ECLI:CY:AD:2015:B473
(2015) 2 ΑΑΔ 470
[*470]1 Ιουλίου, 2015
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ ΑΛΑΜΑΝΓΚΟΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 132/2015)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Επικύρωση πρωτόδικης κρίσης για κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη ― Ορθή η καθοδήγηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την πιθανολόγηση καταδίκης και τον κίνδυνο μη προσέλευσης του στη δίκη.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Ο χρόνος κράτησης δεν είναι από μόνος του αποφασιστικός παράγοντας, αλλά συνυπολογίζεται μαζί με όλα τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης ― Δεδομένης της ολιγόμηνης έκτασής του στην προκειμένη και συνυπολογιζομένων των σοβαρών κατηγοριών που αντιμετώπιζε ο εφεσείων, δεν ήταν τέτοιας έκτασης ούτως ώστε να δικαιολογούσε απόρριψη του αιτήματος κράτησής του.
Η έφεση στράφηκε εναντίον απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου στις 11/6/2015, με την οποία διατάχθηκε η κράτηση του Εφεσείοντα μέχρι και την προσαγωγή του ενώπιον Κακουργιοδικείου για τη δίκη του, που είχε οριστεί για τις 8/10/2015.
Ο Εφεσείων αντιμετώπιζε εννέα κατηγορίες, σοβαρής μορφής. Αφορούσαν συνομωσία προς διάπραξη κακουργημάτων, ήτοι εμπρησμών, και συνομωσία προς διάπραξη του κακουργήματος της απόπειρας καταστροφής περιουσίας με εκρηκτικές ύλες και κατοχή εκρηκτικών υλών. Είναι εγκληματικές συμπεριφορές που αντιμετωπίζονται με ποινή φυλάκισης σε περίπτωση καταδίκης, μέχρι και 14 ετών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού προέβη σε ανασκόπηση των αρχών που διέπουν τη διακριτική ευχέρεια για έκδοση διαταγής κράτη[*471]σης κατηγορουμένου μέχρι την ημερομηνία της δίκης του, κατέληξε ότι είχε στοιχειοθετηθεί ο κίνδυνος μη προσέλευσης του Εφεσείοντα στη δίκη και διέταξε την παραμονή του υπό κράτηση.
Η έφεση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Δεν υπήρξε ορθή εφαρμογή των νομολογιακών αρχών από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
β) Δεν υπήρχε επαρκής μαρτυρία ώστε να δικαιολογείτο το εύρημα περί πιθανολόγησης καταδίκης για διάπραξη των προαναφερθέντων αδικημάτων από τον Εφεσείοντα.
γ) Ο χρόνος κράτησης του Εφεσείοντα ήταν υπερβολικός και συγκρουόταν με το Άρθρο 5(4) της ΕΣΔΑ και το Άρθρο 11.7 του Συντάγματος.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως ορθά εντόπισε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η ισχύς της υπόθεσης προέκυπτε από τις μαρτυρικές καταθέσεις δύο προσώπων, των ΜΚ 13 και 16 στο κατηγορητήριο, οι οποίοι φέρονταν ως συναυτουργοί και τα πρόσωπα τα οποία συνωμότησαν με τον Εφεσείοντα.
2. Τον Εφεσείοντα ενέπλεκε στην όλη εγκληματική συμπεριφορά που καλύπτουν οι κατηγορίες η μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας 13 και 16 επί του κατηγορητηρίου. Ιδιαίτερα η μαρτυρία του ΜΚ 13.
3. Είναι γεγονός, και επί του προκειμένου ήταν ορθή η θέση του συνήγορου για τον Εφεσείοντα, ότι σε σχέση με τις κατηγορίες 5 – 9, η εν λόγω μαρτυρία παρουσιαζόταν, πάντα από την όψη της, αδύνατη.
4. Την αδυναμία αυτή αναγνώρισε και ο συνήγορος της Εφεσίβλητης. Ως προς τις υπόλοιπες όμως κατηγορίες (1 – 4) - κατηγορίες της ίδιας μορφής και σοβαρότητας – η υπάρχουσα μαρτυρία, πάντα στην όψη της, ήταν επαρκής και ικανή να δικαιολογήσει εύρημα περί πιθανολόγησης καταδίκης για διάπραξη των αδικημάτων που καλύπτουν.
5. Υπό το φως των πιο πάνω, το πρωτόδικο Δικαστήριο καθοδηγήθηκε ορθά ως προς τις αρχές της νομολογίας. Έλαβε υπόψη του τη θεμελιώδη αρχή ότι κάθε πρόσωπο το οποίο κατηγορείται για τη διάπραξη ποινικού αδικήματος δικαιούται να απολυθεί επί εγγυήσει, εκτός εάν συντρέχουν ουσιαστικοί λόγοι περί του αντιθέτου.
6. Κατέληξε, επίσης ορθά, ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων, δεδομένου του ανώτατου ύψους της ποινής που προβλέπεται, σε συνάρτηση με την πιθανολόγηση καταδίκης όπως αυτή μπορούσε να εντοπισθεί από την ενώπιόν του [*472]μαρτυρία, ικανοποιούσαν τις αρχές της νομολογίας και δικαιολογούσαν την έκδοση διατάγματος κράτησης.
7. Υπό τις συνθήκες, η πιθανότητα καταδίκης του Εφεσείοντα ενείχε και τον εγγενή κίνδυνο μη παρουσίας του στη δίκη εάν αφηνόταν ελεύθερος. Υπό το πρίσμα αυτό οι προσωπικές συνθήκες του Εφεσείοντα, τις οποίες επίσης έλαβε υπόψη του το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν ήταν καθοριστικής σημασίας.
8. Όπως έχει κατ’ επανάληψη νομολογηθεί, ο χρόνος κράτησης δεν είναι από μόνος του αποφασιστικός παράγοντας, αλλά συνυπολογίζεται μαζί με όλα τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης.
9. Στην υπό κρίση περίπτωση, δεδομένης της ολιγόμηνης έκτασής του και συνυπολογιζομένων των σοβαρών κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων, δεν ήταν τέτοιας έκτασης ούτως ώστε να δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς απόρριψη του αιτήματος κράτησής του.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Καλλή ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 429, ECLI:CY:AD:2015:B437.
Έφεση εναντίον Κράτησης.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Λοΐζου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 6623/2015), ημερομηνίας 11/6/2015.
Α. Πελεκάνος, Χ. Γεωργίου και Χ. Βασιλείου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Θ. Παπανικολάου, Δημόσιος Κατήγορος Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ..
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Στις 11.6.2015 Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας διέταξε την κράτηση του Εφεσείοντα μέχρι και την προσαγωγή του ενώπιον Κακουργιοδικείου για τη δίκη του, η οποία ορίστηκε στις 8.10.2015.
Ο Εφεσείων αντιμετωπίζει εννέα κατηγορίες, αδιαμφισβήτη[*473]τα σοβαρής μορφής. Αφορούν συνομωσία προς διάπραξη κακουργημάτων, ήτοι εμπρησμών, κατηγορίες 1 – 6 και συνομωσία προς διάπραξη του κακουργήματος της απόπειρας καταστροφής περιουσίας με εκρηκτικές ύλες και κατοχή εκρηκτικών υλών, κατηγορίες 7 – 9. Είναι εγκληματικές συμπεριφορές που αντιμετωπίζονται με ποινή φυλάκισης σε περίπτωση καταδίκης, μέχρι και 14 ετών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού προέβη σε ανασκόπηση των αρχών που διέπουν τη διακριτική ευχέρεια για έκδοση διαταγής κράτησης κατηγορουμένου μέχρι την ημερομηνία της δίκης του, κατέληξε ότι είχε στοιχειοθετηθεί ο κίνδυνος μη προσέλευσης του Εφεσείοντα σε δίκη και διέταξε την παραμονή του υπό κράτηση. Η απόφαση αυτή αμφισβητείται με πέντε λόγους έφεσης ως εσφαλμένη. Οι πρώτοι τέσσερις λόγοι συμπλέκονται και περιστρέφονται γύρω από την αμφισβήτηση της ορθής εφαρμογής των νομολογιακών αρχών από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Τίθεται, ουσιαστικά, ότι ενώπιον του Δικαστηρίου δεν υπήρχε επαρκής μαρτυρία ώστε να δικαιολογείται το εύρημα περί πιθανολόγησης καταδίκης για διάπραξη των προαναφερθέντων αδικημάτων από τον Εφεσείοντα. Με τον πέμπτο λόγο έφεσης προβάλλεται ότι ο χρόνος κράτησης του Εφεσείοντα είναι υπερβολικός και συγκρούεται με το Άρθρο 5(4) της ΕΣΔΑ και το Άρθρο 11.7 του Συντάγματος.
Αναπτύσσοντας τους λόγους έφεσης ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι η ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου τεθείσα μαρτυρία, εξεταζόμενη στην όψη της και μόνο, δεν δικαιολογούσε εύρημα περί πιθανολόγησης καταδίκης. Η εισήγηση αυτή κινήθηκε σε δύο άξονες: Αφενός στη βάση ότι δεν υπάρχει μαρτυρία που να συνδέει το πρόσωπο που περιγράφεται ως «Βαλεντίνος» στις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας 13 και 16 με τον συγκεκριμένο Εφεσείοντα και αφετέρου στη βάση ότι θα ήταν αδύνατη η στοιχειοθέτηση των κατηγοριών 5 – 9, αφού οι ημερομηνίες που καλύπτουν ταυτίζονται με χρονικό διάστημα που ο ΜΚ 13, φερόμενος ως ο συναυτουργός και επί της μαρτυρίας του οποίου εδράζονται, ήταν υπό κράτηση ή εκτός Κύπρου.
Όπως ορθά εντόπισε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η ισχύς της υπόθεσης προκύπτει από τις μαρτυρικές καταθέσεις δύο προσώπων, των ΜΚ 13 και 16 στο κατηγορητήριο, οι οποίοι φέρονται ως συναυτουργοί και τα πρόσωπα τα οποία συνωμότησαν με τον Εφεσείοντα. Ο ΜΚ 13 αναφέρεται στην κατάθεσή του σε [*474]σειρά εγκληματικών ενεργειών οι οποίες έλαβαν χώραν σε διάφορες ημερομηνίες και στις οποίες εμπλέκει κάποιο «Βαλεντίνο ο οποίος είναι Πρόεδρος του ΕΛΑΜ στη Λάρνακα και στενός συνεργάτης του Λαζάρου». Στο πρόσωπο αυτό αναφέρεται και ο ΜΚ 16. Είναι, με όλο το σεβασμό, αβάσιμη η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του Εφεσείοντα ότι δεν προέκυπτε από την ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου μαρτυρία ταυτοποίησης του εν λόγω προσώπου με τον Εφεσείοντα. Ενώπιον του Δικαστηρίου υπήρχε η ίδια η κατάθεση του Εφεσείοντα, ο οποίος σε σχετική ερώτηση ως προς τη σχέση του με τον Λάζαρο Φιλίππου, ανέφερε ότι «είναι μάστρος μου στο Megabet Plus». Περαιτέρω, υπήρχε επίσης ενώπιον του Δικαστηρίου κατάθεση άλλου προσώπου, της διευθύντριας της εταιρείας Megabet Plus, στην οποία αναφέρει ότι «ο Βαλεντίνος Αλαμάνγκος είναι υπάλληλος της εταιρείας και εκτελεί χρέη messenger. Δηλαδή γυρίζει τα καταστήματα σε όλες τις πόλεις».
Όπως ήδη αναφέρθηκε, τον Εφεσείοντα εμπλέκει στην όλη εγκληματική συμπεριφορά που καλύπτουν οι κατηγορίες η μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας 13 και 16 επί του κατηγορητηρίου. Ιδιαίτερα η μαρτυρία του ΜΚ 13. Είναι γεγονός, και επί του προκειμένου είναι ορθή η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου για τον Εφεσείοντα, ότι σε σχέση με τις κατηγορίες 5 – 9 η εν λόγω μαρτυρία παρουσιάζεται, πάντα από την όψη της, αδύνατη για τους λόγους που έχουν ήδη έκτεθεί. Την αδυναμία αυτή αναγνώρισε και ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσίβλητης. Ως προς τις υπόλοιπες όμως κατηγορίες (1 – 4) - κατηγορίες της ίδιας μορφής και σοβαρότητας – η υπάρχουσα μαρτυρία, πάντα στην όψη της, είναι επαρκής και ικανή να δικαιολογήσει εύρημα περί πιθανολόγησης καταδίκης για διάπραξη των αδικημάτων που καλύπτουν.
Υπό το φως των πιο πάνω είναι κατάληξή μας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο καθοδηγήθηκε ορθά ως προς τις αρχές της νομολογίας. Ελαβε υπόψη του τη θεμελιώδη αρχή ότι κάθε πρόσωπο το οποίο κατηγορείται για τη διάπραξη ποινικού αδικήματος δικαιούται να απολυθεί επί εγγυήσει, εκτός εάν συντρέχουν ουσιαστικοί λόγοι περί του αντιθέτου. Κατέληξε, επίσης ορθά, ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων, δεδομένου του ανώτατου ύψους της ποινής που προβλέπεται, σε συνάρτηση με την πιθανολόγηση καταδίκης όπως αυτή μπορούσε να εντοπισθεί από την ενώπιόν του μαρτυρία, ικανοποιούσαν τις αρχές της νομολογίας και δικαιολογούσαν την έκδοση διατάγματος κράτησης. Υπό τις συνθήκες, η πιθανότητα καταδίκης [*475]του Εφεσείοντα ενέχει και τον εγγενή κίνδυνο μη παρουσίας του στη δίκη εάν αφεθεί ελεύθερος. Υπό το πρίσμα αυτό οι προσωπικές συνθήκες του Εφεσείοντα, τις οποίες επίσης έλαβε υπόψη του το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν ήταν καθοριστικής σημασίας.
Όπως έχει κατ’ επανάληψη νομολογηθεί, με πιο πρόσφατη την απόφαση Καλλή ν. Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 429, ECLI:CY:AD:2015:B437, ο χρόνος κράτησης δεν είναι από μόνος του αποφασιστικός παράγοντας, αλλά συνυπολογίζεται μαζί με όλα τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Στην υπό κρίση περίπτωση, δεδομένης της ολιγόμηνης έκτασής του και συνυπολογιζομένων των σοβαρών κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων, δεν είναι τέτοιας έκτασης ούτως ώστε να δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς απόρριψη του αιτήματος κράτησής του.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο