Cylaw

Θεοδωρόπουλος Γιώργος ν. Aστυνομίας (2016) 2 ΑΑΔ 1035

ECLI:CY:AD:2016:B487

(2016) 2 ΑΑΔ 1035

[*1035]19 Οκτωβρίου, 2016

[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ,

Εφεσείων,

ν.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,

Εφεσίβλητης.

(Ποινική Έφεση Αρ. 28/2016)

Ποινική Δικονομία ― Ένταλμα έρευνας ― Κατά πόσον η έρευνα που διεξήχθη από την Αστυνομία και η λήψη ναρκωτικών από την οικία του εφεσείοντος, ήταν εκτός της εμβέλειας του εντάλματος έρευνας ― Κατά πόσον τα ναρκωτικά λήφθηκαν κατά παράβαση του εντάλματος έρευνας και ως εκ τούτου παράνομα και αντισυνταγματικά ― Απορριπτική κατάληξη λόγων έφεσης ― Εκρίθη ορθό το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εμβέλεια του εντάλματος έρευνας κάλυπτε και βοηθητική οικία.

Μετά από ακροαματική διαδικασία Επαρχιακό Δικαστήριο, έκρινε ένοχο τον εφεσείοντα στις κατηγορίες της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α (12,8707 γρ. κοκαΐνης) και τάξεως Β (38,8192 γρ. κάνναβης) με σκοπό την προμήθεια τους σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των σχετικών προνοιών του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977, όπως τροποποιήθηκε) και του επέβαλε συντρέχουσες ποινές άμεσης φυλάκισης και στις 3 κατηγορίες 18 μηνών.

Η καταδίκη του εφεσείοντα ήταν αποτέλεσμα της αποδοχής από το πρωτόδικο Δικαστήριο της θέσης της Κατηγορούσας Αρχής ότι τα ναρκωτικά εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν νόμιμα από υπνοδωμάτιο στο οποίο κοιμόταν ο εφεσείοντας στις 14.8.2011 κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εντάλματος έρευνας ημερ. 11.8.2011, ενώ η θέση της Υπεράσπισης ήταν πως τα ναρκωτικά λήφθηκαν κατά παράβαση του εντάλματος έρευνας και ως εκ τούτου παράνομα και αντισυνταγματικά.

Η ένσταση της Υπεράσπισης για κατάθεση των ναρκωτικών ως [*1036]τεκμηρίων αποτέλεσε αντικείμενο δίκης εντός δίκης, με προκαθορισμένο πλαίσιο κατά πόσο τα ναρκωτικά εντοπίστηκαν στην κατοικία 28Α της οδού Μάρκου Μπότσαρη στα Λειβάδια Λάρνακας, για την οποία υπήρξε η σχετική δικαστική εξουσιοδότηση για έρευνα, ή σε άλλο υποστατικό που δεν ήταν μέρος της εν λόγω κατοικίας αλλά της ισόγειας κατοικίας 28Β. Σχετικά, ήταν κοινός τόπος ότι η κατοικία 28Α είναι ανώγειος και σ’ αυτή διαμένει ο εφεσείοντας με τους γονείς και τα αδέλφια του, ενώ η κατοικία 28Β είναι ισόγειος και σ’ αυτή διαμένει ο παππούς και η γιαγιά του εφεσείοντα, τα δε ναρκωτικά εντοπίστηκαν σε βοηθητική κατοικία, που είχε ξεχωριστή είσοδο, στην κοινή αυλή των δύο κατοικιών.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία των δύο αστυνομικών που εκτέλεσαν το ένταλμα και τη μαρτυρία του εφεσείοντα και της μητέρας του, απέρριψε την ένσταση της Υπεράσπισης για κατάθεση των ναρκωτικών ως τεκμηρίων στη βάση του σκεπτικού ότι η βοηθητική οικία στην οποία βρέθηκε να κοιμάται ο κατηγορούμενος είναι μέρος και βρισκόταν στην αυλή της οικίας στην οποία αφορούσε το εκδοθέν ένταλμα και δεν έχει άλλο αριθμό διεύθυνσης από αυτόν που αναγράφεται στο κυρίως κτίριο της οικίας της οικογένειας.

Ο εφεσείων προσέβαλε με την έφεση την πιο πάνω απόφανση θέτοντας και στην κρίση του Εφετείου τα όσα προέβαλε και πρωτοδίκως.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Το ότι το λεκτικό του εντάλματος έρευνας πρέπει να είναι σαφές είναι δεδομένο. Όμως τα γεγονότα της Αtkinson και Νοrster ( κατωτέρω), στις οποίες κρίθηκε πως η έρευνα ήταν εκτός της εμβέλειας του εντάλματος έρευνας, δεν προσομοιάζουν με τα γεγονότα της παρούσας.

2. Στην Atkinson ερευνήθηκε άλλο διαμέρισμα (το υπ’ αρ. 45) από το διαμέρισμα (το υπ’ αρ. 30) που εξουσιοδοτούσε το ένταλμα, ενώ στην Norster ερευνήθηκε γκαράζ που βρισκόταν δίπλα από την οικία του Καλλή τη στιγμή που το ένταλμα εξουσιοδοτούσε έρευνα «σε γκαράζ που βρίσκεται απέναντι από την κατοικία (του Καλλή) σε ανοικτό χώρο».

3. Όπως δε κρίθηκε, η περιγραφή του χώρου στο ένταλμα ήταν και στις δύο περιπτώσεις περιγραφή άλλου χώρου μάλλον παρά λανθασμένη ή κακή περιγραφή.

4. Στην παρούσα όμως περίπτωση δεν μπορούσε να γίνει λόγος ού[*1037]τε για περιγραφή άλλου χώρου, ούτε για λανθασμένη ή κακή περιγραφή η οποία εφόσον δεν οδηγεί σε παραπλάνηση η έρευνα είναι νόμιμη.

5. Το λεκτικό του επίδικου εντάλματος ήταν σαφές και αφορούσε την οικία του εφεσείοντα της οδού Μάρκου Μπότσαρη αρ. 28Α στα Λειβάδια Λάρνακας.

6. Από τη στιγμή δε που η βοηθητική οικία στην οποία εντοπίσθηκε ο εφεσείων, - η οποία είχε ξεχωριστή είσοδο από την οικία 28Β - και από την οποία παρελήφθησαν τα ναρκωτικά βρισκόταν στην κοινή αυλή των δύο οικογενειών που συνδέονταν μεταξύ τους με δεσμούς αίματος και η οποία αυταπόδεικτα χρησιμοποιείτο από αμφότερες τις οικογένειες εφόσον σ’ αυτή εντοπίστηκε κατά το χρόνο της έρευνας να κοιμάται ο εφεσείων, δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την οικία 28Α για την οποία δόθηκε δικαστική εξουσιοδότηση για έρευνα.

7. Κατά συνέπεια, το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εμβέλεια του εντάλματος έρευνας κάλυπτε και τη βοηθητική οικία ήταν ορθό, όπως ορθή ήταν και η απόφαση του να αποδεχτεί την κατάθεση των ναρκωτικών ως τεκμηρίων.

Η έφεση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

R. v. Atkinson [1976] Crim. L.R.,

Norster κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 797.

Έφεση κατά Καταδίκης.

Έφεση από τον Καταδικασθέντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 16711/2012), ημερομηνίας 4/12/2015.

Κ. Ταμπούρλας, για τον Εφεσείοντα.

Αντ. Αντωνίου, για την Εφεσίβλητη.

Εx tempore

ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χριστοδούλου, Δ..

[*1038]ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Μετά από ακροαματική διαδικασία το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας έκρινε ένοχο τον εφεσείοντα στις κατηγορίες της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α (12,8707 γρ. κοκαΐνης) και τάξεως Β (38,8192 γρ. κάνναβης) με σκοπό την προμήθεια τους σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των σχετικών προνοιών του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν.29/1977, όπως τροποποιήθηκε) και του επέβαλε συντρέχουσες ποινές άμεσης φυλάκισης και στις 3 κατηγορίες 18 μηνών.

Η ένσταση της Υπεράσπισης για κατάθεση των ναρκωτικών ως τεκμηρίων αποτέλεσε αντικείμενο δίκης εντός δίκης, με προκαθορισμένο πλαίσιο κατά πόσο τα ναρκωτικά εντοπίστηκαν στην κατοικία 28Α της οδού Μάρκου Μπότσαρη στα Λειβάδια Λάρνακας, για την οποία υπήρξε η σχετική δικαστική εξουσιοδότηση για έρευνα, ή σε άλλο υποστατικό που δεν ήταν μέρος της εν λόγω κατοικίας αλλά της ισόγειας κατοικίας 28Β. Σχετικά είναι κοινός τόπος ότι η κατοικία 28Α είναι ανώγειος και σ’ αυτή διαμένει ο εφεσείοντας με τους γονείς και τα αδέλφια του, ενώ η κατοικία 28Β είναι ισόγειος και σ’ αυτή διαμένει ο παππούς και η γιαγιά του εφεσείοντα, τα δε ναρκωτικά εντοπίστηκαν σε βοηθητική κατοικία, που είχε ξεχωριστή είσοδο, στην κοινή αυλή των δύο κατοικιών.

«Ο κατηγορούμενος βρέθηκε να κοιμάται στη βοηθητική οικία. Αυτή η βοηθητική οικία είναι στην αυλή της οικίας του κατηγορουμένου και δεν έχει άλλο αριθμό διεύθυνσης από αυτόν που αναγράφεται στο κυρίως κτίριο της οικίας της οικογένειας. Εφόσον διέμενε ο κατηγορούμενος σ’ αυτό το μέρος και είναι μέρος της οικίας της οικογένειας, κρίνω ότι πρόκειται για χώρο [*1039]που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως οικία όπου διαμένει ο κατηγορούμενος. Εφόσον πρόκειται για οικία του κατηγορούμενου καλύπτεται από την περιγραφή του χώρου ως αυτό διατυπώνεται στο ένταλμα έρευνας με το οποίο δόθηκε εξουσιοδότηση στην αστυνομία να ερευνήσει την οικία του κατηγορούμενου για την εξεύρεση ναρκωτικών. Συνεπώς, η έρευνα στο συγκεκριμένο χώρο καλύπτεται από το ένταλμα έρευνας και ήταν νόμιμη. Δεν διαπιστώνω παρανομία σε σχέση με την κατάσχεση των αντικειμένων εφόσον αυτή η κατάσχεση ήταν το αποτέλεσμα εκτέλεσης νόμιμης διαταγής Δικαστηρίου για έρευνα και κατάσχεση στην οικία του κατηγορουμένου. Η περιγραφή του χώρου που εξουσιοδοτούσε την αστυνομία να εισέλθει στην οικία του κατηγορούμενου , ως προκύπτει από την διατύπωση του εντάλματος είναι ικανοποιητική ενόψει του γεγονότος ότι κατά τον επίδικο χρόνο ο κατηγορούμενος χρησιμοποιούσε αυτό το χώρο ως οικία. Η παρούσα περίπτωση δεν είναι από εκείνες ως την υπόθεση R v. Atkinson Crim L.R. 307, όπου η αστυνομία έκανε λάθος και πήγε σε άλλο χώρο από εκείνον που εξουσιοδοτούσε το ένταλμα. Εφόσον η έρευνα στην οικία του κατηγορούμενου ήταν εξουσιοδοτημένη από Δικαστικό ένταλμα, η έρευνα ήταν νόμιμη ως και νόμιμα είναι τα Τεκμήρια που κατακρατήθηκαν συνεπεία της έρευνας στο συγκεκριμένο χώρο.»

Ο εφεσείων θεωρεί πως το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και/ή αντινομικά αποδέκτηκε την κατάθεση των επίδικων ναρκωτικών ως τεκμηρίων εφόσον, όπως διατείνεται, αυτά παραλήφθηκαν κατά παράβαση του εντάλματος έρευνας που περιόριζε την έρευνα μόνο στην κατοικία 28Α. Επανέλαβε συναφώς ό,τι και πρωτοδίκως. Δηλαδή, ότι σύμφωνα με τη νομολογία (R. v. Atkinson [1976] Crim. L.R. 307 η οποία υιοθετήθηκε και στην Norster κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 797) το λεκτικό ενός εντάλματος έρευνας πρέπει να είναι σαφές και να προσδιορίζει επακριβώς τα υποστατικά που θα ερευνηθούν προς αποφυγή παραπλάνησης. Από τη στιγμή δε που το ένταλμα έρευνας εξουσιοδοτούσε την αστυνομία να ερευνήσει μόνο την κατοικία 28Α, τα επίδικα ναρκωτικά δεν έπρεπε να γίνουν αποδεκτά ως τεκμήρια καθότι εντοπίστηκαν σε υποστατικό για το οποίο δεν δόθηκε δικαστική εξουσιοδότηση έρευνας.

Αντίθετη βεβαίως είναι η θέση της εφεσίβλητης η οποία υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, τονίζοντας ότι τα γεγονότα των Atkinson και Νorster (ανωτέρω) είναι εντελώς διαφορετικά από τα γεγονότα της παρούσας και επομένως δεν μπορεί να γίνει λόγος για έρευνα υποστατικού άλλου απ’ αυτό [*1040]που εξουσιοδοτούσε το ένταλμα, ούτε κατά συνέπεια και για παραπλάνηση του εφεσείοντα.

Εξετάσαμε το παράπονο του εφεσείοντα υπό το πρίσμα της κατάληξης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Το ότι το λεκτικό του εντάλματος έρευνας πρέπει να είναι σαφές είναι δεδομένο (βλ. Norster, ανωτέρω). Όμως τα γεγονότα της Αtkinson και Νοrster, στις οποίες κρίθηκε πως η έρευνα ήταν εκτός της εμβέλειας του εντάλματος έρευνας, δεν προσομοιάζουν με τα γεγονότα της παρούσας. Στην Atkinson ερευνήθηκε άλλο διαμέρισμα (το υπ’ αρ. 45) από το διαμέρισμα (το υπ’ αρ. 30) που εξουσιοδοτούσε το ένταλμα, ενώ στην Norster ερευνήθηκε γκαράζ που βρισκόταν δίπλα από την οικία του Καλλή τη στιγμή που το ένταλμα εξουσιοδοτούσε έρευνα «… σε γκαράζ που βρίσκεται απέναντι από την κατοικία (του Καλλή) σε ανοικτό χώρο». Όπως δε κρίθηκε, η περιγραφή του χώρου στο ένταλμα ήταν και στις δύο περιπτώσεις περιγραφή άλλου χώρου μάλλον παρά λανθασμένη ή κακή περιγραφή. Στην παρούσα όμως περίπτωση δεν μπορεί να γίνει λόγος ούτε για περιγραφή άλλου χώρου, ούτε για λανθασμένη ή κακή περιγραφή η οποία εφόσον δεν οδηγεί σε παραπλάνηση η έρευνα είναι νόμιμη. Το λεκτικό του επίδικου εντάλματος ήταν σαφές και αφορούσε την οικία του εφεσείοντα της οδού Μάρκου Μπότσαρη αρ. 28Α στα Λειβάδια Λάρνακας. Από τη στιγμή δε που η βοηθητική οικία στην οποία εντοπίσθηκε ο εφεσείων, – η οποία είχε ξεχωριστή είσοδο από την οικία 28Β – και από την οποία παρελήφθησαν τα ναρκωτικά βρισκόταν στην κοινή αυλή των δύο οικογενειών που συνδέονταν μεταξύ τους με δεσμούς αίματος και η οποία αυταπόδεικτα χρησιμοποιούταν από αμφότερες τις οικογένειες εφόσον σ’ αυτή εντοπίστηκε κατά το χρόνο της έρευνας να κοιμάται ο εφεσείων, δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την οικία 28Α για την οποία δόθηκε δικαστική εξουσιοδότηση για έρευνα. Κατά συνέπεια το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εμβέλεια του εντάλματος έρευνας κάλυπτε και τη βοηθητική οικία είναι ορθό, όπως ορθή ήταν και η απόφαση του να αποδεχτεί την κατάθεση των ναρκωτικών ως τεκμηρίων.

Ενόψει των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται και η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.

Η έφεση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο