(1990) 3 ΑΑΔ 5
[*5]8 Ιανουαρίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Yπόθεση Αρ. 808/87).
Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Άδεια οδικής χρήσης δημόσιου μεταφορέα “Α” — Κριτήρια που εξετάζονται σύμφωνα με το νόμο για τη χορήγηση τέτοιας άδειας — Υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης έγινε η δέουσα έρευνα και δεν υπήρξε καμία πλάνη περί τα πράγματα — Η απόφαση απόρριψης του αιτήματος ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις.
Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής κατά της απόφασης της Αρχής Αδειών — Αιτιολογία — Συμπληρώνεται από το φάκελο — Από μόνη της η απόφαση που κοινοποιήθηκε δεν ήταν αιτιολογημένη.
Ο αιτητής ζήτησε με την προσφυγή του την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του κατά της απόφασης της Αρχής Αδειών να απορρίψει το αίτημά του για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης δημόσιου μεταφορέα “Α”.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αρνήθηκε τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας, κατόπιν εξέτασης και στάθμισης όλων των παραγόντων που καθορίζονται στο Άρθρο 15, εδάφιον (3). Η Αναθε[*6]ωρητική Αρχή Αδειών είχε ενώπιόν της όλα τα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των στοιχείων που αφορούσαν την απόρριψη των πιο πάνω τριών αιτήσεων από την Αρχή Αδειών για χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α” κατηγορίας Βοθροκαθαριστή και ήταν εύλογα επιτρεπτό, έχοντας υπόψη τις ανάγκες της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού στη μεταφορά λυμάτων και την έκταση και φύση αυτών των αναγκών και την έκταση στην οποία τέτοιες ανάγκες εξυπηρετούνταν από τους υφιστάμενους αδειούχους μεταφορείς “Α” της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού, να μη χορηγήσει την αιτούμενη άδεια. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέτασε πλήρως τις ανάγκες της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού και υπό το φως των πιο πάνω προνοιών του Νόμου και των γεγονότων που τέθηκαν ενώπιόν της, ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή, να αρνηθεί την αιτουμένη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”.
Για τους πιο πάνω λόγους, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι οι καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν κάτω από πλάνη περί τα πράγματα και ότι η απόφαση λήφθηκε κατόπιν κακής εφαρμογής ή ερμηνείας του Νόμου 9/82 και ότι η απόφαση λήφθηκε καθ’ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας, δεν ευσταθεί.
2. Αναφορικά με το επιχείρημα ότι η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας, παρόλον ότι η αιτιολογία δε φαίνεται στην απόφαση και στην επιστολή με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση προς τον αιτητή, εντούτοις από τους φακέλους και τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών και τα οποία τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, φαίνεται ότι υπάρχει η αναγκαία αιτιολογία. Το Δικαστήριο μπορεί να βρει την αιτιολογία από τους φακέλους και τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Louca v. Republic (1986) 3(B) C.L.R. 1640.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Aναθεωρητικής Aρχής Aδειών να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή με την οποία προσβάλλετο η απόφαση της Aρχής Aδειών να αρνηθεί να του χορηγήσει άδεια οδικής χρήσης δημόσιου μεταφορέα “A” [*7]κατηγορίας Bοθροκαθαριστή.
Σ. Καραπατάκης, για τον Αιτητή.
Μ. Τσιάππα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου, ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερομηνίας 24/8/1987, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 31/8/1987, με την οποία η πιο πάνω Αρχή απέρριψε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή που είχε υποβληθεί στις 11/11/1985, εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών να αρνηθεί στον αιτητή τη χορήγηση άδειας οδικής χρήσης δημοσίου μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
Η επίδικη απόφαση εκδόθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, σαν συνέπεια εξέτασης ιεραρχικής προσφυγής που είχε ασκηθεί από τον αιτητή, δυνάμει του περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984 (Νόμοι 9/82 και 84/84).
Ο αιτητής, κάτοικος Λεμεσού, με αίτησή του στην Αρχή, ημερομηνίας 29/8/83 και με επιστολή του, ζήτησε τη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α” σε σχέση με το φορτηγό όχημά του αριθμός εγγραφής CW483, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, για την εξυπηρέτηση της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού στη μεταφορά λυμάτων.
Η Αρχή Αδειών, σε συνεδρία της, ημερομηνίας 24/10/85, εξέτασε την αίτηση του αιτητή και την απέρριψε. Στις 11/11/1985, ο αιτητής υπέβαλε προς την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απεφάσισε στις 24/8/1987 την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής και την επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών και κοινοποίησε την απόφασή της προς τον αιτητή διά επιστολής ημερομηνίας 31/8/1987 (Παράρτημα 17 της Ένστασης).
Ο αιτητής προσβάλλει την υπό κρίση απόφαση για τους λόγους ότι η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας και ότι οι καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν με πλάνη περί τα πράγματα, ότι η απόφαση ελήφθη κατόπιν κακής εφαρμογής και/ή ερμηνείας του Νόμου 9/82 και ότι η απόφαση ελήφθη καθ’ υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας.
[*8]Μετά την απόφαση της Αρχής Αδειών και την άσκηση ιεραρχικής προσφυγής από τον αιτητή, η Αρχή Αδειών ζήτησε από τους Δήμους Λεμεσού, Κάτω Πολεμιδιών, Μέσα Γειτονιάς, Αγίου Αθανασίου και από την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, απόψεις αναφορικά με το κατά πόσον υπήρχε ανάγκη χορήγησης επιπρόσθετων αδειών μεταφορέα “Α”, για την εξυπηρέτηση της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού, στη μεταφορά λυμάτων. Οι πιο πάνω απόψεις είχαν ζητηθεί σε σχέση με αιτήσεις μεταγενέστερες εκείνης του αιτητή, για τη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, για εξυπηρέτηση της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού.
Τόσον οι Δήμοι Λεμεσού, Κάτω Πολεμιδιών, Μέσα Γειτονιάς, Αγίου Αθανασίου, όσον και η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, απάντησαν ότι η εξυπηρέτηση ήταν ικανοποιητική από τους υφιστάμενους μεταφορείς, ενώ από την έκθεση του Ανώτερου Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών Λεμεσού εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε ανάγκη χορήγησης νέων αδειών μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, για την εξυπηρέτηση της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού.
Γι’ αυτό το λόγο, η Αρχή Αδειών είχε αποφασίσει σε συνεδρία της στις 28/3/1987, ενώ εκκρεμούσε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, να απορρίψει τις πιο πάνω αιτήσεις για τη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, για εξυπηρέτηση της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού, στη μεταφορά λυμάτων.
Η επίδικη απόφαση εκδόθηκε κατά την άσκηση νομοθετικών εξουσιών, που έχουν χορηγηθεί στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών με το Άρθρο 4Α των περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984 (Νόμοι 9/82 και 84/84). Το λεκτικό του άρθρου 4Α(3) είναι παρόμοιο με το λεκτικό του καταργηθέντος άρθρου 4(2) του Νόμου 9/82 και με αυτό του άρθρου 6(2) των καταργηθέντων περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1964 μέχρι 1975. Οι εξουσίες του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, δυνάμει του πιο πάνω άρθρου 6(2), έτυχαν ανάλυσης στην υπόθεση Τσουλλόφτας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 428.
Σύμφωνα με τα άρθρα 5(1) και 5(6)(3) των περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων, η χρησιμοποίηση μηχανοκίνητου οχήματος για μεταφορά φορτίου αποτελεί οδική χρήση για την οποία είναι αναγκαία η εξασφάλιση άδειας δυνάμει των διατάξεων των ρηθέντων Νόμων. Γι’ αυτό, το άρθρο 5(3) δίνει γενικά διακριτική εξουσία παροχής αδειών οδικής χρήσης, συμπερι[*9]λαμβανομένης και οδικής χρήσης μεταφοράς φορτίου.
Η χορήγηση άδειας για τη μεταφορά παντός τύπου φορτίου επί μισθώσει, η αμοιβή διέπεται ειδικά από το άρθρο 15 των περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων στο οποίο και αναφέρεται σαν “Άδεια Μεταφορέως ‘Α’”. Η παράγραφος (ε) του εδαφίου (2), του ρηθέντος άρθρου, παρέχει εξουσία χορήγησης άδειας μεταφορέα “Α” για φορτηγά οχήματα κατηγορίας Βοθροκαθαριστή.
Το εδάφιο (3) του άρθρου 15 δημιουργεί νομοθετική υποχρέωση της Αρχής Αδειών, κατά την άσκηση της διοικητικής της εξουσίας για τη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”, να εξετάσει τα πιο κάτω:
“(α) Τας ανάγκας της περιφερείας διά την μεταφοράν του σκοπουμένου είδους φορτίου, ως και την έκτασιν και φύσιν των τοιούτων αναγκών.
(β) Την έκτασιν καθ’ ην αι τοιαύται ανάγκαι εξυπηρετούνται υπό των εν τη περιφερεία υφισταμένων αδειούχων μεταφορέων “Α”.
(γ) Τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ο αιτητής θα δύναται να παρέχη εις την περιφέρειαν ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας.
(δ) Τον τύπον και την δυναμικότητα του οχήματος αναφορικώς προς το οποίον υπεβλήθη η αίτησις.”.
Επίσης παρέχεται στην Αρχή Αδειών εξουσία, δυνάμει του Εδαφίου (4), να χορηγεί άδεια μεταφορέα “Α” υπό όρους οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον όρο ότι ο μεταφορέας θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά μέσα στην περιφέρειά του ή μέσα σε καθορισμένη περιοχή και τον όρο ότι ο μεταφορέας θα χρησιμοποιείται μόνο για τη μεταφορά καθορισμένου είδους φορτίου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αιτητής ζήτησε από την Αρχή Αδειών άδεια μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή, για την μεταφορά καθορισμένου είδους φορτίου, δηλαδή λυμάτων μέσα σε καθορισμένη περιοχή, δηλαδή στην αστική τροχαία περιοχή Λεμεσού. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αρνήθηκε τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας, κατόπιν εξέτασης και στάθμισης όλων των παραγόντων που καθορίζονται στο άρθρο 15, εδάφιον (3). Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών είχε ενώπιόν της όλα τα [*10]στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των στοιχείων που αφορούσαν την απόρριψη των πιο πάνω τριών αιτήσεων από την Αρχή Αδειών, για χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”, κατηγορίας Βοθροκαθαριστή και ήταν εύλογα επιτρεπτό έχοντας υπόψη τις ανάγκες της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού στη μεταφορά λυμάτων και την έκταση και φύση αυτών των αναγκών και την έκταση στην οποία τέτοιες ανάγκες εξυπηρετούνταν από τους υφιστάμενους αδειούχους μεταφορείς “Α” της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού, να μη χορηγήσει την αιτούμενη άδεια. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέτασε πλήρως τις ανάγκες της αστικής τροχαίας περιοχής Λεμεσού και υπό το φως των πιο πάνω προνοιών του Νόμου και των γεγονότων που τέθηκαν ενώπιόν της, ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή να αρνηθεί την αιτουμένη χορήγηση άδειας μεταφορέα “Α”.
Για τους πιο πάνω λόγους, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι οι καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν κάτω από πλάνη περί τα πράγματα και ότι η απόφαση ελήφθη κατόπιν κακής εφαρμογής ή ερμηνείας του Νόμου 9/82 και ότι η απόφαση ελήφθη καθ’ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας, δεν ευσταθεί.
Αναφορικά με το επιχείρημα ότι η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας, παρόλον ότι η αιτιολογία δε φαίνεται στην απόφαση και στην επιστολή με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση προς τον αιτητή, εντούτοις από τους φακέλους και τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών και τα οποία τέθηκαν ενώπιόν του Δικαστηρίου, φαίνεται ότι υπάρχει η αναγκαία αιτιολογία. Το Δικαστήριο μπορεί να εύρει τη δικαιολογία από τους φακέλους και τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιόν της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών (Βλ. Louca v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1640, στη σελίδα 1645).
Θα ήθελα όμως να κάνω την εξής παρατήρηση. Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών καθώς και η κοινοποίησή της προς τον αιτητή, δε φέρει την αναγκαία αιτιολογία και εάν δεν υπήρχαν τα στοιχεία και οι φακέλοι ενώπιον του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο θα απέρριπτε την προσφυγή, για το λόγο ότι η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση στερείται της αναγκαίας αιτιολογίας. Θα παραθέσω την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών που είναι ταυτόσημη με την κοινοποίηση προς τον αιτητή.
“Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, έχοντας υπόψη την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως που έχουν τεθεί ενώπιόν της και αφού μελέτησε όλα τα [*11]στοιχεία των σχετικών φακέλων και όλα όσα έχουν λεχθεί εκ μέρους του προσφευγόντα και των ενδιαφερομένων, αποφασίζει να επικυρώσει την απόφαση της Αρχής Αδειών.”
Επί του θέματος της αιτιολογίας, η θέση της νομολογίας είναι ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι σαφής, δηλαδή τα συγκεκριμένα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η απόφαση πρέπει να αναφέρονται ειδικώς, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος. Η Αρχή έχει νομολογιακά καθιερωθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επίσης σχετικό είναι το απόσπασμα από τα πορίσματα της Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959 στη σελίδα 185: “Ίνα πληρωθή η προς αιτιολογίαν απαίτηση του Νόμου δέον αυτή να μην περιορίζεται εις γενικούς χαρακτηρισμούς δυνάμενους να εφαρμοσθούν εις πάσαν περίπτωσιν ουδέ να επαναλαμβάνη τας διατάξεις του Νόμου αλλά δέον να εκτίθενται τα πραγματικά στοιχεία εφ’ ων εβασίσθη η κρίσις του Διοικητικού οργάνου. Ισοδυναμεί προς ανύπαρκτον αιτιολογίαν η επανάληψις των γενικών όρων του Νόμου δυναμένων να τύχωσι εφαρμογής επ’ οιασδήποτε περιπτώσεως.”
Στην προκειμένη περίπτωση, η απόφαση εκδόθηκε από συλλογικό όργανο και είναι δυσμενής για τα συμφέροντα του αιτητή και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών όφειλε να παραθέσει, τόσο στην απόφασή της όσο και στην κοινοποίηση της απόφασής της προς τον αιτητή, επαρκή αιτιολογία. Το καθήκον του Δικαστηρίου είναι να ελέγχει το διοικητικό όργανο και όχι να ανατρέχει το ίδιο στους φακέλους και στα στοιχεία τα οποία έχει ενώπιον του ένα διοικητικό όργανο για να ανακαλύψει εάν υπάρχει επαρκής αιτιολογία ή όχι.
Ελπίζω οι παρατηρήσεις αυτές να ληφθούν υπόψη, και στο μέλλον οι καθ’ ων η αίτηση να αιτιολογούν όπως αρμόζει τις αποφάσεις τους, ώστε το πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφονται να μην είναι υποχρεωμένο να καταχωρήσει προσφυγή για να έχει πρόσβαση στους φακέλους του διοικητικού οργάνου, για να βεβαιωθεί για την επάρκεια της αιτιολογίας. Εάν το διοικητικό όργανο δίδει στην απόφασή του και τους λόγους, τότε είναι πιθανό αρκετές από τις προσφυγές αυτής της φύσεως να αποφεύγονται.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο