ECLI:CY:AD:2021:B125
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 43/20
6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στες
XXX ΠΙΣΣΟΥΡΙΟΥ
Εφεσείοντας
ΚΑΙ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
Στ. Βασιλακκάς με Π. Φωτιάδου (κα) για Ε. Φλουρέντζου & Σία ΔΕΠΕ
Γ. Σταύρου, για την Εφεσίβλητη
--------------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Εφεσείων κρίθηκε ένοχος κατά παράβαση του Κανονισμού 58(2)(δ) της Κ.Δ.Π. 66/84 όπως τροποποιήθηκε και ειδικότερα ότι στις 22.3.2019 στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας στάθμευσε το όχημα υπ' αρ. εγγρ. XXX 6X6 σε θέση η οποία ήτο σηματοδοτημένη με μπλε και άσπρο χρώμα η οποία καθορίστηκε ως χώρος στάθμευσης αναπήρων.
Ο Εφεσείων με δύο λόγους έφεσης προσβάλλει ως εσφαλμένη την καταδίκη του. Προβάλλει ότι δεν αποδείχθηκε συστατικό στοιχείο του αδικήματος ήτοι ότι η σηματοδότηση του χώρου στάθμευσης αναπήρων έγινε από Αρμόδια Αρχή και εσφαλμένα κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι τύγχανε εφαρμογής το Τεκμήριο νομιμότητας σε σχέση με το πιο πάνω συστατικό στοιχείο. Με τρίτο λόγο έφεσης προσβάλλει την επιβληθείσα εις αυτόν ποινή του προστίμου ύψους €500 ως έκδηλα υπερβολική.
Το μόνο θέμα που χρήζει εξέτασης αναφορικά με τους δύο πρώτους λόγους έφεσης που αφορούν την καταδίκη του Εφεσείοντα, είναι κατά πόσο στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, τυγχάνει εφαρμογής ή όχι το τεκμήριο ότι όλα έγιναν σωστά και νομότυπα (ommia praesumuntur rite et solemniter esse acta). Είναι εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου του Εφεσείοντα ότι αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην παρούσα υπόθεση ενόψει του ότι το ζήτημα τοποθέτησης του "μπλε σήματος αναπήρων" από "Αρμόδια Αρχή και/ή πρόσωπο" εν τη εννοία του Νόμου και της Κ.Δ.Π. κατέστη επίδικο θέμα (fact in issue) μέσω της αντεξέτασης του Μ.Κ.1, αστυφύλακα που κατήγγειλε τον Εφεσείοντα και μόνου μάρτυρα για την Εφεσίβλητη ο οποίος δήλωσε άγνοια για το ποιος τοποθέτησε το σήμα.
Αντίθετη είναι η εισήγηση της άλλης πλευράς ως αυτή διατυπώνεται στο διάγραμμα της. Προτάσσει ότι κατά τη διάρκεια της δίκης δεν αμφισβητήθηκε ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι χώρος στάθμευσης αναπήρων μάλιστα αυτό επιβεβαιώθηκε με την προσαγωγή υπό της Υπεράσπισης φωτογραφίας όπου φαινόταν ο χώρος αυτός. αλλά και η αντεξέταση του Μ.Κ.1 αυτό επιβεβαίωσε.
Ανατρέξαμε στα πρακτικά προκειμένου να διαπιστώσουμε την αλήθεια των πραγμάτων. Οι σχετικές ερωτήσεις-απαντήσεις του Μ.Κ.1 είναι οι ακόλουθες:
"Ε. Επίσης κύριε μάρτυς, θέλω να μου πείτε, τους χώρους αυτούς ποιος τους ορίζει; Αν είναι ταξί, αν είναι για άτομα με κινητικές δυσκολίες, ποιος τους ορίζει;
Α. Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Δεν γνωρίζω.
Ε. Ετσεκκάρετε και όντως για παράδειγμα στην εφημερίδα του κράτους ή κάπου έχει δημοσιευτεί κάτι που να αναφέρει ότι εκείνοι οι χώροι είναι χώροι στάθμευσης είτε αναπήρων είτε ταξί;
Α. Όχι δεν…….
…………………………………………….
Δικαστήριο Δεν είναι μυστικές οι δίκες, δεν προτρέχουμε. Πέστε τη θέση σας σαν Υπεράσπιση. Ούτως ή άλλως πρέπει να τεθεί στον μάρτυρα για να τοποθετηθεί. Αν δεν προτρέξετε δεν θα μπορέσει να τα πει.
κ. Βασιλακκάς Εγώ θεωρώ συστατικό στοιχείο του αδικήματος Εντιμοτάτη να αποδεικνύεται ότι όντως ο χώρος εκεί είναι σηματοδοτημένος από την Αρμόδια Αρχή.
Δικαστήριο Άρα η ερώτηση σας είναι "γνωρίζετε ποιος έβαλε το μπλε σήμα αναπήρου;"
κ. Βασιλακκάς Μάλιστα.
Δικαστήριο προς μάρτυρα Γνωρίζετε ποιος έβαψε μπλε το χώρο και έβαλε σήμα αναπήρου;
Μάρτυρας Όχι αλλά ήταν κατάλληλα σηματοδοτημένοι οι χώροι εκεί.
Ο κ. Βασιλακκάς συνεχίζει:
Ε. Άρα αν ήταν η Αρμόδια Αρχή ή όχι ή αν είναι κάποιος υπάλληλος εσύ δεν ξέρεις.
Α. Όχι, αυτό δεν το γνωρίζω."
Ο Κανονισμός 58(2)(δ) των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών 1984 (Κ.Δ.Π. 66/84) όπως τροποποιήθηκε από την Κ.Δ.Π. 189/2008 προβλέπει:
"(2) Κάθε πρόσωπο το οποίο οδηγεί ή έχει την ευθύνη ή τον έλεγχο μηχανοκινήτου οχήματος, έχει τα πιο κάτω καθήκοντα και υποχρεώσεις:
(δ) να συμμορφώνεται προς όλα τα σήματα τροχαίας, συμπεριλαμβανομένων πινακίδων, που τοποθετούνται ή χαράσσονται πάνω ή κοντά σε οποιοδήποτε δρόμο με ή κατ΄εντολή της Αστυνομίας ή αρχής τοπικής διοίκησης ή άλλης αρχής, στην οποία έχει ανατεθεί δυνάμει οποιασδήποτε νομοθετικής διάταξης ο έλεγχος ή η ρύθμιση της τροχαίας κυκλοφορίας:
Νοείται ότι, σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου συντρέχουν ειδικοί λόγοι, ο Αρχηγός Αστυνομίας μπορεί, μετά από υποβολή σχετικής αίτησης, να παραχωρήσει άδεια για τη μη τήρηση απαγόρευσης που επιβάλλεται με σήμα τροχαίας."
Το πρωτόδικο Δικαστήριο σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα αναφέρει τα ακόλουθα:
"………. Καταρχάς προβαίνω σε εύρημα ότι στις 22/3/2019 στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας ο κατηγορούμενος ήταν παρκαρισμένος σε θέση, η οποία ήταν σηματοδοτημένη με μπλε και άσπρο χρώμα, ήτοι για ανάπηρους. Αναφορικά με το ζήτημα αν είναι από την Αρμόδια Αρχή ή όχι που έχει σηματοδοτηθεί, αρκεί να αναφέρω ότι εφόσον ο χώρος ήταν σηματοδοτημένος ως χώρος για στάθμευση αναπήρων υπάρχει τεκμήριο νομιμότητας αναφορικά με το ορθό της σηματοδότησης, το οποίο δεν ανατράπηκε από τον Κατηγορούμενο. Σε κάθε περίπτωση και για ό,τι σημασία έχει επισημαίνω ότι δεν τέθηκε ισχυρισμός ότι κάποιος αυθαίρετα χρωμάτισε και σηματοδότησε τον εν λόγω χώρο ως χώρο στάθμευσης των αναπήρων. Επομένως, ως τέτοιος χώρος κάποιος χωρίς σχετικά κάρτα δεν μπορεί να παρκάρει."
OMMIA PRAESUMUNTUR RITE ET SOLEMNITER ESSE ACTA.
Τα όρια εφαρμογής του μαχητού τεκμηρίου ommia praesumuntur rite et solemniter esse acta, ότι δηλαδή όλα έγιναν σωστά και νομότυπα κατά την εκτέλεση των πραγμάτων στις ποινικές υποθέσεις, εξετάστηκαν στην Γιωργαλλίδης xxx ν. Δήμου Λάρνακος (2001) 2 Α.Α.Δ. 789. Κρίθηκε ότι σήματα τροχαίας του τύπου που καθορίστηκε από τον Υπουργό βάσει της νομοθεσίας καθορίζοντας το όριο ταχύτητας τριάντα μιλίων συνιστούσε εκ πρώτης όψεως μαρτυρία πως έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να υποδεικνύεται πως ο δρόμος δέον να θεωρείται πως βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή (βλ. Gibbins v. Sicinner (1951) 2 K.B. 379).
Στην υπό εξέταση υπόθεση, ο επίδικος χώρος στάθμευσης είναι παραδεκτό ότι ήταν σηματοδοτημένος ως χώρος στάθμευσης τόσο με σήμα αναπήρου όσο και με βάψιμο του με μπλε και άσπρο χρώμα όπως καθορίζεται υπό του Περί Οδών και Οικοδομών (Τροποποίηση Παραρτήματος ΙΙΙ) Διατάγματος 2018, του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 12.9.2018, Κ.Δ.Π. 262/2018.
Με βάση τα πιο πάνω η εφαρμογή του μαχητού τεκμηρίου ommia praesumuntur rite et solemniter esse acta είναι δυνατή στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Ο Εφεσείων παρόλο που μέσω του δικηγόρου του αμφισβήτησε την νομιμότητα του χώρου στάθμευσης ουδεμία μαρτυρία πρόσφερε προς την κατεύθυνση αυτή ήτοι προς ανατροπή του μαχητού τεκμηρίου. Ούτε καν αμφισβήτησε αυτή κατά την αντεξέταση του μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας (Μ.Κ.). Οι ερωτήσεις που τέθησαν κατά την αντεξέταση του Μ.Κ.1 οδηγούσαν προς άλλη κατεύθυνση και όχι προς αυτή της αμφισβήτησης του μαχητού τεκμηρίου. Συναφώς, το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ορθό στην απόφαση του περί της νομιμότητας του επίδικου χώρου στάθμευσης.
Οι λόγοι έφεσης 1 και 2 απορρίπτονται.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης ο Εφεσείων παραπονείται ότι η επιβληθείσα εις αυτόν ποινή των €500 είναι υπερβολική. Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσείοντα αγορεύοντας ενώπιον μας εισηγήθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν έλαβε υπόψιν του ότι ο Εφεσείων δεν βαρύνεται με "βαθμούς ποινής", δεν ισορρόπησε την σωστή ποινή ως μέτρο αποτρεπτικότητας με τους μετριαστικούς παράγοντες και εσφαλμένα θεώρησε την μη παραδοχή και/ή μεταμέλεια του Εφεσείοντα ως επιβαρυντικό στοιχείο.
Αντίθετη βεβαίως είναι η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου για την Εφεσίβλητη.
Η προβλεπόμενη υπό το Νόμο ποινή δια το αδίκημα το οποίο ο Εφεσείων βρέθηκε ένοχος είναι ένα έτος φυλάκιση ή €1.700 πρόστιμο ή αμφότερες οι ποινές (βλ. Καν.72 της Κ.Δ.Π. και Ν.166/1987)
Είναι γνωστές οι αρχές βάσει των οποίων επεμβαίνει το Εφετείο σε τέτοιες περιπτώσεις. Επεμβαίνει όπου η ποινή είναι έκδηλα ανεπαρκής ή υπερβολική η άλλως πως αναδεικνύει σφάλμα αρχής.
Το παράπονο του Εφεσείοντα ότι δεν λήφθηκε υπόψιν το γεγονός ότι ο Εφεσείων δεν βαρύνετο με βαθμούς ποινής δεν είναι βάσιμο δεδομένου ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψιν του ότι αυτός ήταν λευκού ποινικού μητρώου. Στο μείζον περιλαμβάνεται και το ελάσσον.
Η παραδοχή ενοχής αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία στον μετριασμό της ποινής καθότι παράγονται με τον τρόπο αυτό οι σκοποί της δικαιοσύνης με την μη απώλεια δικαστικού χρόνου και περαιτέρω υποδηλοί μεταμέλεια και είναι υπό αυτή την έννοια που αναφέρθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο στην έλλειψη παραδοχής και μεταμέλειας. Το στοιχείο αυτό ελλείπει στην παρούσα υπόθεση.
Ο Κατηγορούμενος μετά από ακροαματική διαδικασία βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία που αντιμετώπιζε και αφορούσε στάθμευση του οχήματος του σε χώρο στάθμευσης ο οποίος προορίζεται για ανάπηρα πρόσωπα.
Η αυστηρότητα της ποινής ήταν πλήρως δικαιολογημένη. Τόσο για να τιμωρηθεί ο Εφεσείοντας για την απαράδεκτη συμπεριφορά του όσο και για σκοπούς αποτρεπτικότητας. Θα πρέπει να δοθεί το μήνυμα προς κάθε επίδοξο παραβάτη της σχετικής Νομοθεσίας, ότι αποτελεί κοινωνικό καθήκον η εκδήλωση σεβασμού και ευαισθησίας για τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας με κινητικά προβλήματα ώστε οι καθημερινές αντιξοότητες της ζωής τους να είναι λιγότερο δυσβάστακτες και τα δικαιώματα τους να τυγχάνουν πλήρους σεβασμού. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι εν προκειμένω το αδίκημα διαπράχθηκε σε χώρο στάθμευσης αναπήρων σε Νοσοκομείο.
Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης οι ελάχιστοι μετριαστικοί παράγοντες ενώπιον του Δικαστηρίου δεν μπορούσαν να υπερφαλαγγίσουν την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής υπό τις περιστάσεις ποινής.
Ως αποτέλεσμα δεν διαπιστώνουμε ότι η ποινή είναι υπερβολική ή ενυπάρχει σφάλμα αρχής.
Η έφεση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/γκ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο