(1990) 3 ΑΑΔ 2135
[*2135]19 Ιουνίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΪΛΗΣ,
(Αιτητής στην Yπόθεση Aρ. 724/87)
ΠANAΓIΩTHΣ APΓYPIΔHΣ,
(Aιτητής στην Yπόθεση Aρ. 725/87)
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Yποθέσεις Aρ. 724/87, 725/87).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Aξία, βαρύτητα, χαρακτηριστικά και προϋποθέσεις κύρους.
Aίτηση Aκυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Έκδηλη υπεροχή — Έννοια από τη νομολογία.
Oι αιτητές προσέφυγαν κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους σε Eπιθεωρητή στο Tυπογραφείο.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Στη σύσταση του Διευθυντή προσδιορίζονται σαφώς τα κριτήρια στα οποία βασίστηκε και που είναι εκείνα που καθορίζονται στο Άρθρο 44(2) του περί Δημοσίας Yπηρεσίας Nόμου 33/67, δηλαδή η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα. Aποκαλύπτονται επομένως, οι λόγοι της σύστασης σε τρόπο που είναι δυνατός ο έλεγχος της αντικειμενικής τους υπόστασης και τούτο συνάδει απόλυτα με τις αρχές που προκύπτουν από την υπόθεση Yenakritou and Others v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2731, που επικαλείται ο αιτητής.
Tο θέμα που εγείρεται αφορά την συνέπεια των συστάσεων αυτών [*2136]με την εικόνα των υποψηφίων όπως προκύπτει από τα στοιχεία των φακέλων. Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι “οποτεδήποτε οι εκτιμήσεις (του Διευθυντή) συγκρούονται ουσιωδώς με τα στοιχεία των φακέλων, η σύσταση καθίσταται τρωτή καθώς και η απόφαση της E.Δ.Y. που βασίστηκε σ’ αυτή.”
Δεν συνάγεται αντίφαση ή σύγκρουση της σύστασης του Διευθυντή, κατά τον τρόπο που καθορίζεται στη νομολογία, με τα άλλα πραγματικά δεδομένα των υπηρεσιακών φακέλων. H συνεκτίμηση των τριών κριτηρίων από τον Διευθυντή, οδήγησε στη σύσταση του ενδιαφερομένου μέρους και δεν υπάρχει τίποτε επιλήψιμο σ’ αυτό.
2. H έννοια της υπεροχής που οφείλει να αποδείξει ο αιτητής, καθορίζεται με σαφήνεια στη νομολογία και έχει τον χαρακτήρα της έκδηλης υπεροχής. Tο τι συνιστά “έκδηλη υπεροχή”, αποφασίστηκε στην υπόθεση Hadjiioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Yenakritou and Others v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2731,
Παπαλουκά και Άλλοι ν. Eπιτροπής Σιτηρών Kύπρου (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2425,
Λοϊζίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 1663,
Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106,
Hadjiioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041,
Spanos v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1826,
Georgiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Eπιθεωρητή στο Kυβερνητικό Tυπογραφείο αντί των αιτητών.
M. Ασπρή για Α. Σ. Αγγελίδη, για τους Αιτητές.
[*2137]Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Α. Μαρκίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Οι αιτητές και το ενδιαφερόμενο μέρος, ήταν μεταξύ των υποψηφίων για την πλήρωση της θέσεως του Επιθεωρητή στο Τυπογραφείο. Επρόκειτο για θέση προαγωγής και η Τμηματική Επιτροπή που συστάθηκε δυνάμει των προνοιών του άρθρου 36 των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων 1967-1986, σύστησε στο πόρισμά της ως καταλληλότερους για την πιο πάνω θέση, τέσσερις υποψηφίους ανάμεσα στους οποίους δύο αιτητές και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Η Επιτροπή Δημοσίας Υπηρεσίας, συνήλθε αρχικά στις 19/5/1987 και στην συνέχεια στις 29/5/1987, παρόντος και του Διευθυντή του Τυπογραφείου και αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία και άκουσε τις απόψεις και συστάσεις του Διευθυντή, επέλεξε ως καταλληλότερο για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος, Έρση Μιχαηλίδου. Η απόφαση αυτή, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 28/8/1987. Η προσφυγή στρέφεται εναντίον αυτής της απόφασης και οι δύο προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί παρουσιάζουν κοινά νομικά και πραγματικά σημεία.
Εγείρονται από τους αιτητές δύο βασικοί λόγοι στους οποίους στηρίζεται το αίτημα για ακύρωση της επίδικης πράξεως.
(1) Οι συστάσεις του Διευθυντή του Τμήματος (παράρτημα 6) είναι ασαφείς και αόριστες και/ή χωρίς αιτιολογία και/ή αντίθετες με την όλη εικόνα των υποψηφίων.
(2) Η σύσταση συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων από τα οποία προκύπτει σαφής υπεροχή του αιτητή.
Οι λόγοι αυτοί οδηγούν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των αιτητών, σε ακύρωση της πράξεως δεδομένης της σημασίας την οποία απέδωσε η Ε.Δ.Υ. στις συστάσεις.
Οι συστάσεις του Διευθυντή του Τμήματος εμφαίνονται στο παράρτημα 6, όπου αναγράφονται τα εξής:
“Στη συνεδρίαση ήταν παρών και ο Διευθυντής του Τυπογρα[*2138]φείου κ. Χρυσόστομος Σοφιανός. Αυτός ανάφερε τα εξής:
Για τη θέση Επιθεωρητή στο Κυβερνητικό Τυπογραφείο που είναι θέση Προαγωγής και με βάση τα Σχέδια Υπηρεσίας και το άρθρο 44 των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων που αναφέρεται στις διεκδικήσεις των υπαλλήλων για προαγωγή και συνεκτιμώντας την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, συστήνει για προαγωγή την Έρση Μιχαηλίδου”.
Ο ισχυρισμός των αιτητών είναι ότι πρόκειται για ασαφή και αόριστη αναφορά για συνεκτίμηση των τριών κριτηρίων που δεν περιέχει αιτιολογία.
Δεν θα συμφωνήσω με την θέση αυτή. Κατά τη γνώμη μου στη σύσταση του Διευθυντή προσδιορίζονται σαφώς τα κριτήρια στα οποία βασίστηκε και που είναι εκείνα που καθορίζονται στο άρθρο 44(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 33/67, δηλαδή η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα. Αποκαλύπτονται επομένως, οι λόγοι της σύστασης σε τρόπο που είναι δυνατός ο έλεγχος της αντικειμενικής τους υπόστασης και τούτο συνάδει απόλυτα με τις αρχές που προκύπτουν από την υπόθεση Yenakritou and Others v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2731, που επικαλείται ο αιτητής.
Το θέμα που εγείρεται αφορά την συνέπεια των συστάσεων αυτών με την εικόνα των υποψηφίων όπως προκύπτει από τα στοιχεία των φακέλων. Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι “οποτεδήποτε οι εκτιμήσεις (του Διευθυντή) συγκρούονται ουσιωδώς με τα στοιχεία των φακέλων, η σύσταση καθίσταται τρωτή καθώς και η απόφαση της Ε.Δ.Υ. που βασίστηκε σ’ αυτή”. (Λουκάς Παπαλουκά κ.ά. v. Επιτροπής Σιτηρών Kύπρου (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2425).
Αναφέρεται επίσης η απόφαση Γεώργιος Λοϊζίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 1663, όπου τονίζεται ότι,
“η νομολογία ορίζει ότι σύσταση αρμοδίου Τμηματάρχη που δε βασίζεται σε προσωπική γνώση και εκτίμηση των ικανοτήτων των υποψηφίων αλλά σε αντικειμενική θεώρηση των υπηρεσιακών τους στοιχείων, είναι πλημμελής οποτεδήποτε συγκρούεται και είναι αντιφατική με αυτά.”
Η εικόνα που διαμορφώνεται από τη συνεκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων είναι η εξής:
[*2139]Αξία: Εμπιστευτικές Εκθέσεις.
Περίοδος 1982-1986 - Γενική Βαθμολογία.
Ενδιαφερόμενο Μέρος: 4 λίαν καλός και 1 εξαίρετος
Αιτητής, Σ. Καϊλής: 5 λίαν καλός
Αιτητής, Π. Αργυρίδης: 3 λίαν καλός και 2 εξαίρετος
Σύμφωνα με τη νομολογία σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα της αξιολόγησης και όχι η επί μέρους βαθμολογία. (Republic v. Haris (1985) 3 C.L.R. 106).
Προσόντα: Τόσον οι αιτητές όσον και το ενδιαφερόμενο μέρος έχουν τα προσόντα που απαιτούν τα Σχέδια Υπηρεσίας. Ο αιτητής Παναγιώτης Αργυρίδης έχει επί πλέον Certificate in Printing Techniques (Letterpress September 1975 - July 1976) και Diploma in Printing Management (September 1976 - July 1978) του London College of Printing, και είναι επίσης δευτεροετής φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Αρχαιότητα: Το Ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αρχαιότητα. Αν και στην τελευταία προ της προαγωγής θέσης διορίστηκαν με τον αιτητή Σ. Καϊλή την ίδια ημερομηνία, και οι δύο στις 15/3/82, στην αμέσως προηγούμενη θέση το ενδιαφερόμενο μέρος προάχθηκε την 1/10/75 και ο Σ. Καϊλής την 1/1/77. Εξάλλου στην υπηρεσία το ενδιαφερόμενο μέρος προσελήφθη το 1955 και ο αιτητής το 1966.
Πιο ουσιαστική είναι η διαφορά στο βαθμό αρχαιότητας με τον αιτητή Π. Αργυρίδη. Στην θέση Τυπογράφου Α’ Τάξεως το ενδιαφερόμενο μέρος προάχθηκε την 1/10/75, ενώ ο Π. Αργυρίδης την 15/3/79, και στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης θέσης, το ενδιαφερόμενο μέρος την 15/3/82 ενώ ο Π. Αργυρίδης στις 15/6/83. Το ενδιαφερόμενο μέρος προσελήφθη στην υπηρεσία το 1955 και ο αιτητής Αργυρίδης το 1968.
Από τα πιο πάνω στοιχεία, δε συνάγεται αντίφαση ή σύγκρουση της σύστασης του Διευθυντή, κατά τον τρόπο που καθορίζεται στη νομολογία, με τα άλλα πραγματικά δεδομένα των υπηρεσιακών φα[*2140]κέλων. Η συνεκτίμηση των τριών κριτηρίων από το Διευθυντή, οδήγησε στη σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους και δεν υπάρχει τίποτε επιλήψιμο σ’ αυτό. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί και δεν μπορεί να στηρίξει το αίτημα για ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Εξίσου αβάσιμος κρίνεται, με βάση τα στοιχεία αυτά και ο ισχυρισμός για υπεροχή των αιτητών έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, σε τρόπο που να επηρεάζει το κύρος της απόφασης της Ε.Δ.Υ..
Η έννοια της υπεροχής που οφείλει να αποδείξει ο αιτητής, καθορίζεται με σαφήνεια στη νομολογία και έχει το χαρακτήρα της έκδηλης υπεροχής. Το τί συνιστά “έκδηλη υπεροχή”, αποφασίστηκε στην υπόθεση Hadjiioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041, ως εξής:
“As the expression “striking superiority” suggests a party’s superiority to validate an allegation of this kind must be self-evident and apparent from a perusal of the files of the candidates. Superiority must be of such a nature as to emerge on any view of the combined effect of the merits, qualifications and seniority of the parties competing for promotions; in other words it must emerge as an unquestionable fact; so telling, as to strike one at first sight.”
Η περίπτωση των αιτητών, δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις ενόψει και της σύστασης του Διευθυντή του Τμήματος υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους που όπως τονίζεται στη νομολογία αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κρίσεως (Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826). Όπως έχει αποφασιστεί
“this court will not interfere with a decision of the commission when it appears that it was reasonably open to it to select a particular officer, instead of another for promotion.
(Odysseas Georgiou v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 74, 82)
Υπό το φως όλων όσων ανεφέρθησαν, οι προσφυγές δεν μπορούν να επιτύχουν και απορρίπτονται. Δεν δίδεται διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο