ECLI:CY:AD:2021:B139
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 55/2019)
12 Απριλίου, 2021
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Δ/στές]
Α.Κ.,
Εφεσείων
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης
_________________________
Χρ. Χατζηλοίζου, για τον Εφεσείοντα.
Ζ. Συμεού για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
__________________________
[Η κυκλοφορία της απόφασης υπόκειται σε περιορισμό και έτσι το πρωτότυπο που περιλαμβάνει ονόματα ή άλλα στοιχεία θα παραμείνει στο φάκελο, ενώ θα κυκλοφορήσει κείμενο της απόφασης χωρίς ονομασίες προσώπων, τόπων και άλλων στοιχείων που δύνανται να οδηγήσουν σε αποκάλυψη προσώπων και αυτό βέβαια για προστασία των θυμάτων]
______________________
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Ι. Ιωαννίδη, Δ..
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων αντιμετώπισε ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού αρκετές κατηγορίες, 61 τον αριθμό, με θύματα κυρίως τα 4 τέκνα του, που τότε ήταν ανήλικα. Ανάμεσα σ΄ αυτές, υπήρχαν και κατηγορίες που αφορούσαν σε απόπειρες βιασμού της ανήλικης τότε θυγατέρας του Α. Αρχικά αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, στη συνέχεια όμως, και συγκεκριμένα στις 23.10.2018, παραδέχθηκε τις κατηγορίες 4, 5, 6, 7, 8, 9, 13, 20, 21, 22, 24, 29, 30, 35, 46, 54 και 55, ενώ απαλλάχθηκε στις υπόλοιπες, μετά που η Κατηγορούσα Αρχή ανακοίνωσε αναστολή ποινικής δίωξης σ΄ αυτές. Να σημειώσουμε ότι οι σοβαρότερες κατηγορίες αφορούσαν σε παράνομη και άσεμνη επίθεση κατά παράβαση του άρθρου 151 του περί Ποινικού Κώδικα Νόμου, Κεφ. 154. Για την εν γένει παράνομη συμπεριφορά του, το Κακουργιοδικείο του επέβαλε ποινές φυλάκισης (συντρέχουσες και διαδοχικές), οι οποίες, στο σύνολο τους, ανέρχονται σε 50 μήνες. Διευκρινίζουμε ευθύς εξ αρχής ότι κατά τον επίδικο χρόνο η προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης για το αδίκημα της παράνομης και άσεμνης επίθεσης κατά παράβαση του άρθρου 151 (πιο πάνω) ήταν δύο χρόνια. Το 2009 με τον τροποποιητικό Νόμο 64(Ι)/2009 το αδίκημα από πλημμέλημα έγινε κακούργημα και η ποινή φυλάκισης καθορίστηκε σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 5 έτη. Περαιτέρω το 2014 θεσπίστηκε και ο περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμος, Ν 91(Ι)/2014. Με τον τελευταίο αυτό Νόμο, για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιού, η προβλεπόμενη από το Νόμο ανώτατη ποινή σε κάποιες περιπτώσεις είναι φυλάκιση δια βίου.
Ο Εφεσείων θεωρεί ότι το Κακουργιοδικείο «εσφαλμένα επέβαλε διαδοχικές ποινές έτσι ώστε η ποινή να είναι δυσανάλογος με την ποινή που έπρεπε να επιβληθεί σύμφωνα με τις περιστάσεις της υποθέσεως και των προσωπικών περιστάσεων του Εφεσείοντα» (3ος λόγος έφεσης). Με τους άλλους δύο λόγους έφεσης, αναφέρει ότι το Κακουργιοδικείο δεν έλαβε προς όφελος του συγκεκριμένους μετριαστικούς παράγοντες, με αποτέλεσμα η επιβληθείσα στο τέλος της ημέρας ποινή φυλάκισης των 50 μηνών, να είναι, κατά τον ίδιο, έκδηλα υπερβολική. Ως εκ τούτου, με την παρούσα έφεση ζητά την παρέμβαση του Εφετείου για να μειώσει τις επιβληθείσες ποινές φυλάκισης.
Ως ελέχθη, τα αδικήματα που ο Εφεσείων διέπραξε, είχαν ως θύματα κυρίως τα 4 ανήλικα τότε παιδιά του. Πιο συγκεκριμένα, ο Εφεσείων σε έξι διαφορετικές περιπτώσεις και σε διαφορετικές ημερομηνίες, επιτέθηκε παράνομα και άσεμνα εναντίον της ανήλικης τότε θυγατέρας του Α. Περαιτέρω, σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις και σε διαφορετικές ημερομηνίες, επιτέθηκε παράνομα και άσεμνα εναντίον της ανήλικης τότε θυγατέρας του B., ενώ σε μια άλλη περίπτωση και σε διαφορετική ημερομηνία, επιτέθηκε παράνομα και άσεμνα εναντίον της ανήλικης τότε θυγατέρας του Γ. Με άλλα λόγια, ο Εφεσείων παράνομα και άσεμνα επιτέθηκε σε τρεις ανήλικες θυγατέρες του, σε συνολικά δώδεκα διαφορετικές περιπτώσεις και σε διαφορετικές ημερομηνίες. Τέλος, διέπραξε και τα αδικήματα της κοινής επίθεσης (κατηγορίες 13, 24, 30, 35 και 46).
Με δεδομένο ότι οι περιστάσεις διάπραξης ενός αδικήματος, έχουν πάντα τη σημασία τους όταν τα Δικαστήρια καλούνται να επιβάλουν ποινές, θεωρούμε σκόπιμο να τις παραθέσουμε αυτολεξεί, ως αυτές είχαν εκτεθεί από την Κατηγορούσα Αρχή και καταγράφονται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου:
«Η Α., Μ.Κ.2, παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από τον κατηγορούμενο στις πιο κάτω περιπτώσεις:
· Το 1986 όταν η Μ.Κ.2 ήταν 9 ετών, ο κατηγορούμενος την πήρε αγκαλιά στο κρεβάτι του ένα βράδυ και έβαλε το χέρι του μέσα από το εσώρουχό της και χάιδευε το αιδοίο της με το δάκτυλο του (κατηγορία 4).
· Λίγο καιρό αργότερα, κατά το ίδιο έτος, ο κατηγορούμενος ξάπλωσε στο κρεβάτι του, κατέβασε το παντελόνι του, έπιασε το χέρι της Μ.Κ.2, το έβαλε στο πέος του και την ανάγκασε να του το τρίβει (κατηγορία 5).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1986, καθώς η Μ.Κ.2 ξάπλωνε στο κρεβάτι του δωματίου της, εισήλθε ο κατηγορούμενος στο δωμάτιο της, μετακίνησε το σουτιέν της και άρχισε να της γλύφει το στήθος. Αυτός σταμάτησε μόλις άκουσε την σύζυγο του, Μ.Κ.5 να περπατά προς το μέρος τους. Φεύγοντας ο κατηγορούμενος είπε στην Μ.Κ.2 εάν την ρωτήσει η Μ.Κ.5 τι κάνανε, να μην της πει οτιδήποτε (κατηγορία 6).
· Σε άλλη ημερομηνία, κατά το έτος 1986, ενώ η Μ.Κ.2 καθόταν στην κουζίνα και διάβαζε, ο κατηγορούμενος πήγε από πίσω της και έβαλε το χέρι του μέσα από το τρικό της, από τον λαιμό της προς τα κάτω, έπιασε το στήθος της και το χάιδευε (κατηγορία 7).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1987, η Μ.Κ.2 βρισκόταν σπίτι μόνη της με τον κατηγορούμενο. Η Μ.Κ.2 βρισκόταν στο δωμάτιο της και ξάπλωνε στο κρεβάτι της. Τότε εισήλθε ο κατηγορούμενος στο δωμάτιο της, έβαλε το χέρι του μέσα από το εσώρουχο της και της χάιδευε το αιδοίο της (κατηγορία 8).
· Σε άλλη ημερομηνία, κατά το έτος 1987, ο κατηγορούμενος πήρε την Μ.Κ.2 στο μπάνιο της οικίας και την έβαλε να φορέσει μόνο το μαγιό της. Την χάιδευε σε όλο της το κορμί και σε μια στιγμή έβαλε το δάκτυλό του στο αιδοίο της (κατηγορία 9).
Περαιτέρω, ο κατηγορούμενος μεταξύ των ετών 1983 και 1989, παράνομα επιτέθηκε στην Μ.Κ.2, κτυπώντας την με τα χέρια του, σε διάφορα μέρη του σώματός της (κατηγορία13).
Η Β, Μ.Κ.6, αναφέρθηκε στις διάφορες περιπτώσεις που παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από τον κατηγορούμενο, ήτοι:
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1988, όταν η Μ.Κ.6 ήταν 5 ετών και ενώ κοιμόταν στο κρεβάτι των γονιών της, μαζί με τους γονείς της, ο κατηγορούμενος έβαλε το χέρι του μέσα από τις πιτζάμες της και της χάιδευε το στήθος της (κατηγορία 20).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το καλοκαίρι του 1989 και όταν η Μ.Κ.6 ήταν 6 χρονών, ο κατηγορούμενος την πήρε θάλασσα κοντά στο ξενοδοχείο xxx στη xxx. Ήταν και οι δύο έξω από τη θάλασσα με τα μαγιό. Ο κατηγορούμενος κάθισε τη Μ.Κ.6 ανάμεσα στα πόδια του, της άνοιξε τα πόδια της, τράβηξε στο πλάι το μαγιό της, της χάιδευε τον κόλπο και της έβαζε το δάκτυλο του μέσα στον κόλπο της (κατηγορία 21).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1989, άλλη από την πιο πάνω ημερομηνία, όταν η Μ.Κ.6 ήταν 6 ετών και ενώ κοιμόταν στο κρεβάτι των γονιών της, μαζί με τους γονείς της, ο κατηγορούμενος έβαλε το χέρι του μέσα από τις πιτζάμες της και της χάιδευε το στήθος της (κατηγορία 22).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1989, άλλη από τις πιο πάνω ημερομηνίες, όταν η Μ.Κ.6 ήταν 6 ετών, ο κατηγορούμενος έβαλε το χέρι του μέσα από τις πιτζάμες της και της χάιδευε τα γεννητικά της όργανα. (κατηγορία 54).
· Σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 1989, άλλη από την πιο πάνω ημερομηνία, όταν η Μ.Κ.6 ήταν 6 ετών, ο κατηγορούμενος ξάπλωσε μαζί της στο κρεβάτι της και έβαλε το χέρι του μέσα από το εσώρουχο της και έβαλε το δάκτυλο του στα γεννητικά της όργανα (κατηγορία 55).
Η Γ., Μ.Κ.7, δέχτηκε άσεμνη επίθεση από τον κατηγορούμενο, σε μια περίπτωση, όταν ήταν 9 ετών. Το περιστατικό έγινε κατά τον Αύγουστο του 1993, σε άγνωστη ημερομηνία, όταν ο κατηγορούμενος κοιμήθηκε το βράδυ στην κουζίνα με ένα σεντόνι και μαζί του είχε και τη Μ.Κ.7. Ο κατηγορούμενος έτριβε το πέος του σ’ αυτή, όπου και εκσπερμάτωσε στο φόρεμα που φορούσε. Το φόρεμα της Μ.Κ.7 εντόπισε την επόμενη μέρα η Μ.Κ.5, λερωμένο με αντρικό σπέρμα (κατηγορία 29).
Ο κατηγορούμενος, μεταξύ των ετών 1989 και 1993, παράνομα επιτέθηκε στο Δ., Μ.Κ.4, κτυπώντας τον με τα χέρια του, σε διάφορα μέρη του σώματός του (κατηγορία 35).
Ο κατηγορούμενος, μεταξύ των ετών 1989 και 1993, παράνομα επιτέθηκε στη Ε., Μ.Κ.5, κτυπώντας την με τα χέρια του, σε διάφορα μέρη του σώματός της (κατηγορία 46).»
Όλα τα αδικήματα στα οποία ο Εφεσείων κρίθηκε ένοχος, κατόπιν δικής του παραδοχής, έλαβαν χώρα μεταξύ της περιόδου 1986-1993. Το Κακουργιοδικείο, με αναφορά στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ, 123, έλαβε υπόψη του τη σημαντική καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στην καταγγελία εναντίον του Εφεσείοντα. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει «υπενθυμίζουμε ότι η καταγγελία έγινε 23 χρόνια μετά τη διάπραξη του τελευταίου αδικήματος όταν ο κατηγορούμενος απέκτησε θυγατέρα με τη δεύτερη σύζυγο του. Η καταγγελία έγινε για σκοπούς προστασίας της ανήλικης θυγατέρας του». Για να προσθέσει, ότι η καθυστέρηση δεν είναι καθοριστικής σημασίας ως προς το είδος της ποινής αφού όπως επίσης σημειώνει, ο Εφεσείων «παρενοχλούσε τα ίδια του τα παιδιά, τις θυγατέρες του από πολύ νεαρή ηλικία, τις δύο δε εξ αυτών την Α. και τη Β. τις παρενοχλούσε συστηματικά. Η σεξουαλική παρενόχληση της Α. άρχισε όταν ήταν 9 ετών, της Β. όταν ήταν 5 ετών, ενώ το επεισόδιο με τη Γ. έλαβε χώρα όταν αυτή ήταν 9 ετών». Ορθά το Κακουργιοδικείο έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, οι οποίες είναι άκρως επιβαρυντικές για τον Εφεσείοντα.
Όσον αφορά στην καθυστέρηση, θα προσθέσουμε πως η καθυστέρηση εδώ δεν θα μπορούσε να είχε την ίδια δυναμική, που έχει στις περιπτώσεις όπου οι αρμόδιες Αρχές δεν προβαίνουν στη δίωξη του παραβάτη ευθύς ως έρχεται στο φως η αξιόποινη πράξη του (M & M Loizou Ltd κ.α. ν. Jumbo Inv. Ltd (2000) 2 ΑΑΔ, 717). Αντιθέτως, εδώ μόλις λήφθηκε η καταγγελία, οι αρμόδιες Αρχές του Κράτους διερεύνησαν την υπόθεση με τη λήψη καταθέσεων, και ακολούθως καταχωρίστηκε αμέσως ποινική υπόθεση εναντίον του Εφεσείοντα. Να σημειώσουμε ακόμη, ότι η κατ΄ εξακολούθηση εγκληματική συμπεριφορά του Εφεσείοντα εις βάρος των ανήλικων παιδιών του, αποκαλύφθηκε, έστω και καθυστερημένα, από ευτυχείς συγκυρίες, όταν ο Εφεσείων απέκτησε κοριτσάκι με τη δεύτερη σύζυγο του, και ο υιός του από τον πρώτο του γάμο (Μ.Κ. 4), απέστειλε ανώνυμη επιστολή στα γραφεία της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, λέγοντας πως το κοριτσάκι που ο Εφεσείων απέκτησε από το δεύτερο του γάμο, διέτρεχε και αυτό άμεσο κίνδυνο να κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον Εφεσείοντα.
Ορθά το Κακουργιοδικείο έλαβε προς όφελος του Εφεσείοντα την παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου. Η παραδοχή σε τέτοιας φύσεως αδικήματα έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού τα θύματα δεν καλούνται να καταθέσουν ως μάρτυρες, και βιώσουν έτσι εκ νέου τις τραυματικές τους εμπειρίες.
Δεν αγνόησε ούτε τις προσωπικές-οικογενειακές περιστάσεις του Εφεσείοντα, τις οποίες δεν χρειάζεται να παραθέσουμε, ούτε ότι αυτός ήταν λευκού ποινικού μητρώου, για να προσθέσει, και ορθά, ότι σε τέτοιας φύσεως αδικήματα οι προσωπικές περιστάσεις και όλα τα άλλα ελαφρυντικά, δεν έχουν καθοριστική σημασία. Αφού συνεκτίμησε όλους τους σχετικούς παράγοντες επέβαλε στον Εφεσείοντα τις ακόλουθες ποινές:
Στην κατηγορία 4 ποινή φυλάκισης: 12 μηνών
Στην κατηγορία 5 ποινή φυλάκισης: 16 μηνών
Στην κατηγορία 6 ποινή φυλάκισης: 9 μηνών
Στην κατηγορία 7 ποινή φυλάκισης: 9 μηνών
Στην κατηγορία 8 ποινή φυλάκισης: 12 μηνών
Στην κατηγορία 9 ποινή φυλάκισης: 16 μηνών
Στην κατηγορία 13 ποινή φυλάκισης: 1 μηνός
Στην κατηγορία 20 ποινή φυλάκισης: 9 μηνών
Στην κατηγορία 21 ποινή φυλάκισης: 16 μηνών
Στην κατηγορία 22 ποινή φυλάκισης: 9 μηνών
Στην κατηγορία 24 ποινή φυλάκισης: 1 μηνός
Στην κατηγορία 29 ποινή φυλάκισης: 16 μηνών
Στην κατηγορία 30 ποινή φυλάκισης: 1 μηνός
Στην κατηγορία 35 ποινή φυλάκισης: 1 μηνός
Στην κατηγορία 46 ποινή φυλάκισης: 1 μηνός
Στην κατηγορία 54 ποινή φυλάκισης: 12 μηνών
Στην κατηγορία 55 ποινή φυλάκισης: 16 μηνών
Επαναλαμβάνουμε ότι κατά το χρόνο διάπραξης των πιο πάνω αδικημάτων, η προβλεπόμενη από το Νόμο ανώτατη ποινή ήταν πολύ πιο χαμηλή από αυτή που σήμερα προβλέπεται. Και ασφαλώς το πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να είχε περιοριστεί σ΄ αυτά τα πλαίσια χωρίς επηρεασμό από τα ισχύοντα σήμερα.
Το Κακουργιοδικείο εξέτασε στη συνέχεια κατά πόσο οι επιβληθείσες ποινές φυλάκισης θα έπρεπε να ήταν συντρέχουσες ή διαδοχικές. Κατά κανόνα οι ποινές φυλάκισης που επιβάλλονται θα πρέπει να συντρέχουν όταν τα διαπραχθέντα αδικήματα προκύπτουν από τα ίδια γεγονότα ή αποτελούν μέρος του ίδιου επεισοδίου. Στην Αχιλλέως ν. Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ, 334, ο κατηγορούμενος οδηγούσε χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη μηχανοκίνητο όχημα, σε χρόνο που του είχε αφαιρεθεί η άδεια και χωρίς να είχε ασφαλιστική κάλυψη έναντι τρίτου. Πρωτόδικα του επιβλήθηκαν διαδοχικές ποινές φυλάκισης για κάθε μια από τις τρεις κατηγορίες που παραδέχθηκε. Αποφασίστηκε από το Εφετείο πως τα γεγονότα και των τριών κατηγοριών συνιστούσαν μέρος του ίδιου επεισοδίου «παρά τη διαφορά στα συστατικά στοιχεία των τριών κατηγοριών». Κατ΄ επέκταση, το Εφετείο διέταξε όπως οι επιβληθείσες ποινές φυλάκισης συντρέχουν. Εδώ, δεν θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να ισχυριστεί βάσιμα ότι όλες οι παράνομες και άσεμνες επιθέσεις στις οποίες ο Εφεσείων προέβη εναντίον των ανήλικων τότε θυγατέρων του, ήταν μέρος ενός επεισοδίου, ούτε και ήταν αυτή η θέση του Εφεσείοντα. Το Κακουργιοδικείο προσέγγισε το θέμα ως εξής:
«Οι κατηγορίες στις οποίες κρίθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος αφορούν 17 διαφορετικά επεισόδια που έλαβαν χώραν σε μία μεγάλη χρονική περίοδο, επτά περίπου ετών, από το 1986 μέχρι το 1993. Καθοδηγούμενοι όμως από τις αρχές που παραθέσαμε πιο πάνω και έχοντας υπόψη ότι οι κατηγορίες 4, 5, 6, 7, 8, 9 και 13 στρέφονται εναντίον του ιδίου προσώπου, της Α., κρίνουμε ότι οι ποινές πρέπει να συντρέχουν μεταξύ τους και εκδίδουμε σχετικό διάταγμα. Για τους ίδιους λόγους, κρίνουμε ορθό όπως και οι ποινές που αφορούν τη Β, ήτοι οι ποινές στις κατηγορίες 20, 21, 22, 24, 54 και 55 συντρέχουν μεταξύ τους. Θα συντρέχουν επίσης μεταξύ τους οι ποινές στις κατηγορίες 29 και 30 που αφορούν την παραπονούμενη Γ. Εκ του περισσού αναφέρουμε ότι οι ποινές που δεν θα συντρέχουν μεταξύ τους, θα είναι διαδοχικές.»
Εδώ το Κακουργιοδικείο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια κατά τρόπο ώστε να του επιβάλει στο τέλος της ημέρας συντρέχουσες και διαδοχικές ποινές φυλάκισης συνολικής διάρκειας 50 μηνών για την εν γένει παράνομη συμπεριφορά του (48 μήνες για τις δώδεκα άσεμνες επιθέσεις και 2 μήνες για τις πέντε κοινές επιθέσεις). Δεν θα πούμε πολλά για το θέμα της επιβολής διαδοχικών ποινών. Ενδεικτικά και μόνο παραπέμπουμε στις υποθέσεις Παπασυμεού κ.α. ν. Δημοκρατίας (2006) 2 ΑΑΔ, 523, Κέρκης ν. Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ, 433 και Ονουφρίου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 208/15, ημερ. 12.6.2019. Είναι βεβαίως γνωστό, πως εκείνο που θα πρέπει να εξετάζεται όταν επιβάλλονται διαδοχικές ποινές, είναι κατά πόσο η συνολική ποινή που τελικά προκύπτει, είναι δίκαιη και ανάλογη με τη συνολική ποινική ευθύνη του καταδικασθέντος (just and proportionate). Μάλιστα, σε τέτοια περίπτωση, τα Δικαστήρια δεν περιορίζονται από το ανώτατο όριο της ποινής που προβλέπεται για το συγκεκριμένο αδίκημα από το Νόμο. Θέματα που είχαν να κάνουν με την επιβολή διαδοχικών ποινών εξετάστηκαν και αποφασίστηκαν και στην υπόθεση Ορφανίδης ν. Χατζηχριστοδούλου Λτδ κ.α., Ποινικές Εφέσεις αρ. 19-40/2018 κ.α., απόφαση ημερ. 25.1.2019.
Όπως και στην υπόθεση Ορφανίδης (πιο πάνω), το σκεπτικό της οποίας υιοθετούμε κατ΄ αναλογίαν, η συνολική εικόνα που εδώ προκύπτει από την εν γένει παράνομη και ειδεχθή κατ΄ εξακολούθηση συμπεριφορά του Εφεσείοντα εις βάρος των τριών ανήλικων τότε θυγατέρων του, είναι για τον ίδιο βαρύτατη. Ο Εφεσείων ευτύχησε να αποκτήσει αρκετά παιδιά από τον πρώτο του γάμο, τα οποία όμως, δυστυχώς, χρησιμοποίησε (όσον αφορά στις τρεις ανήλικες τότε θυγατέρες του) για να ικανοποιήσει τις ανώμαλες σεξουαλικές του ορέξεις και τα ζωώδη ένστικτα του. Όπως ορθά σημειώνει το Κακουργιοδικείο, «ο κατηγορούμενος κακοποιούσε σεξουαλικά τις τρεις θυγατέρες του από πολύ νεαρή ηλικία σε βάθος χρόνου κατ΄ επανάληψη, αμαυρώνοντας και σπιλώνοντας τις παιδικές αθώες ψυχές τους».
Έχει κατά κόρον λεχθεί, ότι ο προσδιορισμός της ποινής και η επιμέτρηση του ύψους της, είναι έργο του Πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η έφεση κατά της ποινής δεν διανοίγει το δρόμο για επανακαθορισμό της από το Εφετείο. Ούτε συνιστά μια δεύτερη δίκη επί του ιδίου θέματος (Fields v. Αστυνομίας (1992) 2 ΑΑΔ, 316). Με κάθε σεβασμό, δεν συμφωνούμε με τα όσα εκτίθενται στους λόγους έφεσης, και τα οποία υποστηρίχθηκαν ενώπιον μας με τα όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα, ότι δηλαδή το Πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψη του σοβαρούς μετριαστικούς παράγοντες με αποτέλεσμα η επιβληθείσα ποινή να είναι «ιδιαζόντως υπερβολική». Τουναντίον, το Κακουργιοδικείο αφού έλαβε υπόψη του κάθε σχετικό παράγοντα (μετριαστικό και επιβαρυντικό), επέβαλε στον Εφεσείοντα τις συγκεκριμένες ποινές, οι οποίες, για την εν γένει εγκληματική συμπεριφορά του ανέρχονται, ως ελέχθη, σε 50 μήνες φυλάκιση, έστω και υπό το φως του τότε νομικού καθεστώτος το οποίο, ως έχει ήδη λεχθεί, έχει πλέον αλλάξει, αφού ο Νόμος σήμερα προβλέπει πολύ πιο αυστηρές ποινές φυλάκισης.
Οι επιβληθείσες από το Κακουργιοδικείο ποινές, δεν κρίνονται έκδηλα υπερβολικές ούτε βρίσκουμε ότι η συνολική ποινή είναι άδικη και δυσανάλογη με την ποινική ευθύνη του Εφεσείοντα. Σε αδικήματα στα οποία ο πατέρας αντί να είναι ο φύλακας-άγγελος των ανήλικων τέκνων του, γίνεται ο εφιάλτης τους, οι προσωπικές περιστάσεις και τα άλλα ελαφρυντικά που εδώ λήφθηκαν υπόψη, δεν μπορούν να έχουν καταλυτική επίδραση στην επιβολή της ποινής.
Υπό το φως των πιο πάνω, οι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι και η έφεση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο