ECLI:CY:AD:2021:B390
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική ΄Εφεση Αρ. 120/2021)
10 Αυγούστου, 2021
[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
XXX XXX BADEA,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
________________________
Ανδρέας Γιαλελής, για Kampouri & Gialeli LLC, για τον Εφεσείοντα.
Δάφνη Ναπολέοντος, Δημόσιος Κατήγορος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
________________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Μετά από σύντομο διάλειμμα)
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση, προσβάλλεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην ποινική υπόθεση αρ. 9205/2021, με την οποία διατάχθηκε η παραμονή του κατηγορουμένου, εφεσείοντος, υπό κράτηση μέχρι τις 13.8.2021, που ορίστηκε η εν λόγω υπόθεση για ακρόαση. Σημειώνεται, ως πολύ σημαντικό, το γεγονός ότι, με το πέρας της προσβαλλόμενης απόφασης, έγινε λεπτομερής προγραμματισμός, ώστε η υπόθεση, αφού αρχίσει ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου στις 13, να συνεχίσει στις 16, 18, 19 και 20 του τρέχοντος μηνός. Η απόφαση, ανωτέρω, του Επαρχιακού Δικαστηρίου προσβάλλεται με αριθμό λόγων έφεσης, με τους οποίους, ουσιαστικά, αμφισβητείται η εγκυρότητα των λόγων για τους οποίους διατάχθηκε η κράτηση, ως ανωτέρω, του εφεσείοντος.
Με την εν λόγω ποινική υπόθεση, ο εφεσείων αντιμετωπίζει δεκαέξι, συνολικά, κατηγορίες. Οι έξι, εξ αυτών, αφορούν, αντίστοιχα, σοβαρά αδικήματα εμπορίας ενηλίκου προσώπου και σεξουαλικής εκμετάλλευσης ενηλίκου προσώπου, κατά παράβαση του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Εμπορίας και Εκμετάλλευσης Προσώπων και της Προστασίας των Θυμάτων Νόμου του 2014, (Ν. 60(Ι)/2014), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο «Νόμος»). Κάποια από τα υπόλοιπα αδικήματα αφορούν το αδίκημα της συνωμοσίας, που, επίσης, καταλογίζεται στον εφεσείοντα, σε σχέση με τη διάπραξη των προαναφερθέντων, καθώς και κάποιων άλλων από τα ολιγότερο σοβαρά αδικήματα επί του κατηγορητηρίου.
Η υπόθεση καταχωρίστηκε στις 14.7.2021 και ορίστηκε την επομένη, 15.7.2021, ημερομηνία κατά την οποία ο εφεσείων κατηγορήθηκε και δήλωσε μη παραδοχή. Στο στάδιο εκείνο, η συνήγορος εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής αιτήθηκε από το Δικαστήριο όπως διατάξει την κράτηση του εφεσείοντος μέχρι την ημερομηνία που θα οριζόταν η υπόθεση για ακρόαση. Επικαλέστηκε, προς τούτο, το ενδεχόμενο μη προσέλευσής του στο Δικαστήριο κατά την ημέρα που θα οριζόταν η υπόθεση για ακρόαση, κατ’ επίκληση των εγγενών ενδείξεων που χαρακτηρίζουν τις πλέον σοβαρές κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει και αναφέρονται πιο πάνω, καθώς, επίσης, την πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων κατηγορίας. Υπήρξε ένσταση στο αίτημα κράτησης, από μέρους του εφεσείοντος, γεγονός που οδήγησε στη διεξαγωγή ακρόασης, στο πλαίσιο της οποίας τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου το σύνολο της μαρτυρίας επί της οποίας στήριξε το εν λόγω αίτημά της η Κατηγορούσα Αρχή.
Το Δικαστήριο, αφού εξέτασε, όπως ανέφερε, τη σχετική, ως άνω, μαρτυρία, κατέληξε στην απόφαση ότι συνέτρεχαν και οι δύο λόγοι τους οποίους επικαλέστηκε η Κατηγορούσα Αρχή. Συνακόλουθα, διέταξε την κράτηση του εφεσείοντος, όπως έχει προαναφερθεί. Δεδομένης της διαφωνίας, ανωτέρω, της Υπεράσπισης, καταχωρίστηκε η υπό εξέταση έφεση, περιέχουσα τους λόγους με τους οποίους επιχειρείται η αμφισβήτηση της πρωτόδικης απόφασης, στη βάση διαφόρων αιτιάσεων. Συγκεκριμένα, με το λόγο 6, προβάλλεται ότι: «Το Πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα αποφάσισε και άφησε τον Κατηγορούμενο υπό κράτηση για τον λόγο ότι υπάρχει περίπτωση επηρεασμού μαρτύρων.» Ο πιο πάνω λόγος αιτιολογείται στη βάση ότι: «Το Πρωτόδικο Δικαστήριο σε μια λανθασμένη προσπάθεια του δικαιολόγησε τα πάντα σε σχέση με τις ενέργειες της Κατηγορούσας Αρχής αλλά επιπλέον δικαιολόγησε και την πλημμελή διερεύνηση των αδικημάτων.» Η διαταγή του Δικαστηρίου για παραμονή του κατηγορουμένου υπό κράτηση στη βάση ότι υπάρχει πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων επενεργεί αυτόνομα, ανεξάρτητα με τον άλλο λόγο που, επίσης, αποδέχτηκε, της πιθανότητας μη προσέλευσης του κατηγορουμένου κατά την ημερομηνίας της δίκης του, (βλ. Χ”Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45).
Εξετάζοντας την πιο πάνω αιτιολογία, εμφανώς, αυτή είναι εντελώς ανεπαρκής προς αιτιολόγηση του σχετικού λόγου έφεσης. Συνακόλουθα, διαπιστώνεται ότι, στην πραγματικότητα, δεν προσβάλλεται ο προαναφερθείς λόγος, για τον οποίο διατάχθηκε η παραμονή του εφεσείοντος υπό κράτηση. Ανεξάρτητα, όμως, με τούτο, δεδομένου ότι η κράτηση προσώπου, εάν δε διενεργείται νόμιμα, παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμά του της ελευθερίας, εξετάστηκαν οι περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε ο λόγος αυτός για κράτηση ικανός από το Δικαστήριο και η απόφασή του, συναφώς, κρίνεται ορθή και άρτια αιτιολογημένη. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο βασίστηκε, προς τούτο, στο περιεχόμενο συμπληρωματικής κατάθεσης της παραπονουμένης, ημερομηνίας 8.7.2021, υπό κυανούν 85, όπου αναφέρεται ότι συγγενικό πρόσωπο του εφεσείοντος, για την ακρίβεια εξάδελφός του, επικοινώνησε με τον αδελφό της. Κατά την εν λόγω επικοινωνία, ο πρώτος φέρεται να ανέφερε, υπό μορφή απειλής, ότι η οικογένειά τους είναι μεγάλη και ότι, αν ένας από αυτούς πάει φυλακή, οι υπόλοιποι θα είναι έξω και θα πράξουν ανάλογα. Στην ίδια κατάθεση, αναφέρεται, επίσης, ότι την επικοινωνία μεταξύ των πιο πάνω προσώπων την είχε διευθετήσει ο ίδιος ο εφεσείων.
Σαφώς, πρόκειται για δήλωση από την οποία προκύπτει η εντύπωση διατύπωσης απειλής, η οποία, εν προκειμένω, έχει γίνει από τρίτο πρόσωπο, συγγενικό του εφεσείοντος, με την ενεργό εμπλοκή του τελευταίου, προς τον αδελφό της παραπονουμένης. Σημειώνεται πως η πιο πάνω μαρτυρία δεν έχει αμφισβητηθεί και, όπως έχει ήδη υποδειχθεί, ούτε καν στο πλαίσιο της έφεσης έχει λεχθεί οτιδήποτε, προς αμφισβήτηση του χειρισμού της και της κατάληξης επ’ αυτής του Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο βασίστηκε, όσον αφορά τον πιο πάνω λόγο κράτησης του εφεσείοντος, στην υπόθεση Χαμπή κ.ά. ν. Αστυνομίας κ.ά. (2011) 2 Α.Α.Δ. 472, η οποία παρουσίαζε αρκετές ομοιότητες με την παρούσα. Αυτή δε κρίνεται, πράγματι, βοηθητική, από απόψεως γεγονότων και νομικής ανάλυσης, ώστε να είναι υποστηρικτική της κρίσης του Εφετείου και στην παρούσα έφεση, όπως, επίσης, η υπόθεση Μακαρίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 90. Συνακόλουθα, η απόφαση του Δικαστηρίου να διατάξει την κράτηση του εφεσείοντος, για το λόγο που έχει προαναφερθεί, κρίνεται ορθή και επικυρώνεται.
Υπό τις περιστάσεις, δεν απαιτείται η εξέταση των λόγων έφεσης που σχετίζονται με τον έτερο λόγο κράτησης, που, επίσης, ενέκρινε το Δικαστήριο, δηλαδή την πιθανότητα ο εφεσείων να μην προσέλθει στη δίκη του. Παρεμπιπτόντως, παρατηρείται, όσον αφορά το λόγο αυτό, η έλλειψη αναφοράς από το Δικαστήριο, στην απόφασή του, στη συγκεκριμένη μαρτυρία που αυτό είχε λάβει υπόψη του για την κατάληξη στην ύπαρξη πιθανότητας καταδίκης. Η παρατήρηση αυτή ουδόλως επηρεάζει την κατάληξη, ανωτέρω, του Εφετείου. Σχολιάζοντας, περαιτέρω, την πρωτόδικη απόφαση, σημειώνεται ο, κατά τα άλλα, άρτιος χειρισμός του Δικαστηρίου και η διαπίστωση, μέσα από το σύνολο της διαδικασίας, όπως αυτή καταγράφεται στα πρακτικά, παντελούς απουσίας προκατάληψης από μέρους του. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται ο περί του αντιθέτου γενικός, αστήρικτος και, συνεπώς, απαράδεκτος σχολιασμός που γίνεται στο λόγο έφεσης 7, από μέρους του εφεσείοντος.
Για τους λόγους που έχουν αναφερθεί, η έφεση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Αναμένεται δε ότι η εκδίκαση της υπόθεσης θα διεξαχθεί όπως αυτή έχει προγραμματιστεί.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Δ. Σωκράτους, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
/ΜΠ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο