(1990) 3 ΑΑΔ 3147
[*3147]27 Σεπτεμβρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΖΙΑΚΟΥΡΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 927/87).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συνδυασμένη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης, Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων — Επιφύλαξη του Άρθρου 44(1) των Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967-1987 — Εφαρμοστέες αρχές — Διεκδίκηση για ίση μεταχείριση από την Ε.Δ.Υ..
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Αναδρομικότητα — Έννομο συμφέρον — Ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την αναδρομική προαγωγή συναδέλφου του, αν δεν τοποθετήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της δικής του προαγωγής, ώστε να επηρεάζει τη σειρά αρχαιότητας.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η Επιτροπή) αποφάσισε να προάξει τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αναδρομικά, στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, από 15.2.85.
Μετά τη γνωστοποίηση των πιο πάνω προαγωγών, οι αιτητές 1 και 2, σύμφωνα με ισχυρισμό τους, απέστειλαν στις 8.10.87, επιστολή στο Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, ισχυριζόμενοι ότι οι επίδικες προαγωγές παραβιάζουν την αρχή της αρχαιότητας.
Ο δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση αρνήθηκε λήψη της πιο πάνω επιστολής.
Οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή ισχυριζόμενοι ότι παραβιάστηκε η αρχή της αρχαιότητας και της ισότητας και επίσης ότι οι προαχθέντες δεν κατείχαν τα απαιτούμενα από το [*3148]σχέδιο υπηρεσίας προσόντα κατά την ημέρα που τέθηκε σε ισχύ η αναδρομική προαγωγή τους.
Οι καθ’ ων η αίτηση επικαλέστηκαν τις πρόνοιες της επιφύλαξης του Άρθρου 44(1) των Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων 1967-1987 (ο νόμος) σύμφωνα με τις οποίες οι επίδικες προαγωγές έγιναν ορθά και νόμιμα. Επίσης ότι οι αιτητές κατείχαν ήδη την θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, στην οποία προήχθησαν, οι μεν δύο πρώτοι από 15.10.85, ο δε τρίτος από 15.2.85.
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο 2, ισχυρίστηκε επιπρόσθετα ότι ο αιτητής 3 στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει τη δική του προαγωγή, γιατί η προαγωγή του (του ενδιαφερόμενου προσώπου 2), δεν έγινε αναδρομικά ώστε να αρχίζει από ημερομηνία προγενέστερη της δικής του προαγωγής, η οποία έλαβε χώρα στις 15.2.85.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και αποφάνθηκε ότι:
Η διεκδίκηση των αιτητών για ίση μεταχείριση πηγάζει από το περιεχόμενο της επιστολής που ισχυρίζονται ότι απέστειλαν στον Διευθυντή του αρμόδιου τμήματος στις 8.10.87, στην οποία δεν πήραν απάντηση, ώστε η παράλειψη αυτή να θεωρηθεί σαν απόρριψη του αιτήματός τους. Ενόψει όμως του γεγονότος ότι οι αιτητές, οι οποίοι έφεραν το βάρος της απόδειξης ότι στάληκε τέτοια επιστολή, απέτυχαν να αποδείξουν την αποστολή της, η προσφυγή παραμένει άνευ αντικειμένου.
Ο αιτητής 3 δε θα είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, γιατί η αναδρομική προαγωγή των ενδιαφερομένων προσώπων χρονικά δεν τοποθετήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της δικής του προαγωγής, ώστε να επηρεάζει τη σειρά αρχαιότητας.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ηλία v. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 568,
Μιλτιάδους και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318,
Καμπανέλλας v. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2419,
[*3149]Ieronymides and Others v. Republic (1986) 3(C) C.L.R. 2424.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της παράλειψης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας να προάξει αναδρομικά τους αιτητές, όπως έπραξαν στην περίπτωση των ενδιαφερομένων προσώπων.
Π. Αγγελίδης, για τους Aιτητές.
Α. Παπασάββας, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ’ ων η αίτηση.
Α. Νεοκλέους, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο 1.
Κ. Λοΐζου, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο 2.
Cur. adv. vult.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ.: Με τη προσφυγή τους αυτή οι τρεις αιτητές παραπονούνται για την παράλειψη των καθ’ ων η αίτηση να τους προάξουν αναδρομικά όπως έπραξαν στην περίπτωση των ενδιαφερομένων μερών.
Για τους σκοπούς της παρούσας προσφυγής κρίνω αναγκαίο να αναφερθώ στην αιτούμενη θεραπεία όπως περιγράφεται στην αίτηση καθώς και στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου των αιτητών. Η θεραπεία που ζητούν είναι:
“(Α) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου δια της οποίας να κηρύσσεται άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η παράλειψη των καθ’ ων η αίτησις να προάξουν αναδρομικά και τους αιτητές, όπως και τα άτομα του Καταλόγου - Α - η οποία προαγωγή τους έγινε στις 4.9.87.
(Β) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η παράλειψη των καθ’ ων η αίτησις που υπέβαλαν οι αιτητές 8.10.87.
(Γ) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου με την οποία να μη επικυρώνεται η απόφαση ή η παράλειψη των καθ’ ων η αίτηση να μεταχειριστεί κατ’ ίσο τρόπο τους αιτητές.”
Σαν ενδιαφερόμενα μέρη, στον κατάλογο Α αναφέρονται 8 [*3150]άτομα. Σε μεταγένεστερο στάδιο 6 από τα άτομα αυτά αποσύρθηκαν από τους αιτητές και παρέμειναν σαν ενδιαφερόμενα μέρη μόνο δύο, συγκεκριμμένα οι Νίκος Ε. Νεοκλέους, ενδιαφερόμενο μέρος 1 και Κυριάκος Κύρου, ενδιαφερόμενο μέρος 2.
Από το περιεχόμενο της αιτούμενης θεραπείας είναι καθαρό πως οι αιτητές δε ζητούν την ακύρωση της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών, αλλά προσβάλλουν την παράλειψη των καθ’ων η αίτηση να ικανοποιήσουν αίτημα των αιτητών για αναδρομική προαγωγή τους, όπως ακριβώς έπραξαν στην περίπτωση των ενδιαφερομένων μερών.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα πιο κάτω:
Οι αιτητές 1 και 2 προάχθηκαν στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, από 15.10.85 και ο Αιτητής 3 από 15.2.85, δυνάμει της επιφύλαξης του άρθρου 44(1)(α) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1987.
Σύμφωνα με τους περί Προϋπολογισμού Νόμους, η θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 2ης Τάξης είναι συνδυασμένη με τη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης. Το Σχέδιο Υπηρεσίας της 1ης Τάξης, απαιτεί για προαγωγή σ’ αυτή 5ετή τουλάχιστον μεταπτυχιακή πείρα στην Πολιτική Μηχανική/Τοπογραφία/Μηχανική Άρδευσης, από την οποία 3ετή τουλάχιστον στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 2ης Τάξης.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, με επιστολή του ημερ. 28.4.87, σύστησε την προαγωγή του Ενδιαφερόμενου Μέρους 1, Νίκου Ε. Νεοκλέους, στη συνδυασμένη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, σύμφωνα με τις Διατάξεις (Γενικές Οδηγίες του Υπουργικού Συμβουλίου) που διέπουν τις προαγωγές σε συνδυασμένες θέσεις ή τάξεις.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 21.5.87 (θέμα 7 των πρακτικών), αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου και του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, αποφάσισε να προάξει τον κ. Νεοκλέους στη θέση αυτή αναδρομικά από 15.2.85.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, με την επιστολή του ημερ. 4.10.86, σύστησε την προαγωγή του Κυριάκου Κύρου (Ενδιαφερόμενου Μέρους 2) στη συνδυασμένη θέση [*3151]Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, σύμφωνα με τις Διατάξεις (Γενικές Οδηγίες του Υπουργικού Συμβουλίου) που διέπουν τις προαγωγές σε συνδυασμένες θέσεις ή τάξεις.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 6.11.86 (θέμα 5 των πρακτικών), αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου και του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, αποφάσισε να προάξει τον Κυριάκο Κύρου (Ενδιαφερόμενο Μερος 2) στη θέση αυτή από 1.11.86.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, με νεώτερη επιστολή του με αρ. 61/82, Π.757 και ημερ. 29.4.87, επικαλούμενος τις εγκυκλίους με αρ.608, 750, 796 και 614, υπόβαλε ότι ο Κυριάκος Κύρου (Ενδιαφερόμενο Μέρος 2) δικαιούτο προαγωγής στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, πριν από την 1.11.86, ημερομηνία από την οποία προάχθηκε στη θέση από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας εξέτασε το θέμα στις 21.5.87 (θέμα 8 των πρακτικών) και αποφάσισε να τροποποήσει την προηγούμενη απόφασή της, σύμφωνα με την οποία ο Κυριάκος Κύρου (Ενδιαφερόμενο Μέρος 2) είχε προαχθεί στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, από 1.11.86, έτσι που η προαγωγή του στην ίδια θέση να γίνει αναδρομικά από 15.2.85.
Μετά τη γνωστοποίηση των πιο πάνω προαγωγών, οι αιτητές 1 και 2, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, απέστειλαν στις 8.10.87 την πιο κάτω επιστολή στο Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων:
“Αναφερόμαστε σε σας για να σας παρακαλέσουμε να φροντίσετε ώστε να αρθεί η αδικία που έχει γίνει σε βάρος μας με την προαγωγή συναδέλφων μας (κ.κ. Ν. Νεοκλέους και Κ. Κύρου) στη μόνιμη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης, από τις 15 Φεβρουαρίου, 1985, όπως δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα με αριθμό 2258. Οι δύο αυτές προαγωγές, όπως φαίνεται πιο κάτω, επηρεάζουν τη μελλοντική μας ανέλιξη παραβιάζοντας την αρχή της αρχαιότητας.
Όπως γνωρίζετε στις 2 Οκτωβρίου, 1981, μετά από διαγωνισμό, διοριστήκαμε από την Επιτροπή Δημοσίας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ) και οι δύο στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 2ης Τάξης. Μεταξύ των υποψηφίων ήταν και ο συνάδελφος Νίκος Νε[*3152]οκλέους που δεν κατέστη δυνατό να επιλεγεί. Ο δε συνάδελφος Κυριάκος Κύρου δεν ήταν μεταξύ των υποψηφίων που εστάλησαν στη Δημόσια Υπηρεσία για επιλογή. Η πρόσληψή του στο Τμήμα έγινε αργότερα. Αμφότεροι διορίστηκαν στην θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού, 2ης Τάξης, από την Ε.Δ.Υ στις 15 Σεπτεμβρίου, 1984.
Στις 15 Οκτωβρίου, 1985 και οι δύο προαχθήκαμε στη θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης. Ενώ και οι δύο προηγούμαστε των δύο συναδέλφων στη θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού 2ης Τάξης κατά τρία χρόνια και χωρίς κατά την γνώμη μας να συντρέχουν άλλοι ειδικοί λόγοι, με έκπληξή μας είδαμε να προάγονται στη θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης, αναδρομικά από τις 15 Φεβρουαρίου 1985, δηλ. να προηγούνται και κατά οκτώ μήνες.
Πιστεύουμε ότι τα πιο πάνω γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα την αδικία σε βάρος μας. Πρώτη φορά στα χρονικά της Δημόσιας Υπηρεσίας παραβιάζεται η αρχαιότης με τέτοιο τρόπο.
Είναι με μεγάλη μας λύπη που αναγκαζόμαστε να κάνουμε ονομαστική αναφορά σε συναδέλφους που προσωπικά εκτιμούμε, αλλά δυστυχώς είναι αναπόφευκτο.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ενεργήσετε έτσι που να αρθεί η σε βάρος μας αδικία.
Είμαστε στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε περαιτέρω διευκρινήσεις.”
Δεν υπάρχει ισχυρισμός εκ μέρους των αιτητών ότι η πιο πάνω επιστολή αποστάληκε στην καθ’ ης η αίτηση Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, ο δε δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση αρνήθηκε τη λήψη της πιο πάνω επιστολής ώστε να υπάρχει οποιαδήποτε υποχρέωση εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση να μελετήσουν το θέμα που εγείρεται και να απαντήσουν στους αιτητές πάνω στο αίτημά τους.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών πως με την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών χωρίς ταυτόχρονα να ικανοποιηθεί και το δικό τους αίτημα για αναδρομική προαγωγή και ίση μεταχείρηση, ανατράπηκε η αρχαιότητα μεταξύ των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι, κατά την ημερομηνία που τέθηκε σε ισχύ η αναδρομική προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν κατείχαν τα απαιτούμενα από το [*3153]σχέδιο υπηρεσίας προσόντα για τέτοια προαγωγή. Κατά την εισήγηση των αιτητών παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας που κατοχυρώνεται με το άρθρο 28 του Συντάγματος που επιβάλλει τόσο στη νομοθετική εξουσία όσο και στη διοικητική, ισότητα ή ομοιόμορφη μεταχείριση όλων των πολιτών που τελούν κάτω από τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών, στη γραπτή του αγόρευση, συνοψίζοντας το αίτημα των αιτητών στην προσφυγή αναφέρει τα πιο κάτω:
“Στην απλοποίησή της η προσφυγή αφορά τη διεκδίκηση από μόνιμους υπαλλήλους να τύχουν από την Ε.Δ.Υ ίσης μεταχείρησης. Δηλαδή ζητούν την άρση της δυσμενούς μεταχείρησης που τυγχάνουν.”
Τονίζει επίσης το γεγονός ότι οι αιτητές δεν πήραν καμιά απάντηση στο αίτημά τους για ίση μεταχείριση μέσα στα χρονικά όρια που καθορίζονται από το Σύνταγμα.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση, τόσο στην ένσταση στην αίτηση όσο και στη γραπτή του αγόρευση, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι οι αιτητές στερούνται “ενεστώτος έννομου συμφέροντος” και ότι η αιτουμένη θεραπεία είναι “νόμω και ουσία” αβάσιμη. Σε υποστήριξη της πιο πάνω θέσης του ισχυρίστηκε ότι:
(α) Η προαγωγή υπαλλήλων που κατέχουν συνδυασμένες θέσεις ή τάξεις γίνεται δυνάμει της επιφύλαξης του άρθρου 44(1) των Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1987 σύμφωνα με την οποία “δυνατόν να γίνη προαγωγή από της κατωτέρας εις την ανωτέραν θέσιν ή τάξιν της τοιαύτης θέσεως ανεξαρτήτως του εάν υπάρχη ή μη κενή θέσις εις την ανωτέραν θέσιν ή τάξιν και συμφώνως προς γενικάς οδηγίας δοθείσας επι τούτω υπό του Υπουργικού Συμβουλίου”. Τέτοιες γενικές οδηγίες επισυνάφθηκαν στην εγκύκλιο του Διευθυντή Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού με αρ. 750 και ημερομηνία 11.1.86, αντίγραφο της οποίας επισυνάφθηκε στην ένσταση.
(β) Σύμφωνα με τις οδηγίες αυτές οι αιτητές δε δικαιούνταν προαγωγής πριν από τις ημερομηνίες που αναφέρονται στην παράγραφο Ι της εγκυκλίου.
(γ) Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με την προαγωγή ή τη μη προαγωγή των αιτητών για το [*3154]λόγο ότι η προαγωγή αυτή δεν είναι προϊόν επιλογής του καταλληλότερου ανάμεσα σε αριθμό υποψηφίων για την πλήρωση κενής θέσης, αλλά γίνεται κατ’ αυτοτελή κρίση της αξίας του υπαλλήλου κι ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι κενή θέση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 44(1).
(δ) Η απόφαση της Ε.Δ.Υ. για αναδρομική προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών πάρθηκε νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις πρόνοιες του σχετικού νόμου και με σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίδει ο νόμος στην Ε.Δ.Υ..
(ε) Οι αιτητές κατείχαν ήδη τη θέση του Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης στην οποία προάχθηκαν, οι μεν δυο πρώτοι από τις 15.10.85, ο δε τρίτος από τις 15.2.85,τις οποίες και αποδέχτηκαν χωρίς καμιά επιφύλαξη ή απαίτηση για αναδρομική προαγωγή από άλλη ημερομηνία και κατά συνέπεια στερούνται απόλυτα “ενεστώτος εννόμου συμφέροντος” να προσβάλουν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.
Παρόμοιους ισχυρισμούς πρόβαλαν και οι ευπαίδευτοι δικηγόροι των ενδιαφερομένων μερών με ιδιαίτερη έμφαση στον ισχυρισμό ότι ο διορισμός ή προαγωγή ενός υποψηφίου σε συνδυασμένη θέση δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλειψη διορισμού ή προαγωγής ή απόφαση μη διορισμού ή προαγωγής άλλων υποψηφίων.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ενδιαφερόμενου μέρους 2, Κυριάκου Κύρου, ισχυρίστηκε επιπρόσθετα ότι ο αιτητής 3 στερείται ίδιο, έννομον ενεστώς συμφέρον να προσβάλει την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους 2 γιατί η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους δεν έγινε αναδρομικά ώστε να αρχίζει από ημερομηνία προγενέστερη της δικής του προαγωγής, η οποία έλαβε χώρα με ισχύ από τις 15.2.85.
Πριν υπεισέλθω στην ουσία της παρούσας προσφυγής και για σκοπούς συμπλήρωσης τόσο του πραγματικού όσο και του νομικού υπόβαθρου της υπόθεσης, κρίνω σκόπιμο να κάμω αναφορά σε μερικές πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν τη νομική θέση αναφορικά με προαγωγή υπαλλήλου σε συνδυασμένη θέση.
Στην απόφαση της Ολομέλειας στην Χριστόδουλου Ηλία ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 568, λέχθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:
[*3155]“Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δεν έγινε ύστερα από επιλογή, ούτε με σύγκριση με άλλους και ειδικά με τον εφεσείοντα, ο οποίος κατά συνέπεια δε δικαιούται να προσβάλει τη νομιμότητα της κρινόμενης απόφασης της Επιτροπής (Georghiades v. Republic (l982) 3 C.L.R. l6, Aristidou v. Republic (l984) 3 C.L.R. 503, Seraphim v. Republic (l985) 3 C.L.R. 286).”
Στην απόφαση της Ολομέλειας μεταξύ Κλέαρχου Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318, τονίσθηκαν και πάλι τα εξής:
“Θεωρούμε αναγκαίο να τονίσουμε σ’ αυτό το στάδιο ότι ο διορισμός ή προαγωγή ενός υποψήφιου δεν είναι, ούτε μπορεί να θεωρηθεί παράλειψη διορισμού ή προαγωγής η απόφαση μη διορισμού ή προαγωγής άλλων υποψηφίων. Η απόφαση της Επιτροπής είναι ο διορισμός/προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους. Η δεύτερη θεραπεία είναι απαράδεκτη. (Mustafa Hamza Uludag and The Republic (Public Service Commission) 3 R.S.C.C. 131 σελ.134).”
Επίσης στην πρωτόδικη απόφαση του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Α. Λοΐζου στην Χρυσόστομος Καμπανέλλας ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2419, λέχθηκαν τα πιο κάτω:
“Η προαγωγή υπαλλήλων που κατέχουν συνδυασμένες θέσεις ή τάξεις γίνεται, δυνάμει της επιφύλαξης του άρθρου 44(1)(α) των Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1987. Σύμφωνα με την επιφύλαξη αυτή, στην περίπτωση συνδυασμένων θέσεων ‘δυνατόν να γίνη προαγωγή από της κατωτέρας εις την ανωτέραν θέσιν ή τάξιν της τοιαύτης θέσεως ανεξαρτήτως του εάν υπάρχει ή μη κενή θέσις εις την ανωτέραν θέσιν ή τάξιν και συμφώνως προς γενικάς οδηγίας δοθείσας επί τούτω υπό του Υπουργικού Συμβουλίου.
.......................................................................................................
Θα πρέπει να τονισθεί εδώ ότι η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη συνδυασμένη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού, 1ης Τάξης, δεν έχει καμιά σχέση με την προαγωγή ή μη του αιτητή για το λόγο ότι κάθε προαγωγή σε συνδυασμένη θέση ή τάξη δεν είναι προϊόν επιλογής του καταλληλότερου ανάμεσα σε αριθμό υποψηφίων για την πλήρωση κενής θέσης, αλλά γίνεται ύστερα από αυτοτελή κρίση της αξίας του υπαλλήλου [*3156]και ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι κενή θέση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 44(1) του Νόμου.”
Έχοντας αναλύσει τις νομικές αρχές όπως πηγάζουν από τη νομολογία μας, έρχομαι τώρα να εξετάσω την έκταση στην οποία οι αρχές αυτές εφαρμόζονται στην παρούσα προσφυγή.
Και στις τρεις από τις υποθέσεις στις οποίες έκανα αναφορά πιο πάνω, οι αιτητές ζητούσαν μεταξύ άλλων την ακύρωση της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών, ενώ στην προκειμένη περίπτωση οι αιτητές δε ζητούν τέτοια θεραπεία αλλά η θεραπεία που ζητούν, όπως αναφέρεται στην προσφυγή και όπως συνοπτικά αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση ο ευπαίδευτος δικηγόρος τους, είναι: “Στην απλοποίηση της η προσφυγή αφορά τη διεκδίκηση από μονίμους υπαλλήλους (τους αιτητές) να τύχουν από την Ε.Δ.Υ ίσης μεταχείρησης”.
Η διεκδίκηση αυτή πηγάζει από το περιεχόμενο της επιστολής, που ισχυρίζονται ότι έστειλαν στο Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων στις 8.10.87 και στην οποία όπως ισχυρίζονται δεν πήραν καμιά απάντηση μέχρι την ημέρα που καταχωρήθηκε η προσφυγή, ώστε η παράλειψη αυτή να θεωρηθεί σαν απόρριψη του αιτήματός τους από τους καθ’ ων η αίτηση.
Όπως έχω ήδη αναφέρει, οι καθ’ ων η αίτηση στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου τους αρνήθηκαν τη λήψη τέτοιας επιστολής από την Ε.Δ.Υ ή την πρόταξη τέτοιου αιτήματος από τους αιτητές. Τη θέση αυτή των καθ’ ων η αίτηση δεν αντέκρουσαν οι αιτητές σε γραπτή αγόρευση σε απάντηση την οποία, όπως δήλωσε ο ευπαίδευτος δικηγόρος τους, δεν έκριναν αναγκαία.
Το βάρος της απόδειξης ότι στάληκε τέτοια επιστολή στους καθ’ ων η αίτηση έφεραν οι αιτητές, οι οποίοι εν όψει της ρητής άρνησης των καθ’ ων η αίτηση ότι ουδέποτε λήφθηκε τέτοια επιστολή, όφειλαν να αποδείξουν την αποστολή της ώστε να δικαιολογείται το αίτημά τους για παράλειψη εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση να ικανοποιήσουν το αίτημά τους για ίση και δίκαιη μεταχείριση.
Έχοντας καταλήξει στα πιο πάνω συμπεράσματα, βρίσκω πως μια και οι αιτητές δεν απέδειξαν την υποβολή οποιουδήποτε αιτήματος στους καθ’ ων η αίτηση, ώστε παράλειψη των καθ’ων η αίτηση να το μελετήσουν και να αποφανθούν πάνω σ’αυτό θα αποτελούσε παράλειψη όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, η προσφυγή τους παραμένει χωρίς αντικείμενο.
[*3157]Δέον να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός για υποβολή αιτήματος εκ μέρους των αιτητών αναφέρεται στους αιτητές 1 και 2 γιατί ο αιτητής 3 δεν προσυπόγραψε την επιστολή της 8.10.87, την οποία οι αιτητές ισχυρίζονται ότι απέστειλαν στους καθ’ ων η αίτηση. Συνεπώς το αίτημα του αιτητή 3 όπως διατυπώνεται στην προσφυγή είναι νομικά και πραγματικά αβάσιμο.
Αναφορικά με τον αιτητή 3 θα ήθελα να προσθέσω ότι ακόμα και σε περίπτωση που θα κατέληγα ότι υπήρχε οποιαδήποτε παράλειψη εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση και πάλιν ο αιτητής αυτός δε θα είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση των καθ’ων η αίτηση γιατί η αναδρομική προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών χρονικά δεν τοποθετήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της δικής του προαγωγής ώστε να επηρεάζει τη σειρά αρχαιότητας.
Στην υπόθεση Ieronymides v. Republic (1986) 3(C) C.L.R. σελ.2424 σε ό,τι αφορούσε την αναδρομικότητα προαγωγής ενδιαφερομένου μέρους είπα τα εξής (στη σελ.2432):
“The appointment of the interested party was effected retrospectively as from the lst September, 1981. Bearing in mind the fact that the offer for appointment to the said three applicants was made to commence as from the lst September, 1981, the same date from which appointment was offered to the interested party, I have come to the conclusion that no legitimate interest of these applicants is affected by the appointment of the interested party as his appointment was not effected with retrospective effect prior to the lst September, 1981.”
Όπως ήδη ανέφερα, οι αιτητές δεν προσβάλλουν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών. Κατά συνέπεια δεν κρίνω αναγκαίο να εξετάσω το κατά πόσο θα είχαν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον να την προσβάλουν με βάση τη σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με τις αρχές που διέπουν τέτοιες προαγωγές, στις οποίες έχω ήδη κάμει αναφορά.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή των αιτητών αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Δεν κάμνω διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο