(1990) 3 ΑΑΔ 4249
[*4249]7 Δεκεμβρίου, 1990
[A. N. ΛΟΪΖΟΥ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΤΣΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Καθ’ ου η αίτηση.
(Yπόθεση Αρ. 823/89).
Φορολογία — Φορολογία Εισοδήματος — Eκπτώσεις — Τόκοι δανείου αναφορικά με την ανέγερση οικίας του αιτητή και της σύζυγού του για ιδιοκατοίκηση — Παραχώρηση έκπτωσης τόκων £1.200 στον αιτητή και στη σύζυγό του κατ’ αναλογία των εισοδημάτων τους — Οι περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμοι 1961-1988, Άρθρο 11(1)(η).
Ερμηνεία — Ερμηνεία φορολογικών διατάξεων — Πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά σύμφωνα με τη συνηθισμένη έννοια του λεκτικού τους και σύμφωνα με τους σκοπούς τους όπως εκφράζονται από το λεκτικό αυτό.
Λέξεις και Φράσεις — “Κατοικία” και “ιδιοκατοίκηση” στο Άρθρο 11(1)(η) των περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμων 1961-1988.
Ο αιτητής εργαζόταν στην εταιρεία Τ.Ν. Γεωργιάδης και η σύζυγός του στη British Airways. To 1985 δημιούργησαν δάνειο για ανέγερση οικίας για ιδιοκατοίκηση. Διεκδίκησαν έκπτωση για τους τόκους ο μεν σύζυγος £1.067 η δε σύζυγος £945. Τα εν λόγω ποσά περιορίστηκαν από τον Έφορο σε £730 για τον αιτητή και £470 για τη σύζυγό του για κάθε ένα από τα επίδικα έτη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση του Εφόρου και αποφάνθηκε ότι σύμφωνα με την ερμηνεία του Άρθρου 11(1)(η) [*4250]του Νόμου, το ετήσιο ποσό τόκου που παραχωρείται για οικιστικούς σκοπούς είναι £1.200 για κάθε κατοικία, ανεξάρτητα αν για την ανοικοδόμηση ή αγορά της συνάψουν δάνεια και οι δύο σύζυγοι ή και άλλα συγγενικά πρόσωπα και οι τόκοι πάνω στα δάνεια αυτά υπερβαίνουν το ποσό των £1.200.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Serafino Shoe Industry & Trading Co. Ltd v. Republic (1987) 3(B) C.L.R. 1316,
Stephani and Another v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1438,
Καρκώτης και Άλλη v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 497.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Eφόρου Φόρου Eισοδήματος να επιβάλει φορολογία φόρου εισοδήματος στον αιτητή για τα φορολογικά έτη 1985-1988.
Α. Δράκος, για τον Αιτητή.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ’ ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
A. N. ΛOΪZOY, Π.: Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής προσβάλλει τις φορολογίες φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 1985 μέχρι 1988.
Στην ουσία η προσφυγή αφορά την απόφαση του Εφόρου να περιορίσει την έκπτωση τόκων αναφορικά με την οικία που χρησιμοποιά ο αιτητής μαζί με τη σύζυγό του για σκοπούς ιδιοκατοικίας τους στο ποσό των £1200. Το εισόδημά του αιτητή προέρχετο κατά τον ουσιώδη χρόνο από έμμισθη απασχόληση στην εταιρεία Τ.Ν. Γεωργιάδης Λτδ, ήταν δε νυμφευμένος με την Αλεξάνδρα Μάτση, το εισόδημα της οποίας επίσης προέρχετο από έμμισθη απασχόληση στη British Airways.
Το 1985 ο αιτητής μαζί με τη σύζυγό του δημιούργησε δάνεια [*4251]για την ανέγερση κατοικίας που θα χρησιμοποιείτο ως κατοικία της οικογένειάς τους. Στις δηλώσεις εισοδήματος που υπέβαλαν διεκδίκησαν τους πιο κάτω τόκους:
Α. Μάτσης Αλεξάνδρα Μάτση
1985 Λαϊκή Τράπεζα 737
Universal Life 910
1647 προς 1/2 824 823
1986 Λαϊκή Τράπεζα 930
Universal Life 1276
2206 προς 1/2 1103 1103
1987 Λαϊκή Τράπεζα 769
Universal Life 1275
2071 προς 1/2 1036 1035
1988 Λαϊκή Τράπεζα 429
Universal Life 638
1067 1067 945
Τα πιο πάνω ποσά που διεκδίκησε ο αιτητής και η σύζυγος του περιορίστηκαν από τον Έφορο, σύμφωνα με το άρθρο 11(1)(η) σε ποσό £1200 και αφαιρούντο από το εισόδημα του αιτητή και της συζύγου του κατ’ αναλογία εισοδήματος, δηλαδή παραχωρείτο έκπτωση τόκων £730 στον αιτητή και £470 στη σύζυγό του για κάθε ένα από τα επίδικα έτη.
Στις 22 Ιουνίου 1989, ο αιτητής υπέβαλε ένσταση (Παράρτημα Β) για τα έτη 1985-1987 για το λόγο ότι οι φορολογίες που επιβλήθηκαν σ’ αυτόν δεν έγιναν σύμφωνα με τις αναθεωρημένες δηλώσεις που απέστειλε στο Γραφείο Φόρου Εισοδήματος. Ο ‘Εφορος αφού εξέτασε και πήρε απόφαση για την ένσταση αυτή στις 22 Αυγούστου 1989, απέστειλε στον αιτητή ειδοποιήσεις (Παραρτήματα Γ1-Γ4), επιβολής φορολογίας για τα έτη 1985-1987. Για το έτος 1988 δεν επιβλήθηκε τελική φορολογία.
Σύμφωνα με την πιο πάνω απόφαση ο Έφορος παραχώρησε στον αιτητή όλες τις εκπτώσεις που διεκδίκησε με βάση τις αναθεωρημένες του δηλώσεις πλην των τόκων. Ο Έφορος παραχώρησε στον αιτητή και στη σύζυγό του έκπτωση τόκων £1200 για οικιστικούς σκοπούς σύμφωνα με το άρθρο 11(1)(η) των περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμων 1961-1988, που στη συνέχεια θα αναφέρεται ως ο Νόμος.
[*4252]Η ερμηνεία που δίδει ο Έφορος στο πιο πάνω άρθρο είναι ότι παραχωρείται έκπτωση για πληρωμή τόκων με ανώτατο ποσό μέχρι £1200 αναφορικά με οικία που χρησιμοποιείται για ιδιοκατοίκηση, ανεξάρτητα από τον αριθμό ατόμων που χρησιμοποιούν την οικία και τα οποία άτομα καταβάλλουν τόκους και δάνεια που έγιναν για την ανοικοδόμηση της οικίας. Γι’ αυτό και παραχωρήθηκε στον αιτητή και στη σύζυγό του τόκος μέχρι £1200 κατ’ αναλογία των εισοδημάτων τους.
Η σχετική νομοθετική διάταξη που έχει εφαρμογή και πρέπει να ερμηνευτεί είναι το άρθρο 11(1)(η) του Νόμου, που προνοεί ότι εκπίπτεται από το φορολογητέο εισόδημα:
“11(1)(η) τόκος μέχρι ποσού χιλίων διακοσίων λιρών πληρωθείς αναφορικώς προς δάνειον δημιουργηθέν διά την ανοικοδόμησιν κατοικίας χρησιμοποιουμένης συνήθως υπό προσώπου τινός ή των τέκνων αυτού διά σκοπούς ιδιοκατοικήσεως.”
Η βασική αρχή που διέπει νομολογιακά την ερμηνεία φορολογικών διατάξεων είναι ότι πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά σύμφωνα με τη συνηθισμένη έννοια του λεκτικού τους και σύμφωνα με τους σκοπούς τους όπως εκφράζονται από το λεκτικό αυτό. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την πρόθεση του νομοθέτη. Τίποτε δεν προστίθεται ή εξυπακούεται. Μόνο τη λεκτική διατύπωση μπορεί ένας να κοιτάξει. Η αρχή αυτή υποστηρίζεται από σωρεία αυθεντιών. Είναι αρκετό να γίνει αναφορά μόνο στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Serafinο Shoe Industry & Trading Co. Ltd. v. The Republic (1987) 3(B) C.L.R. 1316.
Είναι φανερό ότι οι διατάξεις της σχετικής νομοθεσίας είναι απόλυτα σαφείς και δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ότι το ετήσιο ποσό τόκου που παραχωρείται για οικιστικούς σκοπούς είναι £1,200 για κάθε κατοικία, ανεξάρτητα αν για την ανοικοδόμηση ή αγορά της κατοικίας συνάψουν δάνεια και οι δύο σύζυγοι ή και άλλα συγγενικά πρόσωπα και οι τόκοι πάνω στα δάνεια αυτά υπερβαίνουν το ποσό των £1,200. Οι λέξεις “κατοικία” και “ιδιοκατοίκηση” στο σχετικό άρθρο συνηγορούν υπέρ της ερμηνείας αυτής.
Στήριξη στη θέση αυτή δίδει και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Stefani and Another v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1438, όπου εγέρθηκε παρόμοιο θέμα σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 5(2) του περί Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου 1980, (Νόμος Αρ. 52 του 1980), όπου στις σελ. 1442-1443 λέχθηκαν τα πιο κάτω:
[*4253]
“I hold the view that the wording of s. 5(2) is clear and unambiguous; and
‘where the words of an Act of Parliament are clear, there is no room for applying any of the principles of interpretation, which are merely presumptions in cases of ambiguity in the Statute.’ (per Scott L.J. Groxford v. Universal Insurance Co. [1936] 2 K.B. 253 at p. 281 - vide also Komodromos and Others v. Registrar of Trade Unions (1983) 3 C.L.R. 495 at p. 507).”
Their literal meaning is clear: No tax shall be payable where the gains accruing from the disposal of a dwelling house (used by the owner etc.) do not exceed ten thousand pounds. In other words upon the sale of a dwelling house and where the gains accruing from such a transaction do not exceed £10,000, no tax is payable. It is the disposal of the dwelling house that counts for calculating the allowance of £10,000 and not the number of owners holding the house in undivided shares.”
Σχετική επίσης είναι η πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση μεταξύ των Γεωργίου Καρκώτη και Ελευθερίας Νεοφυτίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 497, όπου εγέρθηκε παρόμοιο ζήτημα σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 11(1)(η) του Νόμου, στην οποία ο Δικαστής Στυλιανίδης αποφάσισε ότι:
“Η παραχώρηση από το νομοθέτη δεν είναι κατά πρόσωπο, αλλά κατά κατοικία, έστω και αν το άρθρο 11 αναφέρεται στον υπολογισμό του φορολογητέου εισοδήματος ‘παντός προσώπου’. Το ανώτατο όριο έκπτωσης είναι £1,200.- για κάθε κατοικία που χρησιμοποιείται για ιδιοκατοίκηση. Η αντίθετη ερμηνεία οδηγεί σε ατοπία.
Η ορθή ερμηνεία του εδαφίου τούτου είναι ότι επιτρέπεται έκπτωση £1,200.- από το φορολογητέο εισόδημα, για τόκους που πληρώνονται για δάνειο ή δάνεια ανέγερσης κάθε κατοικίας που χρησιμοποιείται για ιδιοκατοίκηση προσώπου ή προσώπων που την ανεγείρουν.
Ο Έφορος ορθά εφάρμοσε το Νόμο στη λήψη των προσβαλλόμενων αποφάσεων.”
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η απόφαση του Εφόρου είναι ορθή και νόμιμη και επικυρώνεται, η δε προσφυγή αποτυγ[*4254]χάνει και απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο