Cylaw

Δρουσιώτης Σπύρος και Άλλος ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (1990) 3 ΑΑΔ 1984

(1990) 3 ΑΑΔ 1984

[*1984]11 Iουνίου, 1990

[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΣΠΥΡΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ,

(Αιτητής στην Yπόθεση Aρ. 383/88)

NIKOΣ ΘEOΔOΣIOY,

(Αιτητής στην Yπόθεση Aρ. 492/88)

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Yποθέσεις Aρ. 383/88, 492/88).

Διοικητική πράξη — Aναδρομικότητα — Kατ’ αρχήν απαγορεύεται — H κατ’ επανεξέταση εκδιδόμενη διοικητική πράξη κατόπιν ακυρωτικής δικαστικής απόφασης ως εξαίρεση της απαγόρευσης αναδρομικότητας.

Λέξεις και Φράσεις — “Eυδόκιμη υπηρεσία” — Eρμηνεία και διακρίσεις.

Aκυρωτική απόφαση Aνωτάτου Δικαστηρίου — Eνέργεια και Συνέπειες — H δυνατότητα επανάληψης της πράξης που ακυρώθηκε — Aποκλείεται στην περίπτωση κωλύματος από το δεδικασμένο.

Ακυρωτική Απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου — Aρχή της επανεξέτασης — Έκδοση νέας πράξης με αναδρομική ισχύ — H αρχή της νομιμότητας υπό την έννοια της δέσμευσης της διοίκησης από το ισχύον κατά την έκδοση της νέας πράξης δίκαιο δεν κάμπτεται κατά την επανεξέταση που οδηγεί στη νέα πράξη — Συνέπεια.

Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Pαδιοφωνικό Ίδρυμα Kύπρου —Yπάλληλοι — Προαγωγές — Συμβουλευτική Eπιτροπή Eπιλογής — H ενεργοποίησή της αποτελεί ουσιώδη τύπο — Συνέπειες από την τήρησή του.

[*1985]Oι αιτητές αμφισβήτησαν την αναδρομική, μετά από επανεξέταση, προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών σε Xειριστές Tεχνικών Συσκευών, 1ης Tάξης.

Tο Aνώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

1. Η ακύρωση διοικητικής πράξης από το Δικαστήριο ανατρέχει στο χρονικό σημείο έκδοσης της πράξης που ακυρώθηκε και επαναφέρει τα πράγματα στο νομικό και πραγματικό καθεστώς του χρόνου της έκδοσής της. Η Διοίκηση υποχρεούται να προβεί σε νέα κρίση και στις περιπτώσεις προαγωγής η διορίζουσα αρχή έχει υποχρέωση να επανεξετάσει το ζήτημα της προαγωγής με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς της ημέρας της προαγωγής που ακυρώθηκε και να εκδώσει νέα απόφαση. Η νέα απόφαση έχει αναδρομική ισχύ και αρχίζει από το χρόνο της πράξης που ακυρώθηκε. Αυτό αποτελεί εξαίρεση από το γενικό κανόνα του Διοικητικού Δικαίου, που δεν επιτρέπει αναδρομική ισχύ των διοικητικών πράξεων.

2. Το επίθετο “μακρά” προσδιορίζει τη χρονική διάρκεια κατοχής της θέσης. “Ευδόκιμη” αναφέρεται στην ποιότητα της υπηρεσίας. Η ποιότητα κρίνεται από την αξιολόγηση του υπαλλήλου στην περίοδο κατοχής της θέσης. Νωχέλεια και βραδύτητα στην εκτέλεση των καθηκόντων αποκλείει το ευδόκιμο της υπηρεσίας. “Ευδόκιμος” είναι άσκηση των καθηκόντων της θέσης με ικανότητα, αφοσίωση και γενικά εκτέλεση των καθηκόντων σε υψηλό βαθμό επάρκειας.

Στην Υπόθεση 650/46 το Ελληνικό Συμβούλιο Επικρατείας αποφάσισε ότι “ευδόκιμος υπηρεσία” είναι εκείνη που επιτρέπει την συναγωγή τεκμηρίου ικανότητας για επαρκή άσκηση καθηκόντων ανώτερου βαθμού. Το τεκμήριο αυτό συνάγεται από την ποιότητα της άσκησης των καθηκόντων της θέσης.

Ο υπάλληλος δεν μπορεί να θυματοποιείται, επειδή κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του σε μια θέση ο εργοδότης του ανάθετε ορισμένο κύκλο και όχι όλα τα καθήκοντα της θέσης.

Το Συμβούλιο του Ιδρύματος στην άσκηση της αρμοδιότητάς του έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν το προσόν της ευδόκιμης υπηρεσίας.

Από την ολότητα των στοιχείων ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν υπάρχει περιθώριο επέμβασης στην ενδιάμεση αυτή απόφαση για την κατοχή του προσόντος.

[*1986]3. Η Διοίκηση μετά την ακυρωτική απόφαση εξετάζει το θέμα και δεν αποκλείεται από του να καταλήξει στην ίδια απόφαση, εκτός εάν κωλύεται από δεδικασμένο.

4. Η νέα πράξη εκδίδεται με αναδρομική ισχύ, αλλά στο παρόν και όχι στο παρελθόν. Το Ρ.Ι.Κ. άσκησε αρμοδιότητα με βάση τους Κανονισμούς του 1987. Μπορούσε έγκυρα να ασκήσει την αρμοδιότητα με το Νόμο 61/70, μόνο με βάση έγκυρους Κανονισμούς. Εκτός τούτου, το ισχύον δίκαιο είναι δεσμευτικό. Το γεγονός ότι το δίκαιο αυτό είναι άλλο από εκείνο που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης που ακυρώθηκε, δεν του αφαιρεί τη δεσμευτικότητά του, ούτε αίρει την αρχή της νομιμότητας της Διοίκησης, που σημαίνει κατ’ ανάγκη δέσμευση της Διοίκησης από το ισχύον δίκαιο.

Οι Κανονισμοί που εκδόθηκαν στις 18 Δεκεμβρίου, 1987, ήταν το ισχύον δίκαιο στον ουσιώδη χρόνο της λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης.

Κάθε διοικητική ενέργεια πρέπει να είναι σύμφωνη με το δίκαιο του χρόνου που λαμβάνει χώρα. Η αρχή της νομιμότητας της Διοίκησης σημαίνει και τη δέσμευση της Διοίκησης από το ισχύον δίκαιο.

Η Διοίκηση δεν είναι υπόχρεη να ακολουθήσει τη διαδικασία, η οποία, κάτω από τις περιστάσεις, είναι αδύνατη, όχι από δικό της λάθος ή υπαιτιότητα, και δικαιούται να ακολουθήσει διαδικασία που να παρέχει τα ίδια εχέγγυα, όπως η διαδικασία που προβλέπεται στους Κανονισμούς.

5. Με τον Κανονισμό 3 συνίσταται Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής. Ο ρόλος της, παρόλο ότι είναι συμβουλευτικός, είναι ουσιώδης στην όλη διαδικασία. Αυτό εξάγεται αβίαστα από τις πρόνοιες των Κανονισμών 3, 6, 7 και 8. Το Συμβούλιο προβαίνει στην προαγωγή του καταλληλότερου από τους υποψήφιους, αφού λάβει δεόντως υπόψη τις εκθέσεις της Επιτροπής.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής, η διαδικασία στη Συμβουλευτική Επιτροπή και η υποβολή έκθεσης από αυτή είναι επιτακτική - ουσιώδης πρόνοια, που παραγνώρισή της οδηγεί σε ακύρωση της πράξης.

Oι προσφυγές επιτυγχάνουν χωρίς έξοδα.

Aναφερόμενες υποθέσεις:

Drousiotis v. Cyprus Broadcasting Corporation (1984) 3(A) C.L.R. 546,

Arsalides and Another v. Cyprus Telecommunications Authority (1983) 3(A) C.L.R. 510,

Kofteros v. Electricity Authority of Cyprus (1985) 3(A) C.L.R. 394,

Fanis v. Cyprus Broadcasting Corporation (1985) 3(B) C.L.R. 775,

Pavlides and Others v. Cyprus Broadcasting Corporation (1986) 3(B) C.L.R. 1332,

Rodiere C.E., 26/12/1925, Rec 1065, R.D.P. 1926.32,

Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, Υπόθεση 414/54, (Ολ.) 1954, Α., 468,

Ploussiou v. Central Bank of Cyprus (1985) 3(B) C.L.R. 1257,

Yiallouros v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 677,

Georghakis and Others v. Republic (1987) 3(A) C.L.R. 348,

Haris v. Republic (1989) 3(A) C.L.R. 147,

Βανέζης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2522,

Papazachariou v. Republic (1972) 3 C.L.R. 486,

Dafnides v. Republic (1964) C.L.R. 180,

Hadjisavva and Another v. Republic (1967) 3 C.L.R. 155,

Liasi and Others v. Attorney-General and Another (1975) 3 C.L.R. 558,

[*1988]Antoniou v. Republic (1978) 3 C.L.R. 308,

Platis v. Republic (1978) 3 C.L.R. 384,

Angelidou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 62,

Stavros Makris Ltd. v. Republic (1984) 3(A) C.L.R. 539,

Mahlouzarides v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2279,

Savva v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 445,

Republic v. Alpan (Takis Bros) Ltd (1986) 3(B) C.L.R. 1820,

Τζαβέλλας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλου (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2405,

Solea Car Company Limited and Another v. Republic (No. 2) (1976) 3 C.L.R. 385,

Salamis Flour Mills Ltd and Others v. Republic (1984) 3(A) C.L.R. 132,

Choraitis v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 1067,

Πετρίδης ν. Αρχής Βιομηχανικής Καταρτίσεως Κύπρου (1989) 3(B) A.A.Δ. 933.

Προσφυγές.

Προσφυγές εναντίον της απόφασης του Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου με την οποία προήγαγε αναδρομικά τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Xειριστή Tεχνικών Συσκευών 1ης Tάξης, στο Tμήμα Στηρίξεως Παραγωγής.

Π. Σαρρής, για τους Αιτητές.

Π. Πολυβίου, για τους Καθ’ ων η αίτηση.

Λ. Παπαφιλίππου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος M. Xρυσάνθου.

Cur. adv. vult.

ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Οι αιτητές με τις προσφυγές αυτές προσβάλλουν τη νομιμότητα της απόφασης του Ραδιοφωνικού Ιδρύμα[*1989]τος Κύπρου (“Ρ.Ι.Κ.”), ημερομηνίας 26 Φεβρουαρίου, 1988, με την οποία προήγαγε αναδρομικά από 1η Απριλίου, 1983, τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Χειριστή Τεχνικών Συσκευών, 1ης Τάξης, στο Τμήμα Στηρίξεως Παραγωγής.

Δέκα θέσεις Χειριστή Τεχνικών Συσκευών, 1ης Τάξης, στο Τμήμα Στηρίξεως Παραγωγής, οι οποίες είναι θέσεις προαγωγής, προκηρύχτηκαν στις 3 Ιανουαρίου, 1983, και πληρώθηκαν με απόφαση ημερομηνίας 28 Μαρτίου, 1983.

Η νομιμότητα της απόφασης εκείνης προσβλήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου. Η προσφυγή εναντίον οκτώ από τα ενδιαφερόμενα μέρη αποσύρθηκε. Το Δικαστήριο ακύρωσε τις προαγωγές των δύο ενδιαφερομένων μερών στις 30 Μαρτίου, 1984 - (βλ. Drousiotis v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 546).

Υπηρεσία στο Ρ.Ι.Κ. περιλαμβάνεται στον όρο “δημόσια υπηρεσία”, όπως ορίζεται στο Άρθρο 122 του Συντάγματος και ως εκ τούτου, με βάση το Άρθρο 125, αποκλειστική αρμοδιότητα για το διορισμό, προαγωγή, κ.λ.π., των υπαλλήλων του Ρ.Ι.Κ. είχε η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, που συστήθηκε σύμφωνα με το Άρθρο 124 του Συντάγματος.

Τα γεγονότα που συντάραξαν την Κύπρο από το 1963, επέδρασαν καταλυτικά στην ύπαρξη και λειτουργία της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, που προβλέπεται στο Σύνταγμα. Με τον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμον του 1967 (N. 33/67), μια νέα Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ιδρύθηκε σε αντικατάσταση της προηγούμενης. Η αρμοδιότητά της όμως περιορίστηκε στους κρατικούς υπαλλήλους.

Συνεπεία των συνθηκών που δημιουργήθηκαν, έγινε αδύνατος ο διορισμός, η μονιμοποίηση, η προαγωγή, η αφυπηρέτηση, κ.λ.π., και η απρόσκοπτη λειτουργία του προσωπικού Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Ρ.Ι.Κ.. Με τον περί των Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου (Ρύθμισις Θεμάτων Προσωπικού) Νόμον του 1970 (N. 61/70), (ο “Νόμος”), η πιο πάνω αρμοδιότητα της Επιτροπής δόθηκε στο Ρ.Ι.Κ., και σε άλλους Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου. Σύμφωνα με το ‘Αρθρο 3 του Νόμου, η αρμοδιότητα αυτή ασκείται με βάση Κανονισμούς που ρυθμίζουν το θέμα. Οι Κανονισμοί έπρεπε να εκδοθούν από τον Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου - Ρ.Ι.Κ., να εγκριθούν από το Υπουργικό Συμβούλιο και να δημοσιευτούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

[*1990]Το Δικαστήριο τούτο σε σειρά Αποφάσεων - (βλ., μεταξύ άλλων, Arsalides and Another v. CY.T.A. (1983) 3 C.L.R. 510· Kofteros v. Electricity Authority of Cyprus (1985) 3 C.L.R. 394· Fanis v. C.B.C. (1985) 3 C.L.R. 775· Pavlides and Others v. C.B.C. (1986) 3 C.L.R. 1332) - ακύρωσε προαγωγές υπαλλήλων των Οργανισμών αυτών, γιατί στηρίχθηκαν σε Κανονισμούς που δεν είχαν την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου και δεν είχαν δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

Μετά την ακυρωτική Απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Drousiotis (πιο πάνω), το Διοικητικό Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ. δεν προχώρησε στην επανεξέταση του θέματος, γιατί δεν υπήρχαν έγκυροι Κανονισμοί.

Με την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου εκδόθηκαν οι περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγαί) Κανονισμοί του 1987, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας Αρ. 2282, ημερομηνίας 18 Δεκεμβρίου, 1987, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος Ι, σελ. 1201, Αρ. 317.

Το Ρ.Ι.Κ., μετά τη δημοσίευση των Κανονισμών, προχώρησε στην επανεξέταση του θέματος της πλήρωσης των δύο κενών θέσεων και κατάληξε στην προσβαλλόμενη προαγωγή των δύο ενδιαφερομένων μερών.

Οι λόγοι που προβάλλονται για την ακύρωση της κρινόμενης απόφασης είναι:-

1. Η προαγωγή είναι αναδρομική, αντίθετη με τις αρχές του διοικητικού δικαίου.

2. Τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν είχαν το απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν - “πολύ μακρά και ευδόκιμη υπηρεσία στη θέση Τεχνίτη/Τεχνικού Βοηθού”.

3. Πλάνη περί τα πράγματα, γιατί δεν είχαν τοποθετηθεί στον προσωπικό φάκελο των αιτητών πιστοποιητικά της εξέτασης Mathematics and Principles.

4. Παράβαση των Κανονισμών 7, 8(1) και 13(3).

5. Παράλειψη επιλογής των καταλληλοτέρων αιτητών και παραγνώριση της αρχαιότητας των αιτητών χωρίς αιτιολογία.

[*1991]6. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι αναιτιολόγητες.

Η ακύρωση διοικητικής πράξης από το Δικαστήριο ανατρέχει στο χρονικό σημείο έκδοσης της πράξης που ακυρώθηκε και επαναφέρει τα πράγματα στο νομικό και πραγματικό καθεστώς του χρόνου της έκδοσής της. Η Διοίκηση υποχρεούται να προβεί σε νέα κρίση και στις περιπτώσεις προαγωγής η διορίζουσα αρχή έχει υποχρέωση να επανεξετάσει το ζήτημα της προαγωγής με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς της ημέρας της προαγωγής που ακυρώθηκε και να εκδώσει νέα απόφαση. Η νέα απόφαση έχει αναδρομική ισχύ και αρχίζει από το χρόνο της πράξης που ακυρώθηκε. Αυτό αποτελεί εξαίρεση από το γενικό κανόνα του Διοικητικού Δικαίου, που δεν επιτρέπει αναδρομική ισχύ των διοικητικών πράξεων - (βλ., μεταξύ άλλων, Rodiere C.E. 26 Δεκεμβρίου, 1925, Rec 1065, (R.D.P. 1926.32)· Υπόθεση 414/54, (Ολ.) - Αποφάσεις Συμβουλίου Επικρατείας, 1954, Α., 468· Ploussiou v. Central Bank (1985) 3 C.L.R. 1257, 1273· Yiallouros v. Republic (1986) 3 C.L.R. 677, 685· Georghakis and Others v. Republic (1987) 3 C.L.R. 348· Georghios Haris v. The Republic of Cyprus (1989) 3(A) C.L.R. 147· Παναγιώτης Βανέζηs και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2522).

Η αρχή της αναδρομικότητας στις περιπτώσεις προαγωγών/διορισμών καθιερώθηκε για την αποκατάσταση της σταδιοδρομίας του υπαλλήλου, η οποία απαιτεί την έκδοση νέας διοικητικής πράξης με αναδρομική ισχύ.

Το σχέδιο υπηρεσίας προβλέπει ως απαιτούμενο προσόν: “Μακρά και ευδόκιμη υπηρεσία στη θέση Τεχνίτη/Τεχνικού Βοηθού”. Τα ενδιαφερόμενα μέρη - Μιχαήλ Χρυσάνθου και Βλαδίμηρος Βλαδιμήρου - διορίστηκαν στη θέση Τεχνίτη την 1η Ιουνίου, 1977 και 17 Οκτωβρίου, 1977, αντίστοιχα, και στη θέση Τεχνικού Βοηθού την 1η Ιουνίου, 1980 και 1η Νοεμβρίου, 1980, αντίστοιχα.

Ο δικηγόρος των αιτητών εισηγήθηκε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν κατείχαν το πιο πάνω προσόν, γιατί η υπηρεσία στην προηγούμενη θέση δεν ήταν μακρά, ασκούσαν ορισμένα καθήκοντα και όχι όλα τα καθήκοντα της θέσης, επειδή οι προϊστάμενοι τους ανάθεταν ορισμένο κύκλο καθηκόντων και η υπηρεσία τους δεν ήταν ευδόκιμη. “Ευδόκιμος” είναι υπηρεσία η οποία επιτρέπει την συναγωγή τεκμηρίου ικανότητας για την επαρκή άσκηση καθηκόντων ανωτέρου βαθμού. Αναφέρθηκε στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 355 και στην Υπόθεση Panayiotis Papazachariou v. The Republic [*1992](Educational Service Committee) (1972) 3 C.L.R. 486, 502.

Ο δικηγόρος του Ρ.Ι.Κ. υπόβαλε ότι, με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου έγγραφα και στοιχεία, ορθά κρίθηκε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη ικανοποιούσαν το προσόν αυτό.

Για το ζήτημα του προσόντος αυτού και των καθηκόντων που ασκούσαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στις προηγούμενες θέσεις, καταχωρίστηκαν αριθμός ενόρκων δηλώσεων και από τις δύο πλευρές. Ο Ανδρέας Ζένιος, Ανώτερος Λειτουργός του Ρ.Ι.Κ., αντεξετάστηκε και επανεξετάστηκε.

Το επίθετο “μακρά” προσδιορίζει τη χρονική διάρκεια κατοχής της θέσης. “Ευδόκιμη” αναφέρεται στην ποιότητα της υπηρεσίας. Η ποιότητα κρίνεται από την αξιολόγηση του υπαλλήλου στην περίοδο κατοχής της θέσης. Νωχέλεια και βραδύτητα στην εκτέλεση των καθηκόντων αποκλείει το ευδόκιμο της υπηρεσίας. “Ευδόκιμος” είναι άσκηση των καθηκόντων της θέσης με ικανότητα, αφοσίωση και γενικά εκτέλεση των καθηκόντων σε υψηλό βαθμό επάρκειας.

Το Συμβούλιο του Ιδρύματος στην άσκηση της αρμοδιότητάς του έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν το προσόν αυτό.

Αναφορικά με τα πιστοποιητικά του αιτητή Δρουσιώτη, είναι φανερό ότι πιστοποιητικά ανωτέρου επιπέδου και ανωτέρων εξετάσεων υπήρχαν τοποθετημένα στον προσωπικό του φάκελο, σημειώθηκαν και λήφθηκαν υπόψη. Ως εκ τούτου, η απουσία πιστοποιητικού κατωτέρων εξετάσεων, δεν άσκησε καμιά δυσμενή επιρροή εναντίον του αιτητή.

[*1993]Ο δικηγόρος του αιτητή υπόβαλε ότι μετά από ακυρωτική απόφαση η διορίζουσα αρχή δεν μπορεί να επαναδιορίσει, ή να επαναπροαγάγει τα ίδια πρόσωπα.

Το Δικαστήριο δεν συμφωνεί με τη δήλωση αυτή, η οποία είναι αντίθετη με τη νομολογία του Δικαστηρίου και τις βασικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου. Η Διοίκηση μετά την ακυρωτική απόφαση εξετάζει το θέμα και δεν αποκλείεται από του να καταλήξει στην ίδια απόφαση, εκτός εάν κωλύεται από δεδικασμένο - (βλ. Ηaris v. Republic (ανωτέρω)).

Οι αιτητές παραπονούνται ότι δεν ασκήθηκε η αρμοδιότητα προαγωγής με βάση τις πρόνοιες των Κανονισμών. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι αντίθετη με τους Κανονισμούς. Η παρατυπία είναι ουσιώδης και ως εκ τούτου οι προαγωγές πρέπει να ακυρωθούν.

Ο δικηγόρος του Ρ.Ι.Κ. ισχυρίστηκε ότι μετά την ακυρωτική απόφαση το θέμα επανεξετάζεται με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε την ημέρα της πρώτης απόφασης.

Στη γραπτή απαντητική του αγόρευση ο δικηγόρος των αιτητών συμφώνησε με τον ισχυρισμό του δικηγόρου του Ρ.Ι.Κ. ότι το νομικό καθεστώς της πράξης που ακυρώθηκε ρύθμιζε το όλο θέμα. Το Δικαστήριο όμως δεν δεσμεύεται από τις εισηγήσεις των διαδίκων, έστω και αν είναι σύμφωνες - (βλ. Theocharis Dafnides v. The Republic of Cyprus, through The Board for the Reinstatement of Dismissed Public Officers (1964) C.L.R. 180· Theofanis HjiSavva and Another v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 155· Liasi and Others v. Attorney-General and Another (1975) 3 C.L.R. 558· Antoniou v. Republic (1978) 3 C.L.R. 308· Platis v. Republic (l978) 3 C.L.R. 384· Angelidou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 62· Stavros Makris Ltd. v. Republic (1984) 3 C.L.R. 539· Mahlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2279· Savva v. Republic (1986) 3 C.L.R. 445· Republic v. Alpan (Takis Bros) Ltd (1986) 3 C.L.R. 1820).

Στο Σύγγραμμα του Ηλία Κυριακόπουλου “Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον” Γ’, Ειδικόν Μέρος, ‘Εκδοση Τέταρτη, στη σελ. 41 αναφέρεται:-

“Αλλ’ εκ των γνωστών εκφράσεων του νομοθέτου, ουδέποτε επιτρέπεται να συναγάγη τις το συμπέρασμα, ότι απαλλάσσεται το δικαστήριον παντός δεσμού και δύναται να αρκήται εις τας [*1994]ιδίας αυτού αντιλήψεις, παραβλέπον πάσαν απόδειξιν και μη λαμβάνον υπ’ όψιν τας υπό των διαδίκων προσαγομένας.

Τα διοικητικά δικαστήρια, κατ’ ακολουθίαν, μη παραβλέποντα τα υπό των διαδίκων προσαγόμενα στοιχεία, οφείλουσιν αυτοτελώς να σταθμίσωσι το νομικόν και πραγματικόν μέρος της υπό κρίσιν διοικητικής διαφοράς. Εις το νομικόν μέρος υπάγεται, ιδίως, η έρευνα αν η διοικητική αρχή, εν τη παρ’ αυτής εκδοθείση πράξει, αντελήφθη ορθώς όρον τινά, ον χρησιμοποιεί ο νομοθέτης, ιδίως δε όταν η παρ’ αυτού χρησιμοποιουμένη έκφρασις παρέχη ευρύ έδαφος εις την ερμηνείαν (βλ. ανωτ. 16,2). Ουχ ήττον νομικόν ζήτημα, το οποίον οφείλουσι να εξετάζωσι τα δικαστήρια, είναι και αν η αρχή ετήρησε τους ουσιώδεις διαδικαστικούς τύπους. Εννοείται δε, ότι το δικαστήριον δύναται να θεωρήση άκυρον την διοικητικήν πράξιν δι’ ωρισμένον λόγον, καίτοι ο διοικούμενος δεν προέβαλε τούτον.”

Η νέα πράξη εκδίδεται με αναδρομική ισχύ, αλλά στο παρόν και όχι στο παρελθόν. Το Ρ.Ι.Κ. άσκησε αρμοδιότητα με βάση τους Κανονισμούς του 1987. Μπορούσε έγκυρα να ασκήσει την αρμοδιότητα με το Νόμο 61/70, μόνο με βάση έγκυρους Κανονισμούς. Εκτός τούτου, το ισχύον δίκαιο είναι δεσμευτικό. Το γεγονός ότι το δίκαιο αυτό είναι άλλο από εκείνο που ίσχυε κατά τον χρόνο της έκδοσης της πράξης που ακυρώθηκε, δεν του αφαιρεί τη δεσμευτικότητά του, ούτε αίρει την αρχή της νομιμότητας της Διοίκησης, που σημαίνει κατ’ ανάγκη δέσμευση της Διοίκησης από το ισχύον δίκαιο.

Η Διοίκηση δεν είναι υπόχρεη να ακολουθήσει τη διαδικασία, η οποία, κάτω από τις περιστάσεις, είναι αδύνατη, όχι από δικό της λάθος ή υπαιτιότητα, και δικαιούται να ακολουθήσει διαδικασία που να παρέχει τα ίδια εχέγγυα, όπως η δικαδικασία που προβλέπεται στους Κανονισμούς.

(Bλ. Δημήτριος Τζαβέλλας και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρα[*1995]τίας (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2405 και Παναγιώτης Βανέζης και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (ανωτέρω)).

Στην παρούσα υπόθεση εκδόθηκε νέα πράξη. Η νέα πράξη είχε νομικό στήριγμα το Νόμο 61/70 και τους Κανονισμούς του 1987.

Οι παραβάσεις των Κανονισμών, στις οποίες αναφέρθηκε ο δικηγόρος των αιτητών στη γραπτή του αγόρευση, είναι:-

1. H παράλειψη δημοσίευσης της θέσεως στον Επίσημο Πίνακα Ανακοινώσεων του Ιδρύματος - (Κανονισμός 13(3))· και

2. Δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής, που προβλέπεται επιτακτικά στους Κανονισμούς.

Η δημοσίευση της θέσης στον Πίνακα δεν ήταν αναγκαία, γιατί η θέση προκηρύχτηκε στις 3 Ιανουαρίου, 1983. Πρόσθετα η παρατυπία αυτή δεν είναι ουσιώδης.

Με τον Κανονισμό 3 συνίσταται Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής. Ο ρόλος της, παρόλο ότι είναι συμβουλευτικός, είναι ουσιώδης στην όλη διαδικασία. Αυτό εξάγεται αβίαστα από τις πρόνοιες των Κανονισμών 3, 6, 7 και 8. Το Συμβούλιο προβαίνει στην προαγωγή του καταλληλότερου από τους υποψήφιους, αφού λάβει δεόντως υπόψη τις εκθέσεις της Επιτροπής.

Η ακύρωση στο παρελθόν αποφάσεων του Ρ.Ι.Κ. για ανάμειξη μη θεσμοποιημένης Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν ασκεί καμιά επιρροή στην υπόθεση αυτή, ούτε στην αναγκαιότητα τήρησης του ουσιώδους τύπου της διαδικασίας της Συμβουλευτικής Επιτροπής που προβλέπεται από τους Κανονισμούς του 1987. Η Συμβουλευτική Επιτροπή πριν το 1987 ήταν νομικά ανύπαρκτη. Η μη συμμόρφωση στον ουσιώδη τύπο και διαδικασία είναι λόγος ακύρωσης - (βλ., μεταξύ άλλων, Solea Car Company Limited (No. 2) v. Republic (Minister of Communications and Works) (1976) 3 C.L.R. 385· Salamis Flour Mills Ltd and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 132· Choraitis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1067· Κώστας Πετρίδης ν. Αρχής Βιομηχανικής Καταρτίσεως Κύπρου (1989) 3 A.A.Δ. 933).

[*1996]Παράβαση ειδικής νομοθετικής πρόνοιας είναι παράβαση ουσιώδους τύπου, η οποία οδηγεί στην ακύρωση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης - (Παπαχατζή “Σύστημα του Ισχύοντος στην Ελλάδα Διοικητικού Δικαίου”, Ε’ Έκδοση, 1976, σελ. 476-477).

Για τον πιο πάνω λόγο η προσφυγή επιτυγχάνει.

Επειδή μετά την ακυρωτική απόφαση το Ρ.Ι.Κ. έχει υποχρέωση να επανεξετάσει το θέμα, δεν κρίνεται σκόπιμο να εξεταστούν οι άλλοι λόγοι που προβλήθηκαν για την ακύρωση, για να μην επηρεαστεί το αρμόδιο όργανο στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας.

Οι κρινόμενες προαγωγές ακυρώνονται.

Καμιά διαταγή για έξοδα.

Oι προσφυγές επιτυγχάνουν χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο