Cylaw

Gabbiano Overseas Ltd ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 1343

(1990) 3 ΑΑΔ 1343

[*1343]19 Απριλίου, 1990

[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

GABBIANO OVERSEAS LTD.,

Αιτητές,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,

2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 157/87).

Διοικητική πράξη — Eκτελεστή — Εν αντιθέσει προς βεβαιωτική πράξη — Έννοιες και διακρίσεις — Tο στοιχείο της νέας έρευνας — Περιστάσεις μη εκτελεστότητας της προσβληθείσας πράξης στην κριθείσα περίπτωση.

Aίτηση Aκυρώσεως — Προθεσμία — Ανελαστική προθεσμία των εβδομήντα πέντε ημερών.

H αιτήτρια εταιρεία προσέφυγε κατά της εμμονής της διοίκησης στην απαίτησή της για δασμούς ως προς αυτοκίνητο του οποίου είχε προηγουμένως εγκριθεί η ατελής εισαγωγή του από την αιτήτρια.

Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

Η απόφαση ανάκλησης που λήφθηκε στις 21 Μαρτίου, 1986, και κοινοποιήθηκε στους αιτητές είναι εκτελεστή διοικητική πράξη.

Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα η οποία δεν περιέχει απόφαση που να δημιουργεί νέα νομική κατάσταση δεν είναι εκτελεστή και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είναι αντικείμενο προσφυγής με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Πράξη, η οποία είναι βεβαιωτική προηγούμενης πράξης μπορεί να είναι εκτελεστή αν λήφθηκε ύστερα από νέα έρευνα.

Πότε υπάρχει νέα έρευνα; Τούτο είναι θέμα πραγματικό. Γενικά νέα έρευνα υπάρχει όταν η Διοίκηση λάβει υπόψη της νέα ουσιαστικά νομικά ή πραγματικά στοιχεία τα οποία δεν υπήρχαν ή προϋπήρχαν αλλά ήταν άγνωστα σε αυτή και λαμβάνονται υπόψη για πρώτη φορά. Η συλλογή συμπληρωματικών πληροφοριών συνιστά νέα έρευνα και η πράξη, αν και βεβαιωτική, είναι εκτελεστή.

H επιστολή των ελεγκτών, ημερομηνίας 9 Απριλίου, 1986, δεν περιέχει οποιαδήποτε στοιχεία που δεν ήταν, όπως φαίνεται από το διοικητικό φάκελο, γνωστά στο Διευθυντή ή που δεν τα έλαβε υπόψη του στις 21 Μαρτίου, 1986, όταν κατάληξε στην ανακλητική απόφασή του.

Η επιτακτική προθεσμία των 75 ημερών είναι ανελαστική. Η υποβολή αίτησης θεραπείας προς τις αρχές ούτε διακόπτει ούτε αναστέλλει την προθεσμία αυτή.

Οι επιστολές ημερομηνίας 15 Δεκεμβρίου, 1986, και 26 Ιανουαρίου, 1987, δεν περιέχουν εκτελεστή διοικητική πράξη. Ο χρόνος μετρά από τις 27 Μαρτίου, 1986, ή από την ημέρα που οι αιτητές έλαβαν την επιστολή αυτή.

Η προσφυγή αυτή καταχωρίστηκε στις 28 Φεβρουαρίου, 1987, και ως εκ τούτου είναι εκπρόθεσμη και απαράδεκτη.

H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

Aναφερόμενες υποθέσεις:

Varkas ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 585,

Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,

Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611,

Spyrou v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 354,

Larkos v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 2189,

Xατζηπαναγή ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1079.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση να ανακαλέσουν την απόφασή τους για απαλλαγή εισαγωγικού δα[*1345]σμού και να επιβάλουν την καταβολή δασμού για αυτοκίνητο τύπου BMW, καθώς επίσης και συμβιβαστική ποινή για τη χρήση του από μη δικαιούμενο πρόσωπο, μετά τη διαπίστωση ότι οι αιτητές δε διατηρούσαν γραφείο στην Κυπριακή Δημοκρατία και δεν εργοδοτούσαν οποιοδήποτε μόνιμο υπάλληλο.

Ρ. Χατζηαράπη, για τους Αιτητές.

Δ. Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Καθ’ ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Mε την προσφυγή αυτή οι αιτητές ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:-

“1. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ’ ων η αίτησις να ανακαλέσουν την άδειαν διά duty free διευκολύνσεις υπ’ αρ. C.R. 01.18/574 είναι άκυρος και άνευ οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.

2. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ’ ων η αίτησις να απαιτήσουν από τους αιτητάς το ποσόν των £4,565.91 σεντ αντιπροσωπεύον φόρον επί του αυτοκινήτου τύπου Β.Μ.W. υπ’ αρ. εγγραφής PP750 και/ή οιονδήποτε άλλον ποσόν και η επιβολή παρά των καθ’ ων η αίτησις προστίμου ανερχομένου εις £200 είναι άκυρος και άνευ οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.

3. Δήλωσιν του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ’ ων η αίτησις να εκτιμήσουν τον φόρον επί του αυτοκινήτου των αιτητών τύπου ΒΜW υπ’ αρ. εγγραφής PP750 εις το ποσόν των £4,565.91 σεντ με βάση την αξίαν του αυτοκινήτου κατά ή περί τον Μάρτιον 1986 και ουχί καθ’ οιονδήποτε άλλο χρόνον είναι άκυρος και άνευ οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.”

Oι αιτητές συστήθηκαν με βάση τον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113, ως εταιρεία περιορισμένης ευθύνης στις 13 Φεβρουαρίου, 1984. Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου έδωσε άδεια για τη σύσταση των αιτητών ως υπεράκτια εταιρεία.

Στις 24 Μαΐου, 1984, οι αιτητές ζήτησαν από το Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων, (ο “Διευθυντής”), τη χορήγηση αδασμολόγητων διευκολύνσεων, με βάση τον κώδικα απαλλαγής 01/18, με βάση το Διάταγμα που εκδόθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει του Άρθρου 11(2) των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων του 1978 έως 1981, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Αρ. 1703, Παράρτημα III (I), Κ.Δ.Π. 151/81, σελ. 511. Το Διάταγμα έχει:-

“To Υπουργικόν Συμβούλιον, ενασκούν τας διά του εδαφίου (2) του άρθρου 11 των περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμων του 1978 έως 1981 (εν τοις εφεξής αναφερομένων ως ‘ο Νόμος’) χορηγουμένας αυτώ εξουσίας, διατάττει ως ακολούθως:-

2. Εις την Κλάσιν 01 του Τετάρτου Πίνακος του Νόμου, ευθύς μετά το εδάφιον 17, προστίθενται τα ακόλουθα νέα εδάφια:-

Στις 26 Ιουνίου, 1984, οι αιτητές υπόγραψαν την πιο κάτω ανάληψη:-

“We, the undersigned GABBIANO OVERSEAS LTD of LIMASSOL being an off-shore company undertake to pay to the Customs Authorities any sums which may become payable in the form of duties or penalties through the act or omission, of ourselves or any of our employees, in respect of goods imported under Conditional Relief No. 01.18.”

[*1347]O Διευθυντής ενέκρινε την αίτηση για τη χρήση της εταιρείας και του αλλοδαπού προσωπικού της και κοινοποίησε τούτο στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 17 Αυγούστου, 1984.

Οι αιτητές, με βάση την απόφαση του Διευθυντή, τελώνισαν χωρίς την καταβολή δασμού ένα αυτοκίνητο ΒΜW 320, αριθμός εγγραφής PP 750.

Στις 5 Οκτωβρίου, 1985, η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου πληροφόρησε το Διευθυντή ότι οι αιτητές δεν διατηρούσαν γραφεία στην Κυπριακή Δημοκρατία, δεν εργοδοτούσαν οποιοδήποτε μόνιμο υπάλληλο και ως εκ τούτου δεν δικαιούνταν στο ευεργέτημα του αδασμολόγητου.

Οι ελεγκτές των αιτητών υπόβαλαν τις οικονομικές δηλώσεις τους για το 1984 και 1985.

Αρμόδιος λειτουργός έκαμε έρευνα και υπόβαλε έκθεση στο Διευθυντή στις 24 Φεβρουαρίου, 1986. (Βλ. Κυανά 34 και 35 του διοικητικού φακέλου).

Στις 21 Μαρτίου, 1986, ο Διευθυντής ανακάλεσε την απόφαση του για απαλλαγή από εισαγωγικό δασμό και επέβαλε την καταβολή του δασμού για το αυτοκίνητο ΒΜW £4,565.91. Επέβαλε επίσης ποσό £200.- συμβιβαστική ποινή για τη χρήση του από μη δικαιούμενο πρόσωπο.

Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 27 Μαρτίου, 1986.

Οι λογιστές των αιτητών στις 9 Απριλίου, 1986, υπόβαλαν ένσταση και ζήτησαν την αναθεώρησή της.

Δεν υπήρξε συμμόρφωση.

Στις 24 Νοεμβρίου, 1986, οι αιτητές πληροφόρησαν το Διευθυντή ότι το όχημα ΒΜW, αριθμός εγγραφής PP 750, λόγω σοβαρού αυτοκινητιστικού δυστυχήματος, καταστράφηκε ολότελα και ζήτησαν εξουσιοδότηση να καταθέσουν το σχετικό δασμό.

Ο Διευθυντής στην απάντησή του, ημερομηνίας 15 Δεκεμβρίου, 1986, παρατήρησε ότι η πληρωμή του δασμού £4,565.91 για το όχημα και £200.- πρόστιμο ζητήθηκε με επιστολή 27 Μαρτίου, 1986, και κατάληξε:-

[*1348]“You are, therefore, requested, once more, to remit the duties and the fine as they were originally demanded, as in default you leave me without alternative but to institute judicial proceedings for the recovery of the above-mentioned amount.”

Στις 24 Δεκεμβρίου, 1986, ο δικηγόρος των αιτητών αναφέρθηκε στο ιστορικό της υπόθεσης και ζήτησε την επανεξέταση της απόφασης, γιατί το ποσό του δασμού ήταν υπερβολικό και η επιβολή του προστίμου αδικαιολόγητη εν όψει της επιστολής των ελεγκτών ημερομηνίας 9 Απριλίου, 1986.

Η απάντηση του Διευθυντή ημερομηνίας 26 Ιανουαρίου, 1987, έχει:-

“Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερομηνία 24 Δεκεμβρίου 1986, σχετικά με το πιο πάνω θέμα και επιθυμώ να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:-

Η έγκριση της πιο πάνω εταιρείας έχει ανακληθεί με την επιστολή μου με τον ίδιο αριθμό και ημερομηνία 27 Μαρτίου 1986, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτή και η ανάκληση της εξακολουθεί να ισχύει.

Σαν αποτέλεσμα της ανάκλησης της έγκρισης ήταν και η απαίτησή μου για την πληρωμή του δασμού για το όχημα ΒΜW με αρ. εγγραφής ΡΡ 750 που αναλογούσε αρχικά, δηλαδή £4,565.91. Η θέση που προβάλλετε ότι οι πληρωτέοι δασμοί για το όχημα αυτό θα πρέπει να υπολογιστούν με βάση τη σημερινή αξία του, μετά το δυστύχημα που είχε πρόσφατα, δεν ευσταθεί και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Επίσης σας πληροφορώ ότι οι πελάτες σας δεν έχουν καταβάλει ακόμη ούτε το ποσό των £200.- που προσφέρθηκε για συμβιβασμό αδικήματος που διέπραξαν επιτρέποντας σε μη δικαιούχο πρόσωπο να χρησιμοποιεί το όχημα αυτό.

Καλείσθε λοιπόν, για τελευταία φορά, όπως μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου 1987 διευθετήσετε την πληρωμή των πιο πάνω ποσών.

Αν η πληρωμή γίνει με επιταγή θα πρέπει η επιταγή να είναι δίγραμμη, πιστοποιημένη ‘καλή για πληρωμή’ από την τράπεζα σας και πληρωτέα στο Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων.”

[*1349]O μόνος λόγος ακύρωσης που προβλήθηκε και αναπτύχθηκε στην αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών είναι ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα και ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με πλάνη περί τα πράγματα.

Ο δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Στην αγόρευση του ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι πληροφοριακή ή βεβαιωτική της εκτελεστής διοικητικής πράξης που κοινοποιήθηκε στους αιτητές στις 27 Μαρτίου, 1986 και ότι η Διοίκηση δεν είχε ενώπιον της νέα στοιχεία εκτός αυτών που περιέχονται στην έκθεση του αρμόδιου λειτουργού ημερομηνίας 24 Φεβρουαρίου, 1986.

Ο δικηγόρος των αιτητών, από την άλλη μεριά, υποστήριξε ότι τέθηκαν ενώπιον του Διευθυντή νέα σημαντικά στοιχεία, ότι έγινε νέα έρευνα και ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι βεβαιωτική και η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη.

H επιστολή των ελεγκτών, ημερομηνίας 9 Απριλίου, 1986, δεν περιέχει οποιαδήποτε στοιχεία που δεν ήταν, όπως φαίνεται από [*1350]το διοικητικό φάκελο, γνωστά στο Διευθυντή ή που δεν τα έλαβε υπόψη του στις 21 Μαρτίου, 1986, όταν κατάληξε στην ανακλητική απόφασή του.

Η επιτακτική προθεσμία των 75 ημερών είναι ανελαστική. Η υποβολή αίτησης θεραπείας προς τις αρχές ούτε διακόπτει ούτε αναστέλλει την προθεσμία αυτή - (βλ. Xenis Larkos v. The Republic of Cyprus, through the Ministry of Finance (1987) 3(C) C.L.R. 2189).

Η προσφυγή αυτή καταχωρίστηκε στις 28 Φεβρουαρίου, 1987, και ως εκ τούτου είναι εκπρόθεσμη και απαράδεκτη.

Αν η Διοίκηση δεν προβεί στη δέουσα έρευνα και ως εκ τούτου στερείται ουσιαστικών γεγονότων αυτό είναι πλάνη περί τα πράγματα και λόγος ακύρωσης της διοικητικής πράξης - (βλ. Σοφούλλης Χατζηπαναγή ν. Της Δημοκρατίας της Κύπρου (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1079).

Στην παρούσα υπόθεση τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου αποδεικνύουν ότι έγινε η δέουσα έρευνα και ο Διευθυντής δεν ενήργησε με πλάνη περί τα πράγματα.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.

H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο