ECLI:CY:AD:2015:B385
(2015) 2 ΑΑΔ 405
[*405]2 Ιουνίου, 2015
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΑΘΩΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΑΡ. 1),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 113/2015)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Έφεση εναντίον τέτοιας διαταγής ― Ίση μεταχείριση κατηγορουμένων ― Κατά πόσον υπήρξε δυσμενής ανισότητα σε σχέση με άλλο κατηγορούμενο ― Απορριπτική κατάληξη.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη ― Ο κίνδυνος μη προσέλευσης του Κατηγορουμένου στο Δικαστήριο κατά τη δικάσιμο, η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων και η πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων ― Οι τρεις αυτοί λόγοι δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Για να καταλήξει ένα Δικαστήριο σε συμπέρασμα για ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Αρκεί, αν, με βάση όλα τα ενώπιον του στοιχεία, δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.
Ο εφεσείοντας, μαζί με άλλα τρία άτομα, αντιμετώπιζε, από κοινού, τρεις κατηγορίες ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Οι κατηγορίες αφορούσαν σε συνωμοσία προς διάπραξη Κακουργήματος, κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, και κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄, με σκοπό την προμήθειά του σε άλλα πρόσωπα.
Δεν παραδέχθηκε ενοχή, και το Κακουργιοδικείο όρισε την υπόθεση για ακρόαση σε μεταγενέστερη ημερομηνία, διατάσσοντας όπως, [*406]στο μεταξύ, παραμείνει υπό κράτηση.
Ο Εφεσείοντας προσέβαλε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για κράτησή του, με τους κάτωθι δύο λόγους έφεσης:
α) Ήταν εσφαλμένο το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου για «ευλογοφανή πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων» εκ μέρους του.
β) Ήταν καταχρηστική και εκδικητική στάση της Κατηγορούσας αρχής έναντί του, δεδομένου ότι μόνο για αυτόν τον Κατηγορούμενο-Εφεσείοντα, ζητήθηκε η κράτηση λόγω πιθανότητας διάπραξης παρόμοιων αδικημάτων και τούτο συνιστούσε δυσμενή ανισότητα σε σύγκριση με τον πρώτο κατηγορούμενο για τον οποίο δεν ζητήθηκε η κράτηση του για τον ίδιο λόγο, παρόλο που κι εκείνος είχε προηγούμενη καταδίκη για παρόμοιο αδίκημα όπως και ο Εφεσείοντας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθμισε όλους τους σχετικούς παράγοντες και καθοδηγήθηκε από τις ορθές αρχές της Νομολογίας, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος παρέμβασης του Εφετείου στην πρωτόδικη απόφαση.
2. Στην περίπτωση του δεύτερου Κατηγορούμενου - Εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε με προσοχή τη σχετική μαρτυρία και θεώρησε ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία ενώπιόν του, πως αυτός εμπλέκεται στη διάπραξη των τριών αδικημάτων.
3. Η εμπλοκή, όμως, του δεύτερου Κατηγορούμενου-Εφεσείοντα, δεν ήταν του ιδίου βαθμού, όπως εκείνη του πρώτου Κατηγορούμενου. Για τον πρώτο Κατηγορούμενο, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρχε κίνδυνος φυγοδικίας, να μην εμφανιστεί, δηλαδή, ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ημερομηνία της ακρόασης, ενόψει της σοβαρότητας των αδικημάτων που αντιμετώπιζε, αλλά και της πιθανότητας καταδίκης του, όπως διαφάνηκε από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του και γι’ αυτό το λόγο διέταξε την κράτησή του, μέχρι την ακρόαση.
4. Στην περίπτωση του Εφεσείοντα, εκείνο που προσμέτρησε και έκλινε την πλάστιγγα υπέρ της απόφασης να διατάξει την κράτησή του, ήταν η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Αναφέρθηκε δε με λεπτομέρεια στο ζήτημα αυτό, το πρωτόδικο Δικαστήριο.
5. Στην προκείμενη περίπτωση, παρατήρησε ότι, για να καταλήξει ένα Δικαστήριο σε συμπέρασμα για ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Αρκεί, αν, με βάση όλα τα ενώπιον του στοιχεία, δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.
[*407]6. Λαμβάνοντας υπόψη, ότι ο Κατηγορούμενος 2 - Εφεσείοντας, βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα κατοχής ναρκωτικών, θεώρησε ότι ο κίνδυνος εμπλοκής του σε νέα αδικήματα στο μέλλον, δεν ήταν μόνο μια απλή πιθανότητα, αλλά περισσότερο από ορατός.
7. Επομένως, ο ορατός κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του Κατηγορούμενου 2 - Εφεσείοντα δικαιολογούσε, υπό τις περιστάσεις, τη διαφορετική μεταχείρισή του και την έκδοση διατάγματος κράτησης του.
8. Η διαφορετική μεταχείριση μεταξύ πρώτου και δεύτερου Κατηγορούμενου δικαιολογείτο, υπό τις περιστάσεις. Εν πάση περιπτώσει, και ο πρώτος Κατηγορούμενος παρέμεινε υπό κράτηση, για διαφορετικό, όμως, λόγο.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χατζηδημητρίου v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45,
Σιακαλλή v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130,
Σπανού κ.ά. v. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 89,
Νικολάου v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840.
Έφεση εναντίον Κράτησης.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας (Δημητριάδου-Ανδρέου, Π.Ε.Δ., Χαραλάμπους, Α.Ε.Δ., Παπαδοπούλου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 894/2015), ημερομηνίας 14/5/2015.
Χρ. Δημητρίου μαζί με τον Στ. Βασίλακα, για τον Εφεσείοντα.
Ά. Κωνσταντίνου (κα), για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π..
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Ο δεύτερος Κατηγορούμενος - Εφεσείοντας, μαζί με άλλα τρία άτομα, αντιμετωπίζει, από κοινού, τρεις κατηγο[*408]ρίες ενώπιον του Κακουργιοδικείου που συνεδριάζει στη Λευκωσία.
Η πρώτη κατηγορία αφορά σε συνωμοσία προς διάπραξη Κακουργήματος. Συγκεκριμένα, ότι, την 23η Μαρτίου, 2015 συνωμότησε μαζί με τους άλλους συγκατηγορούμενούς του όπως κατέχουν κοκαΐνη, με σκοπό την προμήθειά της σε άλλα πρόσωπα.
Η δεύτερη κατηγορία είναι για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄. Συγκεκριμένα, ότι την 23η Μαρτίου, 2015 είχε, μαζί με τους άλλους συγκατηγορούμενούς του, στην κατοχή του 999,1γρ. κοκαΐνης.
Η τρίτη κατηγορία αφορά στην κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄, με σκοπό την προμήθειά του σε άλλα πρόσωπα. Συγκεκριμένα, κατηγορείται ότι την 23η Μαρτίου, 2015 είχε στην κατοχή του, μαζί με τους άλλους συγκατηγορούμενούς του, την προαναφερόμενη ποσότητα κοκαϊνης, με σκοπό την προμήθειά της σε άλλα πρόσωπα.
Ο Κατηγορούμενος 2 – Εφεσείοντας δεν παραδέχθηκε ενοχή, και το Κακουργιοδικείο όρισε την υπόθεση για ακρόαση στις 22 Ιουνίου, 2015, διατάσσοντας όπως, στο μεταξύ, παραμείνει υπό κράτηση.
Με την υπό εξέταση Έφεση, ο Εφεσείοντας προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης για κράτησή του, μέχρι τις 22/6/2015, με δύο λόγους:
Ο πρώτος λόγος αφορά στο κατ’ ισχυρισμό εσφαλμένο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου για «ευλογοφανή πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων» εκ μέρους του. Ο δεύτερος λόγος έφεσης αφορά σε κατ’ ισχυρισμό καταχρηστική και εκδικητική στάση της Κατηγορούσας αρχής έναντί του, δεδομένου ότι μόνο για αυτόν τον Κατηγορούμενο-Εφεσείοντα ζητήθηκε η κράτηση λόγω πιθανότητας διάπραξης παρόμοιων αδικημάτων. Τούτο, κατά τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εφεσείοντα, συνιστά δυσμενή ανισότητα γι’ αυτόν σε σύγκριση με τον πρώτο Κατηγορούμενο, για τον οποίο δεν ζητήθηκε η κράτηση του, για τον ίδιο λόγο, παρόλον που και εκείνος είχε προηγούμενη καταδίκη, για παρόμοιο αδίκημα, όπως και ο Κατηγορούμενος 2 – Εφεσείοντας.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιόν μας στοιχεία, και καταλήξαμε στο ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή, δίκαιη και επαρκώς αιτιολογημένη. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθμισε όλους τους σχετικούς παράγοντες και καθοδηγήθηκε από τις ορ[*409]θές αρχές της Νομολογίας, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος παρέμβασης του Εφετείου στην πρωτόδικη απόφαση. Συγκεκριμένα, το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στους σχετικούς παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη όταν το Δικαστήριο κρίνει ζήτημα κράτησης ενός κατηγορούμενου μέχρι την ακρόαση της υπόθεσής του. Οι παράγοντες αυτοί είναι ο κίνδυνος μη προσέλευσης του Κατηγορουμένου στο Δικαστήριο κατά τη δικάσιμο, η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων και η πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων. Οι τρεις αυτοί λόγοι δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν, αλλά μπορεί, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, να επενεργήσουν κατά τρόπο που δικαιολογεί την κράτηση. Οι αποφάσεις Χατζηδημητρίου v Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45 και Σιακαλλή v Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130, είναι πολύ σχετικές.
Στην περίπτωση του δεύτερου Κατηγορούμενου - Εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε με προσοχή τη μαρτυρία αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό εμπλοκή του στη διάπραξη των προαναφερόμενων αδικημάτων. Θεώρησε ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία ενώπιόν του πως αυτός εμπλέκεται στη διάπραξη των τριών αδικημάτων. Η εμπλοκή, όμως, του δεύτερου Κατηγορούμενου-Εφεσείοντα, δεν ήταν του ιδίου βαθμού, όπως εκείνη του πρώτου Κατηγορούμενου. Για τον πρώτο Κατηγορούμενο, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρχε κίνδυνος φυγοδικίας, να μην εμφανιστεί, δηλαδή, ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ημερομηνία της ακρόασης, ενόψει της σοβαρότητας των αδικημάτων που αντιμετώπιζε, αλλά και της πιθανότητας καταδίκης του, όπως διαφάνηκε από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, και γι’ αυτό το λόγο διέταξε την κράτησή του, μέχρι την ακρόαση. Στην περίπτωση του δεύτερου Κατηγορούμενου-Εφεσείοντα, εκείνο που προσμέτρησε και έκλινε την πλάστιγγα υπέρ της απόφασης να διατάξει την κράτησή του, ήταν η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Αναφέρθηκε με λεπτομέρεια στο ζήτημα αυτό το πρωτόδικο Δικαστήριο. Είπε, συγκεκριμένα, τα εξής:
«Ο Κατηγορούμενος 2 έχει καταδικαστεί στις 17/6/2009 στην υπόθεση με αρ. 1371/08 στα αδικήματα κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου και κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια όπου του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 και 10 χρόνια αντίστοιχα και αποφυλακίστηκε στις 6/5/14 βάσει αναστολής έκτισης του υπολοίπου της ποινής. Το κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης καταχωρήθηκε στις 6/5/15 ένα ακριβώς χρόνο μετέπειτα αφορά δε αδικήματα τα [*410]οποία φέρονται να διαπράχθηκαν στις 23/3/15.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο καθοδηγήθηκε από σχετικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως την Σπανού κ.ά. v Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 281 και την Νικολάου v Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη Νομολογία, κράτηση κατηγορούμενου μπορεί να διαταχθεί ακόμα και στη βάση, μόνο, κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων. Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι, για να καταλήξει (ένα Δικαστήριο) σε συμπέρασμα για ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Αρκεί, αν, με βάση όλα τα ενώπιον του στοιχεία, δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Λαμβάνοντας υπόψη, ότι ο Κατηγορούμενος 2 – Εφεσείοντας, βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια και ότι δέκα περίπου μήνες μετά την αναστολή σημαντικού μέρους της ποινής του βρέθηκε, κάτω από ύποπτες συνθήκες, στη σκηνή διάπραξης των προαναφερόμενων τριών αδικημάτων, θεώρησε ότι ο κίνδυνος εμπλοκής του σε νέα αδικήματα στο μέλλον δεν ήταν μόνο μια απλή πιθανότητα, αλλά περισσότερο από ορατός. Επομένως, ο ορατός κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του Κατηγορούμενου 2 – Εφεσείοντα δικαιολογούσε, υπό τις περιστάσεις, τη διαφορετική μεταχείρισή του και την έκδοση διατάγματος κράτησης του.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο και με αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε και τους δύο (εναπομείναντες) λόγους έφεσης ως αβάσιμους. Η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων ήταν, υπό τις περιστάσεις, «ευλογοφανής», όπως έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο, και η διαφορετική μεταχείριση μεταξύ πρώτου και δεύτερου Κατηγορούμενου δικαιολογείτο, υπό τις περιστάσεις, εφόσον για τον δεύτερο Κατηγορούμενο ικανοποιείτο το στοιχείο του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων. Εν πάση περιπτώσει, και ο πρώτος Κατηγορούμενος παρέμεινε υπό κράτηση, για διαφορετικό, όμως, λόγο.
Υπό τις περιστάσεις, κρίνουμε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή και δικαιολογημένη, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι η ημερομηνία ακρόασης είναι κοντινή. Η υπόθεση είναι ορισμένη ενώπιον του Κακουργιοδικείου στις 22/6/2015. Για τους λόγους αυτούς, η Έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο