(1989) 3 ΑΑΔ 189
[*189] 9 Φεβρουαρίου, 1989
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SAINT DOMINION ESTATES LTD ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ, (Αρ. 1)
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 67/89).
Προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτελέσεως διοικητικής πράξεως — Έχει παρακολουθητικό χαρακτήρα — Μόνο σε συνάρτηση με Αίτηση Ακυρώσεως χωρεί αίτηση για προσωρινό διάταγμα.
Προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτελέσεως διοικητικής πράξεως — Ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη ζημία — Βάρος αποδείξεως — Ανήκει στον αιτούντα.
Προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτελέσεως διοικητικής πράξεως — Έκδηλη παρανομία.
Προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτελέσεως διοικητικής πράξεως — Δεν εκδίδεται όταν η επίδικη πράξη είναι αρνητικού χαρακτήρα ή όταν η εκτέλεσή της είναι θέμα δημοσίου συμφέροντος.
Προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτελέσεως της διοικητικής πράξεως — Η άσκηση παραδεκτής προσφυγής ακυρώσεως είναι προϋπόθεση εκδόσεως τέτοιου διατάγματος — Εκπρόθεσμος προσφυγή ή προσφυγή από πρόσωπο, που δεν έχει έννομο συμφέρον, είναι πρόδηλα απαράδεκτη.
Με την παρούσα Αίτηση Ακυρώσεως οι αιτητές ζητούν ακύρωση της αποφάσεως του καθ' ου η αίτηση να αρνηθεί παραχώρηση [*190] αδείας σε ξένες καλλιτέχνιδες να εργασθούν σε νυχτερινό κέντρο στην Πάφο. Η αιτιολογία της άρνησης ήταν ότι ένας από τους συνεταίρους του κέντρου είχε καταδικασθεί για προαγωγή γυναικός σε πορνεία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση για προσωρινό διάταγμα, γιατί η ζημιά που είχαν προβάλει οι αιτητές, δεν ήταν ανεπανόρθωτη, η επίδικη πράξη είναι αρνητική - οι αιτητές δεν έχουν άμεσο, αλλά μόνο έμμεσο συμφέρον και τέλος γιατί η αιτιολογία της διοίκησης συνιστά λόγον δημοσίου συμφέροντος.
Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα απορρίπτεται.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Aspri v. Republic, 4 R.S.C.C. 57,
Rodat v. Republic (1988) 3 C.L.R. 937,
Artemiou v. Republic (No.2) (1966) 3 C.L.R. 562,
Tyrokomou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 403,
Karran v. Republic (1983) 3 C.L.R. 199,
Amanda Marga Ltd. v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2583.
Αίτηση για προσωρινό διάταγμα.
Αίτηση για προσωρινό διάταγμα για αναστολή της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 5 Δεκεμβρίου, 1988 με την οποία απέρριψαν αίτηση για εργοδότηση από τους αιτητές ξένων καλλιτέχνιδων μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της προσφυγής.
Στ. Δρυμιώτης και Α. Παναγιώτου, για τους Αιτητές.
Π. Κληρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ: Εξέδωσε την ακόλουθη απόφαση: Η θεραπεία που οι αιτητές ζητούν με την προσφυγή είναι:- [*191] Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία απόρριψαν αίτηση των αιτητών ημερομηνίας 5 Δεκεμβρίου, 1988, για εργοδότηση ξένων καλλιτέχνιδων στο καμπαρέ LA GROTTE DE ΡΑPHOS, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα, και Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση, που περιέχεται σε επιστολή τους ημερομηνίας 14 Δεκεμβρίου, 1988, με την οποία απαγορεύουν στους αιτητές την εργοδότηση ξένων καλλιτέχνιδων στο καμπαρέ LA GROTTE DE PAPHOS, είναι άκυρη, αντισυνταγματική και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Οι αιτητές με αίτησή τους ζητούν την έκδοση Προσωρινού Διατάγματος, που να διατάσσει την αναστολή της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 5 Δεκεμβρίου, 1988, με την οποία απόρριψαν αίτηση για εργοδότηση από τους αιτητές ξένων καλλιτέχνιδων, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της προσφυγής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει διακριτική εξουσία να εκδίδει προσωρινά διατάγματα με τα οποία να αναστέλλεται η ισχύς μιας διοικητικής πράξης. Η εξουσία αυτή προβλέπεται στον Κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, 1962, που συνεχίζει να ισχύει με βάση το Άρθρο 17 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου, 1964 (Νόμος 33/64).
Η αιτήτρια 1 είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και ο αιτητής 2 είναι ο διευθυντής της. Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του καμπαρέ LA GROTTE DE PAPHOS στην Πάφο.
Υποβλήθηκε αίτηση στο Λειτουργό Μεταναστεύσεως για χορήγηση προσωρινής άδειας διαμονής και απασχόλησης στο καμπαρέ τους καλλιτέχνιδων από τη Βουλγαρία για την περίοδο 6 Δεκεμβρίου, 1988 μέχρι 15 Δεκεμβρίου, 1988. Η αίτηση απορρίφθηκε την 5η Δεκεμβρίου, 1988.
Τις 6 Δεκεμβρίου, 1988, με γράμμα των δικηγόρων τους, οι αιτητές ζήτησαν τους λόγους της μη έγκρισης της αίτησης. Με επιστολή 14 Δεκεμβρίου, 1988, ο Λειτουργός [*192] Μεταναστεύσεως τους πληροφόρησε ότι δεν παραχωρείται άδεια εργασίας σε αλλοδαπές καλλιτέχνιδες σε καμπαρέ, στα οποία έχουν "καθ' οιονδήποτε τρόπο ανάμειξη, άτομα που καταδικάστηκαν για προαγωγή γυναικών σε πορνεία". Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Χριστόδουλος Λάντας, συνιδιοκτήτης και κατά καιρούς διευθυντής του καμπαρέ LA GROTTE καταδικάστηκε στις 11 Οκτωβρίου, 1988 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου σε φυλάκιση δύο μηνών για τέτοιο αδίκημα.
Ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι οι αιτητές υφίστανται ανεπανόρθωτη ζημία, γιατί δεν υπάρχουν καλλιτέχνιδες Κύπριες για να εργοδοτηθούν και ως εκ τούτου η επιχείρηση των αιτητών δεν μπορεί να λειτουργήσει, ότι ο λόγος της άρνησης της Διοίκησης είναι αντισυνταγματικός, γιατί επιβάλλεται πρόσθετη ποινή για ποινικό αδίκημα του υπαλλήλου ή/και συνιδιοκτήτη που τιμωρήθηκε από το Δικαστήριο για την ίδια πράξη.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, από την άλλη, υποστήριξε ότι οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρο· ότι η πράξη που ζητείται η αναστολή της είναι αρνητική διοικητική πράξη· ότι οι αλλοδαποί δεν έχουν δικαίωμα να εισέρχονται στο έδαφος της Δημοκρατίας, και ότι ο λόγος της άρνησης είναι η καταδίκη για προαγωγή γυναικών σε πορνεία από συνέταιρο στο καμπαρέ. Οι αρχές με βάση τις οποίες το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια για την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων έχουν αναπτυχθεί νομολογιακά σε πολλές υποθέσεις, από την Evrydiki Aspri v. The Republic (Council of Ministers) (1962) 4 R.S.C.C. 57, μέχρι την Monica Rodat v. The Republic of Cyprus (1988) 3 CL.R.937. Στην τελευταία Απόφαση αναφέρονται όλες οι προηγούμενες Αποφάσεις του Δικαστηρίου.
Το ένδικο βοήθημα της αίτησης αναστολής εκτελέσεως έχει παρακολουθητικό χαρακτήρα. Μόνον σε συνάρτηση με την προσφυγή ακύρωσης της διοικητικής πράξης χωρεί αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτελέσεως. Η προσωρινή προστασία αποσκοπεί στην εξασφάλιση, όπου υπάρχει κίνδυνος, της μελλοντικής ικανοποίησης των δικαιωμάτων του αιτητή με τη λήψη προσωρινού μέτρου. Με την αναστολή εκτελέσεως [*193] εμποδίζονται τα θετικά αποτελέσματα διοικητικής πράξης, για αποτροπή ανεπανόρθωτης ή δυσεπανόρθωτης ζημίας στον διοικούμενο που απευθύνεται η πράξη. Αποκλείεται έτσι η δημιουργία πραγματικών καταστάσεων που δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν, αν ακυρωθεί αργότερα η επίμαχη πράξη.
Ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη ζημία μπορεί να είναι υλική ή ηθική. Χρηματική ζημία δεν είναι αρκετή. Ο αιτητής πρέπει να προσδιορίσει σε τι συνίσταται η ζημία που θα υποστεί από την εκτέλεση της διοικητικής πράξης και, παρόλο που το σύστημα της διοικητικής δικαιοσύνης είναι ανακριτικό, ο αιτητής πρέπει να αποδείξει ότι εκτέλεση της διοικητικής απόφασης που προσβάλλεται θα του δημιουργήσει ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη βλάβη.
Προσωρινή αναστολή δίδεται όταν η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη είναι πρόδηλα παράνομη. Ο διοικούμενος δικαιούται σε προσωρινή προστασία από παράνομη διοικητική πράξη μέχρι την οριστική ακύρωσή της. Εναντίον προφανώς παράνομης πράξης δίδεται πάντοτε αναστολή εκτέλεσης.
Η αίτηση αναστολής είναι απαράδεκτη αν αφορά πράξη που έχει ήδη εκτελεστεί, ή που η ενέργεια της εκτέλεσής της έχει συμπληρωθεί.
Δεν χωρεί αναστολή εκτελέσεως πράξης αρνητικού περιεχομένου ή παράλειψης, γιατί τούτο ισοδυναμεί σε εξαναγκασμό της Διοίκησης σε έκδοση πράξης θετικού περιεχομένου - (Nicos Artemiou (No. 2) and The Republic of Cyprus, through the Public Service Commission (1966) 3 C.L.R. 562; Yiannoulla F. Tyrokomou v. Republic (Minister of Interior and Another) (1976) 3 C.L.R. 403).
Λόγοι δημόσιου συμφέροντος αποκλείουν την αναστολή εκτέλεσης. Σε περίπτωση που το δημόσιο συμφέρον, ή η εύρυθμη λειτουργία της Διοίκησης επιβάλλουν την άμεση εκτέλεση της διοικητικής πράξης, δεν διατάσσεται αναστολή.
Γενικός και απαράβατος όρος της παροχής προσωρινού διατάγματος είναι η άσκηση παραδεκτής προσφυγής [*194] ακυρώσεως. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο προβαίνει σε παρεμπίπτουσα έρευνα του παραδεκτού της αίτησης ακυρώσεως, γιατί η προσωρινή προστασία με την έκδοση προσωρινού διατάγματος προϋποθέτει τη δυνατότητα παροχής οριστικής προστασίας. Εκπρόθεσμος προσφυγή, ή προσφυγή από πρόσωπο που δεν έχει έννομο συμφέρον είναι πρόδηλα απαράδεκτη.
Στην παρούσα υπόθεση η προσβαλλόμενη πράξη είναι άρνηση έκδοσης άδειας διαμονής και απασχόλησης σε αλλοδαπές καλλιτέχνιδες. Έχει αποφασιστεί ότι η πράξη αυτή είναι αρνητική και όχι θετική - (Karram v. Republic (1983) 3 C.L.R.199). Το Ομόσπονδο Διοικητικό Δικαστήριο της Γερμανίας, στην περίπτωση άρνησης της Διοίκησης να ανανεώσει την άδεια παραμονής αλλοδαπού, θεώρησε την αρνητική απόφαση της Διοίκησης θετική πράξη, επειδή αφαιρούσε από τον αλλοδαπό το δικαίωμα παραμονής στην Γερμανική επικράτεια - (BVerwGE 34, σελ. 325 (329)). Η ανεπανόρθωτη ζημιά που επικαλούνται οι αιτητές είναι ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά η επιχείρησή τους, επειδή δεν υπάρχουν Κύπριες καλλιτέχνιδες. Η ζημιά την οποία θα υποστούν είναι χρηματική και δεν υπάρχει ισχυρισμός ότι θα στερηθούν τα μέσα συντήρησης οι αιτητές. Η ζημιά αυτή δεν είναι ούτε ανεπανόρθωτη, ούτε δυσεπανόρθωτη.
Η άδεια προσωρινής παραμονής και απασχόλησης εκδίδεται στους αλλοδαπούς και η πράξη της Διοίκησης, θετική ή αρνητική, αφορά αυτούς και όχι τον προτιθέμενο εργοδότη τους. Ο προτιθέμενος εργοδότης δεν έχει δικό του έννομο συμφέρον και δεν νομιμοποιείται στην προσβολή της πράξεως - (Amanda Marga Ltd. v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2583). To συμφέρον των αιτητών δεν είναι "άμεσο" αλλά έμμεσο.
Η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης είναι ότι συνιδιοκτήτης και/ή κατά καιρούς διευθυντής του καμπαρέ καταδικάστηκε από το Δικαστήριο σε φυλάκιση για προαγωγή γυναικών σε πορνεία. Αυτός είναι λόγος δημόσιου συμφέροντος. Έχει αποφασιστεί από Επιτροπή Αναστολής (Α.Ε.) του Συμβουλίου της Επικρατείας στην Ελλάδα ότι το δημόσιο συμφέρον απέκλειε την αναστολή [*195] εκτελέσεως διοικητικής πράξης με την οποία ανακλήθηκε άδεια λειτουργίας ξενοδοχείου χρησιμοποιουμένου για διευκόλυνση αλλότριας ακολασίας - (247/67) (Αποφάσεις των Επιτροπών Αναστολών παρά τω Συμβουλίω Επικρατείας των Ετών 1963-1970).
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται.
Με κάποιο δισταγμό δεν διατάσσονται οι αιτητές να πληρώσουν τα έξοδα των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο