Dome Invest. Ltd ν. Συμβ. Βελτ. Αν. Νάπας κ.ά. (1989) 3 ΑΑΔ 741

(1989) 3 ΑΑΔ 741

[*741] 7 Απριλίου, 1989

[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

DOME INVESTMENTS LIMITED,

Αιτητές,

v.

ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ ΚΑΙ

ΑΛΛΟΥ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 551/87).

Ακυρωτικός έλεγχος — Απώλεια φακέλου υποθέσεως — Αδυναμία προσκομίσεως υποκατάστατης μαρτυρίας για την απόφαση, τα πρακτικά και το υλικό του φακέλου — Επακόλουθη αδυναμία ασκήσεως ακυρωτικού ελέγχου—Αναπόφευκτη η ακύρωση.

Χρηστή Διοίκηση — Πρακτικά — Τήρηση πρακτικών και καταγραφή ουσιωδών γεγονότων — Επιβάλλονται από κανόνες χρηστής διοικήσεως.

Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής και οι νομικές αρχές, που οδήγησαν στην ακύρωση της επίδικης απόφασης, προκύπτουν από τα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς διαταγή για έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ierides v. The Republic (1980) 3 C.L.R. 165,

Angelidou and Others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 520. [*742]

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας με την οποία καθορίσθηκαν τα τέλη για την σύνδεση του ξενοδοχείου των αιτητών με το υδρευτικό σύστημα της περιοχής.

Ρ. Σταυράκης, για τους Αιτητές.

Π. Αγγελίδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.

ΠΙΚΗΣ, Δ: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση του Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας με την οποία καθορίσθηκαν τα τέλη για τη σύνδεση του ξενοδοχείου τους - DOME HOTEL - με το υδρευτικό σύστημα της περιοχής. Η θέση των αιτητών είναι ότι η απόφαση πάσχει για τους πιο κάτω λόγους:-

(α) Εσφαλμένη εκτίμηση του νομικού πλαισίου που διέπει την επιβολή των σχετικών τελών.

(β) Αντιβαίνει προς τους Κανονισμούς που ρυθμίζουν την επιβολή των σχετικών τελών, και

(γ) κατάχρηση και υπέρβαση εξουσίας.

Επίσης εισηγήθηκαν ότι οι Κανονισμοί που διέπουν την επιβολή των τελών είναι άκυροι επειδή θεσπίστηκαν έξω από το δικαιοδοτικό πλαίσιο του εξουσιοδοτικού νόμου.

Με την ένσταση τους οι καθ' ων η αίτηση υποστήριξαν ότι η απόφαση λήφθηκε μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας που τους παρέχουν οι Κανονισμοί, και ότι είναι έγκυρη. Στην ένσταση επισυνάπτεται η αλληλογραφία μεταξύ των μερών, όχι όμως η επίδικη απόφαση· ούτε τα πρακτικά του Συμβουλίου στα οποία περιέχεται. Παρά την έρευνα που έγινε ο φάκελος της υπόθεσης δεν έχει εντοπιστεί και θεωρείται από τους καθ' ων η αίτηση ως απωλεσθείς. Σε ερώτηση του Δικαστηρίου προς το δικηγόρο του Συμβουλίου αν οι πελάτες του είναι σε θέση να προσκομίσουν υποκατάστατη μαρτυρία για την απόφαση τα πρακτικά και το υλικό που ήταν στο φάκελο της υπόθεσης, δόθηκε αρνητική απάντηση. Όπως πληροφόρησε το [*743] Δικαστήριο ο κ. Αγγελίδης, οι καθ' ων η αίτηση δεν είναι σε θέση, ενόψει της απώλειας του φακέλου, να διαφωτίσουν το Δικαστήριο για το περιεχόμενο της απόφασης, τα γεγονότα που την περιστοιχίζουν και τα άλλα στοιχεία που ήταν στο φάκελο της Διοίκησης.

Το άρθρο 146 του Συντάγματος προβλέπει τον αναθεωρητικό δικαστικό έλεγχο των εκτελεστών διοικητικών πράξεων, αποφάσεων και παραλείψεων της Διοίκησης. Αντικείμενο της διαδικασίας είναι ο έλεγχος της νομιμότητας και εγκυρότητας της απόφασης κρινόμενης από τη σκοπιά των κανόνων της χρηστής διοίκησης. Η άσκηση δικαστικού ελέγχου προϋποθέτει την προσκόμιση της απόφασης και του φακέλου της υπόθεσης. Χωρίς τα στοιχεία αυτά η άσκηση δικαστικού ελέγχου είναι αδύνατη. Η κατάθεση τους από τη Διοίκηση αποτελεί απόρροια της συνταγματικής υποχρέωσης της Διοίκησης για υποταγή στο δικαστικό έλεγχο που καθιερώνει το Σύνταγμα. Η παράλειψη της Διοίκησης να καταθέσει το φάκελο και τα στοιχεία που συνθέτουν την απόφαση, έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια την ακύρωση της πράξης. Όχι μόνο όταν ελλείπουν τα στοιχεία, αλλά και όταν υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το πλαίσιο και τις συνθήκες λήψης της διοικητικής απόφασης η ακύρωση είναι αναπόφευκτη. Η τήρηση πρακτικών και η καταγραφή των ουσιωδών γεγονότων που περιστοιχίζουν τη λήψη της διοικητικής απόφασης αποτελούν υποχρέωση της Διοίκησης που επιβάλλουν οι κανόνες της χρηστής διοίκησης. (Βλ. μεταξύ άλλων, Ierides ν. Republic (1980) 3 C.L.R. 165, και Angelidou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 520). Κάθε παρέκκλιση συνιστά κατάχρηση της διοικητικής αρμοδιότητας που πρέπει να ασκείται σύννομα και βάσει των κανόνων της χρηστής διοίκησης.

Η παράλειψη ή η αδυναμία των καθ' ων η αίτηση να προσάξουν το φάκελο της υπόθεσης καθιστά αδύνατη την αναθεώρηση της επίδικης απόφασης. Ο κ. Αγγελίδης σωστά εκτιμώντας τις συνέπειες αυτής της παράλειψης αναγνώρισε ότι το αποτέλεσμα δε μπορεί να είναι άλλο από την ακύρωση της επίδικης απόφασης. Ανάλογη θέση υιοθέτησε και ο κ. Σταυράκης προσθέτοντας ότι για τους λόγους που έχουν εκτεθεί στην αγόρευση του η απόφαση είναι, εν πάση περιπτώσει, πλημμελής και δε μπορεί να [*744] αντέξει σε δικαστικό έλεγχο.

Καταλήγω με τη διαπίστωση ότι η παράλειψη της Διοίκησης να καταθέσει το φάκελο και η απουσία υποκατάστατης μαρτυρίας για το περιεχόμενο του, καθιστούν το δικαστικό έλεγχο ανέφικτο και κατ' επέκταση την απόφαση άκυρη.

Η επίδικη απόφαση κηρύσσεται άκυρη στην ολότητα της βάσει των διατάξεων του άρθρου 146.4 (β) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο