορικά, παραδέχτηκε ότι μετέφερε στο σώμα του αριθμό συσκευασιών με κοκαΐνη και εξέφρασε την επιθυμία να τις αφοδεύσει. Όπως και έγινε, με αποτέλεσμα να παραληφθούν 75 κυλινδρικές συσκευασίες οι οποίες περιείχαν συνολικά 883,4463 γρ. κοκαΐνης.
Όπως γίνεται αντιληπτό, με τον εντοπισμό των συσκευασιών με τα ναρκωτικά ο εφεσείοντας συνελήφθη και σε ανακριτική κατάθεση που του λήφθηκε αργότερα ανάφερε ότι τις συσκευασίες με τα ναρκωτικά τις προμηθεύτηκε στο Άμστερνταμ από κάποιο Νιγηριανό ονόματι Εma Boema, με οδηγίες να τις μεταφέρει στην Κύπρο όπου θα τις παρέδιδε σε κάποιο άλλο, άγνωστο σ’ αυτόν, πρόσωπο. Σ’ ότι δε αφορά την αμοιβή του, αυτή θα την εισέπραττε με την επιστροφή του στο Άμστερνταμ.
Για την προαναφερθείσα εγκληματική εμπλοκή του εφεσείοντα στην εισαγωγή των ναρκωτικών στην Κύπρο, του προσήχθησαν κατηγορίες συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος, εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια τις οποίες παραδέχθηκε και γι’ αυτές, όπως ήδη έχει σημειωθεί, του επιβλήθηκαν στις κατηγορίες της συνομωσίας, της εισαγωγής και της κατοχής με σκοπό την προμήθεια συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 11 χρόνων αντίστοιχα, ενώ στην κατηγορία της απλής κατοχής δεν του επιβλήθηκε οποιαδήποτε ποινή. Και αυτό αφού λήφθηκαν υπόψη, αφενός, η σοβαρότητα των αδικημά[*402]των που διέπραξε και, αφετέρου, το λευκό ποινικό του μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του (είναι 23 ετών), ο ρόλος του στη διάπραξη των αδικημάτων, η συνεργασία του με την αστυνομία και η παραδοχή τόσο ενώπιον της αστυνομίας όσο και ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα δεν διαφωνεί ότι τα αδικήματα που διέπραξε ο πελάτης του είναι όντως σοβαρά. Ούτε διαφωνεί ότι για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής το Κακουργιοδικείο αναφέρει στην απόφαση του ότι έλαβε υπόψη τόσο τους ελαφρυντικούς παράγοντες όσο και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα. Η διαφωνία του συνίσταται στο ότι το Κακουργιοδικείο έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στη σοβαρότητα των αδικημάτων, ενώ δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στους ελαφρυντικούς παράγοντες και στις προσωπικές του συνθήκες. Αν, εισηγήθηκε, το Κακουργιοδικείο προσέδιδε τη δέουσα βαρύτητα στους παράγοντες αυτούς η ποινή θα ήταν σαφώς χαμηλότερη και σχετικά παρέπεμψε σε νομολογία για τη βαρύτητα που θα πρέπει να δίδεται στους παράγοντες αυτούς. Με ιδιαίτερη έμφαση στο νεαρό της ηλικίας του και στις προσωπικές του συνθήκες. Τόνισε συναφώς ότι ο εφεσείοντας είναι μόλις 23 ετών, ορφανός από πατέρα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του (κατάγεται από τη Ρουμανία) λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η οικογένεια του μετά το θάνατο του πατέρα του, το 2002, και τη δημιουργία νέας οικογένειας από τη μητέρα του.
Aντίθετη βεβαίως είναι η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσίβλητου, ο οποίος υποστήριξε ότι οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν οι αρμόζουσες.
Εξετάσαμε με προσοχή ό,τι τέθηκε ενώπιον μας. Να υπενθυμίσουμε κατ’ αρχάς ότι κατά πάγια νομολογία η επιμέτρηση της ποινής αποτελεί κατ’ εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το Εφετείο επεμβαίνει όχι όταν η ποινή θα μπορούσε να ήταν ενδεχομένως κατά την κρίση του επιεικέστερη, αλλά όταν υπάρχει σαφής τεκμηρίωση ότι ο καθορισμός της ποινής ήταν αποτέλεσμα σφάλματος αρχής, εμφιλοχώρησης εξωγενών στοιχείων ή όταν αυτή είναι έκδηλα υπερβολική (Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 553, Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 19, Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 866, ECLI:CY:AD:2014:B939, Χασσάν κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 742, ECLI:CY:AD:2014:B768, Μbakoup v. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 119, ECLI:CY:AD:2015:B225, Κουλουμή ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 248, ECLI:CY:AD:2015:B266).
[*403]Στην παρούσα περίπτωση προωθήθηκε ως λόγος έφεσης η τρίτη προϋπόθεση - του κατ’ ισχυρισμό έκδηλα υπερβολικού ύψους της ποινής - στη βάση κυρίως του νεαρού της ηλικίας του εφεσείοντα σε συνδυασμό με τις προσωπικές του συνθήκες.
Το ότι η έκνομη δραστηριότητα του εφεσείοντα αποτιμήθηκε από το Κακουργιοδικείο στο σωστό, από απόψεως σοβαρότητας πλαίσιο, είναι δεδομένο. Η σοβαρότητα τους, όπως σημειώνεται από το Κακουργιοδικείο, αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο της ποινής, που όσον αφορά την εισαγωγή και την κατοχή ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια, είναι η δια βίου φυλάκιση. Σοβαρότητα που έχει τονιστεί κατ’ επανάληψη σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κοινή συνισταμένη των οποίων είναι ότι σε υποθέσεις ναρκωτικών πρέπει να επιβάλλονται αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της μάστιγας των ναρκωτικών, τα οποία ενσπείρουν τον πόνο, τη δυστυχία και την εξαθλίωση σε ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας. Κυρίως νέων, όπως νέος είναι και ο εφεσείοντας που για οικονομικό όφελος ενέπλεξε τον εαυτό του ως διακινητή ναρκωτικών και μάλιστα τάξεως Α (κοκαϊνης). Υποβλήθηκε συναφώς ότι το Κακουργιοδικείο δεν έδωσε τη βαρύτητα που θα έπρεπε να δώσει στο νεαρό της ηλικίας του εφεσείοντα. Δεν συμφωνούμε. Το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη του και αυτό τον παράγοντα, παρατηρώντας όμως ταυτόχρονα, με αναφορά στη Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 577 ότι «… η πείρα καταδεικνύει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για τη μεταφορά ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου». Υιοθετούμε ως ορθή την προσέγγιση του Κακουργιοδικείου επί του θέματος, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι ναι μεν το νεαρό της ηλικίας ενός παραβάτη δεν πρέπει να παραγνωρίζεται στο στάδιο επιμέτρησης της ποινής, αλλά ειδικά σ’ ότι αφορά τον τομέα των ναρκωτικών θα πρέπει να αναπτύξουν ιδιαίτερες αντιστάσεις, σκεπτόμενοι ότι αυτά προορίζονται κυρίως για συνομήλικους τους, στην εξαθλίωση των οποίων συμβάλλουν με την εμπλοκή στη διακίνηση τους. Ούτε περαιτέρω οι προσωπικές τους συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων και των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, μπορούν να αφεθούν να εξουδετερώσουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της ποινής που σε υποθέσεις ναρκωτικών είναι δεδομένη. Ορθώς λοιπόν το πρωτόδικο Δικαστήριο προσέγγισε το όλο ζήτημα, όπως ορθώς συνεκτίμησε και τους υπόλοιπους μετριαστικούς παράγοντες που συντρέχουν στην [*404]περίπτωση του εφεσείοντα – συμπεριλαμβανομένης και της συνεργασίας του με την αστυνομία - και με αναφορά στις υποθέσεις Saliba ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 388, Sikal v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 467 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Dos Santos (2005) 2 Α.Α.Δ. 297 κατέληξε στην επιβολή της 11χρονης ποινής φυλάκισης. Σημειώνουμε στο σημείο αυτό ότι στην πρώτη αυθεντία επικυρώθηκε 10ετής ποινή φυλάκισης για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 130.2612 γρ. κοκαΐνης, στη δεύτερη 7ετής ποινή φυλάκιση για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 557,3412 γρ. κοκαΐνης και στην τρίτη το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε την πρωτόδικη ποινή των 6 ετών φυλάκισης σε 9 έτη φυλάκισης για 1.021 γρ. κοκαΐνης, αποφάσεις ενδεικτικές του μέτρου της ποινής σε παρόμοιες υποθέσεις. Με την επισήμανση ότι ναι μεν η 11ετής ποινή φυλάκισης είναι αρκετά αυστηρή, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε αντικειμενικά να χαρακτηριστεί έκδηλα υπερβολική.
Ενόψει των πιο πάνω θεωρούμε ότι δεν παρέχεται περιθώριο επέμβασης του Εφετείου στο ύψος της ποινής που καθόρισε το Κακουργιοδικείο, καθότι σε αντίθετη περίπτωση θα υποκαθιστούσαμε την κρίση του Κακουργιοδικείου με τη δική μας κρίση χωρίς αντικειμενικό έρεισμα.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο