ECLI:CY:AD:2018:B146

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                                                                   (Ποινική Έφεση Αρ. 15/2016)

 

3 Απριλίου, 2018

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δικαστές]

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΙΔΗΣ,

Εφεσείων,

v.

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,

Εφεσίβλητης.

 

----------

 

Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.

 

Στ. Πίπη (κα), Δημόσιος Κατήγορος, για την Εφεσίβλητη.

 

----------

 

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Σταματίου, Δ.

 

 -----------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπισε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας κατηγορητήριο αποτελούμενο από μία κατηγορία στη βάση των ακολούθων λεπτομερειών:

 

«Ο κατηγορούμενος στις 22/3/2014 στη Λεωφόρο Μακαρίου στην Λάρνακα οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αριθμούς εγγραφής KVK021 και παρέλειψε να σταματήσει σε κόκκινο σηματοδότη που τοποθετήθηκε από την Αρμόδια Αρχή, ήτοι πέρασε ενώ το κόκκινο φως ήταν αναμμένο.

Εκδόθηκε εξώδικο για το ποσό των €85.

Βαθμοί Ποινής 2.»

 

Η Κατηγορούσα Αρχή στήριξε την υπόθεσή της στη μαρτυρία του Αστ.1154 Ν. Ιγνατίου, ο οποίος ανέφερε ότι, ενώ βρισκόταν σε περιπολία στη λεωφόρο Μακαρίου στη Λάρνακα, διαπίστωσε ότι το όχημα με αριθμούς εγγραφής KVK021 που οδηγείτο από τον εφεσείοντα παρέλειψε να σταματήσει στο κόκκινο φανάρι του σηματοδότη επί της διάβασης πεζών. Μετά που έκανε σήμα στον εφεσείοντα να σταματήσει, τον πληροφόρησε για το αδίκημα που διέπραξε και αυτός απάντησε «Απολογούμαι. Σε έβλεπα από απέναντι που ήταν να στρίψω και αφαιρέθηκα.». Του εξέδωσε εξώδικο πρόστιμο, το οποίο παρέλειψε να πληρώσει εντός της προκαθορισμένης προθεσμίας των 15 ημερών. Η λεωφόρος Μακαρίου αποτελείται από τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας, δύο προς κάθε κατεύθυνση. Ο εφεσείων βρισκόταν στη δεύτερη λωρίδα ως προς την πορεία του και κατά τον επίδικο χρόνο υπήρχε πεζός, ο οποίος προσπαθούσε να διασταυρώσει από αριστερά του εφεσείοντα στην πρώτη λωρίδα κυκλοφορίας. Τόσο στην πρώτη λωρίδα όσο και στις άλλες δύο εξ αντιθέτου λωρίδες υπήρχαν σταματημένα οχήματα. Ο μάρτυρας δεν αντεξετάστηκε από τον εφεσείοντα, ο οποίος, σημειώνεται, ότι είναι δικηγόρος και εμφανιζόταν προσωπικά στην υπόθεση.

 

Αφού κλήθηκε σε απολογία, ο εφεσείων επέλεξε να δώσει ένορκη μαρτυρία, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων:

 

«Ήταν  Σάββατο απόγευμα η ώρα 3, ο καιρός ήταν αίθριος, η κίνηση αραιή και κινούμουν στην 2^η λωρίδα, δηλαδή δεξιά με μια ταχύτητα 50χαω. Πλησιάζοντας αυτή την διάβαση πεζών σε μία απόσταση περίπου γύρω στα 25 μέτρα ήταν πράσινο, αναβόσβηνε το κίτρινο και σχεδόν αμέσως μετά γιατί είναι πάρα πολύ σύντομο σε αντίθεση με τις συνηθισμένες διασταυρώσεις αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα σε κόκκινο, ή από κόκκινο σε κίτρινο. Όταν πέρασε το πράσινο έγινε κίτρινο και ήμουν 25 μέτρα πριν την διάβαση πεζών και είναι θέμα απλώς λόγω των αυτοκινήτων δεν μπορώ να σταματήσω. Σ΄ αυτή την απόσταση πριν την διάβαση ο πεζός ήταν στο πεζοδρόμιο και έβλεπα παρακολουθούσα αυτό από μακριά από πού ερχόταν προς την κατεύθυνση του, δηλαδή την δική μου και κατά συνέπεια αφού δεν θα μπορούσα να σταματήσω και ήταν εξάλλου και ασφαλές για τον πεζό συνέχισα την πορεία μου.»

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του ΜΚ και αναφορικά με τον εφεσείοντα έκρινε ότι, παρόλο που δεν είπε ψέματα στο Δικαστήριο, «αντίκρυσε και ερμήνευσε τα συμβάντα της επίδικης μέρας, και προώθησε αυτά και τις νομικές του θέσεις στο Δικαστήριο, ώστε η συμπεριφορά του να μην κρινόταν ποινικά μεμπτή» και, κατέληξε, συναφώς, ότι δεν μπορούσε να βασιστεί στη μαρτυρία του για να εξάξει ασφαλή συμπεράσματα. Τόνισε, βέβαια, τη θέση του εφεσείοντα ότι πέρασε με κόκκινο φως, κάτι που ήταν αρκετό για τη συγκεκριμένη υπόθεση, με δεδομένο ότι το αδίκημα είναι αυστηρής ευθύνης.

 

Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να καταδικάσει τον εφεσείοντα στην κατηγορία που αντιμετώπιζε αμφισβητείται με τέσσερις λόγους έφεσης. Με τους πρώτους δύο λόγους προβάλλεται λανθασμένη η αξιολόγηση της μαρτυρίας και, ειδικότερα, η μη αποδοχή της μαρτυρίας του ιδίου του εφεσείοντα και η κατάληξη σε ευρήματα που δεν υποστηρίζοντο από την ενώπιόν του μαρτυρία. Με τον τρίτο λόγο έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε λανθασμένη εφαρμογή του Νόμου ή και παρερμήνευσε το Νόμο και ότι λανθασμένα καταδίκασε τον εφεσείοντα, ενώ με τον τέταρτο λόγο λανθασμένα τον κάλεσε σε απολογία και τον καταδίκασε.

 

Σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση της μαρτυρίας δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε σφάλμα στην απόφαση του Δικαστηρίου. Η παράλειψη του εφεσείοντα να αντεξετάσει το μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας σε συνδυασμό με την απάντηση που είχε δώσει στον αστυφύλακα αμέσως μετά την ανακοπή του, καθώς επίσης και η δική του εκδοχή ότι πέρασε από τη διάβαση πεζών ενώ ο φωτεινός σηματοδότης ήταν κόκκινος, δεν αφήνουν περιθώρια ανατροπής της κρίσης του πρωτόδικου Δικαστηρίου.

 

Το αδίκημα που αντιμετώπισε ο εφεσείων, όπως αναφέρεται στην έκθεση αδικήματος, στηρίζεται στον καν. 66Β(1)(α)(i), (ii), (2) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984, Κ.Δ.Π. 66/84, όπως τροποποιήθηκε από την Κ.Δ.Π. 189/08. Ο καν. 66Β(1)(α)(i)(ii) προνοεί ως ακολούθως:

 

«66B(1) Ο τρόπος ρύθμισης της τροχαίας με τη χρήση φωτεινών σηματοδοτών είναι ο ακόλουθoς:

 

(α) Ενδείξεις στους φωτεινούς σηματοδότες για οχήματα:

 

(i) Εξαιρουμένων των προνοιών της υποπαραγράφου (ii) η ένδειξη του κόκκινου φανού σημαίνει απαγόρευση για κάθε όχημα που βρίσκεται στον δρόμο να προχωρήσει πέραν της γραμμής στάσης, της άσπρης δηλαδή γραμμής που είναι χαραγμένη εγκάρσια, ή πέραν του σημείου από το οποίο ο οδηγός μπορεί να βλέπει τον φωτεινό σηματοδότη που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του σε περίπτωση όπου η γραμμή στάσης δεν είναι ευκρινώς ορατή ή δεν υπάρχει χαραγμένη στο δρόμο.

 

(ii) Η ένδειξη του κόκκινου φανού σημαίνει, για όχημα της Αστυνομίας, της Στρατονομίας της Εθνικής Φρουράς, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, για ασθενοφόρο όχημα, πυροσβεστικό όχημα του Τμήματος Δασών, οχήματος της Πολιτικής Άμυνας ή για ναυαγοσωστικό όχημα, απαγόρευση να προχωρήσει πέραν της γραμμής στάσης ή του φωτεινού σηματοδότη όπως αναφέρεται στην υποπαράγραφο (i) εκτός αν το όχημα χρησιμοποιείται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για υπηρεσία έκτακτης ανάγκης και έχει σε λειτουργία το ειδικό φωτεινό ή ηχητικό σήμα ή και τα δύο, όπως αναφέρεται στην υποπαράγραφο (η) της παραγράφου (4) του Κανονισμού 54, οπότε το εν λόγω όχημα μπορεί να προχωρήσει νοουμένου ότι καταβάλλεται από τον οδηγό του κάθε εύλογη προσπάθεια ώστε με την κίνησή του υπό τις δοσμένες περιστάσεις να μην δημιουργείται οποιοσδήποτε κίνδυνος σε άλλους χρήστες του δρόμου.

 

……………………………………..

 

(2)     Παράβαση συμμόρφωσης με τις ενδείξεις που αναφέρονται στην παράγραφο (1) συνιστά αδίκημα:

 

Νοείται….»

 

Ο εφεσείων επανέλαβε τη θέση που προέβαλε πρωτοδίκως και δεν έγινε αποδεκτή, περί ελαττωματικότητας του κατηγορητηρίου. Σύμφωνα με την εισήγηση, στο άρθρο 66Β(1)(α)(ι) υπάρχουν δύο περιπτώσεις όπου μπορεί να διαπραχθεί το αδίκημα, ήτοι (α) εάν ο οδηγός προχωρήσει πέραν της γραμμής στάσης ή (β) εάν δεν υπάρχει στο δρόμο γραμμή στάσης ή δεν είναι ευκρινώς ορατή, εάν ο οδηγός προχωρήσει πέραν του σημείου από το οποίο ο οδηγός μπορεί να δει το σηματοδότη. Στο κατηγορητήριο που αντιμετώπισε ο ίδιος δεν γίνεται καμία αναφορά σε αυτά τα στοιχεία. Περαιτέρω, εισηγήθηκε ότι ο καν. 66Β(1)(v) των ιδίων κανονισμών παρείχε υπεράσπιση, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό από το Δικαστήριο. Εισηγήθηκε, περαιτέρω, ότι για να αποδειχθεί η κατηγορία θα έπρεπε να αποδειχθεί με μαρτυρία η ένοχη διάνοια (mens rea) του κατηγορούμενου. Θα έπρεπε, δηλαδή, να υπάρχει μαρτυρία ότι κατά το χρόνο που το φως έγινε κόκκινο, ο εφεσείων είχε το χρόνο και τη δυνατότητα να σταματήσει προ της διάβασης πεζών και δεν το έπραξε.

 

Με όλο το σεβασμό δεν κρίνουμε ότι οι εισηγήσεις του εφεσείοντα ευσταθούν.

 

Το κατηγορητήριο, όπως φαίνεται από τις λεπτομέρειες του αδικήματος που παρατίθενται πιο πάνω, ήταν σαφές ως προς την πράξη που καταλογίζεται στον εφεσείοντα. Από δε τη μαρτυρία τόσο του ΜΚ, όσο και του ίδιου του κατηγορούμενου, είναι επίσης σαφές ότι ο εφεσείων πέρασε από τη διάβαση πεζών η οποία ρυθμίζετο με φωτεινό σηματοδότη, ο οποίος λειτουργούσε κανονικά, ενώ το κόκκινο φως ήταν αναμμένο. Προκύπτει, επίσης, σαφώς από τη μαρτυρία και του ιδίου του εφεσείοντα ότι κατά τον επίδικο χρόνο υπήρχε πεζός στην πρώτη λωρίδα κυκλοφορίας.

 

Ο ισχυρισμός περί ύπαρξης υπεράσπισης στη βάση του καν. 66Β(1)(v)[1] είναι ανυπόστατος. Δεν εξετάζεται στην παρούσα περίπτωση ένδειξη κίτρινου φανού που αφορά ο εν λόγω κανονισμός.

 

Περαιτέρω, καθίσταται σαφές από τον ίδιο τον κανονισμό ότι το αδίκημα στοιχειοθετείται ανεξάρτητα από την πρόθεση του παραβάτη. Συνακόλουθα, δεν απαιτείται απόδειξη ένοχης διάνοιας (mens rea).

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται.

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.

 

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.

 

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.

 

/ΧΤΘ