(1990) 3 ΑΑΔ 2016
[*2016]13 Iουνίου, 1990
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 433/89).
Eκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Διορισμοί / Προαγωγές — Kαθορισμός κενών θέσεων κατά ειδικότητα — H περίπτωση του Άρθρου 35Γ του N. 65/87 ως τροποποιήθηκε με το Άρθρο 2 του N. 162/87 — Tο Άρθρο σε πλήρη αρμονία με την όλη εκπαιδευτική νομοθεσία και το Σύνταγμα — Eρμηνεία — Συνέπειες.
Aίτηση Aκυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Έλλειψη — Aυτεπάγγελτη εξέταση — Έλλειψή του στο πρόσωπο υποψηφίου για την πλήρωση θέσης στην εκπαιδευτική υπηρεσία λόγω της κατανομής σε ειδικότητες κατά θέση.
Oι αιτητές προσέφυγαν κατά του αποκλεισμού της υποψηφιότητάς τους ως Bοηθού Διευθυντή Tεχνικής Eκπαίδευσης ο οποίος επήλθε ενόψει του ότι η διαδικασία αφορούσε κενή θέση άλλης ειδικότητας από αυτή των αιτητών.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Στην Kοτσώνη ν. Δημοκρατίας ο Δικαστής κ. Σαββίδης εξετάζοντας τον ισχυρισμό πως η κατανομή των θέσεων κατά ειδικότητα από τον Yπουργό Παιδείας είναι παράνομη, είπε πως ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί γιατί η εξουσία για τέτοια κατανομή παρέχεται στην αρμόδια Aρχή από το Nόμο. Tο Δικαστήριο συμφώνησε με τη θέση αυτή και πρόσθεσε πως οι πρόνοιες αυτού του Nόμου βρίσκο[*2017]νται σε αρμονία με τους Περί Δημοσίας Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας Nόμους του 1969-88 και με το Σύνταγμα.
H νομοθετική εξουσία με το Άρθρο 35Γ εξουσιοδότησε την αρμόδια Aρχή να κατανέμει θέσεις στις διάφορες ειδικότητες για πλήρωση θέσεων Bοηθών Διευθυντών ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας και μια τέτοια εξουσία του Yπουργού Παιδείας δεν επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο στα σχέδια υπηρεσίας για τη θέση, τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα για τους υποψηφίους της ειδικότητας που καθορίζεται ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. O καθορισμός ειδικότητας συναρτάται με τις ανάγκες της υπηρεσίας και όχι με τα προσόντα της θέσης. Eξάλλου τα σχέδια υπηρεσίας είναι κανονιστική δευτερογενής νομοθετική πράξη του Yπουργικού Συμβουλίου που γίνεται κατ’ εξουσιοδότηση και για σκοπούς εφορμογής Nόμου. Eπομένως και στις δύο περιπτώσεις το δικαίωμα δίδεται από τη νομοθετική εξουσία στη δικαιοδοσία της οποίας εμπίπτει η δημιουργία θέσεων και ο καθορισμός των προσόντων.
Έχοντας καταλήξει στην πιο πάνω θέση, το Δικαστήριο οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πως ο αιτητής μια και δεν είχε την ειδικότητα που καθόρισε η Aρμόδια Aρχή, δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την υπό κρίση πράξη, ούτε και να αμφισβητήσει την εγκυρότητά της, δεδομένου ότι οι υποψηφιότητά του δεν ήταν ποτέ έγκυρη λόγω του ότι δεν κατείχε την ειδικότητα στα Δομικά.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Lambrou ν. Republic (1970) 3 C.L.R. 75,
Πολυδώρου και Άλλος ν. Eπιτροπής Σιτηρών Kύπρου και Άλλου, (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2440,
Kάτσουρας ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1728,
Kοτσώνη ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 648,
Pankyprios Syntechnia Dimosion Ypallilon and Others v. Republic (1978) 3 C.L.R. 27,
President of the Republic ν. House of Representatives (1986) 3(B) C.L.R. 1159,
[*2018]Republic ν. Christoudia and Another (1988) 3(C) C.L.R. 2622,
President of the Republic v. House of Representatives (1985) 3(C) C.L.R. 2127.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας να προάξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη θέση Bοηθού Διευθυντή Tεχνικής Eκπαίδευσης αντί των αιτητών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Ε. Λοϊζίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XPYΣOΣTOMHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:
“1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ’ ου η αίτηση 2 να μη συμπεριλάβει τους αιτητές στον κατάλογο των υποψηφίων και/ή η παράλειψή του να απαντήσει ή να εξετάσει τες νόμιμες και δίκαιες ενστάσεις τους είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα κάθε δε πράξη διορισμού ή προαγωγής που θα επακολουθήσει εκ μέρους της Ε.Ε.Υ. που στηρίκτηκε στον κατάλογο τούτο θα πρέπει να συνακυρωθεί και/ή να κριθεί άκυρη.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή παράλειψη της Ε.Ε.Υ. να μεταχειριστεί τους αιτητές σαν καθόλα προσοντούχους υποψηφίους και να τους υποβάλει η ίδια σε σύγκριση βάσει αξίας, προσόντων και αρχαιότητας και/ή να τους καλέσει ενώπιον της σε συνέντευξη είναι άκυρη και κάθε τι που παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.
3. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Ε.Ε.Υ. να μην αποδεκτεί την ένσταση των αιτητών κατά της μη συμπερίληψης τους στο πίνακα που ετοιμάστηκε από τον καθ’ ου η αίτηση Νο.2 και/ή από την Συμβουλευτική Επιτροπή του, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
4. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η όλη διαδικασία καθορισμού της ειδικότητας της κενής θέσης στα Δομικά από τους καθ’ [*2019]ων η αίτηση Νο. 2 είναι αντίθετη στο Σύνταγμα, στα κτημένα δικαιώματα και τες Νομολογιακές αρχές.
5. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Ε.Ε.Υ. να προάξει το ενδιαφ. πρόσωπο Ανδρέα Σωκράτους στην θέση Βοηθού Διευθυντή Τεχνικής Εκπαίδευσης αντί και/ή στη θέση των αιτητών είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
6. Έξοδα.”
Oι αιτητές είναι εκπαιδευτικοί ξυλουργικής στην Τεχνική Εκπαίδευση.
Κατά τη σχολική χρονιά 1988-89 κενώθηκαν δυο θέσεις Βοηθών Διευθυντών στην Τεχνική Εκπαίδευση. Η μια ήταν της ειδικότητας Μηχανολογίας/Μηχανικής Αυτοκινήτων και η άλλη της Ξυλουργικής.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας με επιστολή του προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) με αρ. 359/68/5 και ημερ. 6/3/89, διαβίβασε έγκριση για πλήρωση των δυο κενών θέσεων από τις οποίες η μια κατανεμήθηκε από την Aρμόδια Αρχή με βάση τις ανάγκες της Τεχνικής Εκπαίδευσης σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 35Γ του Νόμου 65/87 στην ειδικότητα των Δομικών (παράρτημα Α). Η θέση αυτή είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Στις 7.3.89 η ΕΕΥ προκήρυξε τη θέση (παράρτημα Β) με δημοσίευση στις 10.3.89 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Για τη θέση υποβλήθηκαν αιτήσεις από έξι εκπαιδευτικούς των Δομικών στην Τεχνική Εκπαίδευση, μια από μη εκπαιδευτικό και δυο από εκπαιδευτικούς Ξυλουργικής στην Τεχνική Εκπαίδευση, από τους οποίους ο ένας είναι ο αιτητής 1 Ιωάννης Ιωάννου (ο αιτητής) και κάποιος άλλος που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των αιτητών στην προσφυγή αυτή.
Οι αιτητές αρ. 2-10 δεν υπόβαλαν αίτηση για διορισμό και συνεπώς δεν νομιμοποιούνται να καταχωρήσουν την παρούσα προσφυγή η οποία και θα απορριφθεί όσον αφορά τους αιτητές αυτούς.
Μετά την καταχώρηση των αιτήσεων ακολουθήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 35Β(1) των Περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων 1969-1988 και η Συμβουλευτι[*2020]κή Επιτροπή κατάρτισε κατάλογο από τρεις από τους επτά υποψηφίους και τους πρότεινε για προαγωγή. Οι τρεις υποψήφιοι ήταν της ειδικότητας Δομικών. Ο αιτητής της Ξυλουργικής δεν περιλήφθηκε στον κατάλογο λόγω της κατανομής που έγινε από την Aρμόδια Αρχή.
Ο αιτητής υπόβαλε ένσταση και ισχυρίστηκε πως η κατανομή της κενής θέσης Βοηθού Διευθυντή στην ειδικότητα των Δομικών ήταν παράνομη και αναιτιολόγητη και έπρεπε να δοθεί στην ειδικότητα της Ξυλουργικής/Επιπλοποιΐας. Η ΕΕΥ απόρριψε την ένσταση γιατί σύμφωνα με το άρθρο 35Γ(2) του Νόμου 65/87, ο καθορισμός και η κατανομή των θέσεων στις διάφορες ειδικότητες γίνονται από την Aρμόδια Αρχή κατά τον χρόνο που υποβάλλεται πρόταση για πλήρωση των θέσεων ανάλογα με τις ανάγκες της Υπηρεσίας και στην προκειμένη περίπτωση έγινε κατανομή για την ειδικότητα των Δομικών.
Ακολούθως η ΕΕΥ κατάρτισε τον τελικό κατάλογο υποψηφίων. Υποψήφιοι ήταν οι τρεις που σύστησε η Συμβουλευτική Επιτροπή, οι οποίοι κλήθηκαν σε προσωπική συνέντευξη στις 11.5.89 (παραρτήματα Δ και Ε) στην οποία παρευρέθηκε και ο Διευθυντής Τεχνικής Εκπαίδευσης κ. Παναγιώτης Μιχαήλ, ο οποίος εξέφρασε κρίσεις για τους υποψήφιους.
Στις 12.5.89 η ΕΕΥ αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Τεχνικής Εκπαίδευσης (για τα Δομικά) από 1.9.1980 στον κ. Ανδρέα Σωκράτους που συγκέντρωσε τις περισσότερες μονάδες.
Ο δικηγόρος του αιτητή με τη γραπτή του αγόρευση ανάφερε πως στο άρθρο 2 του Νόμου 10/69, όπως τροποποιήθηκε, ο όρος “ειδικότητα” δεν ερμηνεύεται και πως η “ειδικότητα” σαν λόγος κατανομής των κενών θέσεων και σαν λόγος διορισμού ή προαγωγής στις κενές θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής υπάρχει βάσει του άρθρου 35Γ, μόνο για τις θέσεις Βοηθού Διευθυντή και χωρίς να προβλεφθεί “ειδικότητα” στο σχέδιο υπηρεσίας σαν προσόν ή σαν μορφή εκπλήρωσης των καθηκόντων της θέσης. Mε αυτόν τον τρόπο, είπε, έχουμε διά του άρθρου 35Γ(2) παραχώρηση μιας εξουσίας στην Aρμόδια Αρχή που ρυθμίζει δεσμευτικά τη διακριτική εξουσία της ΕΕΥ και που δεν μπορεί να επιλέξει από το σύνολο των υποψηφίων (ανεξαρτήτως ειδικότητας) τους πραγματικά καλύτερους αλλά μόνο από αυτούς που αφορά η ειδικότητα. Παράλληλα η εξουσία αυτή δεσμεύει κανονιστικά την προς διεκδίκηση προαγωγής αξίωση ενός υποψηφίου, ο οποίος μπορεί να έχει πολύ ψηλή αξία, [*2021]προσόντα και αρχαιότητα, έναντι πολλών άλλων που προάγονται, γιατί ανήκουν σε άλλη “ειδικότητα” που κατανεμήθηκε η κενή θέση. Έτσι ανατρέπεται το ίσο μέτρο κρίσεως. Τέτοια δεσμευτική κανονιστική εξουσία στην Aρμόδια Αρχή δεν επιτρέπει, είπε, ούτε η λογική ούτε το Σύνταγμα. Επίσης, ο κ. Αγγελίδης παραπονείται για ελλειπή έρευνα από μέρους της ΕΕΥ ως προς τις πραγματικές ανάγκες της υπηρεσίας, η οποία και ενέργησε δέσμια κατ’ εντολήν της Aρμόδιας Αρχής. Ακόμα εισηγείται πως υπάρχει έλλειψη αιτιολογίας ως προς τους λόγους που οδήγησαν την Aρμόδια Αρχή να καθορίσει την ειδικότητα που καθόρισε. Η γενική, αόριστη και νεφελώδης επίκλιση, είπε, των “αναγκών” της υπηρεσίας αποτελεί απλή επανάλειψη όρου του Νόμου και δεν αποτελεί αιτιολογία. Προς υποστήριξη της εισήγησης του αναφέρθηκε στις υποθέσεις Lambrou v. Republic (1970) 3 C.L.R. 75, σελ.79-80, Χρ. Πολυδώρου και Άλλος ν. Επιτροπής Σιτηρών Kύπρου και Άλλου (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2440, Κάτσουρα ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1728 και στα Πορίσματα της Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59 στη σελ. 186, παρ. Γ, που αφορά την “Επανάλειψη Διατάξεων Νόμου”. Ακόμα ισχυρίστηκε πως η Aρμόδια Αρχή δεν μπορεί να καθορίζει κατά το δοκούν την ειδικότητα γιατί είναι ως εάν να μεταβάλλει από μόνη της δευτερογενή νομοθεσία του Υπουργικού Συμβουλίου, δηλαδή το σχέδιο υπηρεσίας, πράγμα ανεπίτρεπτο από το Σύνταγμα.
Η δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση αντέκρουσε τους λόγους ακυρώσεως που εγείρει ο δικηγόρος του αιτητή, αναφέροντας πως η κατανομή της κενής θέσης στα Δομικά έγινε ορθά και νόμιμα σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 35Γ του Νόμου 65/87 όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 του Nόμου 162/87 και αναφέρθηκε στην προσφυγή Θέλμας Κοτσώνη ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 648. Το άρθρο 35Γ του Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Τροποποιητικού) Νόμου του 1987 (Νόμος 65/87), όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 του Νόμου 162/87, αναφέρει τα ακόλουθα:
“35Γ.-(1) Οι προαγωγές στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης και Τεχνικής Εκπαίδευσης θα γίνονται κατά ειδικότητα με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων κάθε ειδικότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 35, 35Α και 35Β του Νόμου αυτού.
(2) Η κατανομή των θέσεων στις διάφορες ειδικότητες όπως επίσης και ο καθορισμός των ειδικοτήτων θα γίνεται από την Aρμόδια αρχή κατά το χρόνο που υποβάλλεται η πρόταση για πλήρωση των θέσεων, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας.”
[*2022]Στην Κοτσώνη ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) ο Δικαστής κ. Σαββίδης στη σελ. 14 της απόφασης του, εξετάζοντας τον ισχυρισμό πως η κατανομή των θέσεων κατά ειδικότητα από τον Υπουργό Παιδείας είναι παράνομη, είπε πως ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί, γιατί η εξουσία για τέτοια κατανομή παρέχεται στην Aρμόδια Αρχή από το Νόμο. Συμφωνώ με τη θέση αυτή και προσθέτω πως οι πρόνοιες αυτού του Νόμου βρίσκονται σε αρμονία με τους Περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμους του 1969-88 και με το Σύνταγμα.
Η νομοθετική εξουσία με το άρθρο 35Γ εξουσιοδότησε την Aρμόδια Αρχή να κατανέμει θέσεις στις διάφορες ειδικότητες για πλήρωση θέσεων Βοηθών Διευθυντών ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας και μια τέτοια εξουσία του Υπουργού Παιδείας δεν επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο στα σχέδια υπηρεσίας για τη θέση, τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα για τους υποψηφίους της ειδικότητας που καθορίζεται ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Ο καθορισμός ειδικότητας συναρτάται με τις ανάγκες της υπηρεσίας και όχι με τα προσόντα της θέσης. Εξάλλου τα σχέδια υπηρεσίας είναι κανονιστική δευτερογενής νομοθετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου που γίνεται κατ’ εξουσιοδότηση και για σκοπούς εφαρμογής Νόμου. (Βλ. Pankyprios Syntechnia Dimosion Ypallilon and Others v. Republic (1978) 3 C.L.R. 27, President of the Republic v. House of Representatives (1986) 3 C.L.R. 1159, Republic v. Christoudia and Another (1988) 3(C) C.L.R. 2622). Επομένως και στις δυο περιπτώσεις το δικαίωμα δίδεται από τη νομοθετική εξουσία στη δικαιοδοσία της οποίας εμπίπτει η δημιουργία θέσεων και ο καθορισμός των προσόντων. (Βλ. President of the Republic v. House of Representatives (1985) 3 C.L.R. 2127, σελ. 2129)
Έχοντας καταλήξει στην πιο πάνω θέση οδηγούμαι αυτεπάγγελτα και στο συμπέρασμα πως ο αιτητής μια και δεν είχε την ειδικότητα που καθόρισε η Aρμόδια Αρχή, δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την υπό κρίση πράξη, ούτε και να αμφισβητήσει την εγκυρότητά της, δεδομένου ότι οι υποψηφιότητά του δεν ήταν ποτέ έγκυρη λόγω του ότι δεν κατείχε την ειδικότητα στα Δομικά.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο