ECLI:CY:AD:2021:B90

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

         10 Μαρτίου, 2021

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ,

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/στές]

 

(ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 177/2019)

 

 

xxx Ή xxx ΜΕΣΙΗΤΗ ΜΙΧΑΗΛ

Εφεσείουσα,

ν.

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΩΝ

Eφεσίβλητων.

 

Γ. Αγγελίδης για Π. Αγγελίδης & Σία ΔΕΠΕ, για την Εφεσείουσα.

Δρ. Α. Ποιητής με Φ. Χατζηνικολή (κα), για τους Εφεσιβλήτους.

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.:  Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από τη Δικαστή Δημητριάδου-Ανδρέου.

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Η Εφεσείουσα καταδικάστηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε μία Κατηγορία, που αφορά στο αδίκημα της δημοσίευσης διαφημίσεων στις οποίες δεν αναγράφονταν κατά τρόπο σαφή και πλήρη το όνομα και τα στοιχεία του ιδιοκτήτη, κατά παράβαση του Άρθρου 33(1)(ε) του περί Κτηματομεσιτών Νόμου 71(Ι)/2010.

 

Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος επί του Κατηγορητηρίου η Κατηγορούμενη, κατά ή περί την 7/1/2016, δημοσίευε διαφημίσεις στις οποίες δεν αναγράφονταν κατά τρόπο σαφή και πλήρη το όνομα και τα στοιχεία επικοινωνίας του ιδιοκτήτη της, παρά μόνο το όνομα «xxx Meshitis Real Estate Assistant Agent».

Της καταδίκης της στο πιο πάνω αδίκημα είχε προηγηθεί η αθώωση της στο στάδιο του εκ πρώτης όψεως σε άλλες Κατηγορίες που αντιμετώπιζε, με βάση τις πρόνοιες του πιο πάνω Νόμου.

 

Προς απόδειξη της υπόθεσης κατέθεσαν από πλευράς Κατηγορούσας                 Αρχής δύο μάρτυρες, ο Μ.Κ.1, Λειτουργός στο Συμβούλιο Εγγραφής Κτηματομεσιτών, διορισμένος Επιθεωρητής από το Διοικητικό Συμβούλιο και η Μ.Κ.2, Λειτουργός στο Συμβούλιο Εγγραφής Κτηματομεσιτών με πρόσβαση στους διοικητικούς φακέλους των εγγεγραμμένων Κτηματομεσιτών. Μετά που η Κατηγορούμενη κλήθηκε σε απολογία, κατέθεσε η ίδια ενόρκως και κάλεσε και μία μάρτυρα Υπεράσπισης, τη Διευθύντρια στην Κτηματομεσιτική Εταιρεία E.K. Executives Estate Agents (Μ.Υ.2).

 

Η Απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου προσβάλλεται στη βάση επτά συνολικά Λόγων Έφεσης.

 

Με τους πρώτους τρείς Λόγους Έφεσης η Εφεσείουσα ισχυρίζεται, βασικά, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και/ή διαπράττοντας νομικό σφάλμα:

 

§  Δεν εξέτασε την εξαίρεση που θέτει το εδάφιο (2)(γ) του Άρθρου 33 του Ν. 71(Ι)/2010.

§  Ενώ αποφάσισε ότι η Κατηγορούμενη ενέπιπτε στην εξαίρεση που θέτει το εδάφιο (1) του Άρθρου 33 του Ν. 71(Ι)/2010, έκρινε την Κατηγορούμενη ένοχη.

§  Προέβηκε σε λανθασμένη ερμηνεία της εξαίρεσης που θέτει το ίδιο το εδάφιο (1) του Άρθρου 33 του Ν. 71(Ι)/2010.

 

Διατείνεται η πλευρά της Εφεσείουσας ότι, ενώ ήταν εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην Ενδιάμεση Απόφαση του ημερ. 14/5/2019, αναφορικά με το εκ πρώτης όψεως ότι η Κατηγορούμενη κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν αδειούχος Βοηθός Κτηματομεσίτης, δεν εξέτασε την εξαίρεση που θέτει το εδάφιο (2)(γ) του Άρθρου 33 του Νόμου[1].

Εν πρώτοις, τα όσα αναφέρθηκαν στην Απόφαση για το εκ πρώτης όψεως με δεδομένο ότι το Δικαστήριο σε αυτό το στάδιο δεν προβαίνει σε αξιολόγηση της μαρτυρίας, έργο το οποίο επιτελείται στο τέλος της δίκης, δεν μπορεί κάποιος να αναγάγει τα όσα αναφέρθηκαν από το Δικαστήριο κατ’ εκείνο το στάδιο σε ευρήματα γεγονότων. Απλώς, εκείνο που φαίνεται να ανέφερε το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ότι η μαρτυρία του Μ.Κ.1, ότι είχε διαπιστώσει στις 7/1/2016 ότι η Κατηγορούμενη δεν ήταν εγγεγραμμένη και/ή δεν είχε ισχύουσα ετήσια άδεια, παρέμεινε μετέωρη λόγω μη παρουσίασης οποιωνδήποτε αντιγράφων του Μητρώου που να αποτυπώνει κατ’ εκείνη τη συγκεκριμένη ημερομηνία τις εγγραφές αδειών, καθώς και ότι υπήρχε έγγραφη μαρτυρία που αντίβαινε με τα λεγόμενα του Μ.Κ.1 και η οποία τα αναιρούσε θεωρώντας το πρωτόδικο Δικαστήριο, προφανώς, αντινομική την εν λόγω μαρτυρία.

 

Η σχετική περικοπή της Απόφασης για το εκ πρώτης όψεως έχει ως ακολούθως:

«Κατά την κρίση μου η προφορική μαρτυρία του ΜΚ1 ότι αυτός διενήργησε έρευνα και διαπίστωσε στις 7.1.2016 ότι η κατηγορούμενη 1 δεν ήταν εγγεγραμμένη ή/και δεν είχε ισχύουσα ετήσια άδεια, παρέμεινε μετέωρη, αφού δεν παρουσίασε οποιοδήποτε αντίγραφο του Μητρώου που να αποτυπώνει σε εκείνη τη συγκεκριμένη ημερομηνία τις εγγραφές ή ανανεώσεις των αδειών. Απεναντίας, έκδηλα αντιφατικά προς την προφορική του δήλωση, κατέθεσε τα τεκμήρια με ένδειξη «Έγγραφα Β και Γ» που δείχνουν την «1.1.2016» ως ημερομηνία εγγραφής στο Μητρώο Βοηθού Κτηματομεσίτη και έκδοσης ετήσιας άδειας. Δηλαδή η έγγραφη μαρτυρία που προσκόμισε ο ΜΚ1 αντιβαίνει τα δικά του λεγόμενα και τα αναιρεί. Κανένα λογικό Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να καταδικάσει την Κατηγορούμενη αρ. 1 στις κατηγορίες αρ. 1 έως 5 όταν έχει ενώπιον του, καλώς ή κακώς με αναδρομική ημερομηνία έκδοσης από 1.1.2016, τα τεκμήρια με ένδειξη «Έγγραφα Β και Γ». Άλλωστε το Έγγραφο Γ υπερισχύει, άπαξ και εκδοθεί, της οποιασδήποτε αίτησης είχε προηγηθεί της έκδοσής του ως το Έγγραφο Ε. Ουδείς θα κοιτάξει αν η αίτηση είχε υποβληθεί στις 13.1.2016, όταν το Συμβούλιο εξέδωσε την ετήσια άδεια με ισχύ από 1.1.2016. Διαφορετική θα ήταν η αντιμετώπιση, εάν το Συμβούλιο έγραφε επί της άδειας την πραγματική ημερομηνία έκδοσής της, οποτεδήποτε αυτή ήταν διαφορετική από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης.»

 

Στο βαθμό δε που το πρωτόδικο Δικαστήριο διατύπωσε εύρημα ότι η Κατηγορούμενη είχε ετήσια άδεια Βοηθού Κτηματομεσίτη, με ισχύ από 1/1/2016, αυτό ήταν λανθασμένο ενόψει του ότι ο ουσιώδης χρόνος για τους σκοπούς του Κατηγορητηρίου ήταν η 7/1/2016. Συμφώνως δε της μαρτυρίας που το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε ενώπιον του, κατά τις 7/1/2016 η Κατηγορούμενη δεν ήταν εγγεγραμμένη και/ή δεν είχε ισχύουσα ετήσια άδεια. Το ότι στη συνέχεια και, συγκεκριμένα στις 13/1/2016, είχε υποβληθεί από την Κατηγορούμενη αίτηση για ανανέωση της άδειας της και το Συμβούλιο Εγγραφής Κτηματομεσιτών εξέδωσε ετήσια άδεια για το έτος 2016, η οποία ισχύει «από 1/1/2016 μέχρι 31/12/2016», ουδόλως διαφοροποιούσε την κατάσταση.

 

Στη βάση των πιο πάνω δεν ετίθετο ζήτημα εξέτασης της εξαίρεσης και/ή υπεράσπισης που προβλέπεται στο εδάφιο (2)(γ) του Άρθρου 33 του                         Ν. 71(Ι)/2010, αφού κατά τον ουσιώδη χρόνο η Εφεσείουσα δεν ήταν Βοηθός Κτηματομεσίτη ούτε και υπάλληλος αδειούχου Κτηματομεσίτη.

 

Διατείνεται, επίσης, η πλευρά της Εφεσείουσας ότι, ενώ το πρωτόδικο Δικαστήριο στη σελίδα 6 της Απόφασης του αποφάσισε ότι η Κατηγορούμενη ενέπιπτε στην εξαίρεση που το ίδιο το εδάφιο (1) του Άρθρου 33 του                          Ν. 71(Ι)/2010 θέτει, λανθασμένα, εν τέλει, την έκρινε ένοχη χωρίς να δώσει οποιαδήποτε αιτιολογία.

 

Εξέταση των όσων αναφέρονται στις σελίδες 5, 6 και 7 της Απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου καταδεικνύει ότι το Δικαστήριο, στο πλαίσιο ερμηνείας του Άρθρου 33(1)(ε), θεώρησε ότι της απαγορευτικής του διάταξης εξαιρούνται όσοι κατέχουν ετήσια ισχύουσα άδεια ως «βοηθοί κτηματομεσίτες», οικοδομώντας στην εσφαλμένη του προσέγγιση ότι την 7/1/2016 η Εφεσείουσα ήταν Βοηθός Κτηματομεσίτη.

 

Σχετική είναι η ακόλουθη περικοπή από την Απόφαση στη σελίδα 6:

«Συνεπώς, κατά την κρίση μου, λόγω της διατύπωσης του άρθρου 17, το άρθρο 33(1)(ε) μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει πεδίο εξαίρεσης από την απαγορευτική του διάταξη και για αυτούς που κατέχουν ισχύουσα ετήσια άδεια ως «βοηθοί κτηματομεσίτες». Σε αυτή την κατηγορία είναι, πράγματι, που διατείνεται ότι εμπίπτει η Κατηγορούμενη αρ. 1.»

 

Η εν λόγω ερμηνεία κρίνεται εσφαλμένη.

 

Το εδάφιο (1) του Άρθρου 33 καθορίζει ως αδίκημα τη διενέργεια συγκεκριμένων πράξεων, εκτός αν το πρόσωπο που προβαίνει σε αυτές τις πράξεις είναι εγγεγραμμένος Κτηματομεσίτης και κατέχει ισχύουσα ετήσια άδεια άσκησης του επαγγέλματος. Δεν εξαιρούνται από την απαγορευτική διάταξη του Άρθρου 33(1)(ε)[2] αυτοί που κατέχουν ισχύουσα ετήσια άδεια ως βοηθοί εγγεγραμμένοι Κτηματομεσίτες. Εξαιρούνται μόνο οι εγγεγραμμένοι Κτηματομεσίτες με ισχύουσα ετήσια άδεια άσκησης του επαγγέλματος.

 

«Εγγεγραμμένος Κτηματομεσίτης», με βάση το ερμηνευτικό Άρθρο 2 του Νόμου, «σημαίνει κτηματομεσίτη, ο οποίος κατά τον ουσιώδη χρόνο είναι εγγεγραμμένος στο Μητρώο Κτηματομεσιτών δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου·» και το «Μητρώο Κτηματομεσιτών» «σημαίνει το δυνάμει του παρόντος Νόμου τηρούμενο Μητρώο Κτηματομεσιτών»·

 

Όσον δε αφορά τον «Βοηθό Κτηματομεσίτη» με βάση πάντοτε το ερμηνευτικό Άρθρο 2 του Νόμου «σημαίνει φυσικό πρόσωπο που εργοδοτείται ως υπάλληλος αδειούχου κτηματομεσίτη, είναι εγγεγραμμένος στο Μητρώο Βοηθών Κτηματομεσιτών δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου και διεκπεραιώνει κτηματομεσιτικές εργασίες με οδηγίες αδειούχου κτηματομεσίτη·»

 

Στη βάση των πιο πάνω και οι τρείς Λόγοι Έφεσης 1, 2 και 3 απορρίπτονται.

 

Με τον Τέταρτο Λόγο έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και/ή διαπράττοντας νομικό σφάλμα προχώρησε στην έκδοση Απόφασης, χωρίς τα πρακτικά της μαρτυρίας της Μ.Υ. 2 και/ή δεν έλαβε υπόψη τη μαρτυρία της Μ.Υ.2. Συγκεκριμένα, ότι αυτή είχε δώσει οδηγίες στην Εφεσείουσα για να καταχωρίσει διαφήμιση εκ μέρους της ως αδειούχου Κτηματομεσίτη.

 

Ο πιο πάνω Λόγος Έφεσης βασίσθηκε στο ακόλουθο απόσπασμα από την Απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις σελίδες 12-13:

 

«Όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο, ο συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής αμφισβήτησε έντονα το περιεχόμενο και την αυθεντικότητα του Τεκμηρίου 4 υπό Έγγραφο ΙΒ κατά την αντεξέταση της Κατηγορούμενης αρ. 1 και της ΜΥ2. Επισημαίνω ότι το σχετικό απόσπασμα από την αντεξέταση της Κατηγορούμενης αρ. 1 για το θέμα αυτό εντοπίζεται στις σελ. 6 έως 12 των στενοτυπημένων πρακτικών της δικασίμου ημερ. 9.7.2019. Από την άλλη, η μαρτυρία της ΜΥ2 καταγράφηκε από στενογράφο (όχι από στενοτυπίστρια) κατά τη δικάσιμο ημερ. 10.7.2019 και δεν έχουν αποστενογραφηθεί τα πρακτικά αυτά, οπόταν θ’ αναφερθώ στις σημειώσεις που τήρησε το Δικαστήριο, χωρίς, λοιπόν, να είναι εφικτό να παραπέμψω σε συγκεκριμένες σελίδες.»

 

Το γεγονός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχθηκε στις δικές του σημειώσεις σε σχέση με τη μαρτυρία της Μ.Υ.1 στις 10/7/2019, λόγω του ότι κατ’ εκείνο το στάδιο δεν είχε ενώπιον του τα αποστενογραφημένα πρακτικά της συγκεκριμένης συνεδρίασης του Δικαστηρίου, δεν οδηγεί στο συμπέρασμα που εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσείουσας. Εν πάση περιπτώσει, με δεδομένο ότι πολλές φορές, ιδιαίτερα στο παρελθόν, τα ίδια το Δικαστήρια μας τηρούσαν τα πρακτικά της διαδικασίας ενώπιον τους, τα οποία και αποτελούσαν και το επίσημο πρακτικό, δεν υπάρχει οτιδήποτε το επιλήψιμο το ίδιο το Δικαστήριο να μπορεί να στηριχθεί στις δικές του σημειώσεις που λάμβανε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού συνόψισε τη μαρτυρία που δόθηκε από τον κάθε μάρτυρα, την αξιολόγησε και κατέληξε στην αποδοχή της μαρτυρίας των Μαρτύρων Κατηγορίας. Ειδικότερα επεσήμανε ότι, ενώ ο Μ.Κ.1 διατύπωνε με βεβαιότητα τις θέσεις του σε ό,τι αφορά την πληρότητα της έρευνας του και τον εντοπισμό του Τεκμηρίου 1 υπό έγγραφο Α σε συγκεκριμένο χρόνο (μέρα και ώρα) που αφορούσε σε δέσμη διαφημιστικών φυλλαδίων που ο ίδιος εκτύπωσε από τη σελίδα της xxx Meshitis Real Estate Assistant Agent                  στο facebook, η Κατηγορούμενη και η Μ.Υ.2 δεν ενέπνευσαν, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «την ίδια βεβαιότητα και ασφάλεια» όσον αφορά τις συνθήκες υπό τις οποίες εξευρέθηκε ή και εκτυπώθηκε το Τεκμήριο 4 υπό Έγγραφο ΙΒ, που αφορούσε άλλη σελίδα στο facebook και που κατ’ ισχυρισμό η Κατηγορούμενη διαφήμιζε ως χρήστης από τη σελίδα xxx Meshitis Real Estate Assistant Agent στο facebook, με αναφορά στην Κτηματομεσιτική Εταιρεία E.K. Executives Estate Agents. Επιπλέον, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε ότι, ενώ η Μ.Υ.2 είχε ισχυριστεί ότι η πιο πάνω σελίδα στο facebook αποτελούσε σύνδεσμο από την επαγγελματική σελίδα της εταιρείας E.K. Executives Estate Agents, κάτι που στόχο είχε να δηλώσει ότι οι διαφημίσεις σε εκείνη τη σελίδα γίνονταν με την έγκριση της Μ.Υ.2 ως Διευθύντριας της Εταιρείας στην οποία εργοδοτείτο η Κατηγορούμενη ως Βοηθός Κτηματομεσίτη, εντούτοις δεν προσφέρθηκε μαρτυρία που να αποδεικνύει το σύνδεσμο (link) αυτό από την επαγγελματική σελίδα της εν λόγω εταιρείας.

Έπεται ότι και ο Τέταρτος Λόγος Έφεσης δεν ευσταθεί και, συνεπώς, απορρίπτεται.

 

Με τον Πέμπτο Λόγο Έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και/ή διαπράττοντας νομικό σφάλμα εξέτασε και/ή έλαβε υπόψη του το Άρθρο 23 του Ν. 71(Ι)/2010, το οποίο δεν αναγραφόταν στα Άρθρα του αδικήματος και/ή στη νομική του βάση.

 

Είναι γεγονός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο στο πλαίσιο εξέτασης της επίδικης Κατηγορίας, αφού επεσήμανε ότι στην επίδικη δημοσίευση δεν παρατίθενται τα πλήρη στοιχεία (αριθμός εγγραφής και αριθμός άσκησης του επαγγέλματος), είτε της ίδιας είτε του αδειούχου εγγεγραμμένου Κτηματομεσίτη υπό τις οδηγίες του οποίου κατ’ ισχυρισμό ενεργούσε τον ουσιώδη χρόνο ως Βοηθός Κτηματομεσίτης, προχώρησε και εξέτασε θέμα παράβασης του Άρθρου 23 του Ν. 71(Ι)/2010, το οποίο καθιστά υπόχρεο κάθε αδειούχο Κτηματομεσίτη «σε κάθε έγγραφο ή διαφήμιση που χρησιμοποιεί στα πλαίσια άσκησης του επαγγέλματός του να αναγράφει ή αναφέρει τη φράση “αδειούχος κτηματομεσίτης”, ακολουθούμενη από τον αριθμό εγγραφής και τον αριθμό άδειας άσκησης επαγγέλματος».

 

Όπως προκύπτει, η επίδικη Κατηγορία εδράζετο στο Άρθρο 33(1)(ε), ενώ σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος, η Κατηγορούμενη κατηγορείτο ότι κατά ή περί την 7/1/2016 δημοσίευσε διαφημίσεις στις οποίες δεν αναγράφονταν, κατά τρόπο σαφή και πλήρη, το όνομα και τα στοιχεία επικοινωνίας του ιδιοκτήτη της παρά μόνο το όνομα xxx Meshitis Real Estate Assistant Agent.

Στη βάση των πιο πάνω είναι ορθή η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου για την Εφεσείουσα ότι το κατά πόσο αναγράφονταν δεόντως στην επίδικη δημοσίευση τα στοιχεία του αδειούχου Κτηματομεσίτη είναι άσχετο με την Κατηγορία για την οποία κατηγορείτο. Το γεγονός, όμως, αυτό από μόνο του δεν έχει καταδειχθεί πως επηρέασε, με οποιονδήποτε τρόπο, τη δίκαιη δίκη και/ή δυσμενώς τα δικαιώματα της Υπεράσπισης. Το ποια ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο η επίδικη δημοσίευση που έγινε από την Κατηγορούμενη στο διαδίκτυο στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης facebook και τι ακριβώς περιεχόμενο είχε, προέκυψε ως εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου κατόπιν αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας.

 

Στην προκείμενη περίπτωση, παρά την εσφαλμένη ερμηνεία που το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε στο Άρθρο 33(1)(ε) του Νόμου, θεωρώντας ότι από την απαγορευτική του διάταξη εξαιρούνται αυτοί που κατέχουν ισχύουσα ετήσια άδεια ως «Βοηθοί Κτηματομεσίτες», καθώς και την εξέταση θέματος παράβασης του Άρθρου 23 του Νόμου, στο τέλος, αφού αξιολόγησε την ενώπιον του προσαχθείσα μαρτυρία, κατέληξε ότι η Κατηγορούμενη προέβαινε σε διαφημίσεις σε δική της σελίδα στο facebook - και όχι σε σελίδα της εργοδότριας της Εταιρείας - στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.facebook.com/XXX - Meshiti - Real - Estate - Assistant -Agent -870885052954993/timeline, διαφόρων ακινήτων με σκοπό τη διενέργεια κτηματικών συναλλαγών, χωρίς να μεριμνήσει να δίδονται τα στοιχεία των ιδιοκτητών των ακινήτων αυτών, κατά παράβαση των προνοιών του Άρθρου 33(1)(ε) του Νόμου. Το ότι στην κατάληξη του το πρωτόδικο Δικαστήριο πρόσθεσε ότι η επίδικη δημοσίευση δεν έδιδε πληροφόρηση για τον αριθμό άδειας Βοηθού Κτηματομεσίτη της Κατηγορούμενης, καθώς και τα στοιχεία της εργοδότριας της Κτηματομεσιτικής Εταιρείας, δεν θεωρούμε ότι επηρέασε τη δίκαιη δίκη της Κατηγορούμενης σε σχέση με τη συγκεκριμένη Κατηγορία που αντιμετώπιζε. Σημασία είχε το ότι η επίδικη δημοσίευση διαφήμισης αναφορικά με κτηματική συναλλαγή σε σχέση με ακίνητη περιουσία προσέκρουε στις πρόνοιες του Άρθρου 33(1)(ε) του Νόμου.

 

Κρίνεται, συνεπώς, ότι ούτε και Πέμπτος Λόγος Έφεσης ευσταθεί και, συνεπώς, απορρίπτεται.

 

Με τον Έκτο Λόγο Έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και/ή διαπράττοντας νομικό σφάλμα έκρινε ένοχη την Κατηγορούμενη, ενώ η Κατηγορούσα Αρχή δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης.

 

Μέσω του πιο πάνω Λόγου Έφεσης η Εφεσείουσα διατείνεται, ότι η Κατηγορούσα Αρχή δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης το οποίο ήταν στους ώμους της στο επίπεδο του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Προς υποστήριξη της θέσης της έκανε αναφορά σε συγκεκριμένα αποσπάσματα της Απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, για να καταδείξει ότι υπήρξε σύγκριση της μαρτυρίας των Μαρτύρων Κατηγορίας με εκείνη της Υπεράσπισης. Παρά την ύπαρξη κάποιων πράγματι αδόκιμων εκφράσεων στην αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας, εξετάζοντας την στο σύνολο της και όχι με αποσπασματική αναφορά, όπως εδώ γίνεται προσπάθεια από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Εφεσείουσας, δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε νομικό σφάλμα αλλά αποτίμηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων μέσω της ορθής διεργασίας η οποία είναι έργο διακριτό και αποσυναρτημένο από οποιοδήποτε βάρος απόδειξης.

 

Σχετική με το πιο πάνω ζήτημα είναι η ακόλουθη περικοπή από την υπόθεση Αγαθοκλέους v.  Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 316:

 

«Το ποιος έχει το βάρος της απόδειξης δεν είναι παράγοντας που διαδραματίζει ρόλο κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας των μαρτύρων. Όπως έχει εξηγηθεί σε σειρά αποφάσεων το ζήτημα του βάρους της απόδειξης είναι καθαρά διακριτό από το έργο της αξιολόγησης της μαρτυρίας.  Η αξιολόγηση της μαρτυρίας των μαρτύρων απολήγει στη διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων, οπότε, μ΄ αυτά ως δεδομένα, εξετάζεται αν εκείνος που έχει το βάρος της απόδειξης το απέσεισε.  (βλ. Κωνσταντινίδης v. Κάτζιη (1993)      1 Α.Α.Δ. 492, Charalambous v. Republic (1985) 2 C.L.R. 97, Kades v. Nicolaou and Another (1986) 1 C.L.R. 212, Agapiou v. Panayiotou (1988) 1 C.L.R. 257, Eθνική Τράπεζα v. Νέστορα ΧατζηΝέστορος (1990) 1 Α.Α.Δ. 41, Παπανδρέου v. Τύλληρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 157, Αθανασίου v. Κουνούνη (1997) 1 Α.Α.Δ. 614).»

 

Κατ’ ακολουθίαν όλων των πιο πάνω και ο Έκτος Λόγος Έφεσης κρίνεται ανεδαφικός και, συνεπώς, απορρίπτεται.

 

Με τον Έβδομο Λόγο Έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και/ή διαπράττοντας νομικό σφάλμα δεν έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς και/ή μαρτυρία της Κατηγορούμενης και/ή την Αγόρευση του συνηγόρου της για κακόπιστη δίωξη εναντίον της και λανθασμένα αποδέχτηκε τη μαρτυρία του Μ.Κ.1.

 

Μέσω του πιο πάνω Λόγου Έφεσης η Εφεσείουσα διατείνεται, βασικά, ότι οι ισχυρισμοί της Υπεράσπισης περί κακόβουλης δίωξης δεν λήφθηκαν υπόψη από το Δικαστήριο. Όμως το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως ήδη επισημάνθηκε ανωτέρω, αφού αξιολόγησε την προσαχθείσα μαρτυρία, αποδέχτηκε τη μαρτυρία των Μαρτύρων Κατηγορίας και απέρριψε τη μαρτυρία της Υπεράσπισης. Επισημαίνεται, εν προκειμένω, ότι δεν συμπεριελήφθη στους Λόγους Έφεσης συγκεκριμένος Λόγος που να αφορά την αξιολόγηση της μαρτυρίας της Υπεράσπισης και, ειδικότερα, εκείνη της Εφεσείουσας.

 

Το γεγονός ότι η Εφεσείουσα καταδικάστηκε σε μια έστω κατηγορία, επιμαρτυρεί ότι παραβίασε το Νόμο και ορθά είχε αποφασιστεί η δίωξή της.

 

Έπεται ότι Έβδομος Λόγος Έφεσης δεν ευσταθεί και, συνεπώς, απορρίπτεται.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους που προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε, η Έφεση θα πρέπει να απορριφθεί και, συνεπώς, απορρίπτεται, με €900 έξοδα υπέρ των Εφεσιβλήτων και εναντίον της Εφεσείουσας.

 

 

 

                               Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.

 

                                       Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

 

                                      Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.