ECLI:CY:AD:2019:B204
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 153/2018)
31 Μαΐου, 2019
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΕΠΑΡΧΟΣ ΠΑΦΟΥ,
Εφεσείων,
ΚΑΙ
1. TREMETOUSHIOTIS DEVELOPERS LTD,
2. xxx ΤΡΕΜΕΤΟΥΣΙΩΤΗΣ,
Εφεσίβλητοι.
_ _ _ _ _ _
Μ. Κορακίδου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Σ. Ζαννούπας, για τoυς Εφεσίβλητους.
Εφεσίβλητος 2 παρών.
_ _ _ _ _ _
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Σταματίου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι κρίθηκαν κατ΄ έφεση ένοχοι σε τρεις κατηγορίες στη βάση των προνοιών του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, και του άρθρου 20 του Κεφ. 54. Συγκεκριμένα, η τρίτη κατηγορία αφορούσε κατοχή οικοδομών χωρίς πιστοποιητικό εγκρίσεως από την αρμόδια Αρχή, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10, 20(1), (2), (3) και (3Α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, και του άρθρου 20. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος έχουν ως ακολούθως:
«Οι Κατηγορούμενοι 1 και 2 κατά ή περί το 2006 μέχρι σήμερα, κατέχουν μια κατοικία, τέσσερα διαμερίσματα και δύο κολυμβητικές δεξαμενές στο χωριό xxx της επαρχίας Πάφου εντός των Τεμαχίων 9x7, 9x5 και 9x6, Φυλ/Σχ. XxV/35, στην τοποθεσία xxx, χωρίς πιστοποιητικό εγκρίσεως από την αρμόδια αρχή, δηλαδή τον Έπαρχο Πάφου.»
Η τέταρτη κατηγορία αφορούσε ανέγερση προσθηκομετατροπών, χωρίς άδεια οικοδομής, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 8(2)(α), 8Α, 9, 10, 20(1)(α), (2), (3)(β) και 3 Α, του ίδιου Νόμου, του περί Δημοσίων Οδών Νόμου, Κεφ. 83, και του άρθρου 20 του Κεφ. 154. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος έχουν ως ακολούθως:
«Οι κατηγορούμενοι 1 και 2 κατά ή περί το 2006 μέχρι σήμερα κατά το στάδιο της κατασκευής των δώδεκα διαμερισμάτων, των δύο κατοικιών, των τεσσάρων κολυμβητικών δεξαμενών και της περίφραξης εντός των τεμαχίων 9x7, 9x5 και 9x6, Φ/Σχ. XxV/35, στο χωριό xxx της Επαρχίας Πάφου προέβησαν στην ανέγερση προσθηκομετατροπών χωρίς την εξασφάλιση σχετικής άδειας οικοδομής από την αρμόδια αρχή, δηλαδή τον Έπαρχό Πάφου, συγκεκριμένα προέβησαν στην αλλαγή του είδους θεμελίωσης όλων των οικοδομών, κατασκεύασαν πρόσθετα τοιχία σε όλες τις οικοδομές της 2ης στάθμης, κατασκεύασαν τοίχο αντιστήριξης ύψους της τάξης των 9 μέτρων μεταξύ της 2ης και 3ης στάθμης και μέρος των οικοδομών της 2ης στάθμης φόρτισε τα στοιχεία της 1ης στάθμης τα οποία αστόχησαν.»
Η έκτη κατηγορία αφορούσε παράλειψη συμμόρφωσης με ειδοποίηση ημερομηνίας 17.12.2012 που εστάλη από την αρμόδια Αρχή, ήτοι τον Έπαρχο Πάφου για άρση της επικινδυνότητας των οικοδομών, η οποία επιδόθη με ιδιώτη επιδότη κατά παράβαση των άρθρων 15Α, (1)(α)(β)(2) και 20(1)(2)(3)(4)(5) και (6) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, και του άρθρου 20 του Κεφ. 154. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος έχουν ως ακολούθως:
«Οι κατηγορούμενοι 1 και 2 κατά ή περί τις 19 Δεκεμβρίου 2012 και μέχρι σήμερα στην χχχ της Επαρχίας Πάφου παρέλειψαν να συμμορφωθούν με ειδοποίηση ημερομηνίας 17/12/12 που εστάλη σ΄ αυτούς από τον Έπαρχο Πάφου και επιδόθηκε μέσω δικαστικού επιδότη στις 19/12/12, σύμφωνα με την οποία όφειλαν να λάβουν όλα τα αναφερόμενα στην επιστολή μέτρα για άρση της επικινδυνότητας των οικοδομών ήτοι δώδεκα διαμερισμάτων, δύο κατοικιών, τεσσάρων κολυμβητικών δεξαμενών και περίφραξης που ανέγειραν εντός των τεμαχίων 9x7, 9x5 και 9x6, Φ/Σχ. XxV/35 στην xxx της επαρχίας Πάφου.»
Τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα δεν αμφισβητήθηκαν κατ΄ έφεση και παρατίθενται στην απόφαση του Εφετείου. Τα επαναλαμβάνουμε για σκοπούς ποινής:
«Τα ευρήματα του Δικαστηρίου μετά από επισταμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας των οκτώ μαρτύρων κατηγορίας, το πλείστο μέρος της μαρτυρίας των οποίων έκανε αποδεκτό, ήταν ότι η εφεσίβλητη 1 ιδιοκτήτρια συγκεκριμένων τεμαχίων στην xxx Πάφου υπέβαλε στις 26.5.2005 αίτηση για άδεια οικοδομής προς ανέγερση 12 διαμερισμάτων, δύο κατοικιών, τεσσάρων κολυμβητικών δεξαμενών και περιμετρικής περίφραξης. Οι εργασίες οικοδόμησης άρχισαν το 2006 χωρίς άδεια οικοδομής, η οποία εκδόθηκε μόλις στις 7.5.2007 με ισχύ για ένα έτος και χωρίς έκτοτε να ανανεωθεί. Ο εφεσείων απέστειλε επιστολή ημερ. 31.1.2007, καλώντας την εφεσίβλητη εταιρεία να σταματήσει αμέσως τις οικοδομικές εργασίες μέχρι την εξασφάλιση άδειας οικοδομής και ενώ είχαν αποπερατωθεί μια κατοικία, τέσσερα διαμερίσματα, δύο κολυμβητικές δεξαμενές και η περίφραξη. Η υπόλοιπη οικοδομή παρέμενε σε επίπεδο σκελετού. Ακόμη και για τα υποστατικά που αποπερατώθηκαν δεν εκδόθηκε πιστοποιητικό τελικής έγκρισης. Κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης οι εφεσίβλητοι προέβηκαν σε αλλαγές και προσθηκομετατροπές χωρίς την εξασφάλιση προηγούμενης σχετικής άδειας από τον εφεσείοντα. Αφορούσαν σε αλλαγή του είδους θεμελίωσης, την κατασκευή πρόσθετων τοιχίων και την κατασκευή τοίχου αντιστήριξης έκτασης εννέα μέτρων. Λόγω φόρτισης των στοιχείων της πρώτης στάθμης της οικοδομής από στοιχεία της δεύτερης στάθμης, αυτά αστόχησαν με αποτέλεσμα λόγω ακαταλληλότητας των οικοδομών για κατοίκηση ο εφεσείων να εκδώσει διάταγμα απαγόρευσης χρήσης που γνωστοποιήθηκε στην εφεσίβλητη εταιρεία και στους ενοίκους των κατοικιών με επιστολή ημερ. 17.6.2011. Αίτηση που υποβλήθηκε για έκδοση άδειας οικοδομής στις 9.3.2011 από την εφεσίβλητη εταιρεία για διενέργεια προσθηκομετατροπών στα υφιστάμενα διαμερίσματα, απορρίφθηκε.
Λόγω καθιζήσεων που παρουσιάστηκαν στα υποστατικά και της εδαφικής αστάθειας που παρουσίαζαν τα επίδικα τεμάχια, συστάθηκε ειδική επιτροπή από το Υπουργείο Εσωτερικών μέσω της οποίας ο εφεσείων παρέδωσε ειδοποίηση στην εφεσίβλητη εταιρεία ημερ. 17.12.2012, καλώντας την να προβεί στην εκτέλεση συγκεκριμένων έργων για τη διατήρηση της ισορροπίας της περιοχής. Λόγω όμως της μη εκτέλεσης οποιουδήποτε έργου από την εφεσίβλητη εταιρεία, τα έργα εκτελέσθηκαν από τον ίδιο τον εφεσείοντα, ο οποίος και καταχώρησε προηγούμενη ποινική υπόθεση που αφορούσε σε παραβάσεις των προνοιών των Κεφ. 83 και 96.»
Σημειώνεται ότι η εφεσίβλητη 1 είναι ιδιοκτήτρια των επιδίκων τεμαχίων εντός των οποίων προέβη σε ανάπτυξη και ο εφεσίβλητος 2 είναι ο διευθυντής της.
Η κα Κορακίδου ζήτησε όπως εκδοθούν διατάγματα κατεδάφισης των οικοδομών που αφορούν οι κατηγορίες 3 και 4, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε αναστολή, ενόψει του γεγονότος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να εξασφαλιστεί σχετική άδεια από την αρμόδια Αρχή, λόγω της επικινδυνότητας των οικοδομών.
Ο κ. Ζαννούπας, αγορεύοντας για μετριασμό της ποινής, ανέφερε ότι οι εφεσίβλητοι ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη γης και έχουν καταστραφεί οικονομικά, ενόψει αυτής της υπόθεσης. Ο εφεσίβλητος 2, ο οποίος είναι εμπνευστής και διαχειριστής συγκεκριμένης ιστοσελίδας κοινωνικού περιεχομένου, είναι άνθρωπος οικογενειάρχης, που δεν έχει απασχολήσει με οποιονδήποτε τρόπο τις Αστυνομικές ή άλλες Αρχές, και η υπόθεση για την οποία έχει καταδικαστεί είναι η μοναδική υπόθεση που αντιμετώπισε. Τόσο για σκοπούς της παρούσας υπόθεσης, όσο και για σκοπούς της υπόθεσης 7877/2011 που αφορούσε τις ίδιες οικοδομές, έχει υποστεί πολλά έξοδα και ταλαιπωρία για μεγάλο χρονικό διάστημα και το Εφετείο καλείται να επιβάλει ποινή μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος. Με αναφορά στην έκτη κατηγορία υποστήριξε ότι το σχετικό άρθρο επί του οποίου εδράζεται η κατηγορία, έχει καταργηθεί από τις 18.5.2016 και, συνεπώς, με βάση νομολογία στην οποία μας παρέπεμψε, σε τέτοιες περιπτώσεις ο κατηγορούμενος δικαιούται την ευνοϊκότερη μεταχείριση που υπάρχει κατά το χρόνο επιβολής της ποινής. Αναφορικά με την τέταρτη κατηγορία ανέφερε ότι ο τοίχος των εννέα μέτρων προϋπήρχε και όταν εκδικάστηκε η υπόθεση 7877/2011, χωρίς όμως να περιληφθεί σ΄ αυτήν. Ο λόγος, εισηγήθηκε, που καταχωρήθηκε η υπό κρίση υπόθεση είναι διότι δε ζητήθηκε διάταγμα κατεδάφισης κατά την εκδίκαση της εν λόγω υπόθεσης. Θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στην υπόθεση εκείνη όλα όσα τους καταλογίζονται από την παρούσα υπόθεση. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση ο συνήγορος στη μεγάλη καθυστέρηση που υπήρξε από το χρόνο ανέγερσης των επίδικων οικοδομών μέχρι σήμερα.
Κατ΄ αρχάς σημειώνουμε ότι δεν έχουν δοθεί ενώπιόν μας λεπτομέρειες αναφορικά με την υπόθεση 7877/2011, που επικαλέστηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσιβλήτων. Εν πάση περιπτώσει, τα αδικήματα στα οποία κρίθηκαν ένοχοι οι εφεσίβλητοι αποτελούν συνεχή αδικήματα και η προηγούμενη υπόθεση δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε επίπτωση στην ποινή.
Σύμφωνα με το άρθρο 20 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου (Κεφ. 96), ως ίσχυε κατά το χρόνο καταχώρησης του κατηγορητηρίου, το Δικαστήριο, σε περίπτωση καταδίκης για τα αδικήματα, μεταξύ άλλων, της ανέγερσης οικοδομής χωρίς άδεια και της κατοχής οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης, όπως είναι τα αδικήματα των κατηγοριών 3 και 4 που κρίθηκαν ένοχοι οι εφεσίβλητοι, υπόκειται σε περίπτωση πρώτης καταδίκης, όπως είναι η παρούσα περίπτωση, σε φυλάκιση για περίοδο που δεν υπερβαίνει το ένα έτος ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις ΛΚ1,000 (€1.708) ή και στις δύο ποινές. Επιπρόσθετα, το Δικαστήριο δύναται, δυνάμει του άρθρου 20(3)(α) του Νόμου να διατάξει όπως η οικοδομή ή οποιοδήποτε τμήμα αυτής, ανάλογα με την περίπτωση, σε σχέση με την οποία το ποινικό αδίκημα διαπράχτηκε, κατεδαφιστεί ή μετακινηθεί εντός τέτοιου χρόνου ως ήθελε καθοριστεί σε τέτοιο διάταγμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπερβαίνει τους δύο μήνες, εκτός αν στο μεταξύ ληφθεί άδεια σε σχέση με αυτή από την αρμόδια αρχή.
Σημειώνουμε ότι το άρθρο 20 του Νόμου τροποποιήθηκε με το Ν.19(Ι)/2016 και, σε ό,τι ενδιαφέρει για την παρούσα περίπτωση, η ποινή που προβλέπεται σε περίπτωση πρώτης καταδίκης, όπως είναι η παρούσα, είναι φυλάκιση για περίοδο που δεν υπερβαίνει το ένα έτος ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις €10.000 ή και τις δύο ποινές μαζί. Στην προκείμενη περίπτωση, η ποινή θα πρέπει να επιβληθεί με βάση το Νόμο που ίσχυε κατά το χρόνο διάπραξης του αδικήματος, η οποία είναι ευνοϊκότερη για τον κατηγορούμενο από αυτή που προνοείται με την τροποποίηση που επέφερε ο Ν.19(Ι)/2016 ως επιτάσσει και το Άρθρο 12.1 του Συντάγματος (βλ. Χριστοδούλου κ.ά. ν. Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 1).
Λαμβάνουμε υπόψη τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως έχουν παρατεθεί πιο πάνω, τα οποία υποδηλώνουν και τη σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξαν οι εφεσίβλητοι. Πρόκειται για εκτεταμένες παραβιάσεις του Νόμου, με αποτέλεσμα οι οικοδομές που έχουν ανεγερθεί να είναι επικίνδυνες και ακατάλληλες για χρήση. Οι δε εφεσίβλητοι παρέλειψαν να λάβουν τα δέοντα μέτρα για άρση της επικινδυνότητας των οικοδομών, παρά τη σχετική ειδοποίηση που δόθηκε από το έτος 2012.
Για το αδίκημα της έκτης κατηγορίας παρατηρούμε ότι το σχετικό άρθρο 15Α(1)(α)(β) του Νόμου επί του οποίου εδράζεται, όπως ίσχυε κατά τη διάπραξη του αδικήματος[1], έχει τροποποιηθεί με το Ν. 19(1)/2016 και δεν έχει καταργηθεί, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος. Η δε τροποποίηση δεν επηρεάζει τον πυρήνα του αδικήματος. Εν πάση περιπτώσει, και σε αυτή την περίπτωση, εφόσον το αδίκημα διεπράχθη πριν την τροποποίηση που επέφερε ο Ν.19(1)/2016[2], θα επιβληθεί ποινή με βάση το άρθρο 20, ως ίσχυε κατά την ημερομηνία διάπραξης του αδικήματος, που είναι ευνοϊκότερη για τον εφεσείοντα. Λαμβάνουμε υπόψη την οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγήθηκαν οι εφεσίβλητοι λόγω αυτών των παρανομιών, το γεγονός ότι δεν έχουν αναφερθεί προηγούμενες καταδίκες και το μεγάλο χρονικό διάστημα που διέρρευσε από τη διάπραξη του αδικήματος και επιβάλλουμε τις ακόλουθες ποινές:
Στην τρίτη και τέταρτη κατηγορία €500 πρόστιμο στην εφεσίβλητη 1 και €300 πρόστιμο στον εφεσίβλητο 2 για την κάθε κατηγορία. Καμία ποινή στην έκτη κατηγορία.
Αναφορικά με την έκδοση διατάγματος κατεδάφισης, οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου έχουν πλήρως αποκρυσταλλωθεί μέσα από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Αδελφοί Λαμπριανίδη κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 ΑΑΔ 390 έγινε σύνοψη των εν λόγω αρχών. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα της απόφασης:
«Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην οποία έγινε εκτεταμένη αναφορά από το πρωτόδικο Δικαστήριο υποστηρίζει ότι ο πρωταρχικός παράγοντας στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου ως προς την έκδοση διατάγματος κατεδάφισης είναι η διασφάλιση της εγκυρότητας της πολεοδομικής νομοθεσίας (Περί Οδών και Οικοδομών Νόμος και Κανονισμοί) και η αποκατάσταση της νομιμότητας. Η έκδοση διατάγματος για την κατεδάφιση παράνομων οικοδομών μπορεί να αποφευχθεί μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που η παρέκκλιση από τους όρους οικοδομής είναι ασήμαντη σε τέτοιο βαθμό που η κατεδάφιση του συνόλου της οικοδομής θα συνιστούσε τιμωρία δυσανάλογη προς τη βαρύτητα του πταίσματος. Όμως και στην περίπτωση που η παρέκκλιση από τους όρους είναι ασήμαντη, και το μέρος της οικοδομής το οποίο συνιστά την παρανομία διαχωρίζεται από το υπόλοιπο και σ' εκείνη την περίπτωση δικαιολογείται έκδοση διατάγματος κατεδάφισης του συγκεκριμένου μέρους που συνιστά την παράβαση.»
(Βλ. επίσης Χ¨Τοφή ν. Έπαρχος Λάρνακας Ποιν. Έφ. 150/15, ημερ. 5.4.2017, ECLI:CY:AD:2017:B129, και Έπαρχος Λάρνακας ν. Marinatos Developers κ.α. Ποιν. Έφ. 173/14, ημερ. 24.3.2017, ECLI:CY:AD:2017:B112.)
Στην παρούσα περίπτωση, οι παρανομίες που παρατηρούνται είναι εκτεταμένες και, πέραν του ότι οι εφεσίβλητοι δεν έχουν εξασφαλίσει τις σχετικές άδειες, οι οικοδομές είναι επικίνδυνες. Όπως διευκρινίστηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των εφεσιβλήτων, αλλά και της κατηγορούσας αρχής, δεν υπάρχουν ένοικοι στο ακίνητο. Δεν μας έχει υποδειχθεί, επίσης, από τον κ. Ζαννούπα οποιοσδήποτε λόγος για να μην προχωρήσουμε στην έκδοση διατάγματος κατεδάφισης. Στη βάση, λοιπόν, όλων των ενώπιον μας στοιχείων, κρίνουμε ότι η παρούσα είναι κατάλληλη περίπτωση για άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας υπέρ της έκδοσης διατάγματος κατεδάφισης των οικοδομών που περιγράφονται στις λεπτομέρειες των κατηγοριών 3 και 4 εντός περιόδου δύο μηνών από σήμερα. Εκτός βέβαια σε περίπτωση που στο μεταξύ ληφθούν οι απαραίτητες άδειες από την αρμόδια Αρχή.
Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της κατηγορούσας Αρχής και εναντίον των εφεσιβλήτων, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Εφετείο.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ
[1] 15Α.—(1) Όταν κάποια αρµόδια αρχή είναι πεπεισµένη ότι οποιαδήποτε οικοδοµή, κατοικηµένη ή όχι, η οποία βρίσκεται στην περιοχή της αρµοδιότητας αυτής, είναι σε τέτοια κατάσταση ώστε να γίνεται επικίνδυνη για τα πρόσωπα που διαµένουν σε αυτή ή στη γειτονική οικοδοµή ή για τους διερχόµενους, ή για τις γειτονικές οικοδοµές, και ότι είναι επιβεβληµένη η λήψη µέτρων για άρση του τέτοιου κινδύνου, η αρµόδια αυτή αρχή δύναται να εκδώσει την απόφαση για αυτό, οπότε και θα ισχύουν οι ακόλουθες διατάξεις: (α) η αρµόδια αρχή, µε έγγραφη ειδοποίηση της που επιδίδεται στον ιδιοκτήτη, πληροφορεί αυτόν για την απόφαση που λήφθηκε καθώς και για τους λόγους οι οποίοι υποστηρίζουν την απόφαση αυτή, και καλεί αυτόν όπως εντός προθεσµίας που καθορίζεται στην ειδοποίηση, η οποία σε καµιά περίπτωση δεν είναι µικρότερη των τριών ηµερών από την επίδοση της ειδοποίησης (η προθεσµία αυτή αναφέρεται στο άρθρο αυτό ως "καθορισµένη προθεσµία") να επισκευάσει, αποµακρύνει, προστατεύσει, ή να περιφράξει, την οικοδοµή και γενικά όπως λάβει όλα τα µέτρα που καθορίζονται στην ειδοποίηση, τα οποία κατά τη γνώµη της αρµόδιας αρχής θα ήταν επαρκή για την άρση κάθε κινδύνου που απορρέει από τέτοια οικοδοµή. (β) αν µετά την επίδοση της ειδοποίησης στον ιδιοκτήτη αυτός δεν συµµορφωθεί εντός της καθορισµένης προθεσµίας µε τις απαιτήσεις που περιέχονται σε αυτή, η αρµόδια αρχή δύναται να µεριµνήσει για τη διενέργεια τέτοιων έργων ως ήθελε κριθεί κατάλληλα για την επισκευή, αποµάκρυνση, προστασία ή περίφραξη, ή για την πραγµατοποίηση των µέτρων που καθορίζονται στην ειδοποίηση, και τα έξοδα αυτών θα καταβάλλονται από τον ιδιοκτήτη, δυνάµενα να αναζητηθούν δικαστικώς µε αγωγή ως αστικό χρέος: Νοείται ότι δεν είναι δυνατή η λήψη οποιουδήποτε µέτρου δυνάµει της παραγράφου αυτής, αναφορικά µε οικοδοµή η οποία χρησιµοποιείται ως κατοικία χωρίς διάταγµα του ∆ικαστηρίου που επιτρέπει είσοδο σε τέτοια οικοδοµή και τη λήψη των µέτρων που προτείνονται, τηρουµένου κάθε ∆ιαδικαστικού Κανονισµού το ∆ιάταγµα αυτό εκδίδεται κατόπι διαδικασίας που αρχίζει µε αίτηση διά κλήσεως σύµφωνα µε τους οικείους δικονοµικούς κανόνες.
[2] 15Α.-(1) Σε περίπτωση που η αρµόδια αρχή είναι πεπεισµένη ότι οποιαδήποτε οικοδοµή, κατοικηµένη ή όχι, η οποία βρίσκεται στην περιοχή της αρµοδιότητας αυτής, είναι σε τέτοια κατάσταση, ώστε να παρουσιάζει οποιαδήποτε φθορά ή βλάβη που ενδέχεται να την καταστήσει σε σύντοµο χρονικό διάστηµα επικίνδυνη για τα πρόσωπα που διαµένουν σε αυτήν ή στη γειτονική οικοδοµή ή για τους διερχοµένους ή για τις γειτονικές οικοδοµές και ότι είναι επιβεβληµένη η λήψη προληπτικών µέτρων για άρση τέτοιου κινδύνου, η αρµόδια αυτή αρχή δύναται να εκδώσει σχετική απόφαση ως προς τούτο, τηρουµένων των ακόλουθων διατάξεων: (α) Η αρµόδια αρχή, µε έγγραφη ειδοποίησή της που επιδίδεται στον ιδιοκτήτη, πληροφορεί αυτόν για την απόφαση που λήφθηκε, καθώς και για τους λόγους οι οποίοι υποστηρίζουν την απόφαση αυτή και καλεί αυτόν, εντός προθεσµίας που καθορίζεται στην ειδοποίηση- (i) Να διορίσει µελετητή για την ετοιµασία σχετικής έκθεσης ή/και µελέτης για επισκευή της οικοδοµής και για την υποβολή αυτής στην αρµόδια αρχή, ή/και (ii) να επισκευάσει, να αποµακρύνει, να προστατεύσει ή να περιφράξει την οικοδοµή και γενικά να λάβει όλα τα προληπτικά µέτρα που καθορίζονται στην ειδοποίηση, τα οποία κατά τη γνώµη της αρµόδιας αρχής κρίνονται επαρκή για την επισκευή της οικοδοµής· (β) ο ιδιοκτήτης ή/και ο κάτοχος της οικοδοµής αυτής δύνανται εντός τριάντα (30) ηµερών από τη λήψη της ειδοποίησης να διαβιβάσουν γραπτώς τις απόψεις τους στην αρµόδια αρχή.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο