(1990) 3 ΑΑΔ 2230
[*2230]27 Ιουνίου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ANΔPEAΣ ΔIAKOΠOYΛOΣ,
Αιτητής,
v.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ’ων η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 517/88).
Aίτηση Aκυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη αιτιολογίας — Περιστάσεις της σωρευτικής στοιχειοθέτησης των δύο λόγων στην κριθείσα περίπτωση.
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου — Υπαλλήλοι — Προαγωγές — Δεν απαιτείται κατ’ ιδίαν σύγκριση των δεδομένων των υποψηφίων, εφόσον η επιλογή συνάδει προς αυτά.
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου — Υπαλλήλοι — Προαγωγές — Πρόσθετα προσόντα πέραν των προβλεπομένων στο σχέδιο υπηρεσίας — Όρια της βαρύτητάς τους.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3(Β) C.L.R. 1041,
Spanos v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1826,
Cleanthous v. Republic (1978) 3 C.L.R. 320,
[*2231]Papadopoulos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1070,
Tornaris v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1292.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθηκε στη θέση Aνώτερου Tεχνικού Bοηθού στον Kλάδο Tεχνικών Yπηρεσιών, αντί του αιτητή.
Κ. Λοΐζου, για τον Αιτητή.
Π. Πολυβίου, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Το επίδικο θέμα που έχει διερευνηθεί και θα αποφασιστεί είναι η εγκυρότητα της απόφασης του Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ. της 6/2/88, βάσει της οποίας επελέγη ο Ανδρέας Φλωρίδης το ενδιαφερόμενο μέρος ως ο καταλληλότερος από τους οκτώ υποψηφίους για την προαγωγή στη θέση του Ανώτερου Τεχνικού Βοηθού στον Κλάδο Τεχνικών Υπηρεσιών του Ιδρύματος. Προηγούμενη απόφαση των καθ’ ων η αίτηση της 27/7/84 για την πλήρωση της ίδιας θέσης είχε ακυρωθεί από το Δικαστήριο για το λόγο ότι λήφθηκε στα πλαίσια κανονισμών που κρίθηκαν άκυροι. Συνεπώς στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους δόθηκε αναδρομική ισχύ από 1/8/84.
Μετά από έρευνα των γεγονότων ιδιαίτερα των στοιχείων που προσδιόριζαν τις διεκδικήσεις των δύο μερών για προαγωγή και τη διευκρίνιση των εκατέρωθεν θέσεων ως προς τα επίδικα θέματα, και ο κ. Πολυβίου, ο δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση, συμφώνησε ότι η επίμαχη απόφαση δεν μπορεί να υποστηριχθεί και ότι η ακύρωσή της είναι αναπόφευκτη. Η διαπίστωση αυτή είναι ορθή. Η επίδικη απόφαση δεν αντέχει σε αντικειμενική βάσανο.
Όπως προκύπτει από το πρακτικό της απόφασης, οι υποψήφιοι κρίθηκαν αποκλειστικά με βάση τα δεδομένα που περιέχονται στους φακέλους τους, τους προσωπικούς, και εκείνους των εμπιστευτικών εκθέσεων. Μετά από αξιολόγηση αυτών των στοιχείων οι καθ’ ων η αίτηση, το Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ., αποφάσισε “ότι ο υποψήφιος Ανδρέας Φλωρίδης υπερείχε των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να τον προαγάγει, σαν τον πιο κατάλληλο στη θέση Ανώτερου Τεχνικού Βοηθού στο Τμήμα Τεχνικών Υπηρεσιών αναδρομικά από την 1.8.84 δηλαδή, από την ίδια ημερομηνία που είχε γίνει η προαγωγή σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου ημερ. 27.7.84 και η οποία ακυρώθηκε σε μετέπειτα στάδιο από το Ανώτατο Δικαστήριο.” Δε μνημονεύονται τα συγκριτικά στοιχεία των υποψηφίων ούτε εξειδικεύονται οι λόγοι για τους οποίους κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε των άλλων υποψηφίων, περιλαμβανομένου και του αιτητή.
Η απόφαση προσβάλλεται ως ελαττωματική λόγω πραγματικής και νομικής πλάνης, για έλλειψη αιτιολόγησης και παραβίαση των αρχών του φυσικού δικαίου. Ιδιαίτερη σύγκριση των στοιχείων των υποψηφίων δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εγκυρότητα της πράξης. Εφόσον το συμπέρασμα το οποίο εξάγεται τεκμηριώνεται από αντικειμενική εκτίμηση των δεδομένων που σταθμίστηκαν, η απόφαση ευσταθεί.
Το ουσιαστικό ερώτημα είναι, αν το Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ. θα μπορούσε εύλογα να καταλήξει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε του αιτητή. Η απάντηση στο ερώτημα είναι καταφανώς αρνητική. Με κανένα μέτρο δε θα μπορούσε το ενδιαφερόμενο μέρος να κριθεί ότι υπερείχε του αιτητή. Ενώ το αντίθετο θα μπορούσε εύλογα να υποστηριχθεί ότι, δηλαδή ο αιτητής υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους.
Η υπεροχή του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους μετά από συνεκτίμηση των σχετικών στοιχείων, είναι τόσο σημαντική ώστε να προσεγγίζει τα όρια της συντριπτικής υπεροχής. Δεν εγείρεται με την προσφυγή θέμα έκδηλης υπεροχής του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους* ώστε να παρίσταται ανάγκη να αποφασιστεί το θέμα ως συγκεκριμένος λόγος για ακύρωση της προαγωγής του αιτητή.
Ο αιτητής ήταν κατά τρία χρόνια και τέσσερις μήνες αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους στην υπηρεσία. Οι εμπιστευτικές εκθέσεις των μερών για τα αμέσως τέσσερα προηγούμενα χρόνια, του κρίσιμου χρόνου, που θεωρήθηκαν και από τα δυο μέρη ως χαρακτηριστικές της απόδοσης των μερών, φέρουν τον αιτητή να υπερέχει αισθητά του ενδιαφερόμενου μέρους. Η βαθμολογία του αιτητή ήταν 7Α, 34Β, και 12Γ, ενώ του ενδιαφερόμενου μέρους 16Β, 28Γ, και 15Δ. Κρίσεις και σχόλια στους προσωπικούς φακέ[*2233]λους για την προσφορά των δυο μερών στην υπηρεσία, και την προσήλωση τους στο καθήκον, αποκαλύπτουν την ίδια εικόνα. Όχι μόνο η υπηρεσία του ενδιαφερόμενου μέρους δεν κρίνεται ευνοϊκά, άλλα διατυπώνονται και σοβαρές αμφιβολίες για την επάρκεια των υπηρεσιών του (βλ. στοιχεία [ερυθρά 87 και 99] στον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερόμενου μέρους). Ως προς τα ακαδημαϊκά προσόντα, και τα δυο μέρη ήταν κάτοχοι των προσόντων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας. Στις αγορεύσεις των δικηγόρων διατυπώνονται διϊστάμενες απόψεις ως προς την υπερτερότητα των ακαδημαϊκών προσόντων ενός εκάστου. Το θέμα δε φαίνεται να απασχόλησε το Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ., ούτε μπορεί από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μας, να καταλήξουμε σε θετικά συμπεράσματα στον τομέα αυτό.
Επισημαίνουμε ότι η κατοχή πρόσθετων προσόντων από εκείνα που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας είναι παράγοντας οριακής σημασίας, που δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη γενική εικόνα υπεροχής στον τομέα της αξίας, όπως προσδιορίζεται από την αξιολόγηση των υπηρεσιών των υποψηφίων και την προσήλωση τους στο καθήκον. [βλ. μεταξύ άλλων, Cleanthous v. Republic (1978) 3 C.L.R. 320, Papadopoulos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1070, και Tornaris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1292.]
Καταλήγω ότι η απόφαση των καθ’ων η αίτηση αντιμάχεται τα στοιχεία στα οποία είχε βασιστεί η κρίση τους και έρχεται σε αντίθεση με αυτά. Τελικά η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση παραμένει αναιτιολόγητη. Προκύπτει αβίαστα, ότι οι καθ’ ων η αίτηση προέβησαν σε διαπιστώσεις που βασίζονται σε πλάνη ως προς τα συγκριτικά στοιχεία των δυο τουλάχιστον υποψηφίων και τις διεκδικήσεις τους για προαγωγή.
Η απόφαση ακυρώνεται στο σύνολό της βάσει των διατάξεων του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
- Οι δικηγόροι πληροφορούν το Δικαστήριο ότι έχει συμφωνηθεί μεταξύ τους ότι δεν θα υπάρξει διαταγή για τα έξοδα.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο