ECLI:CY:AD:2018:B275
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση αρ. 175/2015)
6 Ιουνίου 2018
[Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΔΔ]
E.M. STUDIO BAGNO LIMITED
Εφεσειόντων
ΚΑΙ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Εφεσίβλητης
---------------
Γεωργία Δημητρίου (κα) για Ανδρέας Ζαχαρίου & Σία ΔΕΠΕ, για τους εφεσείοντες.
Γεωργία Παπανικολάου (κα) για Χρυσαυγή Αργυρού & Σία ΔΕΠΕ, για την εφεσίβλητη.
---------------
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί
από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
---------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα εταιρεία βρέθηκε, μετά από ακρόαση, ένοχη για το ότι δεν είχε καταβάλει 13ο μισθό στην παραπονούμενη/εφεσίβλητη, εργοδοτούμενή της, κατά παράβαση του περί Προστασίας των Μισθών Νόμου του 2007 (Ν. 35(Ι)(/2007).
Ο διευθυντής της εφεσείουσας, πρώην κατηγορούμενος 2, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ως συνεργός εν τη εννοία του άρθρου 20 του Ποινικού Κώδικα και ειδικότερα για το ότι παρακίνησε την εφεσείουσα να μην καταβάλει τον εν λόγω μισθό, αθωώθηκε διότι κρίθηκε πως δεν είχε την απαιτούμενη ένοχη διάνοια (mens rea).
Προβάλλεται με την παρούσα έφεση ότι κακώς η εφεσείουσα καταδικάστηκε, ενώ αθωώθηκε ο πρώην κατηγορούμενος 2, μοναδικός διευθυντής της, μέσω του οποίου η εφεσείουσα ενεργούσε.
Κατ΄αρχάς, αν και δεν εγείρεται τέτοιο ζήτημα στην παρούσα όπου ο διευθυντής αθωώθηκε για άλλο λόγο, σημειώνουμε τον προβληματισμό κατά πόσο ο πρώην κατηγορούμενος 2 μπορούσε, εν πάση περιπτώσει, να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί ως συνεργός σε τέτοιας φύσεως αδίκημα. Τούτο γιατί, παρά την αναφορά στην υπόθεση Terezian v. Θεοδώρου, Ποινική Έφεση 198/2015, ημερομηνίας 2.12.2016, ECLI:CY:AD:2016:D539, περί της δυνατότητας ποινικής ευθύνης διευθυντή της εργοδότριας εταιρείας ως συνεργού, στην Peppis Company Ltd v. Επαρχιακός Λειτουργός Εργασίας (1999) 2 ΑΑΔ 272, αποφασίστηκε, με αναφορά σε παρόμοια ρύθμιση στον περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμο, Ν. 81(Ι)/1996, ότι δεν μπορεί ο διευθυντής εταιρείας να συμπεριλαμβάνεται στο κατηγορητήριο ως συνεργός σε περιπτώσεις όπως εν προκειμένω, όπου ο κατηγορούμενος έχει εκ του νόμου την ιδιότητα του εργοδότη. Στην εν λόγω απόφαση υποδείχθηκε ότι εργοδότης ήταν η εταιρεία, ενώ ο διευθυντής της δεν ήταν εργοδότης και κακώς προστέθηκε στο κατηγορητήριο το άρθρο 20 για να συμπεριλάβει και το διευθυντή ως συνεργό.
Εν πάση περιπτώσει, η έννοια του συνεργού που αποδόθηκε στον πρώην κατηγορούμενο 2 προϋποθέτει την ύπαρξη αντίστοιχης ένοχης διάνοιας (Παυλόπουλος ν. Skopy Shoe Factory Ltd (2003) 2 ΑΑΔ 261, Jogee [2016] 2 WLR 681), σε αντίθεση με το αδίκημα που αντιμετώπισε η εφεσείουσα, το οποίο ως αδίκημα αυστηρής ευθύνης (βλ. Terezian, ανωτ.), δεν προϋποθέτει υποκειμενική υπόσταση. Επομένως, η εφεσείουσα μπορούσε να καταδικαστεί για το αδίκημα αυστηρής ευθύνης που αντιμετώπιζε, έστω και αν ο διευθυντής της, μέσω του οποίου ενήργησε, είχε αθωωθεί λόγω μη στοιχειοθέτησης ένοχης διάνοιας (Pavlos Zenonos General Motors Ltd ν. Δημοκρατίας (2009) 2 ΑΑΔ 5, Callow v. Tillstone [1900] 83 LT 411).
Προβάλλεται περαιτέρω ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι είχε αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της εφεσείουσας και την κάλεσε σε απολογία, επειδή, κατ΄ισχυρισμό, δεν είχε προσαχθεί καμιά αποδεκτή μαρτυρία αναφορικά με την ύπαρξη και εγγραφή της εφεσείουσας ως εταιρείας. Η εφεσίβλητη είχε καταθέσει δέσμη εγγράφων ως το αποτέλεσμα ηλεκτρονικής έρευνας στον Έφορο Εταιρειών, όπως διευκρίνισε. Αυτά, όμως, κατά την εισήγηση της εφεσείουσας, δεν αποτελούν μαρτυρία για το γεγονός της ύπαρξης της ως εταιρείας κατά τον ουσιώδη χρόνο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτή η μαρτυρία που προσφέρθηκε, για την οποία, σημειώνεται, ότι η εφεσίβλητη καθόλου δεν αντεξετάστηκε. Πέραν τούτου, όχι μόνο προσφέρθηκε μαρτυρία για τη λειτουργία της ως εταιρεία, αλλά αποτέλεσε κοινό τόπο, τέτοια λειτουργία και το μόνο που τέθηκε στην εφεσίβλητη κατά την αντεξέτασή της ήταν ότι «η εταιρεία» δεν της όφειλε 13ο μισθό. Αβάσιμη, συνεπώς, κρίνεται η εισήγηση ότι υπό τέτοιες περιστάσεις δεν θα έπρεπε η εφεσείουσα να κληθεί σε απολογία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ της εφεσίβλητης, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. Νικολάτος, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
/ΚΧ»Π
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο