(1990) 3 ΑΑΔ 248
[*248]31 Ιανουαρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΑΤΑΤΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,
Καθ’ ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 751/88).
Αίτηση Ακυρώσεως — Προθεσμία — Έναρξη — 75 μέρες από τη γνώση της πράξεως — Βάρος απόδειξης ότι ο αιτητής έλαβε καθυστερημένα γνώση της επιστολής-κοινοποίησης, το φέρει ο αιτητής — Ελλείψει μαρτυρίας από τον αιτητή επί του προκειμένου, η προσφυγή κρίνεται εκπρόθεσμη.
Στην παρούσα προσφυγή, με την οποία ο αιτητής προσέβαλε την αρνητική απόφαση για διαφοροποίηση της βαθμολογίας του, προβλήθηκε προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Kαμιά μαρτυρία δεν προσήγαγε στο Δικαστήριο ο αιτητής ούτε με ένορκη δήλωσή του ούτε προφορικά και κανένα στοιχείο δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό του ότι η επιστολή πραγματικά λήφθηκε στις 29/6/1988. Το βάρος της απόδειξης του ισχυρισμού αυτού ήταν πάνω στον αιτητή. Στην υπόθεση HadjiGavriel v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 52, στη σελ. 57 λέχθηκαν τα εξής σχετικά με παρόμοιο θέμα:
“The present recourse was filed on 30.5.1985. Even assuming that the decision contained in the letter of 7.3.85 was of an executory nature, again the present recourse having been filed on 30.5.1985 was filed more than 75 days after the 7.3.1985;
[*249] “It is correct that this point has not been raised by counsel for respondent but it is a matter which this Court is bound to note of its own motion in view of the fact that Article 146.3 is a mandatory provision which has to be applied in the public interest.” (Vide Moran and the Republic, 1 R.S.C.C. 10 at p. 13, Protopapas v. The Republic (1967) 3 C.L.R. 411 at p. 416).
Although nothing was said before me by either side and in spite of the fact that nothing appears in the material placed before me, the letter of 7.3.85 must have been communicated to the counsel for application either on the same day or the maximum within a week, in which case the recourse having been filed on 30.5.85 is definitely out of time.”
Μια και ο αιτητής στην προκειμένη περίπτωση, δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο ούτε μαρτυρία που να ενισχύει τον ισχυρισμό του ότι η επιστολή αυτή λήφθηκε με καθυστέρηση 12 ημερών, αποφασίστηκε πως η προσφυγή αυτή καταχωρίσθηκε εκπρόθεσμα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Hadjigavriel v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 52.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Yπουργείου Παιδείας όπως μη διαφοροποιήσει την βαθμολογία του αιτητή, μετά από αίτημά του για επανεξέταση και αύξηση της βαθμολογίας του.
Σ. Καρατσής, για τον Αιτητή.
Ρ. Βραχίμη-Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ’ ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣABBIΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία.
(1) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ’ ου η αίτηση που περιέχεται στην επιστολή του ημερομηνίας 17/6/1988 με την οποία αρνείται τη διαφοροποίηση της βαθμολογίας του [*250]αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς αποτέλεσμα.
(2) Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να μην επικυρώνεται η πιο πάνω πράξη και παράλειψη του καθ’ ου η αίτηση.
Η επιστολή που αναφέρεται πιο πάνω φέρει ημερομηνία 17 Ιουνίου, 1988, και στάληκε στον αιτητή από το Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης σε απάντηση επιστολής του αιτητή με ημερομηνία 10 Φεβρουαρίου, 1988, με την οποία ζητούσε την επανεξέταση και αύξηση της βαθμολογίας του. Το περιεχόμενο της επιστολής αυτής είναι το εξής:-
“Αναφέρομαι στην ένσταση σας σχετικά με τη βαθμολογία σας για το σχολικό έτος 1986-1987 και σας πληροφορώ ότι, αφού μελέτησα με προσοχή το πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή, που την εξέτασε επισταμένα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η βαθμολογία σας δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί”.
Τα νομικά σημεία πάνω στα οποία βασίζει την αίτηση του ο αιτητής είναι:-
(1) Ο καθ’ ου η αίτηση ενήργησε καθ’ υπέρβαση εξουσίας και αντίθετα με το Νόμο και τους Κανονισμούς.
(2) Ο καθ’ ου η αίτηση ενήργησε χωρίς τη δέουσα έρευνα.
(3) Η προσβαλλόμενη απόφαση δε στηρίζεται στο Νόμο ή τους Κανονισμούς.
(4) Η προσβαλλόμενη απόφαση αντιστρέφεται τους Κανόνες χρηστής διοίκησης και αντιβαίνει προς τις αρχές της ισότητας και φυσικής δικαιοσύνης.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε συντομία τα εξής.
Ο αιτητής κατέχει μόνιμη θέση δασκάλου στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης από το 1968. Στις 18/1/1988 ζήτησε με επιστολή του προς το Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης να πληροφορηθεί για τη βαθμολογία του για το σχολικό έτος 1986-1987.
Την 1/2/1988 με επιστολή του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης ο αιτητής πληροφορήθηκε για τη βαθμολογία του η οποία ήταν συνολικά 36(9-9-9-9).
[*251]Στις 10/2/1988 ο αιτητής υπόβαλε ένσταση για τη βαθμολογία του ισχυριζόμενος ότι η βαθμολογία του έπρεπε να είχε αυξηθεί γιατί η εργασία του βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς ιδιαίτερα στην επιστημονική κατάρτιση.
Η ένσταση του αιτητή εξετάστηκε από το Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης ο οποίος ζήτησε τις απόψεις του Γενικού Επιθεωρητή στις 19/2/1988. Την ίδια μέρα ο Γενικός Επιθεωρητής παράπεμψε το θέμα σε τριμελές κλιμάκιο Επιθεωρητών με Πρόεδρο τον Επιθεωρητή κ. Ν. Γεωργούδη. Το κλιμάκιο ύστερα από μελέτη των λόγων που αναφέρονταν στην ένσταση του αιτητή αποφάσισε να εισηγηθεί όπως η βαθμολογία του αιτητή παραμείνει ως είχε.
Στις 2/6/1988 ο Γενικός Επιθεωρητής υπόβαλε την έκθεση του στο Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης με την οποία τον πληροφορούσε ότι η ένσταση εξετάστηκε και η εισήγηση ήταν να παραμείνει η βαθμολογία του αιτητή όπως είχε γιατί δεν υπήρχαν νέα στοιχεία που να δικαιολογούν την αύξηση της. Ο Διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης υιοθέτησε την άποψη του Γενικού Επιθεωρητή και στις 17 Ιουνίου, 1988, πληροφόρησε σχετικά τον αιτητή.
Σαν αποτέλεσμα της πιο πάνω άρνησης ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή στις 9 Σεπτεμβρίου, 1988.
Στην ένσταση της η ευπαίδευτη δικηγόρος του καθ’ ου η αίτηση ήγειρε την προδικαστική ένσταση ότι η παρούσα προσφυγή είναι απαράδεκτη σαν εκπρόθεσμη γιατί καταχωρίσθηκε σε διάστημα μεγαλύτερο των 75 ημερών που προνοεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Είναι γεγονός ότι η επιστολή του Γενικού Επιθεωρητή που περιέχει την επίδικη απόφαση φέρει ημερομηνία 17/6/1988 και η προσφυγή καταχωρίσθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου, 1988, σε διάστημα μεγαλύτερο των 75 ημερών.
Είναι ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι η επιστολή αυτή λήφθηκε στις 29/6/1988 και κατά συνέπεια εφόσο η ουσιώδης ημερομηνία είναι η ημερομηνία που ο αιτητής έλαβε γνώση, η προσφυγή του καταχωρίσθηκε μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζει το Σύνταγμα.
Καμιά μαρτυρία δεν προσήγαγε στο Δικαστήριο ο αιτητής ούτε με ένορκη δήλωση του ούτε προφορικά και κανένα στοιχείο δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου από τον ευπαίδευτο δικη[*252]γόρο του που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό του ότι η επιστολή πραγματικά λήφθηκε στις 29/6/1988. Το βάρος της απόδειξης του ισχυρισμού αυτού ήταν πάνω στον αιτητή. Στην υπόθεση HadjiGavriel v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 52, στη σελίδα 57
λέχθηκαν τα εξής σχετικά με παρόμοιο θέμα.
“The present recourse was filed on 30.5.1985. Even assuming that the decision contained in the letter of 7.3.85 was of an executory nature, again the present recourse having been filed on 30.5.1985 was filed more than 75 days after the 7.3.1985;
“It is correct that this point has not been raised by counsel for respondent but it is a matter which this Court is bound to note of its own motion in view of the fact that Article 146.3 is a mandatory provision which has to be applied in the public interest.” (Vide Moran and the Republic, 1 R.S.C.C. 10 at p. 13, Protopapas v. The Republic (1967) 3 C.L.R. 411 at p. 416).
Although nothing was said before me by either side and in spite of the fact that nothing appears in the material placed before me, the letter of 7.3.85 must have been communicated to the counsel for applicant either on the same day or the maximum within a week, in which case the recourse having been filed on 30.5.85 is definitely out of time.”
Μια και ο αιτητής στην προκειμένη περίπτωση, όπως ανάφερα πιο πάνω, δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο ούτε μαρτυρία που να ενισχύει τον ισχυρισμό του ότι η επιστολή αυτή λήφθηκε με καθυστέρηση 12 ημερών και υιοθετώντας τη γνώμη που εκφράστηκε στην πιο πάνω απόφαση, βρίσκω πως η προσφυγή αυτή καταχωρίσθηκε εκπρόθεσμα.
Ο αιτητής αν είχε οποιαδήποτε αμφιβολία για την ημερομηνία της λήψης της επιστολής εν πάση περιπτώσει είχε στη διάθεση του αρκετό χρόνο για να καταχωρίσει την προσφυγή του αυτή εμπρόθεσμα.
Για τους πιο πάνω λόγους βρίσκω πως η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεκτή και η προσφυγή απορρίπτεται σαν εκπρόθεσμη.
Δεν κάμνω διάταγμα για τα έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο