Cylaw

Iωάννου Xριστοφής ν. Δημοκρατίας και Άλλου (1990) 3 ΑΑΔ 299

(1990) 3 ΑΑΔ 299

[*299]31 Ιανουαρίου, 1990

[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,

Αιτητής,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ/’Η ΕΠΑΡΧΟΥ ΠΑΦΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ

ΥΔΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΠΩΜΟΥ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 290/89).

Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου — Αρχή της Φυσικής Δικαιοσύνης — Δικαίωμα Ακροάσεως — Πότε επιβάλλεται — Δικαίωμα δημοσίου δικαίου — Η προσβαλλόμενη απόφαση για τερματισμό των υπηρεσιών του αιτητή, λήφθηκε με κατάφωρη παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και προσβολής του δικαιώματος ακρόασης.

Αίτηση Ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας — Αποτελεί η λήψη απόφασης, για τερματισμό υπηρεσιών, που στηρίζεται μόνο σε δήλωση του Προέδρου του οργάνου.

Διοικητικό Όργανο — Συλλογικά Όργανα — Σύνθεση διοικητικού οργάνου κατά την συνεδρία και λήψη απόφασης — Ανεπίτρεπτη η λήψη απόφασης μόνο με την παρουσία του Προέδρου του οργάνου.

Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης τερματισμού των υπηρεσιών του ως Γραμματέα του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού.

Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

1. Το δικαίωμα ακρόασης είναι ένα από τα βασικά δικαιώματα των Κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρ[*300]θηκε στην υπόθεση R. v. University of Cambridge [1723] 1 Str. 557, η ιστορία του αρχίζει από τον κήπο της Εδέμ. Ο Θεός δεν επέβαλε ποινή στον Αδάμ πριν ακούσει την υπεράσπισή του. Του φώναξε “Αδάμ, που είσαι; Δεν έφαγες από το δένδρο που διέταξα ότι δεν έπρεπε να φας;”. Την ίδια ερώτηση υπόβαλε και στην Εύα.

Το δικαίωμα ακρόασης είναι δικαίωμα κάθε κρινόμενου προσώπου. Κρινόμενο πρόσωπο είναι εκείνο που του αποδίδεται κάποια υπαίτια συμπεριφορά.

Το δικαίωμα του διοικουμένου να τύχει ακρόασης στη διαδικασία έκδοσης της πράξης που τον απειλεί είναι δικαίωμα δημοσίου δικαίου.

Στην υπόθεση Transocean Marine Paint Association v. E.C. Commission (1974) 2 C.M.L.R. 459, στη σελ. 477 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του Λουξεμβούργου, αναγνώρισε σαν γενικό κανόνα ότι ένα πρόσωπο, του οποίου τα οικονομικά συμφέροντα επηρεάζονται από απόφαση που λαμβάνεται από δημόσια αρχή, πρέπει να έχει την ευκαιρία να κάμει γνωστή την άποψή του στην αρχή αυτή.

Στην παρούσα υπόθεση η προσβαλλόμενη απόφαση παύσεως του αιτητή, η οποία είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, λήφθηκε για πράξεις, παραλείψεις και υπαιτιότητες του αιτητή, τις οποίες ανάφερε στη συνεδρία ο Πρόεδρος του οργάνου που εξέδωσε την απόφαση. Δεν κοινοποιήθηκαν στον αιτητή. Δε δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να ασκήσει το δικαίωμα ακρόασης και υπεράσπισης και να αποκρούσει τις εναντίον του ισχυριζόμενες πράξεις, παραλείψεις ή υπαιτιότητες. Το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας στην υπόθεση C.E., 12/7/1944, Varenne, (202) αποφάσισε ότι δεν είναι επιτρεπτή αντικατάσταση Διοικητή κρατικής τράπεζας αν ο ενδιαφερόμενος δεν έχει την ευχέρεια να αποκρούσει τις εναντίον του μομφές. Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με κατάφωρη παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και προσβολή του δικαιώματος του αιτητή για ακρόαση. Η προσβολή αυτή συνεπάγεται την ακυρότητα της κρινόμενης απόφασης.

2. Το όργανο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, αρκέστηκε στη δήλωση του προέδρου - κ. Γ. Κυπριανού, και ενήργησε [*301]χωρίς οποιαδήποτε ή/και δέουσα έρευνα. Τούτο αποτελεί λόγο ακυρότητας.

3. Ως τρίτος λόγος ακυρότητας προβλήθηκε από τον δικηγόρο του αιτητή ότι η σύνθεση του οργάνου, το οποίο είναι συλλογικό, ήταν ελλειπής και γι’ αυτό δεν είχε αρμοδιότητα να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Στη συνεδρία στην οποία λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση παρόντες ήταν ο κ. Γ. Κυπριανού, Επαρχιακός Επόπτης, Πρόεδρος και τρία άλλα πρόσωπα.

Σε έγγραφο του δικηγόρου των καθ’ ων η αίτηση, που καταχωρίστηκε στο Δικαστήριο στις 19 Σεπτεμβρίου, 1989, αναφέρεται ότι ο κ. Γ. Κυπριανού ενήργησε ως εκπρόσωπος του Επάρχου Πάφου και οι κκ. Π. Μιχαηλίδης και Κ. Σπανός: “δεν είναι μέλη αλλά τούτοι λόγω της θέσης που κατέχουν επιβάλλεται να είναι παρόντες”.

Το τέταρτο πρόσωπο ήταν ο κ. Η. Ηλιάδης, Βοηθός Επαρχιακός Επόπτης Πόλης Χρυσοχούς. Μετά το όνομά του γράφτηκε: “Τήρηση πρακτικών”, δηλαδή ήταν ο πρακτικογράφος.

Με βάση τα πιο πάνω, το μόνο μέλος της Επιτροπής του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού ήταν ο Γ. Κυπριανού. Δεν είναι επιτρεπτό πολυμελές σώμα να συνεδριάζει και να εκδίδει απόφαση με παρόντα μόνο τον Πρόεδρό του.

Υποβλήθηκε ότι η συγκρότηση του οργάνου και η λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης έγιναν με βάση Κανονισμούς για τον Έλεγχο και τη Διαχείριση του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού.

Ο περί Κυβερνητικών Υδατικών Έργων Νόμος, Κεφ. 341, όπως τροποποιήθηκε με τους Νόμους 129/68, 51/72 και 1/77, προβλέπει για την έκδοση Κανονισμών από το Υπουργικό Συμβούλιο. Οι μόνοι Κανονισμοί που εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο για το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πωμού είναι μόνο για τέλη πώλησης νερού - (βλ. Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος Ι, ημερομηνίας 9 Σεπτεμβρίου, 1983, Κ.Δ.Π. 221/83, σελ. 677 και τροποποιητικούς τούτου ημερομηνίας 2 Νοεμβρίου, 1984, Κ.Δ.Π. 297/84, σελ. 1017 και 12 Ιουνίου, 1987, Κ.Δ.Π. 177/87, σελ. 645). Δεν εκδόθηκαν Κανονισμοί για έλεγχο και διαχείριση. Επειδή υπάρχει κάποια αβεβαιότητα αναφορικά με τη σύσταση και συγκρότηση του οργάνου και επειδή η απόφαση θα ακυρωθεί για άλλους λόγους, δεν καθίσταται αναγκαίο να αποφασιστεί το ζήτη[*302]μα τούτο. Eπιβάλλεται η έκδοση και δημοσίευση από το Υπουργικό Συμβούλιο, τόσο για το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πωμού, όσο και για άλλα παρόμοια υδατικά έργα, για τα οποία δεν υπάρχουν, Κανονισμών για τον έλεγχο και διαχείρισή τους.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με £100,- έξοδα υπέρ του αιτητή.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

R. v. University of Cambridge [1723] 1 Str. 557,

Marcoullides ν. Republic 3 R.S.C.C. 30,

Haros ν. Republic 4 R.S.C.C. 39,

Pantelidou ν. Republic 4 R.S.C.C. 100,

Fisentzides v. Republic (1971) 3 C.L.R. 80,

Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594,

Kyprianou v. Public Service Commission (1973) 3 C.L.R. 206,

Iordanous v. Republic (1974) 3 C.L.R. 194,

Orphanou v. Registrar Co-operative Societies (1985) 3(B) C.L.R. 1022,

Kazamias v. Republic (1982) 3 C.L.R. 239,

Zavros v. District Officer of Paphos (1986) 3(A) C.L.R. 44,

Μελέτης ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) A.A.Δ. 347,

Transocean Marine Paint Association v. E.C. Commission [1974] 2 C.M.L.R. 459,

Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας, Υπόθεση C.E., 12/7/1944, Varenne (202),

Xapolytos and Others v. Republic (1967) 3 C.L.R. 703.

[*303]Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Eπάρχου Πάφου με την οποία τερματίστηκαν οι υπηρεσίες του αιτητή ως Γραμματέα-Tαμία του Kυβερνητικού Yδατικού Έργου Πωμού.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Χ. Κυριακίδης, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Mε την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης ημερομηνίας 27 Μαρτίου, 1989, που του κοινοποιήθηκε στις 21 Απριλίου, 1989, για τερματισμό των υπηρεσιών του ως Γραμματέα-Ταμία του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού.

Η προσφυγή στηρίζεται στους πιο κάτω νομικούς λόγους:-

1. Παραβίαση των Κανόνων φυσικής δικαιοσύνης και ειδικά του δικαιώματος υπεράσπισης - ακρόασης.

2. Έλλειψη δέουσας έρευνας· και

3. Αναρμοδιότητα του οργάνου.

Ο αιτητής διορίστηκε τον Ιανουάριο του 1971 Ταμίας-Εισπράκτορας του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού, θέση που κατείχε συνεχώς μέχρι την 21η Απριλίου, 1989.

Ο αιτητής ήταν εκλελεγμένος Κοινοτάρχης Πωμού και ένας από τους υποψήφιους για τη θέση Κοινοτάρχη Πωμού στις εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τις 16 Απριλίου, 1989, στις οποίες και επανεξελέγη.

Στις 21 Απριλίου, 1989, παραδόθηκε σ’ αυτόν η πιο κάτω επιστολή ημερομηνίας 11 Απριλίου, 1989:-

“Επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι οι Υδατικοί Επίτροποι του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού σε πρόσφατη συνεδρία που είχαν αποφάσισαν να τερματίσουν τις υπηρεσίες που προσφέρετε σαν Γραμματέας-Ταμίας του υδατοφρά[*304]κτη Πωμού γιατί λόγω των πολλών άλλων ασχολιών σας διαπιστώθηκε ότι δεν ανταποκρίνεσθε ικανοποιητικά στα γενικά καθήκοντα της θέσεως αυτής.

2. Η πιο πάνω διευθέτηση θα ισχύει από της 1 Μαΐου 1989 και μέχρι τότε το γραφείο μου θα προβεί σ’ όλες τις αναγκαίες διευθετήσεις για την παραλαβή όλων των βιβλίων, διπλοτύπων ή και άλλων εγγράφων που σχετίζονται με τη διαχείριση και λειτουργία του πιο πάνω υδατοφράκτη.

3. Από μέρους των Υδατικών Επιτροπών σας ευχαριστώ για τη μέχρι σήμερα συνεργασία μας.”

Η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή αυτή λήφθηκε στις 27 Μαρτίου, 1989, και το σχετικό πρακτικό έχει:-

“B) Aντικατάσταση του γραμματέα-ταμία του Υδατοφράκτη Πωμού κ. Χρ. Ιωάννου

Μετά ο Πρόεδρος ανάφερε ότι ο μέχρι σήμερα προσφέρων τις υπηρεσίες του σαν Γραμματέας-Ταμίας του Κυβερνητικού Υδατικού Έργου Πωμού λόγω πολλών άλλων ασχολιών φαίνεται να παραμελεί τα καθήκοντα του και θα πρέπει να αντικατασταθεί. Το πρόσωπο αυτό εκτός από Γραμματέας, ταμίας του υδατοφράκτη Πωμού είναι Κοινοτάρχης, Γραμματέας της Σ.Π.Ε. Πωμού, Γραμματέας-Ταμίας του Συνδέσμου Διατηρήσεως Εδάφους Πωμού, διαθέτει ιδιόκτητη ψαρόβαρκα και παράλληλα εξασκεί και το επάγγελμα του γεωργού. Λόγω των πολλαπλών αυτών ασχολιών του δεν μπορεί να ελέγχει σε ικανοποιητικό βαθμό τόσο τους τρεις νεροφόρους όσο και τη σωστή διανομή της καθημερινής ποσότητας του νερού που εξέρχεται από τον υδατοφράκτη με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά παράπονα από τους γεωργούς-κατοίκους της κοινότητας Πωμού. Σε πολλές περιπτώσεις έτυχε λόγω αβλεψίας/αμέλειας των νεροφόρων ή έμμεσα και του Γραμματέα-Ταμία να παρατηρηθεί μεγάλη απώλεια αρδεύσιμου νερού από το κεντρικό κανάλι που διοχετεύει νερό προς το υφιστάμενο αρδευτικό δίκτυο.

Επίσης ο κ. Χριστοφής Ιωάννου υπό την ιδιότητα του σαν Κοινοτάρχης παράνομα προέβη σε επέκταση του υδρευτικού δικτύου της κοινότητας, εκτός των καθορισθέντων ορίων υδατοπρομήθειας του χωριού, για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων προσώπων, χωρίς να είχε ληφθεί η έγκριση του Επάρχου Πά[*305]φου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Υδατοπρομήθειας Χωρίων (Οικιακοί Σκοποί) Νόμου Κεφ. 349 και των σχετικών Κανονισμών Υδατοπρομήθειας του χωριού. Οι πιο πάνω παράνομες ενέργειες του Κοινοτάρχη είχαν σαν αποτέλεσμα την πρόκληση ζημιών στα παγκέττα του κύριου δρόμου Πόλης Χρ. Πωμού και την αποστολή σχετικής επιστολής από τον Έπαρχο Πάφου, με την οποία γνωστοποιείτο στον Κοινοτάρχη ότι η πληρωμή και είσπραξη οιουδήποτε ποσού χρημάτων για την παράνομη μεταφορά νερού δεν θα εγκριθεί.

Ακολούθως ο Πρόεδρος πρότεινε τον κ. Αρίσταρχο Ονουφρίου του Νικολάου από τον Πωμό σαν τον νέο γραμματέα-ταμία του φράγματος από 1.5.1989 με προμήθεια 4% επί των ετήσιων εισπράξεων που θα πραγματοποιούνται από την πώληση νερού του υδατοφράκτη. Η πρόταση του Προέδρου έγινε ομόφωνα αποδεκτή και παράλληλα εξουσιοδοτήθηκε ο Βοηθός Επαρχιακός Επόπτης της περιοχής όπως έγκαιρα φροντίσει για την παραλαβή και παράδοση στον νέο γραμματέα όλων των σχετικών μητρώων, διπλοτύπων κλπ για την απρόσκοπτη λειτουργία του φράγματος.”

Το δικαίωμα ακρόασης είναι ένα από τα βασικά δικαιώματα των Κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στην υπόθεση R. v. University of Cambridge [1723] 1 Str. 557, η ιστορία του αρχίζει από τον κήπο της Εδέμ. Ο Θεός δεν επέβαλε ποινή στον Αδάμ πριν ακούσει την υπεράσπισή του. Του φώναξε “Αδάμ, που είσαι; Δεν έφαγες από το δένδρο που διέταξα ότι δεν έπρεπε να φας;”. Την ίδια ερώτηση υπόβαλε και στην Εύα.

Το δικαίωμα υπεράσπισης και ακρόασης επιβάλλεται σε όλες τις περιπτώσεις που ο πολίτης κρίνεται για υπαίτια πράξη, σε όλες τις πειθαρχικές διαδικασίες ή όπου θα του επιβληθεί κύρωση - (Andreas A. Marcoullides and The Republic (Public Service Commission) 3 R.S.C.C. 30· Nicolaos D. Haros and The Republic (Minister of The Interior) 4 R.S.C.C. 39· Maro N. Pantelidou and The Republic (Public Service Commission) 4 R.S.C.C. 100· Christodoulos Fisentzides v. Republic (Public Service Commission) (1971) 3 C.L.R. 80· Republic (Public Service Commission) v. Lefkos Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594· Kypros Kyprianou v. Public Service Commission (1973) 3 C.L.R. 206· Iordanis Iordanous v. Republic (Public Service Commission) (1974) 3 C.L.R. 194· Orphanou v. Registrar Co-operative Societies (1985) 3 C.L.R. 1022). Το δικαίωμα ακρόασης είναι δικαίωμα κάθε κρινόμενου προσώπου. Κρινόμενο πρόσωπο είναι [*306]εκείνο που του αποδίδεται κάποια υπαίτια συμπεριφορά - (Kazamias v. Republic (1982) 3 C.L.R. 239)· Zavros v. District Officer Paphos (1986) 3 C.L.R. 44· Νικόλας Μελέτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 347.)

Στην υπόθεση Transocean Marine Paint Association v. E.C. Commission [1974] 2 C.M.L.R. 459, στη σελ. 477 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του Λουξεμβούργου, αναγνώρισε σαν γενικό κανόνα ότι ένα πρόσωπο, του οποίου τα οικονομικά συμφέροντα επηρεάζονται από απόφαση που λαμβάνεται από δημόσια αρχή, πρέπει να έχει την ευκαιρία να κάμει γνωστή την άποψή του στην αρχή αυτή. Η εισήγηση του Warner, Γενικού Εισηγητή (Advocate General), στις σελ. 469-471, είναι πολύ σχετική, παρατίθεται δε στην υπόθεση Μελέτης (πιο πάνω).

Στο Σύγγραμμα του Μιχ. Δ. Στασινοπούλου - “Το Δικαίωμα της Υπερασπίσεως Ενώπιον των Διοικητικών Αρχών” - στη σελ. 87 αναφέρεται:-

“Η προσβολή όθεν του δικαιώματος τούτου επάγεται τας επιζημίους συνεπείας, τας οποίας συνεπάγεται κατά τας γενικάς αρχάς του δικαίου πάσα προσβολή δικαιώματος. Ούτω, η προσβολή του δημοσίου εξ υποκειμένου δικαιώματος επί την ακρόασιν και υπεράσπισιν επάγεται ακυρότητα της κατά προσβολήν αυτού εκδοθείσης πράξεως.”

(Βλ., επίσης, Κεφάλαιον Όγδοον - “Συνέπειαι της Προσβολής του Δικαιώματος της Ακροάσεως” - σελ. 244 και επέκεινα.)

Στην παρούσα υπόθεση η προσβαλλόμενη απόφαση παύσεως του αιτητή, η οποία είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, λήφθηκε για πράξεις, παραλείψεις και υπαιτιότητες του αιτητή, τις οποίες ανάφερε στη συνεδρία ο Πρόεδρος του οργάνου που εξέδωσε την απόφαση. Δεν κοινοποιήθηκαν στον αιτητή. Δε δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να ασκήσει το δικαίωμα ακρόασης και υπεράσπισης και να αποκρούσει τις εναντίον του ισχυριζόμενες πράξεις, παραλείψεις ή υπαιτιότητες. Το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας στην υπόθεση C.E., 12/7/1944, Varenne, (202) αποφάσισε ότι δεν είναι επιτρεπτή αντικατάσταση Διοικητή κρατικής τράπεζας αν ο ενδιαφερόμενος δεν έχει την ευχέρεια να αποκρούσει τις εναντίον του μομφές. Η [*307]προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με κατάφωρη παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και προσβολή του δικαιώματος του αιτητή για ακρόαση. Η προσβολή αυτή συνεπάγεται την ακυρότητα της κρινόμενης απόφασης.

Το όργανο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, αρκέστηκε στη δήλωση του προέδρου - κ. Γ. Κυπριανού, και ενήργησε χωρίς οποιαδήποτε ή/και δέουσα έρευνα. Τούτο αποτελεί λόγο ακυρότητας - (βλ., μεταξύ άλλων, Styllis Xapolytos and Others v. Republic (Council of Ministers) (1967) 3 C.L.R. 703).

Αναφορικά με τον τρίτο λόγο ο δικηγόρος του αιτητή υπόβαλε ότι η σύνθεση του οργάνου, το οποίο είναι συλλογικό, ήταν ελλειπής και γι’ αυτό δεν είχε αρμοδιότητα να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Ο περί Κυβερνητικών Υδατικών Έργων Νόμος, Κεφ. 341, όπως τροποποιήθηκε με τους Νόμους 129/68, 51/72 και 1/77, προβλέπει για την έκδοση Κανονισμών από το Υπουργικό Συμβού[*308]λιο. Οι μόνοι Κανονισμοί που εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο για το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πωμού είναι μόνο για τέλη πώλησης νερού - (βλ. Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος Ι, ημερομηνίας 9 Σεπτεμβρίου, 1983, Κ.Δ.Π. 221/83, σελ. 677 και τροποποιητικούς τούτου ημερομηνίας 2 Νοεμβρίου, 1984, Κ.Δ.Π. 297/84, σελ. 1017 και 12 Ιουνίου, 1987, Κ.Δ.Π. 177/87, σελ. 645). Δεν εκδόθηκαν Κανονισμοί για έλεγχο και διαχείριση. Επειδή υπάρχει κάποια αβεβαιότητα αναφορικά με τη σύσταση και συγκρότηση του οργάνου και επειδή η απόφαση θα ακυρωθεί για άλλους λόγους, δεν είναι ανάγκη να αποφασιστεί το ζήτημα τούτο. Θεωρώ όμως σκόπιμο να παρατηρήσω ότι επιβάλλεται η έκδοση και δημοσίευση από το Υπουργικό Συμβούλιο, τόσο για το Κυβερνητικό Υδατικό Έργο Πωμού, όσο και για άλλα παρόμοια υδατικά έργα, για τα οποία δεν υπάρχουν, Κανονισμών για τον έλεγχο και διαχείρισή τους.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

Οι καθ’ ων η αίτηση να πληρώσουν £100.- έναντι των εξόδων του αιτητή.

H προσφυγή επιτυγχάνει με £100,- έξοδα υπέρ του αιτητή.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο