ΖΑΧΑΡΙΑ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 179/2019, 20/5/2020

ECLI:CY:AD:2020:D158

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

Ποινική Έφεση Αρ. 179/2019

 

 

20 Μαΐου, 2020

 

 

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ

 

 

ΜΕΤΑΞΥ:

 

xxx ΖΑΧΑΡΙΑ

                                                          Εφεσείοντα

 

ΚΑΙ

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

                                                                             Εφεσίβλητης

 

……………..

 

Μ. Aρμεύτη, για τον εφεσείοντα

Α. Αναστασίου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους

του  Γενικού Εισαγγελέα

Εφεσείοντας παρών

 

……………….

 

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί τώρα.  Θα την απαγγείλει ο Χριστοδούλου, Δ.

 

 

 

 

Α  Π  Ο  Φ  Α  Σ  Η

(Ex Tempore)

 

 

      Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.:   Tο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, μετά από παραδοχή, επέβαλε στον εφεσείοντα συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 μέχρι 12 μηνών σε κατηγορίες που αφορούσαν κατοχή και χρήση ναρκωτικών.  Με πιο υψηλή την ποινή των δώδεκα (12) μηνών στην κατηγορία της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (211 γραμμαρίων κάνναβης) με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο και με πιο χαμηλή την ποινή των δύο (2) μηνών φυλάκισης για το αδίκημα του καπνίσματος κάνναβης (κατηγορία 9).

 

      Το παράπονο του εφεσείοντα που προβάλλεται με την υπό κρίση έφεση εστιάζεται στο γεγονός ότι κατά την έκθεση των γεγονότων ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου για σκοπούς επιβολής ποινής, καμιά πλευρά δεν πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι με την επιβολή ποινής στην κατηγορία 9 θα ενεργοποιείτο ταυτόχρονα και ποινή φυλάκισης 329 ημερών, που αντιστοιχούσε σε προεδρική χάρη που έτυχε ο εφεσείοντας μετά την καταδίκη του σε πέντε (5) χρόνια φυλάκιση στην Ποινική Υποθ. με αρ. 13005/2019.   Και αυτό λόγω του ότι το αδίκημα της κατηγορίας 9 διαπράχθηκε σε χρόνο που ήταν σε ισχύ ο σχετικός όρος που τέθηκε προκειμένου ο εφεσείοντας να ευεργετηθεί με προεδρική χάρη.

 

      Με το παράπονο του εφεσείοντα συμφώνησε και η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσίβλητης, η οποία κάλεσε το Εφετείο να εγκρινει την έφεση τονίζοντας ότι αν πράγματι το πρωτόδικο Δικαστήριο πληροφορείτο για την ύπαρξη της Προεδρικής χάριτος ασφαλέστατα η ποινή που θα  επέβαλλε στον εφεσείοντα θα ήταν διαφορετική.    Πρόκειται για θέση την οποία επικροτούμε εφόσον η έφεση έκδηλα θα πρέπει να επιτύχει.  Παρατηρούμε συναφώς ότι παρόμοιο ζήτημα εξετάστηκε στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 243, το σκεπτικό της οποίας  υιοθετήθηκε από το Εφετείο στην Ποινική Υπόθεση Balampanidis v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 210/2018 ημερ. 10/5/2019, ECLI:CY:AD:2019:B178Για σκοπούς της παρούσας παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση Μιχαήλ:

 

«Είναι θεμελιωμένη αρχή της επιβολής ποινών ότι όταν επιβάλλονται διαφορετικές ποινές σε ένα κατηγορούμενο ή όταν επιβάλλεται μια ποινή και ταυτόχρονα ενεργοποιείται άλλη ανασταλείσα ποινή, διαδοχικά προς την δεύτερη ποινή που επιβάλλεται, το καθήκον του Δικαστηρίου που επιβάλλει τέτοια ποινή είναι να βεβαιωθεί πως το σύνολο των διαδοχικών ποινών δεν είναι υπερβολικό (Δέστε: Bocskei [1970] 54 Cr. Αρρ. R. 519). Το επιβάλλον ποινή Δικαστήριο, υπό συνθήκες όπως της παρούσας υπόθεσης, θα πρέπει να λάβει υπόψη του και την αρχή της αναλογικότητας μεταξύ του αδικήματος και της ποινής. Σε κάθε περίπτωση η συνολική ποινή που επιβάλλεται σε ένα κατηγορούμενο πρέπει να είναι ανάλογη προς το αδίκημα που διέπραξε. Οι ίδιες αρχές ισχύουν και στην περίπτωση ενεργοποίησης ποινής φυλάκισης διαδοχικά προς την επιβαλλόμενη ποινή. Και πάλιν σε τέτοια περίπτωση το τελικό καθήκον του Δικαστηρίου είναι να εξετάσει κατά πόσο το σύνολο των ποινών είναι υπερβολικό και αν είναι υπερβολικό να το μειώσει έτσι ώστε να είναι δίκαιο για τον κατηγορούμενο (Δέστε: Rafferty, 23.11.71, 28007Β/71, η οποία αναφέρεται στο σύγγραμμα D.AThomasPrinciples of Sentencing, 2nd Ed., p. 255).»

 

 

      Εφαρμόζοντας τις προαναφερθείσες νομολογιακές αρχές στα περιστατικά της παρούσας,  θεωρούμε ότι η ενεργοποίηση της ανασταλείσας, με Προεδρική χάρη, ποινή φυλάκισης των 329 ημερών στην επίδικη κατηγορία, οδηγεί ως θέμα λογικής και δικαίου σε έκτιση ποινής δυσανάλογης προς το αδίκημα (κάπνισμα κάνναβης) που διέπραξε ο εφεσείων.  Παραβιάζεται δηλαδή έκδηλα η αρχή της αναλογικότητας, με αποτέλεσμα ο εφεσείοντας, ενώ  είχε τιμωρηθεί - με ποινή φυλάκισης ενός (1) χρόνου στην 3η κατηγορία που αφορούσε παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α με σκοπό την προμήθεια -  να τιμωρείται εν τέλει με επιπρόσθετη ποινή φυλάκισης 329 ημερών στην 9η κατηγορία επειδή κάπνισε κάνναβη. Και αυτό γιατί δεν τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου από οποιαδήποτε πλευρά ότι η επιβολή ποινής φυλάκισης των 2 μηνών στην κατηγορία 9 θα ενεργοποιούσε ανασταλείσα – λόγω προεδρικής χάριτος – ποινή φυλάκισης 329 ημερών.

 

      Κατ΄  ακολουθία των πιο πάνω, δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου.  Η ποινή φυλάκισης των δύο (2) μηνών που επιβλήθηκε στην κατηγορία 9,  με τη σύμφωνη γνώμη και της ευπαιδεύτου συνηγόρου του Γενικού Εισαγγελέα, παραμερίζεται και ακυρώνεται. Ως εκ τούτου η έφεση επιτυγχάνει.

 

 

 

                                                                   Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.

 

                                                                   Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

                                               

                                                                   Α.  ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

/Α.Λ.Ο.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο