Cylaw

Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 759

(1990) 3 ΑΑΔ 759

[*759] 5 Μαρτίου, 1990

[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,

Αιτητής,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 503/86).

Διοικητικό Δίκαιο — Τύπος — Τύπος ή διαδικασία εκ τον νόμου των οποίων υπάρχει αντικειμενική αδυναμία τήρησης — Η δυνατότητα της διοίκησης να ακολουθήσει μία άλλη διαδικασία που να παρέχει τα ίδια εχέγγυα με την προβλεπόμενη αλλά μη εφαρμόσιμη — Εφαρμογή της αρχής αυτής στην κριθείσα περίπτωση πλήρωσης της θέσης Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας, όπου ο Αρχηγός Αστυνομίας προέβη σε αξιολογήσεις των υποψηφίων λόγω παρατυπιών στις εμπιστευτικές εκθέσεις.

Αστυνομική Δύναμη Κύπρου — Διορισμοί και προαγωγές — Προσωπική γνώση αξιολογούντος ή συστήνοντος ως στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη — Δεν απαιτείται καταγραφή της εφόσον δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων.

Αστυνομική Δύναμη Κύπρου — Αξιωματικοί — Προαγωγές — Τα κριτήρια προαγωγής λαμβάνονται από τον Καν. 2(2) των περί Αστυνομίας (Προαγωγαί) Κανονισμών.

Αστυνομική Δύναμη Κύπρου — Διορισμοί και προαγωγές — Πεδίο ασκήσεως του ακυρωτικού ελέγχου — Έκδηλη υπεροχή.

Ο αιτητής αμφισβήτησε με την παρούσα προσφυγή του τη νομιμότητα της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους σε Βοηθό Αρχηγό Αστυνομίας. [*760]

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Σύμφωνα με τις Γενικές Διατάξεις, η απόδοση των υποψηφίων, όπως αντικατοπτρίζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, είναι στοιχείο κρίσεως για τις προαγωγές. Η διαδικασία ετοιμασίας και ο τύπος των εμπιστευτικών εκθέσεων ρυθμίζονται από τις πρόνοιες του Κεφαλαίου II των Γενικών Διατάξεων. Οι εμπιστευτικές εκθέσεις για Ανώτερους Αξιωματικούς της Αστυνομίας από το 1982 δεν ετοιμάζονταν σύμφωνα με τις Γενικές Διατάξεις και, επειδή η φύση τους είναι τέτοια που θα μπορούσε να επηρεάσει τις αποφάσεις που λαμβάνονται με βάση αυτές, η παρατυπία, σύμφωνα με γνωμοδότηση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, επηρέασε την εγκυρότητά τους και ως εκ τούτου έπρεπε να αγνοηθούν.

Στο Σύγγραμμα του Odent "Contentieux Administratif', στις σελ. 1497-1499, κάτω από τον τίτλο "Impossibilite materielle d' accomplir certaines formalites" αναφέρεται ότι η διοίκηση δεν είναι υπόχρεη να ακολουθήσει τη διαδικασία, η οποία κάτω από τις περιστάσεις είναι αδύνατη, αλλά δικαιούται να ακολουθήσει μία διαδικασία που να παρέχει τα ίδια εχέγγυα όπως η διαδικασία που προβλέπεται. Η θέση αυτή υιοθετήθηκε από την Κυπριακή Νομολογία.

Αρχηγός της Αστυνομίας είναι ο εκάστοτε κάτοχος της θέσης. Είναι ο προϊστάμενος της Δύναμης και το πρόσωπο το οποίο ήταν ιεραρχικά ανώτερο όλων των υποψηφίων. Ήταν και είναι το κατάλληλο πρόσωπο να προβεί σε αξιολόγηση των υποψηφίων. Επομένως η αξιολόγηση και η σύσταση του Αρχηγού της Αστυνομίας, όχι μόνο δεν αποκλείονταν από το Νόμο, αλλά επιβάλλονταν για να είναι η έρευνα του Υπουργού πλήρης.

2. Στην περίπτωση διοικητικών οργάνων, των οποίων η προσωπική γνώση είναι αντίθετη ή συγκρούεται με τα στοιχεία του φακέλου, πρέπει αυτή να καταγράφεται στο πρακτικό. Εάν τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου είναι σύμφωνα με την προσωπική γνώση, τότε σημαίνει πως αυτή δεν άσκησε ουσιαστική επιρροή στην εκλογή του συγκεκριμένου υποψηφίου και η καταγραφή της δεν είναι αναγκαία, ούτε για σκοπούς αιτιολογίας, ούτε για σκοπούς δικαστικού ελέγχου.

Αναφορικά με την υπόθεση Eracleous and Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 740, στην οποία οι προσβαλλόμενες προαγωγές ακυρώθηκαν, γιατί πληροφορίες της ΚΥΠ που άσκησαν επιρ[*761]ροή στη λήψη της απόφασης των προαγωγών δε γνωστοποιήθηκαν στους αιτητές, ούτε καταγράφηκαν στο πρακτικό, την οποία επικαλέστηκε ο δικηγόρος του αιτητή, αυτή διαφοροποιείται από την παρούσα υπόθεση. Η προσωπική γνώση του Υπουργού δεν είναι αντίθετη με τα υπάρχοντα στοιχεία των διοικητικών φακέλων, οι οποίοι ήταν ενώπιόν του. Η προσωπική του γνώση, από το λεκτικό της απόφασης, δεν άσκησε ουσιώδη επιρροή στη λήψη της, αλλά ήταν στοιχείο απλώς ενισχυτικό.

Ο Αρχηγός της Αστυνομίας - ο προϊστάμενος - στην έκθεσή του καταγράφει όλα τα στοιχεία που είναι με το Νόμο αναγκαία. Δεν προσβάλλεται καμιά από τις συγκεκριμένες κρίσεις και αξιολογήσεις του. Ουσιαστική επιρροή για τη σύστασή του για προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους ήταν τα υπέρτερα αναντίλεκτα προσόντά του.

3. Τα κριτήρια και οι αρχές που εκτίθενται στον Κανονισμό 2(2) είναι κριτήρια για προαγωγές στην Αστυνομία γενικά. Τα καθήκοντα και οι ευθύνες των μελών της Αστυνομίας δεν είναι εξ ολοκλήρου οι ίδιες με εκείνες των μελών της Δημόσιας Υπηρεσίας.

Οι υποψήφιοι κατείχαν πολύ υψηλό βαθμό στην ιεραρχία της Αστυνομίας και, λόγω της θέσης τους, ο Υπουργός είχε προσωπικές επαφές με αυτούς και τους γνώριζε.

Ο αιτητής έχει το βάρος της απόδειξης ότι έχει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερομένου μέρους. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Yiallouros v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 677,

Georghakis and Others v. Republic (1987) 3(A) C.L.R. 348,

Βανέζης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(A) Α.Α.Δ. 2522. [*762]

Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1955, Β., Υπόθεση 923/1955 (Ολ.) - σελ. 341,

Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1958, Γ., Υπόθεση 1809/58 -σελ. 1541,

Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1966, Γ., Υπόθεση 1821/66 -σελ. 2177,

Frangos v. Republic (1970) 3 C.L.R. 312,

Eracleous and Others v. Republic (1985) 3(B) C.L.R. 740,

Ierides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165,

Simillis v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 608,

Michaelides and Another v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 2170.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση του Βοηθού Αρχηγού της Αστυνομίας, αντί του αιτητή.

Π. Ιωαννίδης, για τον Αιτητή.

Ρ. Γαβριηλίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Ε. Ευσταθίου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

Cur. adv. vult.

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών (ο "Υπουργός"), ημερομηνίας 6 Ιουνίου, 1986, με την οποία προήγαγε τον Ανδρέα Ποταμάρη - ενδιαφερόμενο μέρος - στη θέση Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας.

Με το διορισμό του κ. Ανδρέα Οικονόμου στη θέση Υπαρχηγού Αστυνομίας κενώθηκε μια θέση προαγωγής στο βαθμό του Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας. Για εύρυθμη λειτουργία της Αστυνομίας θεωρήθηκε απαραίτητο όπως η θέση πληρωθεί όσο [*763] πιο σύντομα ήταν δυνατό.

Στις 3 Ιουνίου, 1986, ο Αρχηγός της Αστυνομίας υπόβαλε στον Υπουργό έκθεση, στην οποία αξιολόγησε όλους τους προσοντούχους υποψήφιους με αλφαβητική σειρά. Μεταξύ των υποψηφίων ήταν ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Στις 6 Ιουνίου, 1986, ο Υπουργός, με βάση τις εξουσίες του δυνάμει του Άρθρου 13(1) του περί Αστυνομίας Νόμου, (Κεφ. 285, Νόμοι Αρ. 26/59,19/60,21/64,29/66,59/66,53/68,43/72), πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία έχει:-

"Ασκώντας την διακριτική εξουσία που μου παρέχει το άρθρο 13(1) του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, (όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 19/60 και 21/64), αφού έλαβα υπόψη την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα όλων των υπηρετούντων υποψηφίων για την κενή θέση του Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας, τους οποίους γνωρίζω και προσωπικά, ως και την επί του προκειμένου σύσταση του Αρχηγού Αστυνομίας που περιέχεται στην επιστολή του προς εμέ με αρ. φακ. Ε/16/6 και ημ. 3 Ιουνίου 1986, κατέληξα στην απόφαση να προάξω τον Ανώτερο Αστυνόμο Ανδρέα Ποταμάρη στη θέση του Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας από σήμερα, ως τον πιο κατάλληλο για τη θέση." Οι λόγοι που προβλήθηκαν για την ακύρωση της είναι:-

1. Η απόφαση λήφθηκε με βάση πρόνοια Νόμου που προϋποθέτει τη θέσπιση Κανονισμών που δεν εκδόθηκαν.

2. Δεν αναφέρονται στην απόφαση λεπτομέρειες της προσωπικής γνώσης του Υπουργού.

3. Η απόφαση στηρίχτηκε στη σύσταση του Αρχηγού της Αστυνομίας, που ενήργησε έξω από το Νόμο και χωρίς να αναφέρει λεπτομέρειες της προσωπικής γνώσης του για τον κάθε υποψήφιο.

4. Ο αιτητής έχει καταφανή υπεροχή έναντι του ενδιαφερομένου μέρους.

5. Η απόφαση είναι αναιτιολόγητη.

Ο δικηγόρος του αιτητή υπόβαλε ότι η εξουσία του Υπουργού, με βάση το εδάφιο (1) του Άρθρου 13, πρέπει, σύμφωνα με το εδάφιο (3) του ίδιου Άρθρου, να ασκείται με βάση Κανονισμούς που [*764] εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο. Επειδή δεν εκδόθηκαν Κανονισμοί, ο Υπουργός δεν εδικαιούτο να ασκήσει την εξουσία του και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πράξη αυθαιρεσίας και έξω από το πλαίσιο του Νόμου.

Το Άρθρο 13(1), όπως τροποποιήθηκε με τους Νόμους 19/60 και 21/64, έχει:-

"Ανώτεροι Αξιωματικοί διορίζονται, προάγωνται και απολύονται υπό του Υπουργού."

"Υπουργός", με βάση το Άρθρο 2, σημαίνει τον Υπουργό Εσωτερικών.

Ανώτερος Αξιωματικός είναι Αξιωματικός της Δύναμης πέραν του βαθμού του Αρχιεπιθεωρητή.

Το εδάφιο (3) του Άρθρου 13, πριν την αντικατάστασή του από νέο εδάφιο με το Νόμο 29/66 είχε:-

"(3) Conditions of appointment, enlistment, promotion, service and discharge of all police officers below the rank of Gazetted Officer shall be in accordance with provisions contained in Regulations made under this Law, and of Gazetted Officer shall be in accordance with the provisions of Colonial Regulations and the Cyprus General Orders."

To νέο εδάφιο (3) προβλέπει:-

"(3) Οι όροι διορισμού, κατατάξεως, προαγωγής, υπηρεσίας και απολύσεως μελών της Δυνάμεως προβλέπονται υπό Κανονισμών γενομένων υπό του Υπουργικού Συμβουλίου επί τη βάσει του παρόντος άρθρου και δημοσιευομένων εις την επίσημον εφημερίδα της Δημοκρατίας:

Νοείται ότι μέχρι της εκδόσεως των εν τω παρόντι εδαφίω προβλεπομένων Κανονισμών οι κατά την ημερομηνίαν ενάρξεως ισχύος του παρόντος Νόμου εν ισχύϊ Κανονισμοί και Γενικαί Διατάξεις θα εξακολουθήσωσιν εφαρμοζόμενοι."

Οι περί Αστυνομίας (Προαγωγαί) Κανονισμοί του 1958, που εκδόθηκαν στις 28 Απριλίου, 1958, και δημοσιεύτηκαν στην "The Cyprus Gazette", Παράρτημα Τρίτο, σελ. 307, Αρ. 281, με βάση το Κεφ. 285, ρύθμιζαν τις προαγωγές σε κατώτερους βαθμούς της Αστυνομίας, γιατί για τους ανώτερους βαθμούς ("Gazetted [*765] Officers") εφαρμόζονταν οι Αποικιακοί Κανονισμοί και οι Γενικές Διατάξεις. Επειδή δεν έχουν εκδοθεί Κανονισμοί, όπως προβλέπει το εδάφιο (3) του Άρθρου 13, εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι Γενικές Διατάξεις και οι αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Ο Υπουργός δεν εμποδίζεται να ασκήσει την εξουσία διορισμού ή προαγωγής για το λόγο που προβλήθηκε.

Σύμφωνα με τις Γενικές Διατάξεις, η απόδοση των υποψηφίων, όπως αντικατοπτρίζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, είναι στοιχείο κρίσεως για τις προαγωγές. Η διαδικασία ετοιμασίας και ο τύπος των εμπιστευτικών εκθέσεων ρυθμίζονται από τις πρόνοιες του Κεφαλαίου II των Γενικών Διατάξεων. Οι εμπιστευτικές εκθέσεις για Ανώτερους Αξιωματικούς της Αστυνομίας από το 1982 δεν ετοιμάζονταν σύμφωνα με τις Γενικές Διατάξεις και, επειδή η φύση τους είναι τέτοια που θα μπορούσε να επηρεάσει τις αποφάσεις που λαμβάνονται με βάση αυτές, η παρατυπία, σύμφωνα με γνωμοδότηση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, επηρέασε την εγκυρότητά τους και ως εκ τούτου έπρεπε να αγνοηθούν. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση της ορθής αυτής γνωμάτευσης του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.

Στο Σύγγραμμα του Odent "Contentieux Administratif", στις σελ. 1497-1499, κάτω από τον τίτλο "Impossibilite materielle d' accomplir certaines formalites" αναφέρεται ότι η διοίκηση δεν είναι υπόχρεη να ακολουθήσει τη διαδικασία, η οποία κάτω από τις περιστάσεις είναι αδύνατη, αλλά δικαιούται να ακολουθήσει μία διαδικασία που να παρέχει τα ίδια εχέγγυα όπως η διαδικασία που προβλέπεται. Η θέση αυτή υιοθετήθηκε από την Κυπριακή Νομολογία - (βλ., μεταξύ άλλων, Yiallouros v. Republic (1986) 3 C.L.R. 677· Georgakis v. Republic (1987) 3 C.L.R. 348· και Παναγιώτης Βανέζη και Αλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2522).

Αρχηγός της Αστυνομίας είναι ο κάτοχος της θέσης στο συγκεκριμένο χρόνο. Είναι ο προϊστάμενος της Δύναμης. Είναι το πρόσωπο το οποίο ήταν ιεραρχικά ανώτερο όλων των υποψηφίων. Ήταν και είναι το κατάλληλο πρόσωπο να προβεί σε αξιολόγηση των υποψηφίων.

Η αξιολόγηση και η σύσταση του Αρχηγού της Αστυνομίας, όχι μόνο δεν αποκλείονταν από το Νόμο, αλλά επιβάλλονταν για να είναι η έρευνα του Υπουργού πλήρης. [*766]

Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η έκθεση του Αρχηγού και η απόφαση του Υπουργού πάσχουν νομικά, γιατί αναφέρονται και "στην προσωπική γνώση" του καθενός, χωρίς να καταγράφονται τα στοιχεία της προσωπικής γνώσης.

Στην περίπτωση συλλογικών οργάνων, των οποίων η προσωπική γνώση είναι αντίθετη ή συγκρούεται με τα στοιχεία του φακέλου, πρέπει αυτή να καταγράφεται στο πρακτικό. Εάν τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου είναι σύμφωνα με την προσωπική γνώση, τότε σημαίνει πως αυτή δεν άσκησε ουσιαστική επιρροή στην εκλογή και η καταγραφή της δεν είναι αναγκαία, ούτε για σκοπούς αιτιολογίας, ούτε για σκοπούς δικαστικού ελέγχου.

Στην Υπόθεση 923/1955 (Ολ.) - Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1955, Β., σελ. 341, ειπώθηκε στη σελ. 342:-

"Αβασίμως δε προβάλλεται, ότι παρά τον νόμον ελήφθησαν υπ' όψει αι προσωπικαί αντιλήψεις των μελών του Συμβουλίου, εφ' όσον εξ ουδεμιάς διατάξεως νόμου απαγορεύεται, όπως λαμβάνωνται υπ' όψει αι προσωπικαί αντιλήψεις εν συνδυασμώ προς τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα των κρινομένων, άτινα, ως συνάγεται εκ των εν τω φακέλλω εγγράφων, δεν αντιτίθενται προς εκείνας."

Στην Υπόθεση 1809/58 - Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1958, Γ., σελ. 1541, το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας είπε στη σελ. 1542:-

"Και ναι μεν η προσωπική αντίληψις ή αι τυχόν πληροφορίαι μελών του συμβουλίου περί του κρινομένου αποτελούσι νόμιμον στοιχείον κρίσεως, πλην, εφ' όσον το στοιχείον τούτο δεν λαμβάνεται υπ' όψιν ως ενισχυτικόν απλώς της επί τη βάσει των στοιχείων του ατομικού φακέλου του κρινομένου μορφουμένης κρίσεως, αλλ' ως αυτοτελές στοιχείον κρίσεως, μη ανταποκρινόμενον εις στοιχεία του ατομικού φακέλου του υπαλλήλου, δέον τούτο να εξειδικεύηται, υπό την έννοιαν της εν τη πράξει μνείας των συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών, εξ ων συνήχθη η προσωπική αντίληψις ή προκειμένου περί πληροφορίας των πραγματικών περιστατικών των συνιστώντων το περιεχόμενον ταύτης."

Στην Υπόθεση 1821/66 - Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1966, Γ., σελ. 2177, στη σελ. 2178 ειπώθηκε:- [*767]

"Διότι, εις ην περίπτωσιν αι εν λόγω γνώσεις και πληροφορίαι δεν είχον ιδιάζουσαν σημασίαν, ώστε να επιδράσουν αποφασιστικώς εις τον σχηματισμόν της κρίσεως του συμβουλίου ή δεν παρέχουσι περί του υπαλλήλου εικόνα διάφορον της παρεχομένης εκ των λοιπών ληπτέων υπ' όψιν στοιχείων, η ρητή και λεπτομερής αναγραφή τούτων εις τα πρακτικά καθίσταται περιττή."

(Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 356· Andreas Frangos v. Republic (Public Service Commission) (1970) 3 C.L.R. 312.)

Οι εκθέσεις του Αρχηγού της Αστυνομίας για τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος έχουν:-

"Ποταμάρης Ανδρέας: Γράφτηκε στην Αστυνομία στις 22.10.59. Υπηρέτησε κατά το πλείστον στο Τμήμα Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων και Προεδρική Φρουρά. Κατέχει το βαθμό του Ανώτερου Αστυνόμου από 1.2.84 και από 1.2.86 υπηρετεί σαν Αστυνομικός Διευθυντής Τμήματος Γ' Αρχηγείου Αστυνομίας. Είναι πολύ καλά επαγγελματικά καταρτισμένος, εκτός δε από την επαγγελματική του εκπαίδευση στο εσωτερικό, παρακολούθησε τρεις σειρές εκπαιδεύσεως στο Ηνωμένο Βασίλειο, δηλαδή Μαθήματα Μυστικών Υπηρεσιών, μαθήματα επί θεμάτων Διοικήσεως και μαθήματα Διοικήσεως Ανωτάτου επιπέδου. Από πλευράς επαγγελματικών ικανοτήτων και δυνατοτήτων αξιολογείται στο επίπεδο του πολύ καλού. Είναι εξαίρετου ήθους και χαρακτήρα, αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, είναι πλήρως αφοσιωμένος στο καθήκο και οι ηγετικές του ικανότητες είναι εξαίρετες. Η γενική του απόδοση είναι πολύ ικανοποιητική."

"Χαραλάμπους Γιαννάκης: Γράφτηκε στην Αστυνομία την 1.6.49. Υπηρέτησε σχεδόν σ' όλα τα Τμήματα της Αστυνομίας. Κατέχει το βαθμό του Ανώτερου Αστυνόμου από 1.2.84 και από την 1.3.84 είναι ο Αστυνομικός Διευθυντής Τμήματος Β' Αρχηγείου. Είναι πολύ καλά καταρτισμένος επαγγελματικά και εκτός από την επαγγελματική του εκπαίδευση στο εσωτερικό, έτυχε μετεκπαίδευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο πάνω σε θέματα Ανίχνευσης του Εγκλήματος. Από πλευράς επαγγελματικών ικανοτήτων και δυνατοτήτων αξιολογείται στο επίπεδο του σχεδόν πολύ καλού. Είναι εξαίρετου ήθους και χαρακτήρα, αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε ικανοποιητικό βαθμό. Είναι αφοσιωμένος στο καθήκον και οι ηγετικές του ικανότητες είναι [*768] πολύ καλές. Η γενική του απόδοση είναι πολύ ικανοποιητική."

"Υπό το φως της πιο πάνω αξιολόγησης των υποψηφίων για κάθε βαθμό, η οποία βασίζεται στις γενικές αρχές που προνοεί ο Κανονισμός 2(2) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών, όπως αυτοί ίσχυαν πριν τη θέσπιση του Νόμου 29/66, στην αξία (ικανότητες-δυνατότητες) και στα προσόντα (τυπικά-ουσιαστικά), όπως εξάγονται από τη μελέτη των προσωπικών τους φακέλων και την προσωπική μου γνώση για τον καθένα, θεωρώ ως επικρατέστερους:

(α) Για τη θέση του Βοηθού Αρχηγού (Επιχειρήσεων) τον Ανώτερο Αστυνόμο κ. Ανδρέα Ποταμάρη, ο οποίος υπερτερεί των άλλων υποψηφίων και είναι και ο μόνος που παρακολούθησε επιτυχώς 6μηνη εκπαίδευση Ανωτάτου Επιπέδου σε θέματα Διοικήσεως στο Αστυνομικό Κολλέγιο BRAMSHILL του Ηνωμένου Βασιλείου, εκπαίδευση που θεωρείται ως η ανώτατη αστυνομική εκπαίδευση για Ανώτερους Αξιωματικούς, σε συσχέτιση με την Κυπριακή πραγματικότητα,..."

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή αναφέρθηκε στην υπόθεση Eracleous and Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 740, στην οποία οι προσβαλλόμενες προαγωγές ακυρώθηκαν, γιατί πληροφορίες της ΚΥΠ που άσκησαν επιρροή στη λήψη της απόφασης των προαγωγών δε γνωστοποιήθηκαν στους αιτητές, ούτε καταγράφηκαν στο πρακτικό.

Η υπόθεση Eracleous διαφοροποιείται από την παρούσα υπόθεση. Η προσωπική γνώση του Υπουργού δεν είναι αντίθετη με τα υπάρχοντα στοιχεία των διοικητικών φακέλων, οι οποίοι ήταν ενώπιον του. Η προσωπική του γνώση, από το λεκτικό της απόφασης, δεν άσκησε ουσιώδη επιρροή στη λήψη της, αλλά ήταν στοιχείο απλώς ενισχυτικό.

Ο Κανονισμός 2(2) των περί Αστυνομίας (Προαγωγαί) Κανονισμών έχει:- [*769]

"(2) Η αρχαιότης θα λαμβάνεται υπ' όψιν, πλην όμως δεν θα αφίεται να ρυθμίζη την προαγωγήν, μεγαλυτέρα δε σπου-δαιότης θα προσδίδεται εις επαγγελματικάς ικανότητας και ατομικά ηγετικά προσόντα, εις νομιμοφροσύνην, πρωτοβουλίαν, ανωτερότητα χαρακτήρος, πραγματικήν και αληθή εκτίμησιν της αποστολής της Αστυνομίας."

Τα κριτήρια και οι αρχές που εκτίθενται στον Κανονισμό αυτό είναι κριτήρια για προαγωγές στην Αστυνομία γενικά. Τα καθήκοντα και οι ευθύνες των μελών της Αστυνομίας δεν είναι εξ ολοκλήρου οι ίδιες με εκείνες των μελών της Δημόσιας Υπηρεσίας.

Με βάση τις αρχές, όπως αναπτύχθηκαν στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας και στην Κυπριακή Νομολογία, οι ισχυρισμοί του αιτητή δεν ευσταθούν.

Υποβλήθηκε για τον αιτητή ότι οι διοικητικοί φάκελοι δεν ήταν ενώπιο του Υπουργού, αλλά ο ισχυρισμός αυτός παρέμεινε αθεμελίωτος και αστήρικτος. Ο Υπουργός, με βάση το κριτήριο της κανονικότητας της διαδικασίας, στην απουσία μαρτυρίας ή ένδειξης για το αντίθετο, μελέτησε τα στοιχεία που ήταν ενώπιόν του και που ήταν ικανοποιητικά και επαρκή για το σκοπό της άσκησης της δικαριτικής εξουσίας του.

Η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει αιτιολογία η οποία συμπληρώνεται από τα άλλα στοιχεία.

Πρέπει να τονιστεί ότι η θέση Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας είναι η τρίτη θέση στην ιεραρχία, μετά τον Αρχηγό και τον Υπαρχηγό της Δύναμης. Ο Υπουργός έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια στην επιλογή για προαγωγή στη θέση αυτή - (Frangos (ανωτέρω), σελ. 343· Ierides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165· Simillis v. Republic (1986) 3 C.L.R. 608· Michaelides v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2170). [*770]

Η προσβαλλόμενη προαγωγή ήταν εύλογα επιτρεπτή στον Υπουργό.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται.

Καμιά διαταγή για έξοδα.

Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο